แค่เด็กเลี้ยง 25 ชีวิตใหม่

ชีวิตใหม่ของฉันกับลูกเริ่มต้นขึ้นแล้ว ลูกชายชอบที่นี่มาก บ้านพักของเราอยู่ติดธรรมชาติ น้องปัทม์ดูมีความสุขดีและไม่ค่อยถามถึงพ่อ อาจจะเพราะมีสิ่งใหม่ ๆ ให้สนใจจึงยังไม่ได้นึกถึงคนเป็นพ่อ

“ขอบคุณคุณบัวสิไอ้ลูกไม่รักดี” ป้าบุ้งกำลังต่อว่าลูกชายวัย 18 ปี

ป้าบุ้งแกเป็นคนทำความสะอาดของโฮมสเตย์ ผัวแกตายตั้งแต่ลูกชายยังอายุไม่ถึงขวบ แกเลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอด นี่ก็ผ่านมา 18 ปีลูกชายเข้าช่วงวัยรุ่น ป้าแกก็ชาวบ้านธรรมดา ไม่รู้ว่าควรทำยังไง ดุก็แล้ว ตีก็แล้วลูกก็ไม่ฟัง

สุดท้ายก็เลยได้มาประกันตัวที่โรงพัก

“พูดแล้วยังเฉย ฉันบอกให้ขอบคุณคุณบัวไง” ฟาดไหล่ลูกชายไปหนึ่งป้าบเข้าให้

“อย่าตีน้องค่ะป้า เรากลับบ้านกันนะ” ส่งยิ้มให้ลูกชายป้าที่ยืนหน้านิ่ง ช่วงวัยรุ่นฉันไม่เคยดื้อด้วยสิ แต่ก็ใช่ว่าไม่เคยเห็นคนดื้อ

“คุณบัวพูดด้วยยังเงียบอีก นี่ถ้าไม่ได้คุณบัวแกน่ะนอนคุกไปแล้ว หยาบเหนียวแบบนี้ฉันปล่อยให้แกติดคุกดีไหมนะ ดึกดื่นแบบนี้ต้องรบกวนคุณบัวให้มาประกันตัวแก ต่อไปแกเลิกไปเที่ยวกับเพื่อนแกได้แล้วนะ พากันทำแต่เรื่องเลว ๆ พอเดือดร้อนขึ้นมาไม่เห็นไอ้หมาตัวไหนมันช่วยแกได้ เทิดทูนอยู่นั่น เจ็บป่วยมันเคยหาข้าวหาน้