Chapter 34

Chapter 34

Hindi ako tuluyang makapaniwala na totoong nasa Pilipinas na ako pagkababa ko ng eroplano. I didn't miss the sun. And lagkit na dala nito sa balat ko ay nagbigay ng kaunting inis sa akin.

"Let's go," Kuya said before holding my wrist. Nagpadala ako sa hila niya habang inaayos ang pagkakahawak ko sa coat na hinubad ko kanina bago lumabas dahil alam kong papatayin ako ng init ng Pilipinas.

Hindi magawang kumalma ng puso ko. I am nervous and afraid. This is it. I'll face what I left now. I'll face everything.

Matapos ang ilang oras na biyahe ay unti-unti kong natanaw ang mataas na gate ng Hacienda namin. Namuo ang luha sa mga mata ko kaya ilang beses akong kumurap para mawala 'yon. Nang tuluyang pumasok ang sasakyan sa loob ng hacienda ay napalunok ako. I felt a strong pain in my chest as I watch the familiar place.

And malawak na puro berdeng lupain. Ang mga hayop na nagtatakbuhan at ang mga trabahador na huminto sa pagtatrabaho para sundan kami ng tingin. I don't know if ev