Fields of Pleasure Prologue

MALAKAS ang naging tahip ng aking dibdib, matapos kong simutin ang huling laman ng baso ng lambanog na kanina pa naming iniinom ng aking matalik na kaibigan.

Hindi ko kasi naiintindihan ang aking nararamdaman ngayon. Para akong kinikilabutan na hindi ko malaman.

"Samuel, tama na iyang kakainom ninyo! Tingnan mo nga ang hitsura niyang si Danilo, napakaputla na! Akala mo ibinabad sa suka!"

Saway na paalala ng misis ng aking matalik na kaibigan.

Ngunit wala man lang akong narinig na kasagutan mula sa aking matalik na kaibigan. Kaya nang lingunin ko na ito ay napailing na lamang ako dahil kanina pa pala ito humihilik.

"Dumito ka na lang kaya muna matulog, Danilo. Masyado ng malalim ang gabi. "

Wika nito habang inaakay ang aking  kaibigan na kanina pa bagsak. Katuwang nito ang  anak na lalaki sa pagbuhat.

"Salamat, Salome. Pero kailangan ko ng umalis. Baka mapadaan si misis at masermunan pa ako kapag hindi ako naabutan n'on sa bahay. "

Mabilis kung tinanggihan ang naging alok nito sa akin. Tutal, kasama ko naman ang aking drayber.

"Hala, bumiyahe na kayo upang makarating agad." Pagtataboy agad  nito sa akin.

HABANG nasa biyahe ako ay hindi pa rin mawawala-wala ang kaba na aking nararamdaman. Idagdag pa na medyo hilo na rin ako dahil sa dami ng nainom namin ni Samuel kanina.

Napukaw muli ang aking atensyon ng biglang tumunog ang aking cellphone. Kahit nanlalabo na  ang aking paningin dahil sa kalasingan  ay pinilit ko pa rin itong sagutin. Ang unang naiisip ko na tumawag ay ang aking misis, ngunit nagkamali pala ako.

Lumakas pa lalo ang kaba sa aking dibdib. At dahil dito ay parang  nawala bigla ang pagkahilo na aking nararamdaman. Napalitan ito ng pausbong na galit. Hindi ko rin napigilan ang pagtangis ng aking mga bagang.

"Jordel, pakihinto  muna ang sasakyan at magpalit nga  tayo  ng pwesto. "

Mahinahong utos ko sa aking drayber na halatang nagtataka sa aking sinabi  pero kaagad naman nitong sinunod ang aking  utos.

Hindi na ako lumabas ng aking sasakyan para lumipat sa drivers seat dahil sa mismong loob ng sasakyan na ako lumipat ng pwesto. Pagkalapat ng aking puwit sa upuan ay binuksan ko kaagad ang glove compartment, at kinuha  ang isang makapal na  plastic envelope, saka ko ito binigay kay Jordel.

"Ano po ito, boss?" Naguguluhang tinanggap nito ang plastic envelope.

"Gusto kong magpasalamat  sa naging serbisyo mo sa akin." 

Nagpakawala muna ako ng isang malalim na buntunghininga bago magsalita ulit. " Kaya mo bang magtago ng malaking sekreto?"

Kahit naguguluhan ay mahina naman  itong tumango at nagwika, " nasaiyo po ang aking buong katapatan, boss. Utang ko po sa inyo ang lahat. "

"Good. May ipapagawa ako sa iyo."  Mahinang saad ko rito. "  Gusto kong puntahan mo ang address na nakasulat sa labas ng plastic envelope na hawak mo. Ingatan mo ang laman niyan, ha. At kahit ano ang mangyari ay huwag na h'wag  mo itong ibibigay kahit kanino, maliban nalang sa mag-asawang Villalon at sa anak nito na inaanak ko rin. Pero huwag muna ngayon. Hindi pa ito ang tamang panahon. Basta... umalis ka na. "

Mahabang pagpapaliwanag ko rito. Masunuring naman itong tumango. Lumingon muna ito bago bumaba ng aking sasakyan.

"Mag-iingat ka po, boss..."

"Tawagan mo muna ang ma'am mo at papuntahin mo sa address na iyan. At ibigay ang sulat na ito." At nag-abot ako ng isang maliit na puting sobre dito.

Isang naguguluhan na pagtango lang ang tanging naitugon nito sa akin. Hindi na ito nag-usisa pa. Basta masunurin  lamang  itong umalis. 

Hinabol ko pa nang tingin ang papaalis na si Jordel at inaantay ko muna itong makasakay sa isang dumaang jeep bago ko pinaandar ang aking sasakyan.

TAHIMIK na ang buong paligid ng makarating ako sa aming bahay. Tanging tunog lamang ng mga kulisap ang  naririnig kong nag-iingay. Matapos kong dukutin ang susi ng aking bahay ay kaagad akong bumaba ng sasakyan. Panatag akong nag-isip na  hindi pa nakauwi ang aking misis dito. 

 Kinapa ko agad ang switch, saglet na nasilaw ako sa liwanag na dulot nito. Nang masanay na ang aking mga mata  sa liwanag ay bumungad sa akin ang mga basag na mamahaling vase na pinamana  pa sa akin ng aking yumaong mga magulang. Nagkalat din  lahat ang iba pang mga gamit. Animo'y dinaanan ang aking bahay ng isang ipu-ipong ligaw.

Nanumbalik ang pagtahip sa aking dibdib habang dahan-dahan kong kinapa ang baril na nakasukbit sa aking pantalon na suot. Mahigpit kung hinawakan ang baril na palagi kong dala-dala habang dahan-dahan kung binuksan ang pintuan patungo saaking silid-tulugan.

Walang silbi ang maingat kong mga galaw dahil bigla na lamang sumulpot sa kung saan ang taong tumawag sa akin kanina lang.

"Mabuti naman at nakauwi ka na! Kanina pa kita hinihintay rito!"

Pagak na tawa nito habang nagsasalita.

"Hindi ba p'wedeng ipagpabukas na natin ang usapang ito?"

Napatiim bagang kong wika rito, 'Bakit ba hindi ito makapaghintay?'

Napakuno't noo itong tumitig sa akin.

"Urgent nga ito, pre! At wala na akong sapat na  panahon... " Aburido ang mga galawan nito. Pabalik balik din itong naglakad  sa aking harapan.

"Alam mong nanggaling na ako roon  kanina. Bakit hindi ka nalang sumunod  doon at ikaw na sana ang personal na kumausap sa kaibigan nating si Samuel sa totoong pakay mo?"

Nagpakawala muna ito ng tunog na hindi pagsang-ayon sa aking sinabi bago ito muling nagsalita.

"Ilang beses na ba natin ito pinag-usapan, pre? Akala ko ba ay nagkaintindihan na tayo tungkol dito?"

 Nangungusap ang mga mata nitong nakatitig sa akin pero ni hindi ko mahagilap  sa mga titig nito na ito ay sinsero. 

Masyadong mahirap para sa akin ang magdesisyon dahil una sa lahat hindi sa akin ang dokumentong gusto nitong kunin. Ngunit malalagay naman sa alanganin ang aking sarili kung hahayaan ko nalang ito sa gusto nito.

Napukaw muli ang aking atensyon ng biglang tumunog ang cellphone nito. Aligaga pa ito ng makita ang nakaregister na pangalan  sa screen nito. At nagmamakaawang humarap ulit ito sa akin.

"Bumalik na naman sila... "

 Nanginginig ang mga kamay nitong humawak sa magkabilaang braso  ko. At para itong takot na takot ng pareho naming  narinig ang pagbalandra ng mga pintuan mula sa baba. Animo'y galit na galit ang taong nagbukas nito.

"Sige na, p're...Nakikiusap ako sayo.  Gagawan ko naman kaagad  ng paraan para maibalik ko kaagad ito.. Wala na kasi akong ibang matatakbuhan kundi ikaw lamang."

Para na itong maamong tupa kung makiusap sa akin. Umaalingawngaw sa katahimikang ng gabi ang  mabigat na mga yabag na papalapit sa aming kinaroroonan.

Nagpakawala ulit ako ng malalim na buntunghininga. 'Sana nagkita na ang misis ko at si Jordel dahil hindi ako nakasisigurong maabutan pa ako ng umaga rito.'  

Mabilis na lumapit kaagad ako sa headrest ng aking higaan at umupo. Bago ako dumukwang ay dinukot ko muna ang susi na kanina pa nakahanda sa aking bulsa. Pagkatapos ay binuksan ko ang maliit na kahon na nakatago sa bandang ulunan  ng aking kama. Inilabas ko mula rito ang isang tinuping papel. Mahigpit ko itong hinawakan. At akmang i-aabot ko na sana ito sa aking dating matalik na kaibigan  ay pabalandra namang binuksan ang pintuan ng aking silid.

Masyadong mabilis ang mga pangyayari. Nabingi ako sa isang malakas na putok na aking narinig upang maging dahilan ng pagsakit ng aking tainga. Napahawak kaagad ako sa aking ulo dahil parang nahihilo ako.

"Pasensya ka na, p're. Ayoko sanang gawin  ito sayo kaso nakipagmatigasan ka kasi sa akin eh. Kaya kung pupwede sana  ay ihingi mo nalang ako ng tawad kay San Pedro, ah. Babawi nalang ako sa'yo sa susunod na buhay. Paalam na sa'yo, p're. "

Marahas na hinablot nito mula sa akin ang tinuping papel na kanina ko pa hawak-hawak. At humalakhak ng malakas na  parang baliw bago nilisan ang aking bahay. Iniwanan ako nitong nakahandusay sa sahig at walang humpay ang pag-agos ng mainit, malapot na pulang likido..

Gusto ko sanang sumigaw upang humingi nang tulong,  pero wala man lang boses ang gustong kumawala sa aking lalamunan. Gustuhin ko mang manlaban, ngunit wala na akong sapat na lakas  upang gawin ito. Dahil unti-unti nang namamanhid ang aking buong katawan. Hanggang sa nandilim na sa akin ang lahat.