All Chapters of Eternally: Chapter 1 - Chapter 10

AGOSTO 28, 1890 "NGAYON AY BAHAGI KA NA NG SAMAHAN, MACARIO! MAAARI MO NG TANGGALIN ANG IYONG PIRING!" may diing saad ng pinuno ng katipunero. Sa nanginginig na mga kamay dahan-dahang tinanggal ni Macario ang piring ng kulay puting bandana na itinakip sa kaniyang mga mata. Napagmasdan niya ng malinaw ang paligid. Mula sa gasera sa sulok na naging tanglaw ng kabuuan ng silid. Napansin niya rin ang mga pulang bandera na nakasabit sa dingding na may tatak ng K.K.K, isang may kalakihang medalyon na korteng tatsulok at mga nagkikintabang gulok na nakasiksik sa gilid nito. Iyon ay tanda ng katapangan bilang sandata na may paninindigan upang ipaglaban ang bayan. Napapalibutan si Macario ng mga kasamahan niyang handang ibuwis ang buhay para sa pinakamamahal na bayan. Tulad niya, may iisa silang layunin. Iyon ay upang ipagtanggol ang kanilang mga kababayan mula sa mapang-aping mga banyaga na sumakop ng kanilang teritoryo. Ngipin sa ngipin, pangil sa pangil. Dadanak ang dugo para sa Dangal

"D-dito ka matutulog?" ani Jia na nakadama ng pagkabahala. Ginabi na sila ni Liam sa pag-iikot para personal na maihatid ang mga wedding invitation. Wala na siyang nagawa kundi pumayag na makitulog si Liam sa unit niya kaysa naman magmaneho pa ito ng mahigit isang oras pauwi sa bahay nito sa Brooke's Point. Independent na rin ito tulad niya, kahit pa kasi nakatira siya sa bahay ng kaniyang Lola Corazon ay may inuupahan pa rin siyang maliit na apartment para sa privacy niya sa pagsusulat bilang full-time novel writer. Umuuwi lang siya sa bahay ng kaniyang Lola kapag sabado't linggo. "Babe, ikakasal na naman tayo." pawalang-bahala na saad nito kahit pa alam nito na konserbatibo ang nobya. "Alright," Pinalitan niya ang bedsheet ng kama saka naglatag ng manipis na foam sa sahig ng silid. Naramdaman niya ang pagpasok ni Liam, nilingon niya ito saka inabutan ng kumot. Napatingin ito sa inilatag niyang foam. "D'yan mo ba ako patutulugin?" ani Liam na napakamot sa ulo. "Sige, ako d'

"¡Saquen a los indios, maten a los que quieran luchar!" Napabalikwas ng bangon si Jia mula sa higaan at sumilip sa bintana. Mga gwardiya-sibil? Napaatras ang dalaga at mabilis na lumabas ng silid, nasalubong niya ang tiya ni Matilda na humahangos din upang puntahan siya. "T-tiya Rosita," Mabilis siya nitong iginiya patungo sa silid nito. Napansin ni Jia, tila sanay na ito sa presensya ng mga mapang-abusong dayuhan. Magkahawak-kamay silang naupo sa kama at dama niya ang takot nito. Ganito pala ang pakiramdam at dinaranas ng mga sinaunang Pilipino, aniya ng isip ni Jia. "Natitiyak kong papanhik sila upang maghanap ng mga rebolusyonaryo." Sa mahinang tinig ay saad ni Rosita ng pabulong sa dalaga. "Marahil ay nalantad na ang samahang itinatag ng Supremo, matutulad lamang sa La Liga Filipina". Bumilis ang pagtibok ng puso ni Jia, may ideya siya sa sinasabi ng Tiya ni Matilda. Lahat ng nagaganap ay nailathala na sa kasaysayan sa hinaharap. Alam niyang magbubuwis din ng buhay an

Sa lilim ng gabi, buwan ay saksi,Pag-ibig ay lihim, tahimik ang labi.Sa dampi ng hangin, damdamin ay bait.Tulad ng bulaklak na bagong sumibol sa init.Sa mata ng sinta, langit ay tanaw.Kahit walang yaman, puso'y pumapaw.Ang kanyang ngiti, tila sinag ng tala.Sa dilim ng gabi, siya'y aking tala.Hindi man ako hari, ni prinsipe't giliw.Ang puso ko'y tapat, di kayang ipagkait.Sa bawat pag-ibig na walang pag-imbot.Katapatan ang hiyas na sa puso’y ibinuhos.Kung ika’y liligaya sa piling ng iba.Ako’y maglalaho sa ulap at luha.Ngunit sa panaginip, ikaw ay akin.Sa puso kong uhaw, ikaw ang hangin.Naitakip ni Jia sa bibig ang hawak na abaniko. Sa lalim at madamdaming pagtula ni Macario habang nakatitig sa mukha niya, pakiramdam niya tuloy ay sumanib sa kaniya si Maria Clara at dama niya ang binigkas nitong tula. My gosh! Kahit nababaduyan siya sa mga linya ng binata, hindi niya maitatangging bahagya siyang kinilig. Bigla niyang naisip ang mga nabasang tula na isinulat ng pambansang

Bigla ang pamumutla ni Jia. Natutulalang napatingin sa kaibigan saka muling ibinalik ang tingin sa grupo ng mga mananayaw na nasa gitna ng kalsada para sa Regada Festival. Ang Basayawan Dance ay bahagi na ng tradisyon at kultura sa nasabing lalawigan para sa fiesta ng Patron na si San Juan at taon-taon itong isini-celebrate ng mga Caviteño. Ang Bayan ng Cavite ay may malaking bahagi din sa kasaysayan ng Pilipinas at sa buhay ni Andres Bonifacio. Bagamat Tubong-Tondo ang Ama ng Katipunan, sa Cavite tumira ang Supremo sa panahon ng Himagsikan kasama ng iba pang mga katipunero na kaniyang pinamumunuan. "Nandito siya," bulong na saad ni Jia habang nakatingin sa babaeng matamang nakatitig sa kaniya na nakatayo sa di kalayuan, sa gitna ng karamihan. Sinundan naman ng tingin ni Jeyzel ang tinitingnan ng kaibigan saka napakuno't noo. "Sino?" nagtatakang hinanap ng paningin ni Jeyzel ang tinutukoy nito. "Yung babaeng nakablusa, nandito siya-nakatingin sa'kin." ani Jia na bumibilis