Exelle Kim was back, not exactly for revenge but to expand EXellene Royale. She came back, not wanting to get involved with her painful past, yet fate was really a cruel existence in people's lives. Her path crossed again with her ex-husband and with her first love. She learned of her best friend's betrayal. She came across the painful that her ex-husband and best friend kept from her. She's insisted to avenge herself and took back what her family owned. She's Exelle Kim, the one who wanted to took everything back that once belonged to her, things that once belonged her as Xiellenna Mondregal. Her family, her memories, her past, and her love. Will she ever escape from her past as she lives as Exelle Kim and win against her nemesis? And will she ever succeed in twisting the cliché plot of her hard life into a happy ending one?
View MoreExelle/Xiellenna
My skin looks pale, with bruises covering most of it. My eyes are red swollen as well as my lips, with wounds and dry blood on its corner.
I sighed as I kept my eyes on my reflection.
With a heavy heart, I brought my shivering fingers on my bruised skins and groaned when I felt a sting from the touch. I pursed my lips, silently.
I should have known better and expect more things than this, that things will happen again and might even worsen. Other than being a punching bag of my own husband, I know it might get worsen and might lead me to death, but even my body has its own way of being a numb, ignoring the pain that he's giving to me.
For him, I am a worthless, pathetic, slut, and a good for nothing person. He didn't behave nor even act like a real husband to me. But I didn't gave up on him. I love him more than anything, though I didn't know if it matters to him. Because for me, it all matter.
I loved him though he treated me like an animal. I loved him though he treated me like a wind that he couldn't see. I loved him even if he treated me like a punching bag every time he's mad or annoyed about something that might be related or not to me. All of it didn't matters. People can all me crazy, but its true. I'm crazy in love with my husband. People can call me a martyr, I don't give a shit. Because its true. A person who's willing to die for her husband na ang tanging ginagawa ay saktan ako ng paulit-ulit.
Pain doesn't matter at all as long as I love the person who gives me that pain. As long as I love that person who keep on hurting me.
Pain is a part of Love.
It's unfair, but its true.
But I don't know if things will be better again. I don't know if he will ever love me, like how I love him.
"Leave him already. He's not worth for you. If he loves you, he'll never do such things and hurt you."
I heard Samara said on the other line.
"H-Hindi ko kaya Sam. You know how much I lov-"
"Ah ganun. So hahayaan mo nalang na ganyanin ka niya. Bugbugin ka ng paulit-ulit?! Saktan ka niya ng paulit-ulit?! Does your own life even matters to you? Xiellenna, it's way too much. Alam mo bang pwede mong ikamatay ang pagiging isang TANGA! Please lang Xiellenna, please. Alalahanin mo naman ang sarili mo." She said again ng hindi man lang pinatapos ang sasabihin ko kanina.
Hindi ko rin alam kung bakit ako ganito katanga. Siguro pinanganak lang talaga akong isang tanga at sumumpang magmamahal ng iisang lalaki sa tanang buhay. Ganun na ba ako katanga, para hayaaan ang sarili kong asawa na saktan ako?
"Ang tanga mo Xiellenna... alam kong alam mo yun," she continue and then I realize that she was already crying. I tried to find my own words and answer her, but all I can do is to shut up and listen to her. "Xiellenna. Please. Give up already. Hindi ka niya mamahalin tulad ng pagmamahal mo sa kanya."
"Sam, I know. Pero hindi niya pa ako nagawang lokohin. Wala naman siyang kabit kaya pwede pa akong maghintay para-"
"PUTANGINA MO NAMAN XIELLENNA EH! HIHINTAYIN MO PA BANG MAKITA MO SIYA NA MAY KALANDIANG IBA BAGO MO SIYA HIWALAYAN?! TANGINA NAMAN EH! KAIBIGAN KITA XIELLENNA KAYA AKO NAGKAKAGANITO! SASAKTAN KA BA NIYA NG GANYAN KUNG WALA SIYANG IBANG BABAE?! MAG-ISIP KA NGA NG MATINO! HINDI KA MAHAL NG ASAWA MO! HINDI KA MAHAL NI HANS! ANO BA?!"
Ang lakas ng sigaw ni Sam mula sa kabilang linya pero tahimik lang akong nakinig sa kanya. I felt my tears escape from my swollen eyes but I didn't dare to wipe it out.
Alam ko kung ano ang tama, at yun ang iwan si Hans ng tuluyan. Pero iniisip ko pa nga lang, parang ang hirap ng gawin. Nasasaktan na agad ako. Nasasaktan ako, pero may parte sa akin na nagsasabing mas masakit ang ginagawa niya sa akin. May parte sa loob ko na nagsasabing nagsasawa na rin ako sa ganito. May parte sa aking loob na nagrereklamo na sa akin at nagsasabing, sumuko na ako sa katangahan ko.
Oo.. inaamin kong napakatanga ko talaga. Hinahayaan kong puso ko ang manaig at hayaan kong magdesisyon. Pero ni minsan, hindi ko ginamit at pinakinggan ang laman ng isip ko.
Siguro nga, there's limitation for everything. So maybe this my time to escape from my own shell. Maybe this is the right time to wake up from those scary nightmares in the dark nights. Maybe this is the time to face what are the truth from the mistakes.
Maybe this the right time to gave up from him.
"Please, Xiellenna, makinig ka naman sa-"
I cut her words and I start to speak between my broken voice.
"Then help me Sam. Help me to change. Help me to escape and forget him."
***
"The moment of truth has come, when fears were set aside just as when we prioritize to fight against it instead. The truth is that I have come a long way just to get to this peak that we spoke of and call success. The building that has come to witness the ups and downs in my life since coming back to this place, that from the grains of the sand and of the cement that hasn't been mixed yet into a solid foundation that we call walls and floors, into a majestic tower that now fought heights to reach the sky," I paused as I pressed my lips into a thin smile, bago magpakawala nang isang mahinang tawa. Kumawala sa buong hall ang mahinang tawa na iyon dahil sa speaker na nakakabit sa mic na aking hawak-hawak. Naglakbay ang kakaibang tunog nang aking tawa sa buong paligid. I noticed a ripples forming above the surface of the white wine that my glass contains. It was like a disturbance along the silence but rather calm and enticing. Sumasabay ito sa bawat galaw na ginagawa nng aking katawan a
Third Person's PoV..Umalingawngaw sa buong silid ang mga yapak na gawa nang kanyang mga paa at kasunod nito ay ang tunog nang pagbukas at pagsara ng pintuan nang silid. Naiwan ang dalawang lalaki sa silid tanggapan at tahimik na nakatingin sa pinto na kung saan lumabas ang dalaga. "If you're done then get lost already," biglang sambit ni Dark na dahilan upang mabasag ang katahimikang iniwan ni Exelle sa silid.Napalingon sa kanya si Hans na mayroong hindi maipintang mukha sa hindi malamang dahilan. Dahil maaaring hindi nito nais ang sinabi sa kanya ni Dark o dahil sa malamig na pakikitungo sa kanya ni Exelle at pagtalikod nito sa kanya. Nagsalubong ang mga kilay ni Hans habang matalim na tinapunan ng tingin pabalik ang lalaki.Because he really needs to admit it to himself.Other than the guy being the new man in his former wife's life, hindi niya alam ngunit naiinis siya dahil mas mapagkakatiwalaan ang lalaking ito kaysa sa kanya.'Right. Who would think of trusting me after how
Third Person's PoV..Dark clicked his tongue to openly expressed his dissatisfied feelings habang matalim ang tingin na nakatingin sa pigura ni Hans, na siya namang nakatingin din pabalik sa kanya.Lalo lamang lumalim ang pagkunot nang noo ng binata dahil nilampasan lamang siya ng huli matapos itong patuluyin ni Exelle sa loob ng mansyon. Brimming with his usual intimidating aura, Dark stride along upang sundan sina Exelle at Hans. Dumaan sila sa open living area na siya namang tinambayan nina Dark at Exelle, bago dumating nang hindi inaasahan si Hans. Unlike before that, the place was covered with dim lights sneaking through the slightly opened veranda doors, the place now has its own light that brightly shone along with the lights from the huge chandelier hanging on the ceiling that leads to the staircase near the living area. Ang mga yapak ng kanilang mga paa ay siya namang gumawa ng ingay sa tahimik na paligid at kasunod nito'y ang tunog nang pagbukas ng isang pinto na hindi ka
Third Person's PoV..There's faint smile on her face habang pinapanood ang pag-aaway nang dalawa nitong kaibigang huli niyang nakita, isang taon na ang nakalilipas. Her attention then was caught by someone's presence beside her, dahilan upang mas maging malapad ang mga ngiti nitong kanina ay simple lamang na nakaukit sa kanyang mga labi. Nakita ito ni Lei, na siya namang nakikipagbarahan sa stepbrother nitong katabi niya sa sofa ng salas na kanilang kinauupuan."Hay naku, Pierce. Ang bagal mo kasi," bulong nang dalagang si Lei sa kapatid nitong si Pierce, habang sinusulyapan ang pigura ng isang lalaking kausap ngayon ni Exelle.Kung tutuusin, wala ring ibang masasabi si Lei laban sa lalaking iyon, dahil bukod sa gwapo ito at maganda ang hubog ng pangangatawan ay hindi rin niya maikakailang lamang ito ng isang paligo sa kanyang kapatid. Someone that was
Third Person's PoV . . "It's still the same?" Isang tanong ang narinig ni Dark mula sa mga labi ni Audrey, na siya namang nakatayo sa harapan ng isang bookshelf, kumuha ng isang file folder at binuksan ito. Hindi nito tinapunan ng tingin ang pinsan nitong seryosong nakaupo naman sa sofa ng receiving room na kinaroroonan nila. Parte ang kwartong iyon ng opisina ni Audrey at ang tanging daan lamang upang makapasok sa loob ay ang pintuan ng kanyang opisina. "I... think so." Sa tono nang pananalita ng lalaki, mapapansin ang pagbagal nito. Para bang nagdadalawang-isip kung tama ba ang mga salitang kanyang sasambitin o hindi. Saka lamang napalingon ang dalaga sa kanyang kinauupuan, pinuna ng mga mata ang ekspresiyong nakikita nito sa mukha ng pinsang si Dark. "You haven't met her since coming
Third Person's PoV . . Nanatili ang tingin ni Exelle sa labas nang bintana ng eroplano. Tahimik na pinapanood ang mga ulap na kay lapit na lamang mula sa kanyang paningin. Humahawi sa pakpak nang eroplano ang mga ito at mula sa kinauupuan ni Exelle ay kitang-kita ang isang tanawing ibon lamang ang may kakayahang makakita sa araw-araw. Nakasandal ang ulo sa sandalan ng upuang kinauupuan niya'y ipinikit niya ang kanyang mga mata. "Dark...," she murmured silently. Tanging siya lamang ang nakaririnig nang pangalang ibinigkas nang kanyang mga labi. Habang nakapikit ang mga matang tila pagod na pagod sa mga pangyayaring hindi niya akalain ay kanyang malalampasan, ay pilit niya rin na pinapagana ang kanyang isipan upang mapag-isipan ang kanyang problema. She wonders what Dark thought of her, bago sila maghiwalay kanina d
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments