หลายเดือนผ่านไป
ณ สถาบันวิจัย ประเทศสหรัฐอเมริกา
“วันนี้เป็นวันเกิดของคาริสม่าเหรอครับ ไม่บอกกันเลยนะ” โฮชิ หนุ่มญี่ปุ่น รุ่นพี่ที่สถาบันวิจัยหันมาถาม เมื่อเห็นดอกกุหลาบสีฟ้าสวยช่อโตและการ์ดอวยพรวันเกิดวางอยู่หน้าหอพักที่ถูกแจ้งเอาไว้ว่าเป็นของฉัน
มือเล็กเอื้อมหยิบการ์ดที่เสียบอยู่ขึ้นมาพลิกดูโดยไม่คิดจะเปิดอ่านข้างใน หัวใจเต้นแรงเพียงแค่ได้เห็นสิ่งตรงหน้า เพราะมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าฉันชอบดอกกุหลาบ และชอบสีฟ้า
ทุกวันเกิดตลอด 7 ปี จะได้รับช่อดอกไม้พร้อมกับของขวัญชิ้นพิเศษจากเขา และปีนี้มันก็ยังถูกส่งมาให้ ทำเหมือนว่าเรายังคบกัน และไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แล้วการส่งมาแบบนี้เป็นการทำให้รู้ว่าเขาเจอตัวฉันแล้ว
“เอ่อ ไม่ใช่หรอกค่ะ คงมีคนส่งผิด” วีนัสพยายามพูด เพื่อให้ทุกอย่างคลายความตึงเครียดลง
“แต่ดอกกุหลาบสีนี้ พึ่งเคยเห็นมันครั้งแรกในชีวิตเลยนะครับ หรือว่า...แฟนส่งมาให้”
“คาริสม่าไม่มีแฟนค่ะ”
“สวยขนาดนี้ไม่น่าเชื่อเลยนะครับ”
“คาริสม่าชอบการอยู่คนเดียวค่ะ อยู่โสดเป็นเพื่อนวีนัสไง” เพื่อนของฉันพยายามอย่างมากที่จะเบี่ยงเบนประเด็น
“คนสวยทั้งสองคนสนใจการอยู่คนเดียวแบบนี้ พี่อกหักเลยนะครับ” พี่โฮชิยังคงไม่หยุดพูด
พึ่บ!
เท้าเล็กเหยียบลงบนช่อดอกไม้ต่อหน้าต่อตาทั้งคู่ พร้อมกับปล่อยการ์ดในมือร่วงหล่นลงบนพื้นอย่างไร้เยื่อใย
“....!!” รุ่นพี่โฮชิอ้าปากค้างกับสิ่งที่เกิดขึ้น เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นฉันแสดงปฏิกิริยาแบบนี้ ส่วนวีนัส...
“ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะ ถ้าตื่นเต้นกับดอกกุหลาบสีฟ้ามาก พี่เอากลับไปดูที่บ้านได้เลยค่ะ คาริสม่าไม่อยากได้มัน” พูดจบเธอก็วิ่งเข้ามายังภายในหอพักหญิงตามหลังฉันมาติด ๆ ปล่อยให้ผู้ชายที่เดินมาส่งยืนนิ่งค้างอยู่หน้าหอ
ต่อให้เขาเจอตัวฉันแล้ว แต่ถ้ายังอยู่ที่นี่ อีวานไม่สามารถเข้ามาวุ่นวายได้เลย
วันเกิดของคาริสม่าปีที่ 2 หลังจากเลิกกัน
ปึง!
ช่อกุหลาบสีฟ้าแบบเดิมถูกโยนลงถังขยะ ก่อนที่ร่างบางจะเดินถือกล่องเค้กตรงไปทางคนไร้บ้านที่กำลังเดินผ่านในละแวกนั้น
“ทานเค้กก้อนนี้ได้เลยค่ะ ส่วนนี่ค่าน้ำเผื่อมันทำให้ติดคอ” คนไร้บ้านรับกล่องเค้กและเงินในมือของฉันไปถือเอาไว้ ริมฝีปากบางส่งยิ้มให้เขาแล้วหันหลังเดินกลับมาหาวีนัสที่ยืนมองอยู่หน้าหอพัก
“ถ้าเป็นที่จักรวรรดิ แกต้องโดนเจ้าชายลากตัวไปแล้วแน่นอน ข้อหาทำร้ายสิ่งของที่เขามอบให้”
“ความจริงฉันจะโยนมันทิ้งไปด้วยกันทั้งคู่เลย แต่เสียดายอย่างน้อยก็ทำให้คนไร้บ้านอิ่มไปได้อีกมื้อ”
“ความสวยหวานบนใบหน้าตรงกันข้ามกับนิสัยสุด ๆ” วีนัสหันมามองฉันแล้วทำหน้าสยดสยอง
“ว่าฉันเหรอ มานี่เลย!” แขนเรียวยกขึ้นกอดคอเพื่อนระหว่างทางเดินเข้าหอพัก ทั้งคู่แกล้งแหย่กันโดยไม่ทันได้รู้ตัวว่ามีสายตาของกลุ่มคนคอยจับตาดูอยู่
วันเกิดของคาริสม่าปีที่ 3 หลังจากเลิกกัน
“พี่ให้ค่ะคนสวย มันเหมาะกับเด็กน่ารักแบบหนูมากเลยค่ะ” ฉันยื่นช่อกุหลาบให้แก่เด็กสาว เธอรับมันไว้แล้วยิ้มกว้างด้วยความดีใจ
“ขอบคุณค่ะพี่สาว” เธอโบกมือให้ฉันพร้อมกับเดินจากไป
“ส่งทุกปี ทุกโอกาส ทำไมเขาไม่แสดงตัวออกมาเลยล่ะ” วีนัสถามขึ้นด้วยความสงสัยในระหว่างที่เรากำลังเดินเข้าไปหอพัก
“จะแสดงตัวหรือไม่แสดง ผลมันก็ออกมาแบบเดิมนั่นแหละ ไร้ประโยชน์” อย่ามาทำเหมือนความรู้สึกของฉันมันเป็นของเล่น
วันเกิดทุกปี และวันพิเศษตามโอกาส ฉันจะได้รับของขวัญที่ไม่ว่ามองยังไงก็รู้ได้ทันทีว่ามันมาจากเขา...อีวาน
(ด้านเจ้าชายอีวาน)
(คุณคาริสม่ามอบช่อกุกลาบให้เด็กที่เดินผ่านหน้าหอพักไปแล้วครับเจ้าชาย)
“....” เสียงปลายสายรายงานตรงจากประเทศสหรัฐอเมริกา
(ส่วนเค้กวันเกิด ถูกทิ้งเอาไว้ที่เดิม เธอไม่แตะต้องมันเลยครับ)
“...อือ” เขาตอบกลับเพียงสั้น ๆ ก่อนจะกดวางสาย
คนตัวสูงเงยหน้ามองท้องฟ้าสีดำยามค่ำคืน คฤหาสน์หรูตั้งเด่นสง่าบนเขาทำให้มองเห็นดวงดาวได้อย่างเด่นชัด
ใจแข็งยิ่งกว่าภูเขาทั้งลูกอีกนะ...คาริสม่า
(เจ้าชายอีวาน)
(ปัจจุบัน)
ณ พระราชวัง
“พระคู่หมั้นของเจ้าชายราฟากำลังเดินทางมาที่จักรวรรดิแล้วครับ” ผู้ดูแลประจำตัวท่านปู่รายงานสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเช่นทุกครั้ง โดยปกติเขาจะไม่ได้สนใจมันนัก แต่เรื่องราวในวันนี้กลับทำให้มีเรื่องน่าสนใจเป็นพิเศษ
“คู่หมั้นของราฟา” เขาวางแก้วกาแฟลง ก่อนจะหันไปถามท่านปู่
“เราพึ่งกลับมายังไม่รู้เรื่องสินะ คู่หมั้นของราฟากำลังเดินทางมาที่นี่” ปู่เป็นคนอธิบายทุกอย่างให้เขาได้เข้าใจ
“ตามกฎไม่ใช่ว่าพี่จะต้องแต่งงานก่อนน้องเหรอครับ”
“ตามกฎน่ะใช่ แต่เพื่อนของปู่จากไปก่อนที่คู่หมั้นอีวานจะถูกกำหนดน่ะสิ ในส่วนของคู่หมั้นราฟามันมีอะไรหลายอย่างผูกติดเอาไว้ แต่ยังไงกฎก็ต้องเป็นไปตามนั้น”
“งั้นเหรอครับ” เขาอาจจะดูไม่ใส่ใจเรื่องคู่หมั้นตัวเอง แต่ความจริงเขารอเวลานี้มาตลอดหลายปี
“แล้วเรามีใครอยู่ในใจหรือเปล่าตอนนี้” คนอ่านเกมขาดอย่างท่านปู่ถามในสิ่งที่ตัวเองก็รู้อยู่แล้ว
“ไม่นี่ครับ”
“แน่ใจนะ”
“ครับ” เขายังคงยืนยันคำเดิม
“จะว่าไป หนูคาริสม่าก็มีคุณสมบัติของคู่หมั้นเจ้าชายอีวานตรงทุกอย่างเลยนะว่ามั้ย”
“....” สิ่งที่ท่านปู่พูดทำให้แม่ที่กำลังเดินเข้ามาในห้องหันมาสบตา ในฐานะของคนเป็นแม่ย่อมรู้ว่าเราเลิกกันไม่ค่อยดีนัก
“แต่น่าเสียที่เธอไม่ได้อยู่ที่นี่” ปู่หันมาส่งยิ้มบางให้เขา เพราะสิ่งที่พูดมันคือเรื่องจริง
“ผู้หญิงไม่ได้มีคนเดียวในโลกครับ” เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจ
“ก็ดี...นาเดีย ฝากจัดการเรื่องคู่หมั้นของอีวานด้วยนะ ยังไงพี่ก็ต้องแต่งงานก่อนน้อง”
“ค่ะ คุณพ่อ” แม่รับคำสั่งในฐานะบุคคลที่ต้องจัดการเรื่องสำคัญของลูกชายคนโต
วิธีการหาผู้เหมาะสมต่อตำแหน่งก็คือ การคลุมถุงชนแบบคัดเลือกจากคุณสมบัติที่ถูกกำหนด ทั้งฐานะ การศึกษา และนิสัยใจคอ เขามีหน้าที่รอเจอเธอแค่นั้นเอง
หลายอาทิตย์ต่อมา
พึ่บ!
ซองเอกสารสีน้ำตาลถูกยื่นให้แก่คนของราชวงศ์ อีกฝ่ายรับมันไปถือเอาไว้ด้วยความงุนงง เขาถูกเรียกมาที่บ้านพักส่วนตัวของเจ้าชายอีวานอย่างลับ ๆ และก็ได้ซองนี่มา ยังไม่รู้ว่าจะถูกสั่งให้ทำอะไร
“เอาเอกสารอันนี้ใส่รวมเข้าไปกับประวัติพวกผู้หญิงที่ถูกเลือกมาเป็นว่าที่คู่หมั้น แล้วก็นั่นส่วนของคุณ” เขาชี้ไปที่เช็คเงินสดที่วางอยู่บนโต๊ะ
“เพียงเท่านี้เหรอครับ” สิ่งที่ถูกสั่งให้ทำกับเงินที่เขาได้รับมันช่างมหาศาลจนหัวใจเต้นแรง
“อือ เก็บเรื่องนี้เอาไว้ เพราะมีแค่เราที่รู้” คำขู่ที่เป็นการบอกว่าถ้าเรื่องมันแดงขึ้นมา ก็มีแค่เขาที่ต้องรับผิดชอบ
“ได้ครับเจ้าชาย” รับคำสั่งเรียบร้อย เขาก็รีบออกจากที่นั่นเพื่อไปจัดการตามคำสั่งทันที
นัยน์ตาคมมองตามผู้ชายที่เดินออกไป ซองเอกสารนั่นคือประวัติที่เกี่ยวกับคาริสม่าทั้งหมด เขาไม่จำเป็นต้องส่งให้ใครสืบประวัติของเธอ เพราะเขารู้จักว่าที่เจ้าสาวของตัวเองดีที่สุด
เข้าสู่ระบบ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-10-23 17:37:51
