Share
CHAPTER 41
Kaugnay na kabanata
FORGOTTEN PROLOGUE
"Tobi ano ba?! Pwede ba kahit ngayon lang??!" I yelled at my gay bestfriend as he tried to pull a glass of vodka from my hand.Tiningnan niya lang ako gamit ang ekspresyon na bilang lang niya ginawa since we became friends. Hindi ko alam kung anong nasa isip niya kapag ganoon ang mga matang ibinabaling niya sa'kin. Isa lang ang sigurado ako. Alam kong sobrang pag-aalala ang nararamdaman niya for me. Dahil sa tanang buhay ko, ngayon lang ako nagkaganito.Ngayon lang ako nasaktan ng ganito..."I... badly need this... please..." I said, almost pleading.I saw his eyes caught on something or maybe on someone kaya nawala ang mga tingin niya sa'kin. And so I had the chance to drink it dahil kanina ko pa 'to gustong tunggain.Ibinagsak ko sa bar counter ang hawak kong baso pagkatapos kong inumin ang laman.I heard Tobi sighed deeply. Pero hindi ko siya pinansin at sumenyas pa sa bartender for another glass.Ba
FORGOTTEN CHAPTER 1
TOBI's POVNandito ako ngayon sa tabi ng babaitang hindi ko alam kung pa'no ko naging kaibigan.Dahil simula nang makilala ko 'to, mas lalong naging nakakaloka ang lokaret kong buhay.Pero noon pa man, baby sister na ang turingan namin sa isa't isa kahit na minsan eh nasasapawan na niya ang katarayan ng lola niyo.Sobra na rin ang stress ko. Yung feeling na nasa pagitan ako ng problema nilang dalawa ni baby girl Zenice.Naaksidente pa siya matapos niyang magpaharurot ng sasakyan niya paalis sa bar ilang araw na ang nakakalipas.Tulala lang na nakatingin sa kanya ang eyes kong malaki na rin ang eyebags.Hindi pa nga ako nagkaka-lovelife pero mamamatay na ata ako sa pag-aalala.Nagising ang pretty kong diwa nang gumalaw siya.Nakita ko ang pagpatak ng mga luha mula sa mga mata niyang nakapikit pa hanggang ngayon.Parang hindi ko kinakaya ang mga n
FORGOTTEN CHAPTER 2
VIAH's POV"Tell me it's not you Zenice... It's not you, right??" I said, pleading.I caressed her arms but she's just looking down.Sobrang sakit sa pakiramdam na 'yong mga matang halos hindi niya maalis sa pagtitig sa'kin dati, hindi na niya maiharap sa'kin ngayon."Zenice, look at me!" unti-unti nang lumalakas ang tono ng pagsasalita ko.Dahan-dahan siyang nag-angat ng tingin."Love... it's not you, right? Hmm??" sabi ko habang pilit na ngumingiti at tinitingnan siya ng nangungusap kong mga mata. Alam kong papatulo na rin ang mga luhang kanina pa nagbabadyang lumabas.I cupped her face with my hand. And the other one is holding her left hand tightly."I... I'm s-sorry Isela..." she said with a low voice, kasabay ng luhang bumagsak sa magkabilang pisngi niya.Tuluyan nang nawala ang mga ngiting pilit kong ipinapa
FORGOTTEN CHAPTER 3
THREE YEARS AFTER. . .VIAH's POV"Viah giiiiirl! I missed y--- Oh wow. Red! Love that!"'Yan ang bungad sa'kin ng baklitang si Tobi na sinugod na naman ako dito sa office.He's talking about my hair color.Yeah. I've been changing it for... three years.Three years... gano'n na pala katagal."Kinumpleto mo talaga ang ROYGBIV colors ah. Bongga! Hahahahaha!" he said while slouching back on the couch in my office.I just rolled my eyes on him.He looks tired. We haven't seen each other for days. He must've been busy with his botique."This would be my last Tobi. I'll change this into my natural black hair color... soon," seryoso kong sabi without looking at his eyes. Patuloy lang ako sa pagkalikot sa laptop ko.I casted a short glance at him and I saw th
FORGOTTEN CHAPTER 4
TOBI's POV"Viah giiiiirl! Walanghiya kang babae ka. Pinaghanap mo pa talaga 'ko! Pagkatapos mo 'kong bantaan na masasaktan ako 'pag nagtagal ako sa boutique? Tapos ikaw ngayon ang biglang nawala? Ikaw kaya saktan ko dyan?!" sabi ko sa kanya at hinarap siya habang hinahabol ang hininga ko.Sabi kanina sa bookstore, bigla na lang daw siya umalis nang walang sinasabi kung saan siya pupunta.I called her but she's not answering.Buti na lang nakita ko siya agad dahil sa nangingibabaw na kulay ng hair niya. Pft.Pero in fairness, kahit anong kulay ng hair nito eh feeling ko paganda pa rin siya nang paganda. Walang kupas ang isang 'to. Pero syempre. Kanino pa ba magmamana?Queen Tobi everyone! Hahahahahaha!Nawala ang maganda kong iniisip nang makita ko ang expression niya.Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa.Tulala. Parang nanghihina at--- nanginginig.Hinawa
FORGOTTEN CHAPTER 5
ELA's POV"Isela..." narinig ko ang pagtawag sa'kin ni Elise.Hindi ko alam kung bakit parang may kakaibang haplos sa puso ko sa tuwing naririnig ko ang sarili kong pangalan.Nakakatawang isipin pero masyado ko atang mahal ang sarili ko."...ayos ka lang ba? Kanina ka pa walang masyadong imik," dagdag na sabi ni Elise.Napatingin ako sa kanya. Bakas ang pag-aalala sa mga mata niya.Humahanga talaga ako sa ganda ni Elise kahit napakasimple lang nito. Napakaamo din ng mukha na akala mo ay hindi marunong magalit.Naalala ko tuloy kapag sinusubukan niyang maging istrikta sa mga batang tinuturuan niya sa isla. Mukhang epektibo naman sa mga bata dahil tumatahimik naman sila pero iba ang dating saakin no'n."Ayos lang ako. Napagod lang ata ako sa dalawang oras na biyahe sakay ng bangka," sagot ko sa kanya sabay ngiti nang bahagya.Mula kasi
FORGOTTEN CHAPTER 6
VIAH's POVMedyo nagtagal pa 'ko dito sa labas ng mall dahil hindi ko pa gaanong ma-absorb ang mga nangyari. Hindi ako makapaniwala.But... I'm really happy.I really am.Pinunas ko agad ang nangingilid kong mga luha.It's not the time to cry Viah. You should prepare everything to take her back.First thing I should do is... go to that place.Isla... Aparo?It's quite familiar.Napuntahan na ba namin 'yon?Pero... bakit hindi namin siya nakita?I need to find out what's going on.Another thing... she can't remember me.She might have been in shock. Or...Something like amnesia?I took a deep breath.Okay Viah.First, stop worrying about that. What's more important is that she's alive and well.Although, by the looks of it, mukhang simple lang ang pamumuhay niya ngayon.But I'm beyond grateful whoever they are or which family was it. I'll make sure to repay their kindness bigtime. For taking care of Zenice when I wasn't there for her in the past years.After some time, I decided to get
FORGOTTEN CHAPTER 7
VIAH's POVTahimik lang kami simula nang magdrive ako.Pasulyap sulyap lang din ako sa kanya sa rearview mirror.Pero...Ang sakit lang pagmasdan.Masakit makita ang sobrang pag-aalala niya sa ibang tao maliban sakin at sa pamilya niya. Na halos hindi niya 'ko mapansin kahit magkasama kami ngayon.I scratched the thought.Wag kang ganyan Viah. Baka masakal si Zenice sa'yo 'pag nagkataon. Lalo na't hindi ka naman niya naaalala. Be patient enough.Nagfocus na lang ako sa pagda-drive. Hindi naman gaanong malayo ang condo ko. A fifteen-minute drive will do.Maya-maya ay nakarating na kami. Tinulungan ko siyang alalayan ang kasama niya na mukhang lamig na lamig pa rin hanggang ngayon.Hindi ko maalis ang tingin kay Zenice. Gano'n din siya. Kaso sa iba nga lang at hindi sa'kin. Hindi niya maalis ang paningin sa kasama niya.I'm really happy that she's here... that she's well and alive.Pero hindi ko maiwasan ang malungkot dahil gustong-gusto ko na siyang yakapin at hawakan pero hindi ko mag
Pinakabagong kabanata
