Wedding for ConvenienceKurt Velasquez POVAs I ended the call, sinimulan kong ayusin ang mga bag na dadalhin papuntang Bicol.Maayos na ang lahat. Mom arranged everything down to the last detail.Wala na akong dapat pang alalahanin—at least sa logistics.Pero saglit lang... may narinig akong mahinang hikbi mula sa guest room.Shit. Narinig ba niya ang pinag-usapan namin?Agad akong lumabas ng kwarto. Mabilis ang mga hakbang ko papunta sa silid niya.Nadatnan ko siyang nakatalikod, bahagyang nakayuko habang tinatakpan ang mukha. Umiiyak.Hindi na pala niya kailangang mag-empake—naayos na ng mga katulong ni Mama ang lahat ng gamit niya.Lumapit ako, pero pinili kong manatiling ilang hakbang ang layo."Dear, let’s go to the van. Para maaga tayong makarating sa airport." Mahinahon kong sambit.Tahimik siyang lumabas ng kwarto. Walang tingin. Walang salita.Paano ko ba ipapaintindi sa kanya na hindi niya kasalanan?Na hindi ko kayang makipaghiwalay kay Kaye hindi dahil sa kanya.At habang
VENISSE Fuentes POVSPG. Mature content.💋 Not suitable for young readers 📍Reasons and Coldness…Ang saya ko habang tinititigan ang mga pink na accessories — crib, toys, at maliliit na damit. Ang lambot nila sa mata. Ang kulay, parang nagpapagaan sa bigat ng loob ko.Abala ako sa pagsusukat ng maternity dress nang biglang bumukas ang pinto.Napalingon ako. Si Kurt. Yung masungit kong soon-to-be husband. Tss.“So, do you like it?” tanong niya, may ngiti sa labi. Lumapit siya at niyakap ako mula sa likuran.Hindi ko siya sinagot. Hinayaan ko lang ang presensya niya habang inaalis ko ang mga damit ko sa mga gamit ng baby. Isa-isa ko iyong nilalagay sa drawer.Tahimik siyang tumulong. Walang imik. Walang tanong.Nag-ipon ako ng lakas ng loob bago magtanong, "Kurt... pwede ko bang ilagay sa jar yung baby na... nawala?"Parang natigilan siya. Ilang minuto ang lumipas bago siya nagsalita.“Venisse,” malamig ang boses niya, “puro dugo lang ang isang baby na hindi nadevelop. Hindi pa siya f
Venisse Fuentes POV.Mood swings.. Masakit sa part ko ang mawalan ng anak.Pero ang mas masakit ay yung taong inaasahan mong kasangga mo sa lahat ay tatalikuran ka.Nang sinabi niya na isang sanggol Lang ang nailigtas.Para akong sinasaksak paulit ulit.Ngayon nakahiga ako.Tulala. Iniisip Kung ano mangyayari sa set up namin.Oo, Alam ko na dahil Lang sa convenience kaya nabuo ang kasunduan.Pero Tama ba na talikuran ako?Humihikbi ako pero tahimik walang tunog.Ayoko iparinig kahit kanino.Nang biglang bumukas ang pinto.Umasa ako na si Kurt ang dumating Ngunit hindiSi Raiz..Isa pa 'tong tukmol na to eh!Panira ng moment."Ms. Venisse, Ibinilin ka niya sa akin. May aayusin daw muna siya sa other business niya eh. So pano tayo muna ang magkasama mula ngayon."mahaba niyang paliwanag.May nakahanda ng pagkain sa mesa pero iba ang gusto ko kainin.Gusto ko ng ube halaya at mais."Alam mo para mawala inis ko, Bili mo ako ng ube tapos mais. Nagugutom ako eh." puno ng lambing ang boses k
Kurt Velasquez POVDumiretso ako sa guest room.Hindi na ako kumatok — bukas ang pinto.Nandun siya, nakahiga, nagbabasa ng libro. Nakasuot ng maternity dress na binili ni Mom. Bagay sa kanya, parang glowing ang buong aura niya.Parang baby.Damn. Kailangan ko talagang maghinay-hinay. Hindi puwedeng magpadala sa damdamin.“Dear, here’s your food. Inorder ko lahat ng nasa menu. I hope magustuhan mo—”Bigla niya akong niyakap. Mahigpit.Shit. Paano ako magpapaka-professional kung ganito siya?“Thanks, husband! Gusto mo hati tayo?” excited niyang bungad habang isa-isang binubuksan ang containers.Burger, fries, spaghetti, Shanghai, chicken, rice, burger steak…Tangina, buffet ‘to ah. Kakayanin kaya niya ‘to?Tumayo ako at nakapamewang lang habang pinagmamasdan siyang kumain. Para siyang batang ngayon lang ulit nakatikim ng fast food.“Dear, dahan-dahan lang. Baka mabulunan ka,” sabi ko.Hindi niya ako pinansin. Sige pa rin sa subo.Umupo ako sa harap niya. Kumuha ako ng fries.Tumigil si
KURT VELASQUEZ — POVNakahawak lang ako sa gilid ng pintuan, pinakikinggan ang usapan sa labas.Tahimik.Walang sigawan. Walang iyakan.Ipinikit ko sandali ang mga mata ko, saka dahan-dahang lumabas. Naabutan ko siyang nakatayo pa rin sa hallway, nakayuko, habang papalayo na ang kanyang ina.Hindi siya umiiyak. Hindi rin siya nanginginig.She faced her. She survived it.Lumapit ako. Agad kong sinapo ang braso niya, marahang hinaplos. "What did she say? Did she hurt you?"Umiling siya, saka pilit na ngumiti. "Hindi naman, husband... nanghihingi lang ng pera. Sabi ko wala pa akong pera."May iritasyon sa tono niya, pero may bahid ng sakit sa mata.Pinagpag ko ang sarili kong galit. Nilagay ko ang braso ko sa balikat niya at inalalayan siyang pabalik sa loob ng unit. “Don’t worry about it. Bukas, padadalhan ko ng pera para hindi ka na guluhin.”Hindi na siya sumagot. Bago pumasok sa guest room, tumayo siya sa harap ko. At bago ko pa maunahan ng salita, marahan niyang hinalikan ang pisngi
VENISSE FUENTES – POVAccepting His OfferTahimik sa loob ng condo. Mas tahimik pa kaysa sa ospital. Pero iba ang pakiramdam — parang ako'y nasa teritoryo niya, pero ligtas. Ligtas sa lahat. Ligtas kay Evan. Sa takot. Sa kahapon.Ang buong unit ay modernong istilo — malinis, minimal pero hindi malamig. May mga indoor plants. May mga librong nakaayos. May baby items sa isang sulok. Prepared siya.Naupo ako sa suede couch, habang si Doc Kurt — este, honey daw — ay abalang naglalagay ng tubig sa baso. He looked too calm for someone who just shot a man.“Venisse,” tawag niya habang iniaabot ang envelope sa akin.I swallowed hard.“The contract,” sabay upo niya sa tabi ko. “Gaya ng napag-usapan — six months. Walang emosyon. Walang commitments after.”Tinanggap ko ang envelope. Binuksan. Ilang pahina lang ‘yon, pero bigat na bigat ako.Para sa ibang babae, ito siguro ang simula ng fairytale. Pero sa akin, ito ang pagsuko para sa bagong laban.Pinirmahan ko.Tahimik siya habang pinapanood ak