Chapter 8 - Separate Lives

"Kenji, baby, I’m coming."  

Nang marinig iyon buhat sa asawa ay lalo na ginanahan si Kenji, at ibinigay pa niya lalo ang lahat ng lakas niya para sa ikatlong round nila na ito. At walang iba na maririnig sa apat na sulok ng silid na iyon kung hindi ang mga ungol at halinghing na nagmumula buhat sa kanilang mag-asawa. And with just a few more thrusts from him, both of them reached ecstasy.

He slowly kissed her on the forehead and gently slipped out of her. Humiga siya sa kama at yumakap kay Ica. He closed his eyes and savored the moment with his wife. Naramdaman niya ang pagyakap ni Ica sa kan’ya at ang pagdantay ng asawa sa kan’yang dibdib.

Idinilat niya ang kan’yang mga mata at nakita niya na nakapikit na ang asawa. Inabot niya ang kumot at binalot iyon sa hubad pa na katawan ni Ica. He left another kiss on her forehead, at saka siya tumayo at pinulot ang mga nagkalat nila na damit. Dumiretso siya sa banyo at nag-shower. He has a flight in exactly three hours, at kailangan na niya na makapunta sa airport. Despite feeling tired, Kenji is full of contentment.

It’s been a month since he and Ica talked things over. After a month of fixing their marriage, he can say that everything is going well for the both of them. Kenji knows that all the planning he did with Reiko was worth it, dahil ngayon ay muli niya na nararamdaman ang pagmamahal ni Ica. Ang buong-buo na pagmamahal ni Ica na walang kahati at kaagaw.

Is he happy about his relationship with his wife? Yes, this is all he ever wanted. Mahirap man ay pilit na ginagawan ng paraan ni Kenji na magkaroon ng oras para sa asawa niya. He sees to it that all his out-of-country flights are scheduled within a two-week interval, and all his domestic flights are only on weekdays. He is allotting his weekends to his wife.

Nasermonan pa nga siya ng kan’yang mga magulang dahil sa ginawa niya na pangingialam sa pag-schedule ng mga flights niya, pero wala na lamang magawa ang mga iyon sa nais niya. They can’t force him to because he can easily choose Ica over everything that he has. Kaya ni Kenji na ibigay ang lahat sa asawa niya, basta masigurado lamang niya na mananatili si Ica sa kan’yang tabi.

Nang makalabas sa banyo ay dali-dali siya na nagdiretso sa walk-in closet at nagbihis ng uniform niya. Sumulyap siya sa relo niya at napailing na lamang siya. Kailangan na naman niya na paharurutin ang sasakyan niya upang makaabot sa takdang oras niya. At tiyak siya na sermon na naman ang aabutin niya sa kan’yang ama.

Pagkalabas ay lumapit pa siya kay Ica at hinalikan ang asawa sa labi at sa noo. Hinimas pa niya ang pisingi nito saka tuluyan na lumabas ng silid. Nagmamadali siya na sumakay sa kotse at agad ito na pinaandar. He still has roughly thirty minutes, para makarating sa airport.

Napapa-iling na lamang siya kapag naiisip niya na male-late na naman siya dahil kay Ica. Hindi naman kasi sila dapat na makaka-tatlong rounds kung hindi lamang wala talaga na kapaguran ang asawa niya. Nais daw nito na mapagod siya upang masiguro na wala na siyang lakas para sa mga flight stewardess na patuloy na nagpapapansin sa kan’ya.

And he can’t stop feeling special because of the way Ica is being possessive of him again. Gustong-gusto niya na ginagawa iyon ni Ica, because it gives him back the confidence that he lost when Ica strayed away from him.

Tumunog ang telepono niya at agad na sinagot niya iyon gamit ang blutooth speaker sa kotse niya. Alam na alam na niya kung sino ang tumatawag sa kan'ya.

"Where the hell are you?! Huwag mo sabihin na mahuhuli ka na naman. Utang na loob, Kenji, nakaka-ilang delayed flights na tayo at pati ako ay nasesermonan na ng tatay mo."

"Chill, Gray, ito na nga at paparada na ako." Mabuti na lamang at maaari siya na makapagpa-valet parking dahil sila ang may-ari ng Jarvis Air. "I’m cutting the call, at pababa na ako ng kotse." Hindi na niya hinintay ang sagot ni Gray na sigurado naman siya na kung ano-ano na naman ang sasabihin.

Mabilis niya na kinuha ang gamit niya at ipinasa ang susi sa valet attendant. Pagkapasok pa lamang niya ng airport ay pinagtitinginan na siya ng mga nakakasabay na flight attendant. Despite his age, at thirty, he is still the most dashing and handsome pilot at Jarvis Air.

Habang naglalakad siya ay hindi niya maiwasan na mapansin ang babae na makakasalubong niya. Lumabas ang tipid na ngiti sa kan'yang labi nang makilala kung sino iyon, pero laking gulat niya na imbis na dumiretso sa direksyon niya kung saan talaga ang dapat na tungo nito ay lumiko ang babae.

Naguguluhan man sa naging reaksyon nito ay wala na siyang oras para intindihin pa iyon. Mabilis siya na pumasok sa departure gate kung saan naghihintay na si Gray, na nakakunot ang noo. Si Gray ang co-pilot niya para sa scheduled flight niya ngayon.

Nagmamadali na umiwas si Reiko nang masulyapan ang lalaki na makakasalubong niya. Nakita pa niya na napalitan ng pagtataka ang mga mata nito nang makita ang pag-iiba niya ng direksyon. Kababalik lamang niya ng Maynila buhat sa training niya sa Cebu kung saan siya ipinadala ng kumpanya nila, at hindi niya inaasahan na makaraan ang isang buwan ay rito pa sila na magkikita ni Kenji sa paliparan.

She is not expecting to see him, at hindi niya rin alam kung paano ang reaksyon na dapat niya na gawin kapag nagkaharap sila, kaya naman mas minabuti na lamang niya na umiwas. They were not even friends before, kaya wala naman na rin na dahilan pa upang magkamustahan pa sila.

It was exactly one month after that day that she completed her job contract as a replacement mistress. And a month later, she is doing perfectly fine. Is she happy about it? Yes. Does she miss him? No.

A message prompted on her cellphone, and she couldn’t help the smile on her face when she realized who the message came from.

"Reiko-ko, have you landed? I’m at the arrival gate waiting for you. I miss you."

Muli siya na napangiti matapos na basahin ang mensahe. She can’t wait to see him after several days of being far away. Nagmamadali siya na tumungo sa arrival gate upang makita si Arden. Nang matanaw niya ang nobyo ay sumilay ang malapad na ngiti sa mukha ni Reiko.

Sinalubong na siya agad ni Arden at agad na humalik sa kan’yang labi. "I miss you, Reiko-ko." Kinuha ni Arden ang gamit niya at hinawakan siya sa kamay, tsaka sila naglakad palabas ng airport. Napasulyap si Reiko sa magkahawak nila na mga kamay ng nobyo niya.

Things are not perfect between them. Pareho sila na naghahabol sa oras at panahon upang makasama ang isa’t-isa, pero malaki ang pasasalamat ni Reiko kay Arden dahil patuloy siya na iniintindi ng kan’yang nobyo. At hindi man perpekto ang relasyon nila, Arden is nearly perfect for her, and no other man can replace him in her life—not even Kenji.

Kenji and Reiko are now both living their separate lives, and she is happy and content with her life right now. She has managed to forget about him, at ang panandalian na pagkakaligaw ng utak niya ay naitama na niya, kaya lalo na wala nang balak pa si Reiko na guluhin pa ang pareho nila na tahimik na mundo.