KABANATA 6 “PREGNANCY”

SABADO ng umaga nang atakihin si Carmela nang walang humpay na pagsusuka.

“Ano ba kasing nangyari sa iyo? Diyos ko, hindi ko na alam ang gagawin ko. Wala pa naman ang ama mo at nasa Maynila. Sa makalawa pa ang balik niya!”

Iyon ang mahabang litanya ni Yaya Ising habang inaalalayan siya nito pabalik sa higaan.

Okay naman siya kaninang umaga. Ang hindi niya maintindihan ay kung bakit pagkatapos niyang kumain ng almusal ay bigla siyang nakaramdam ng tila pagbaligtad ng sikmura niya. At dahil iyon sa kinain niyang ginisang corned beef.

Mabilis na natilihan si Carmela makalipas ang ilang sandali. Pagkatapos ay minabuti niyang palabasin na muna si Yaya Ising ng kanyang kwarto para mas makapag-isip pa ng mabuti.

Sinimulan niyang magbilang. Ang binibilang niya ay ang dapat sana’y petsa ng kanyang buwanang daloy.

Tama.

May nangyari sa kanilang dalawa ni Nestor noong dalhin siya nito sa kubo. Mahigit maraming buwan na ang nakalilipas. At mahigit siyam na buwang na rin silang pagtagong nagkikita ng binata sa kubo.

Naniniwala siyang mahal na mahal siya ng lalaki. Kahit pa kung tutuusin ay niloloko nilang dalawa si Victoria. Ang babaeng itinuturing naman siyang matalik na kaibigan.

Sa huling naisip ay agad na kinain ng guilt ang dibdib ni Carmela.

Hindi niya ginusto ang lahat ng ito. At kahit minsan hindi rin niya inisip na papasok siya sa ganitong uri ng relasyon. Pero nangyari. Dahil mahal niya si Nestor. Mahal na mahal niya ito kaya nga walang pag-aalinlangan niyang paulit-ulit na nagawang ipagkaloob rito ang sarili niya.

Agad na natilihan si Carmela sa kanyang na isip.

Ngayon mas higit na nagtumindi ang suspetsa niya na baka nga buntis siya.

Agad na binalot ng labis na pag-aalala ang dibdib niya.

Paano ang gagawin niya kung sakaling tama nga siya ng hinala? Paano niya ipagtatapat ang lahat ng ito sa ama niya? At higit sa lahat, kay Nestor.

Masasaktan si Victoria. Tiyak na magagalit ito sa kanilang dalawa. Mawawalan siya ng kaibigan. At hindi niya iyon gustong mangyari.

Pero pinasok niya ito. Hindi niya ginamit ang utak niya at mas pinairal ang nararamdaman ng kanyang puso. Mas pinakinggan niya ang kanyang puso.

Nasa ganoong ayos siya nang marinig ang magkakasunod na katok sa kanyang pinto.

“Hinahanap ka ni Victoria,” si Yaya Ising na siyang nakita niyang sumilip sa kabubukas lang na pintuan ng kanyang silid.

Mabilis na napabangon si Carmela. “Ano ho?” Aniya pa gawa ng pagkabigla.

Nakita ni Carmela na umangat ang mga kilay ng matanda. “Anong sasabihin ko? Haharapin ko ba?” Tanong pa nito sa kanya.

Sandaling nag-isip si Carmela. Pagkatapos niyon ay magkakasunod siyang umiling. “Masama po talaga ang pakiramdam ko Yaya Ising. Nahihilo ako eh,” pagsasabi niya ng totoo.

Although, totoo naman talaga iyon. Alam niyang hangga’t hindi niya napapatunayan kung tama ba o mali ang suspetsa niya ay parang hindi pa niya kayang harapin muna si Carmela.

Oo nga at mali ang ginagawa niya. Pero ibang usapan na ngayon. Kung sakali man kasing buntis siya at si Nestor ang ama. Tama lang na pakasalan siya ng lalaki.

Sa naisip ay lalong nagtumindi ang stress na nararamdaman niya.

Sa pagkakataong ito kailangan na nga niyang tanggapin na sira na ang pagkakaibigan nila ni Victoria. At ngayon pa lamang, dapat lang na ihanda na rin niya ang sarili niya sa galit na pwede niyang matikman mula sa kaibigan.

*****

“BUNTIS ako, Nestor,” pagbibigay alam ni Carmela kay Nestor nang araw na iyon na nagkita sila ng binata.

Nang araw na iyon na dinalaw siya ni Victoria nagpahinga lang siya sandali. Natulog at kumain ng pananghalian. Pero pagkagising niya ay agad siyang nagtungo sa ospital para magpatingin sa doktor. Dito nga niya napatunayan ang kutob niya. Dalawang buwan na siyang buntis.

Wala siyang pinagsabihan. Hindi rin naman kasi siya nagpasama noon kay Yaya Ising kaya walang alam ang kanyang tagapag-alaga tungkol sa kanyang kundisyon.

“B-Buntis ka?” Nasa tono ng pananalita ni Nestor ang pagkabigla sa kanyang sinabi.

Kung positibo o hindi ang dahilan ng reaksyon nitong iyon, hindi masabi ni Carmela.

Magkakasunod siyang tumango. Habang hindi rin naman niya nagawang itago ang labis na insecurity na nararamdaman niya nang mga sandaling iyon.

“A-Ang sabi ng doktor dalawang buwan na raw. A-Ang totoo kasi hindi ko alam ang gagawin ko. Darating ang time lalaki at lalaki itong tiyan ko at malalaman ni Papa ang lahat at hindi ko rin ito habang buhay na maitata—-.”

Hindi na nagawang tapusin pa ni Carmela ang iba pa niyang gustong sabihin dahil hindi na rin niya napaghandaan pa ang sumunod na ginawa ni Nestor. Bigla siya nitong siniil ng halik na naging dahilan ng pagkakabitin ng iba pang gusto niyang sabihin.

“Magiging tatay na ako?” Iyon ang narinig ni Carmela na sinambit Nestor matapos nitong pakawalan ang bibig niya.

Nagdilat ng paningin ni Carmela. Nagtama ang paningin nila at dito nakita ng dalaga ang katapatan sa mga mata ng lalaking pinakamamahal niya. Hindi niya maipagkakamali ang nakita niyang kasiyahan sa mga mata nito. At humaplos iyon ng husto sa kanyang puso. Kaya napakasaya niya.

“M-Masaya ka?” Tanong ni Carmela sa pagitan ng pagpipigil niyang mapa-iyak.

Mahigpit na sinapo ni Nestor ang mukha ni Carmela saka ito tinitigan ng tuwid sa mga mata. “Napakasaya ko, Carmela. Napakasaya,” iyon ang walang gatol nitong saad bago siya muling hinalikan.

Sa pagkakataong iyon ay nagpatuloy na sa paglalim ang halik na iyon ni Nestor. At hindi tumanggi si Carmela doon. Alam niya kung saan iyon patungo. At nakahanda siya sa lahat ng gustong gawin sa kanya ngayon ng lalaking pinakamamahal niya.

Hindi niya alam kung paano niya haharapin ang lahat ng ito. Ayaw na rin muna niyang isiping masisira ang pagkakaibigan nilang dalawa ni Victoria.

“Mahal na mahal kita, Carmela. Ikaw ang pinakamamahal ko. Patawarin mo ako kung ganito lang ang kaya kong ibigay sa iyo. Sana maunawaan mo at huwag kang susuko. Huwag ka sanang magsasawa.”

Nasa tono ng pananalita ni Nestor ang pakikiusap habang nang maingat siya nitong inihihiga sa sahig na kawayan ng kubo.

“Mahal na mahal rin kita, Nestor. Lahat kaya kong tiisin, para sa’yo,” sagot niya.

Ngumiti si Nestor sa isinagot niyang iyon. Kaya naman nang simulan siyang hubaran ng kanyang nobyo habang angkin nito ang kanyang mga labi ay hindi siya tumanggi. At gaya ng dati, buong puso at buong pagkatao niyang ipinagkaloob sa lalaki ang kanyang sarili.

Hindi iyon ang unang pagkakataong nagtalik silang dalawa. Pero sa bawat sandali, palagi ay nagagawang iparamdam sa kanya ni Nestor na ito ang una.

Bawat daanan ng labi ni Nestor sa kanyang balat ay parang sinisilaban. At sa lahat ng iyon isa lang ang dahilan na nararamdaman niya. Pag-ibig. Ang pagmamahal na sinasabi sa kanya ni Nestor. Ang ipinadarama nito at ang nakikita rin niya sa mga mata ng binata tuwing tumititig ito sa kanya.