Hello, salamat sa pagbasa ng kabanata na ito! Please vote Gem and also follow me in the profile here. And add my other books in your library. Thank you! Salamat sa mga nagbigay ng Gem and also gifts. Grabe ang saya ko.
3rd Person's Point of View* Nakarating si Leo sa mansion at hindi na niya hinintay na pagbuksan siya ng pintuan at agad na siyang lumabas sa kotse at napayuko naman ang mga bodyguards at maids sa kanya pero di na niya iyon binigyan ng pansin. Ang nasa isipan niya ngayon ay hinihintay na siya ni Amara sa kwarto nila ngayon. "Damn, you make this really hard for me," mahinang ani niya habang naglakad siya papunta sa kwarto nila. Pagbukas niya ng pintuan ay nagulat si Amara na nakatingin sa kanya habang hawak nito ang phone nito. "E-Eh?" Agad nitong tinanggal ang necktie nito at ang tuxedo nito at agad nitong binuksan ang dalawang butones ng polo niya. "Uhmm, hubby, about sa pic---" Bigla na lang pumaibabaw ngayon si Leo na kinalaki ng mga mata ni Amara at isang iglap ay nagtama na ang mga labi nilang dalawa. At may panggigigil ito ngayon habang hinahalikan si Amara. At mahinang pagtulak ni Amara ay unti-unti siyang nalulunod sa halik ni Leo. Dahan-dahan namang binuksan ni Leo a
3rd Person's Point of View* Bumababa ang halik ni Leo papunta sa dibdib ni Amara at ramdam ni Amara ngayon ang kiliti at parang may kuryente ang nararamdaman niya ngayon. "L-Leo.. oh my God!" Dahan-dahan siyang napatingin kay Leo at nakatingin pala ito sa kanya habang kinagat kagat nito ang tuktok ng dibdib nito. Nararamdaman din niya na lumalakbay ang kamay ni Leo sa boung katawan niya at kagaya ng sinabi ni Leo ay gentle lang ang pagkakagawa nito sa katawan niya na kina-ungol niya at napatakip agad siya sa bibig niya. At agad naman iyong napansin ni Leo ang pagpigil ni Amara sa ungol nito. "Wife, let your moan out. Parang musika iyon sa tenga ko." Uminit naman ang mukha ni Amara dahil sa sinabi niya. "N-nakakahiya!" Napasigaw na din siya nung hawakan ni Leo ang hiyas niya na kinahawak niya ng mahigpit sa balikat nito. Dahan-dahang bumaba ang halik ni Leo papunta sa hiyas nito. Dinikit naman ni Amara ang dalawang tuhod niya dahil nahihiya pa din siya dito. "Wag kang mahiya,
Amara's Point of View* Dahan-dahan akong napatayo ngayon at napatingin ako kay Leo na mahimbing na natutulog ngayon sa tabi ko. Napatingin ako sa orasan at ito na ang oras para magsimula. Nakaramdam ako ng sakit sa baba ko at muscle pain sa boung katawan ko habang tumatayo. Napatingin ako kay Leo na natutulog pa din kaya dumiretso na ako sa loob ng dressing room at agad na akong naghilamos at nakikita ko talaga ang mga kiss at bite marks na iniwan ni Leo sa boung katawan ko. Nagmamadali na akong nagbihis matapos kong maligo at dahan-dahan akong lumabas at napatingin ako kay Leo na mahimbing pa ding natutulog. Actually nilagyan ko ng pampatulog ang tubig na ininom niya kagabi matapos kaming magt*lik kaya mamaya pa siya magigising. Ngayon ko pa kasi nasubukan yang sleeping pills baka kasi magising kaya dahan-dahan pa din ako gumagalaw. Umupo ako sa tabi niya at hinawakan ko ang pisngi ni Leo at biglang tumulo ang luha ko habang nakatingin doon. "Hubby, thank you for everything a
Amara's Point of View* Nakarating kami sa isang cafe at lumakad ako papunta sa loob ng cafe at nakita ko si Trisha doon na nakaupo at naghihintay sa akin habang nakangiti. "Mabuti naman at nandidito ka na--" "Here. Ikaw na ang bahala sa bagay na yan." Inilahad ko sa kanya ang envelope at kinuha naman niya at tiningnan niya iyon. "Wow, napaperma mo talaga siya ha. Don't worry, process ko na ito mamaya para makasal na ako sa kanya." Tiningnan ko si Trisha sa mga mata nito at tanging pera lang ang habol niya kay Leo. "Mahal mo ba siya?" Natigilan naman si Trisha sa tanong ko. "Yes, I love him, bakit mo ba ako tinatanong ha?" "Nakikita ko na hindi yun ang dahilan kung bakit mo siya papakasalan at isa pa." Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. "Masyado kang halata sa bagay na yun." Nanlaki ang mga mata niya dahil sa sinabi ko. "Alam ni Leo kung paano bumasa ng tao kaya wag kang magpahalata. Kailangan ko ng umalis. Goodluck sa pagiging Asawa niya and make him happy." Nakan
Amara's Point of View* 5 years later... "And that's for all, thank you." Dahan-dahan naman akong napatango sa sinabi ng presentor sa harapan. "Okay, you may now go now." "Thank you, Ms. Bennette." Ngumiti naman ako at umalis na sila sa opisina at napatingin naman ako sa labas ng bintana kung saan makikita ang magandang tanawin sa boung america. Yes, maayos na ang buhay ko dito sa america kasama ang mga taong importante sa akin. Nagmamay-ari na ako sa isa sa mga malalaking pastry sa boung mundo. At yung nagpresenta kanina ay para yun sa bagong branch sa Japan. Napabuntong hininga na lang ako at napatingin ako sa relo ko at nakita ko na oras na para sunduin ang mga anak ko. Kinuha ko ang phone ko nung biglang nakita ko ang tatlong miscalls ng teacher ng mga anak ko. "Hello, Ms. Bennette." "Hi, Mrs. Smith, did something happen to my kids?" "About that, there was just a minor fight. I hope you can come over here." "Ah, alright, I’ll head there now." Binaba ko na ang tawag
Amara's Point of View* Pumasok na kami sa loob ng room nila at agad kong nakita ang walang emosyong mukha ni Sol habang si Luna naman ay nagbabasa ng encyclopedia. "Twin, everything I told the three of them was correct, right? It says here that what we see in space is actually how it looked in the past." Pinakita pa ni Luna ang encyclopedia kay Sol. Alam ko naman na alam na din ni Sol ang tungkol sa bagay na yan. Mahilig kasi silang magbasa basa ng kahit ganun kaya alam na nila ang nangyayari sa mundong ito. "Yes, you're right. But you didn’t have to argue with them. You know they still don’t know much about those things," Sol calmly said to Luna. "No, they need to learn about these things early on so they don’t grow up ignorant. My goodness, and they even had the nerve to cry. Tsk." Mahinang natawa si Dimitri sa gilid ko at nung tingnan ko siya ay napaubo na lang siya ng mahina. "Ehem, about that kids." Napatingin naman sila kay Dimitri at agad namang napatayo si Luna
3rd Person's Point of View*Binuhat ni Dimitri si Amara papasok sa bahay nito at tinulungan naman siya ng dalawang anak ni Amara sa pagbukas sa pintuan at pagpasok sa mga gamit nito."Thank you, babies.""We're not babies," sabay ani nilang dalawa."Shh, okay, hindi na. Let your mommy sleep, okay?"Dahan-dahan naman silang tumango at inihiga ni Dimitri sa malaking sofa si Amara at dahan-dahan ding tinanggal nito ang sapatos nito. Kinuha naman ng dalawa ang kumot at unan para maayos ang pagkakahiga ni Amara."Okay, good. Magbihis na kayo sa kwarto ninyo para makahanda na ako ng pagkain doon sa kitchen."Tumango naman sila at lumakad na sila papasok sa mga kwarto nila at lumakad na din siya papunta sa kusina at agad niyang inilabas ang mga ingredients na kakainin nila ngayon. "Okay, sisimulan ko."Agad na siyang naghiwa ng mga ingredients sa pagluluto dito. Nakita niya ang mga bata na tapos ng magbihis at dahan-dahan itong lumakad para di magising ang Mom nila.Nasasanay na din si Di
Amara's Point of View* Natapos na kaming kumain at napatulog ko na din ang mga anak ko. Napatingin ako kay Dimitri na nakatingin sa akin ngayon at napangiti siya. "Nakatulog na ba ang mga bata?" Dahan-dahan naman akong napatango dahil sa sinabi niya. "Yes, tapos na. Salamat nga pala kanina. Baka kung di dahil sayo baka mapaano na ako kanina." Nawawala kasi ako sa sarili pag nasa ganung sitwasyon. Basta anak ko na ang pinag-uusapan. Parang umiitim agad ang paningin ko dahil sa nerbyos. Mahirap kasi ang pagbubuntis ko noon at muntik na din silang mawala sa buhay ko. Mabuti naagapan agad at mabuti naka-alalay lang si Dimitri sa akin at hindi ako iniwan sa ano mang sitwasyon. "Alam mo pakiramdam ko na parang benefactor mo ko ako noon kasi parati mo akong tinutulungan ngayon. Natulungan ba kita sa past life noon?" Natawa naman siya sa sinabi ko. "Hmm... Hindi ko din alam basta ang alam ko na magaan ang loob ko sayo. Meant to be atah tayo." Natawa ako at dahan-dahan na napa-iling
Amara's Point of View* "Woah! Talaga, okay, let's exchange numbers." Pero hindi ko kinuha ang phone ko at binigay ko lang ang calling card ko sa kanya. "Sorry, this phone is for personal. Only family." Nagtataka naman siyang napatingin sa akin. Magsasalita sana siya nang biglang tumunog ang phone niya. "E-Excuse me." Sinagot naman niya ang tawag sa harapan ko. "Hello, baby? Nandito ako sa may jewelry. Ah oo nakikita na kita ngayon." "You can go now. May date pa kayo. Nice to see you again, Bianca." Napatingin naman siya at dahan-dahan na napatingin sa akin. "O-oh... I will call you pagpupunta tayo sa reunion." Ngumiti ako at tumango. Lumakad na siya palabas ng shop at nakita ko na niyakap pa niya si Henry na parang nanglalandi pa sa harapan ko. Hindi naman napansin ni Henry ang presensya ko dito. Wala na akong pake sa kanya. Lumabas naman si Leo at napatingin siya sa akin. "Wife, may problema ba?" "I want to hug you." Tinaas ko ang kamay para yakapin siya at mahina n
Amara's Point of View* "Guess who's here?" Walang kabuhay-buhay ko siyang tiningnan at kinuha ko ang wine at sumandal habang nakatingin sa kanya. Agad pumasok sa isipan ko na baka ibu-bully na naman niya ako. Kaya kailangan kong baguhin ang ugali ko dahil ibang iba na ako ngayon. "And you are?" Nakita ko na nagulat siya dahil sa sinabi ko. Mukhang exciting ang mangyayari ngayon huh? "Ohh, kinalimutan mo na agad ako?" Akmang lalapit siya sa akin at pinigilan naman siya ng mga gwardya na nasa paligid ko. Actually mukhang VIP ang shop ngayon kaya walang kahit sino ang makakapasok ngayon dito. "Ohh, my gwardya ka na pala. Hindi ko alam na bigatin ka na pala?" "Uhmm... Hindi naman masyado. Just let her go, baka acquaintance ko siya noon pa man." Binitawan naman siya ng gwardya at nagtataka pa rin siyang napatingin sa akin na parang di siya makapaniwala sa nangyayari. Ininom ko ang wine na nasa wine glass. Damn! Ang pait pero may after taste siya na sweet pero hin
Amara's Point of View* Nakarating kami ngayon sa isang jewelry shop at nakakunot ang noo ko kung bakit kami nandidito ngayon. "Anong ginagawa natin dito?" mahinang bulong ko sa kanya lalo na nung nakikita ko ang mga nagmamahalang mga alahas. "Hmm.. matutulog?" Sinamaan ko siya ng tingin at pinalo ang braso niya. "Wife, ano pa ba ang gagawin natin dito 'di ba? Edi bibili." "Ang mahal dito." Natawa na lang ng mahina si Leo dahil sa sinabi ko. "You forgot already. Sino ba ang asawa mo?" Natigilan ako sa sinabi niya. Hala oo nga pala, bakit nakalimutan ko na siya ang pinakamayaman sa buong mundo? Sinampal atah ako ng dollar bills eh! "Edi wow." Nag-roll eyes ako na kinatawa niya at mahina niyang pinisil ang pisngi ko. Nakita ko na gulat na nakatingin sa akin ang mga employees dito. Ngayon lang kasi nila ako nakita na kasama ko ang lalaking ito. "Good noon, Mr. Rossi and---" Napatingin sa akin ang parang manager doon. "My wife." Nagulat naman ang lahat na nandidito dahil s
Amara's Point of View* Naglalakad kami ngayon at may kasama ang dalawang mga anak namin na tig-isang bodyguard para hindi siya mapahamak at hindi ito naka-uniform para hindi mahalata na bodyguard ang mga ito. Nakangiti lang ako habang nakatingin sa dalawang anak namin na masayang namimili ng gusto nilang school supplies. Nakaalalay naman sa akin sa bewang ko si Leo. Grabe nahiya atah ang hangin sa amin sa sobrang lapit namin. "Choose whatever you want, kids." "Hindi kami kids." Napatingin ako kay Sol na nakakunot ang noo. "Babies." Napa-pout naman si Sol sa sinabi ko. "Okay, acceptable kay mom." Mahina na lang akong natawa sa pagsuko ni Sol at natawa rin si Luna at maski si Leo. "Wife." Napatingin ako kay Leo na mahinang bumulong sa tenga ko at nanindigan naman ang mga balahibo ko at napatingin sa kanya. "Bakit ba ang lapit mo sa tenga ko?" Naka-pout ako ngayon at ang init ng mukha ko. Ang daming tao kaya dito! "You look like our son when you are pouting." Napakunot n
3rd Person's Point of View* Galit na galit si Nicole na umuwi sa bahay nilang mag-asawa at tinapon niya ang bag niya at tumingin sa partner niya. "Ano 'yun? Tunganga ka lang? Wala kang ibang ginawa para protektahan kami sa kahihiyan?" sigaw ni Nicole sa kanya. Hindi naman nakapagsalita ang lalaki tungkol sa lalaking nakita niya kanina dahil delikado 'yun kung ito ang makakalaban. Hindi naman talaga niya alam ang katayuan nun pero binalaan na sila sa boss nila na wag na wag gagalitin si Mr. Rossi. Kakilala kasi ito ng boss nila sa kompanyang pinagtatrabahuan niya. "Tinakasan ka ng dila mo?!" "Please, wag na wag mong gagalitin ang lalaking 'yun." "At bakit? Wala akong pake kung sino man siyang nilalang na yan! Pinahiya niya ako sa school pa ng anak natin! Sa isang sikat na school pa! Tapos ano? Wala ka man lang ginawa?!" "Papa, mama, nag-aaway ba kayo?" Napatingin naman si Nicole sa anak na naiiyak na. "Isa ka pa!" Agad namang binuhat ni Kyler ang anak nito para hindi pagbuh
Amara's Point of View* Nanlalaki ang mga mata ni Nicole dahil sa ginawa ko sa kanya dahil kahit kailan hindi ko siya sinampal. "Hey, what do you think you're doing to my wife!" "Wife mo mukha mo. Live in lang kayo lalo na't may iba kang pamilya. Alam ko background mo." Nanlalaki naman ang mga mata ni Nicole dahil sa sinabi ko. "Damn you! Wala siyang ganun!" Akmang lalapit na naman siya sa akin pero sinampal ko ulit siya sa kabilang pisngi niya at marami ng nakatingin sa aming mga tao dito. "Mommy!" umiiyak ngayon ang anak ni Nicole habang nakatingin sa mama niya. "Ano ba nag mapaglalaki mo? Yang pera mo!" "Pamilya ko. Ibang iba ang pamilya ko ngayon kaysa sa ginawa ninyo sa akin noon. Your family, my foot. Wala kayong kwenta. Let's go, Luna." "Hindi pa tayo tapos, babae." Napatingin ako sa ka-live in ni Nicole na papalapit sa amin nang isang iglap ay bigla na lang itong natumba sa sahig na kinatili ng lahat ng nandidito. "Are you okay, wife?" Hinawakan ni Leo ang kamay ko
Amara's Point of View* "Don't tell me wala 'yang ama?" Napakunot ang noo ko habang nakatingin kay Nicole dahil sa sinabi niya kay Luna. Hindi ko nagugustuhan ang tabas ng dila ng babaeng ito. Hindi ko kailanman makakalimutan ang mga ginagawa niya noon pa man sa akin. Simula ng mga bata kami hanggang sa lumaki kami. "Wala ka talagang kwenta, noh? Ano 'yun? Matapos ang lahat ng ginawa nila papa at mama sa'yo ay yun lang ang higanti mo sa kanila? Lalayasan mo kami?" Kalma akong nakatingin sa kanya at nag-sign ako kay Luna na wag ng maingay dahil alam ko ang bibig ng batang ito. "Tapos ito nakikita namin na nagkakaroon ka ng anak tapos ano? Wala namang ama." Natatawang ani niya sa akin at napa-smirk lang ako habang nakatingin sa kanya. "Hindi pa naman huli ang lahat para bumali ka sa bahay. Like you know our parents are kind at pasalamat ka na sa bagay na 'yun." Bakit ko naman pasasalamatan ang mga taong nagpahirap sa akin ng ilang taon na parang basura lang ang trato sa akin?
Amara's Point of View* Napalunok ako habang nakatingin kay Leo. "Anak, hindi mo na dapat 'yun tinanong." "Why naman, mom?" "Because past is past. Hindi mo na kailangan pang balikan." "Wala namang mawawala kung sasabihin ang bagay na 'yun, mom. Gusto rin naming malaman lalo na't lumaki kami na walang daddy at mahirap rin sa part namin noon na ipagtanggol ang sarili namin sa mga taong nagtatanong kung bakit wala ang Dad namin at bakit magkahiwalay sila kayo." "W-What? Are they bullying you two? Bakit hindi niyo sinasabi sa akin at ang parating naririnig ko ay kayo ang nangangaway." "We only protect ourselves, mom. Gusto rin naming protektahan ka, mom, lalo na't sinasabi nila na kabit ka raw o ano. At hindi namin sinabi dahil ayaw naming dumagdag pa yun sa mga problema mo." Nanlalaki ang mga mata ko sa sinabi nila. "I'm sorry, baby, nadamay pa kayo." Niyakap ko sila. Hindi ko aakalain na ganun na pala kahirap ang nangyayari sa kanila noon pa man. "I'm really sorry, babies." "
Amara's Point of View* Nakatingin ako ngayon kay Leo habang papunta kami ngayon sa primary school. Kasi dito na rin naman kami titira at napagdesisyonan namin na dito na rin sila mag-aaral. Wala namang problema sa apelyedo at father's name nila sa birth certificate dahil nakalagay na ang apelyedo ni Leo doon at pati pangalan niya. Nasa backseat kami ngayong apat at nasa binti ni Leo si Luna na panay kwento sa mga napagdaanan nito sa America habang si Sol naman ay nakikinig lang. Sanay na sanay na siya sa boses ng kapatid niya na sobrang ingay lalo na pagnangangaway. Nasa binti rin nito ang hawak na libro dahil sinabihan ko naman siya na wag magbasa lalo na pag nasa sasakyan siya dahil baka sasakit ang ulo niya. "At yun nga puro trabaho na lang si mom at kahit kami na ang nagsasabi sa kanya na mag-asawa na siya ay ayaw pa rin niya." Napatingin naman si Leo sa akin at mukhang proud pa siya habang nakatingin sa akin na parang sinasabi na mahal na mahal ko pa rin siya kaya wala akon