Chapter 5

"¡Saquen a los indios, maten a los que quieran luchar!"

Napabalikwas ng bangon si Jia mula sa higaan at sumilip sa bintana. Mga gwardiya-sibil? Napaatras ang dalaga at mabilis na lumabas ng silid, nasalubong niya ang tiya ni Matilda na humahangos din upang puntahan siya.

"T-tiya Rosita,"

Mabilis siya nitong iginiya patungo sa silid nito. Napansin ni Jia, tila sanay na ito sa presensya ng mga mapang-abusong dayuhan. Magkahawak-kamay silang naupo sa kama at dama niya ang takot nito. Ganito pala ang pakiramdam at dinaranas ng mga sinaunang Pilipino, aniya ng isip ni Jia.

"Natitiyak kong papanhik sila upang maghanap ng mga rebolusyonaryo." Sa mahinang tinig ay saad ni Rosita ng pabulong sa dalaga. "Marahil ay nalantad na ang samahang itinatag ng Supremo, matutulad lamang sa La Liga Filipina".

Bumilis ang pagtibok ng puso ni Jia, may ideya siya sa sinasabi ng Tiya ni Matilda. Lahat ng nagaganap ay nailathala na sa kasaysayan sa hinaharap. Alam niyang magbubuwis din ng buhay ang mga rebolusyonaryo. Mamamatay at magbibigay karangalan para sa bansa. Nakadama siya ng awa para sa mga ito.

Kinakabahang tumingin ang dalaga sa gawi ng pinto ng silid-papalapit na ang mga yabag.

Ganitong-ganito ang napapanood niya sa mga pelikula ni Rizal, sa mga nababasa niya sa history. Natutop niya ang bibig nang maalala ang nilalaman ng kasaysayan. Lahat ng mga Pilipino ay pinapatay ng malulupit na gwardiya-sibil, bata o matanda at walang awang ginagahasa ang mga kababaihan. Pumikit si Jia, nagbabakasakaling magising mula sa masamang bangungot na kinasadlakan. Ngunit nang muling marinig ang malakas na tinig mula sa labas, napaawang ang bibig niya. Mamamatay na yata siyang hindi na makikita pang muli ang pamilya.

"¡Revisen toda la casa! ¡Ejecuten a esos indios inútiles!"

Muling nagkatinginan sina Jia at Rosita, nasa pinto na ng tahanan nina Matilda ang mga gwardiya-sibil. Naririnig nila mula sa kinaroroonan ang palahaw at iyakan sa labas ng bahay. Ang pagmamakaawa ng kanilang mga kababayan. Dinig nila ang mga malalakas na tunog ng hagupit ng mga latigo ng malulupit na sundalo. Naghalo ang takot at galit ni Jia para sa mga dayuhan, kung nag i-exists lang sa tunay na buhay si Darna ay baka siya na ang lumunok ng bato nito upang maipagtanggol ang mga kababayan.

Natigilan si Jia, papalapit na ang mga yabag ng mga ito patungo sa kinaroroonan nila ni Rosita. Nalalapit na rin ang nagbabadya nilang kamatayan. Hindi! tili ng utak ni Jia. Umikot ang paningin ng dalaga sa kabuuan ng silid, naghanap ng magagamit na pangself-defense. Itak, baril o kahit anong kahoy na maaari niyang magamit upang ipagtanggol ang nanganganib nilang mga buhay. Kahit magaling siya sa Taekwondo, ano naman ang laban niya sa mga sundalong armado na kulang sa aruga? Gigil na gigil siya sa mga ito.

"M-matilda-", pabulong na saad ni Rosita.

"Ss-ssshhh. . ." sinenyasan ni Jia ang tiyahin na huwag maingay. Iginiya niya ito upang magtago sa likod ng malaking kabinet. Naging sunud-sunuran naman ito kahit pa kinakabahan at nagtataka sa pinaggagawa niya. Hindi siya pwedeng tumunganga na lang at hintaying pagbabarilin sila ng walang laban.

Mamamatay din naman sila, eh 'di mamatay ng lumalaban, aniya ng isip niyang Makabayan. Gustong palakpakan ni Jia ang sarili, napakatapang niya pala sa ganitong sitwasyon. Marahil ay dahil nananalaytay sa mga dugo ng katauhan ni Matilda Silang ang dugo ng pagiging bayani. Humigpit na ang pagkakahawak ni Jia sa dos por dos na nahagilap mula sa gilid ng bintana ng silid.

Pumikit ang dalaga, nakikiramdam. Wala na siyang naririnig na ano mang ingay mula sa labas. Tumahimik na ang kapaligiran. Ngunit handa na siya. Babasagin niya ang bungo ng unang magtatangkang pumasok sa silid na kinaroroonan nila-tinitiyak niya sa sarili. Pigil ang paghinga na nagkubli siya sa likod ng pinto. Tahimik ang paligid at tanging malalakas na tikatik ng orasan sa wall ang naririnig niya.

Maya't maya pa ay naramdaman niya ang tila presensya ng kung sino mula sa sala. Huminto ang yabag sa tapat mismo ng pintuan ng silid. Inihanda ni Jia ang mga braso, humigpit ang pagkakahawak sa kahoy, hindi man maitala sa kasaysayan ang gagawin niyang kabayanihan ngunit ikararangal niyang may napatay siya sa mga ito-kahit isa lang.

Bumukas ang pinto, awtomatikong umangat ang mga braso ni Jia. Ubod-lakas na hinampas ang bulto ng lalakeng pumasok, magkakasunod na hambalos na may gigil. Hindi niya ito titigilan hangga't hindi nawawalan ng buhay.

"M-matilda. . . Matilda!" Umiwas man si Macario sa bawat hampas ng pamalo ng dalaga ay tila may magneto itong nasasapul siya. "A-arrayy!" Daing niya na ikinatigil ni Jia mula sa paghampas sa kaniya ng matigas na kahoy. Mabuti na lamang at sanay sa bunong-braso ang binata at mabibigat na trabaho kaya matibay ang pangangatawan nito.

"Oh my gosh!" Nabitiwan ni Jia ang hawak na kahoy, gusto niyang maging bayani pero hindi niya naman gustong makapatay ng ganito ka-gwapo. Lalo na kung si Macario.

"M-macario?!"

Tila nahimasmasan na ito mula sa pagpapaulan ni Jia ng palo.

"Nakaalis na ang mga gwardiya-sibil," ani Macario na napahawak sa mga brasong sumalo ng mga hampas ng dalaga.

"S-sor- paumanhin, hindi ko sinasadya." nahihiyang saad ni Jia na napatingin sa tiyahin ni Matilda na nagtataka naman sa ikinikilos ng dalaga. Mahinhin at mayuming binibini ang pamangkin nito na si Matilda.

Tumingin si Jia sa kaharap, punong-puno ng pag-aalala ang mababakas sa mukha ni Macario. Bigla siyang nakadama ng inggit para sa babaeng mahal nito.

"Walang anuman, bahagya lamang ang sakit." sagot nito.

Gustong mapangiwi ni Jia, echosero. Bahagya pa ba 'yun? Eh, nag uumpisa na ngang mamaga ang mga braso nito.

"Lubhang mapanganib pa ang manatili kayo sa tahanang ito, Tiya Rosita." binalingan nito ang tiyahin ni Matilda.

"Saan kami pupunta kung gayon?" ani Rosita na nakalapit na sa dalawa.

"Isasama ko kayo sa yungib kung saan nagkukuta ang mga katipunero. Ligtas kayo sa dakong iyon."

Natigilan si Jia, piniga ang utak kung saan nga ba iyon? Nabasa niya na 'yun sa libro. Bigla siyang nakadama ng hindi maipaliwanag na eksaytment. Makikilala niya na ang Supremo-ang Ama ng Kataas-kataasang Kagalang-galang ng Katipunan.