Share
XXIV - PUNISHMENT
NicaPantasiaDisclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Related chapters
False Hope XXV - PATRICK
After that thing, Axel asked for a date, so we took our shower together. Para mapadali na daw. Pero gusto lang talaga makaisa pa tsk. "I love you, I love you, I love you." Habang sinasabi niya iyon ay hinahalikan niya ako sa iba't-ibang parte ng mukha ko. Hinalikan ko siya sa labi at nilagay ko ang kamay ko around his nape, he pressed me against the wall. Naramdaman ko naman na nagwawala ang junior nito at nagulat siya ng hawakan ko iyon. Mas lalo itong tumigas. Lumuhod ako, at pinasok ko ito sa bibig ko, napaungol naman ito dahilan para mapangiti ako. Napasabunot naman si Axel sa buhok ko, habang nilalabas pasok ko junior niya sa bibig ko. Ilang sandali lang ay pinatayo niya ako at pinatalikod. He bent my body against the wall, and he inserted his into mine. Parang nabitin pa ito sa ginawa namin kanina. "Just don't do it again, babe," he uttered. I bit my lower lips and let him fuck me. "You're so naughty, Mrs. Calista Tan." Sabi nito nang pareho kaming nilabasan at kinurot ang pis
False Hope XXVI - THE GAME
"Ano ba, Patrick, hindi naman kasi dapat ganiyan 'yan." Malapit na ang prelims at hindi parin namin natatapos ang first stage ng project namin. Kailangan ipakita sa prof namin para ma criticize iyon. "I'm sorry, Cali." Paghingi nito ng tawad. Napaupo ako dahil sa frustration. "Ako na ang tatapos." Masyadong naging busy kasi si Patrick dahil may basketball game pa sila laban sa kabilang school. Maiintindihan ko naman iyon, but this is more important since it's our project. Pero alam ko ding importante kay Patrick ang game, kasi once they lose the game, mawawala ang scholarship niya. "No, I'll do it." Naawa naman ako kay Patrick. Kaya hindi na ako nagsalita. "Okay, I'm sorry. I'm just pressured." Wika ko sa kanya. Nasa condo kami ngayon gumagawa ng project. Nasa kabilang kwarto naman si Axel at Gian. Nandito din sila Yerin at Cici. Nagluluto si Yerin, habang si Cici ay gumagawa ng schoolwork sa kabilang lamesa. "Dinner's ready!" Sigaw ni Yerin, kaya kumain na muna kami. "Use a fork,
False Hope XXVII - THE ACCIDENT
Sinundan ko lang ng tingin si Patrick, pero tuluyan na itong lumabas sa shower room. Sinundan ko ito at tinawag. "Patrick," lumingon ito, pero hindi parin ako kinakausap. "What you saw..." I paused when he didn't even react. "I already know, Cali." He paused. "But that doesn't mean I would give up on you." Umiling ito. Give up on me? "I like you, Cali. Or even love you?" He chuckled. "Hindi pa ako nagsisimula, Cali." Humarap ito saakin at hinawakan ang magkabilang balikat ko. "I know your relationship with him will last, and when that time comes, I will come for you." Tumalikod ito saakin at naglakad papalayo. "I won't make my move now, Cali. I'll watch you til your happiness turns to sadness." Kinakabahan ako dahil sa sinabi ni Patrick. How'm going to face him after this? Ilang sandali lang ay lumabas na si Axel at nagulat ito ng makita akong nasa gitna ng gym. "What are you doing here?" Inakbayan niya ako at hinawakan ko naman ang kamay niyang nakaakbang saakin. "Waiting for you
False Hope XXVIII - SHE'S BACK
It's been a day and a half since she lost her consciousness that night. And everyone's worried. Tita won't even go home, waiting for her daughter to wake up. Axel's been staying at the hospital too, waiting for Cali to wake up. Since Cali had experienced a traumatic event that night, the doctor suggested that she may suffer from post-traumatic stress disorder. "I felt so..." Hindi matuloy ni Cici ang sasabihin nito dahil umiiyak ito. Pinapakalma ito ni Gian. Kahit naman ako ay naiiyak para kay Cali. Tumayo ako at biglang tumunog ang phone ko. Tumatawag si Tita Anna, mommy ni Cali. "Tita's calling." Sabi ko sa kanila at sinagot ko ang tawag. Napaupo ako ng marinig ko ang sinabi ni tita. "Ano daw?" Kinakabahan na tanong ni Cici. "She's awake." Sabi ko, pero nagtaka sila dahil hindi ako masaya sa sinabi ni tita. "She's..." Hindi ko matuloy ang sasabihin ko ng bigla akong umiyak. "We should go to see her." Gian said. Nasa sasakyan kami ni Gian papuntang ospital. Malapit lang naman ang
False Hope XXIX - BLAME TO NO ONE
Warning: R-18Bumalik na sila kuya sa UK, binibisita naman ako ni mommy from time to time since ako nalang mag-isa sa condo once na pumapasok na si Axel. Gusto ko din sanang pumasok, pero drinop nila ako. They want me to heal first before engaging with the world again.Naalala ko parin ang nangyari that night, but I tried my hardest to cope with everything to make them stop worrying about me. But it took weeks for me to reconnect with them again. It's not so easy. Ang hirap dahil gabi-gabi akong nananaginip sa nangyari ng gabing iyon. It's like my other self built a wall to protect me."How are you feeling today?" Tanong ni mommy. Nakayakap si mommy sa bewang ko, habang tinatanaw namin ang busy roads ng Pasay. "I'm fine, ma; you should stop worrying." Hinarap niya naman ako sa kanya at hinawakan ang magkabilang kamay ko. "How can I stop worrying? You're my only daughter. I can't forgive myself if something happens to you again." I can see the worries, pain, and mixed emotions in my mot
False Hope XXX - THE KISS
Second semester. I became irregular. Nahihiya akong pumasok, but they encourage me. Nasa cafeteria kami ngayon dahil unang araw palang ng pasukan ay wala pang maayos na klase. Kasama ko sila Yerin at Cici dahil wala din silang pasok."You sure you're fine now?" Tanong ni Yerin. Tumango naman ako at ngumiti sa kanya. "I'm really okay now, Rin." Nakita ko naman naglalakad papalapit saamin si Axel at Gian, at may kasama din silang babae.She’s beautiful and tall, sa sobrang taas niya ay magkasing-taas na sila ni Axel which he’s six feet and two inches, habang ako ay nasa five feet and six inches lang ang taas. Para itong modelo sa taas, higit pa ay maganda ito manumit at kulang nalang ay rarampa na ito sa runway."Yow!" Bati saamin ni Gian. Lumapit naman saakin si Axel at ginulo ang buhok ko. Napasimangot naman ako sa ginawa nito pero tinawanan lang ako. Umupo ito sa tabi ko para magbasa, kaya hinayaan ko nalang ito at bumaling sa kasama nilang babae."Guys, this is Isabelle, my cousin. I
False Hope XXXI - RECONCILE
Nasa condo ako ni Cici, dumating din naman kaagad si Yerin ng tawagan siya ni Cici. Kaagad niya akong nilapitan ng makita akong umiiyak sa sala, tyaka niya ako niyakap.“Ahh, babe! Stop crying na!” wika ni Yerin ng makitang iyak ako ng iyak. “Alam mo naman kung gaano ka loyal si Axel sa’yo, ‘diba?” hinarap ko si Yerin, puno ng pag-aalala ang kanyang mukha, “Kahit gaano ka pa ka-loyal kung ganong klaseng babae lang din naman ang lalandi sa’yo, makaka-cheat ka talaga.” Narinig ko naming tumawa si Cici kaya sinamaan ko siya ng tingin. Nagkalat ang tissue sa sahig, dahil kakaiyak at kakapunas ko ng sipon. Tumayo si Cici at pagbalik nito ay may dala ng trashcan. “Babe, naiintindihan kita na kailangan mong umiyak, pero pakitapon naman ng maayos ang kalat mo.” Wika ni Cici, natawa ako sa sinabi nito, binatukan pero naman siya ni Yerin. “Hindi masakit, babe. Pakilakasan nga.” Cici said in sarcasm, inirapan naman siya ni Yerin. Kahit paano ay nawala ang lungkot ko sa kabaliwan nilang dalawa.
False Hope XXXII - SINCE TWELVE
Tinanghali na ako ng gising, pagmulat ko nakita ko si Axel na mahimbing na natutulog sa tabi ko. Nakatopless ito.Hinawi ko ang buhok nito dahil naharangan ang mga mata nito ng kanyang buhok. Babangon na sana ako ng ipatong ni Axel ang kamay nito sa bewang ko. Pero may napansin ako.Nagulat ako ng wala akong suot. Wala, as in hubad lahat. Teka may nangyari ba saamin kagabi? Hindi ko maalala. Ang huling naalala ko nalang ay noong hinalikan niya ako sa loob ng elevator sa condo ni Cici.Napatitig ako kay Axel at pilit na inaalala ang nangyari kagabi. Napasinghap ako ng maalala ko na may nangyari saamin sa loob ng sasakyan nito."Axel..." nasa loob na kami ng sasakyan, tinawag ko ito na ready na sanang ikabit ang seatbelt nito ng lumingon ito saakin. Napatingin ito sa dibdib ko at lumapit saakin. Kinabahan ako ng sobra, pero napaginhawa rin ng kinabit niya ang seatbelt ko. "Lagi mo nalang nakakalimutan seatbelt mo," tumawa ako ng mahina at napakamot sa ulo. "Ano ba ang iniisip mo? Ang la
Latest chapter
