THIRTEEN

Naghahanda na si Zaeia upang umuwi dahil madilim na ang gabi. Siguradong magtataka si Lucas at ang kanyang ina kung bakit natagalan siya sa pag uwi.

Isang kamay ang sapilitang iniharap siya sa kanya na walang iba kundi si Ada.

“That wasn't even an act. I almost drowned, bitch!” sigaw nito. Pakiramdam ni Zaeia na totoong nangyari ang mga bagay na nakalagay sa script kaya’t halos makatotohanan ang kanyang nagawa.

“Well, I’m sorry,” sarkastiko niyang tugo at nagpatuloy sa kanyang ginagawa.

“Anong kailangan mo, Zaeia? I’m living the best of my life. Kung tungkol sa organisasyon ang dahilan ng pagpapakita mo uli sa ‘kin, pwes hinding hindi na ako babalik.”

Isinuot ni Zaeia muli ang kanyang jacket at naglakad papalayo. Ngunit huminto siya matapos makalabas ng tent at lumingong muli kay Ada.

“Well, good luck to you.” At naglakad patungo sa kanyang sasakyan. Nakasalubong niya ang manager ni Ada at inabot ng sikreto ang tseke na naglalaman ng tatlong milyong pesos.

“Do your job smoothly.” Tuma