คุณจะพาฉันไปไหน

     “แกไม่กลับพร้อมฉันจริงๆหรอยี่หวา” เนเน่รบเร้าเพื่อนด้วยความเป็นห่วง หลังจากที่หลุดพ้นจากการตามตื้อของดินแดน เนเน่ก็จัดแจงโทรให้แฟนตัวเองมารับทันที โดยปกติแล้วถ้าทั้งสองจะต้องไปงานสังสรรค์ใดๆ ที่มีการดื่มแอลกอฮอล์จะมี สุดเขต แฟนหนุ่มของเนเน่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับยี่หวา หรือไม่ก็คนขับรถของบ้านยี่หวาเป็นคนดูแลรับส่ง แต่วันนี้ยี่หวาเลือกที่จะขับรถมาเอง เธอจึงคิดที่จะให้เนเน่นั้นกลับไปพร้อมกับแฟนก่อน แต่มีหรือที่คนรักเพื่อนอย่างเนเน่จะยอม ทั้งสองถกเถียงกันอยู่นานตั้งแต่ในคลับจนเดินมาถึงลานจอดรถก็ยังตกลงกันไม่ได้สักที

     “ฉันกลับเองได้ แกก็รู้ว่าฉันคอแข็งไม่เมาหรอก”

     “แต่ฉันห่วงแก เอางี้ ให้พี่เขตกลับไปก่อนแล้วฉันจะไปนั่งกับแกต่อเอง”

     “เฮ้ย! ได้ไงอ่ะ แกไม่สงสารพี่เขตหรอโทรให้มาเขาก็รีบมาเลยนะนั่น”

     “ก็ฉันมัวแต่นึกถึงเรื่องไอ้บ้าดินแดนอะไรนั่น เลยลืมว่าวันนี้เราเอารถมาเองนี่”

     “อืม! นั่นแหละไหนๆพี่เขาก็มาแล้ว กลับไปเถอะ ฉันจะขออยู่ต่ออีกแป๊บนึง”

     “เฮ้อ!ฉันเป็นห่วงแกจริงๆนะ ยิ่งรู้ว่าข้างในนั้นมีคนจ้องจะกินแกอยู่ด้วยอย่างนั้นฉันยิ่งห่วง” เนเน่พูดไปก็มองหน้าเพื่อนอย่างห่วงใยไปด้วย

     “ฉันขออยู่ต่ออีกนิดนะเนเน่ แกก็รู้ว่าเพราะอะไร นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้เจอเขา ขอได้เห็นแค่ข้างหลังอีกนิดก็ยังดีนะ”

     “โอ๊ยย!!แกนะแก ฮึ๊ย! ก็ได้ๆ สัญญานะว่าจะดูแลตัวเองดีๆน่ะ” เมื่อเห็นว่ารบเร้ายังไงเพื่อนก็คงไม่ยอมกลับด้วย และก็รู้ว่าเหตุผลที่เพื่อนอยากอยู่ต่อเพราะอะไร เนเน่จึงจำเป็นต้องตัดใจตามใจเพื่อนไป ถึงจะเป็นห่วงอยู่มาก แต่ก็รู้ว่ายี่หวาไม่ใช่คนอ่อนแอ ที่จะให้ใครมารังแกได้ง่ายๆ

     “อ่าๆๆสัญญาๆ ไปขึ้นรถเร็ว พี่เขตจะหยุมหัวฉันอยู่แล้วนั่น” พอเพื่อนรักยอมอ่อนข้อให้ ยี่หวาก็จัดแจงเปิดประตูรถแล้วจับเนเน่ดันเข้าไปข้างรถในทันที

     “ฝากด้วยนะพี่เขต”

     “อืม! เราก็ดูแลตัวเองดีๆนะ มีอะไรโทรบอกพี่”

     “ค่ะ ไม่ต้องห่วงนะหวาโตแล้ว”

ปึ๊ก!

   พอจัดแจงส่งเพื่อนสาวของเธอเสร็จแล้ว ยี่หวาก็กลับหลังหันมุ่งหน้าที่จะเข้าไปในไนต์คลับตามเดิม ตอนนี้ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าๆแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงคลับก็จะเริ่มปิด ข้างในยังมีเพื่อนๆนักแสดงและทีมงานที่ยังนั่งดื่มกันอยู่ แต่เธอคิดว่าจะไปนั่งที่เคาน์เตอร์บาร์คนเดียวชิวๆ คอยเก็บข้อมูลของใครบางคนดีกว่า 

@ห้องทำงานลีโอ

     

     “ขอบใจมากชาลิน ฉันฝากด้วยนะ อืมๆ”

ติ๊ด!

   ลีโอกดตัดสายสนทนาจากเพื่อนที่โทรมารายงานสถานการณ์ด้านล่าง ซึ่งตอนนี้เขายืนอยู่บนห้องทำงานชั้นสามที่เป็นกระจกทั้งห้อง สามารถมองเห็นข้างล่างที่เป็นโซนเวทีได้ ส่วนโซนVIPและVVIPก็มีจอมอนิเตอร์ของกล้องวงจรคอยฉายภาพบนหน้าจออยู่ตลอด เรียกได้ว่าไม่ว่าเหตุการอะไรจะเกิดขึ้นในที่แห่งนี้ แทบจะไม่เคยรอดจากสายตาเขาไปได้เลย ไหนจะลูกน้องของเขาที่เดินปะปนอยู่กับนักท่องราตรีนั่นอีก ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เขาย่อมรู้หมด และนี่เป็นเหตุผลหนึ่ง ที่ทำให้ที่นี่มีความปลอดภัยสูง เพราะได้รับการสอดส่องดูแลเป็นอย่างดีจากพวกเขาตลอดเวลา

    

แก๊ก!!

   ในขณะที่เขาเองกำลังยืนคิดอะไรอยู่นั้น ประตูห้องทำงานหรูก็ถูกเปิดออก พร้อมกับร่างสูงดูดีของเคลวินที่เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างๆเพื่อนสนิทของตัวเอง

     “ชาลินโทรรายงานมึงแล้วใช่ไหมลีโอ” 

     “อืม!”

     “ดินแดนมันจะป่วนเราไปถึงไหนว่ะ”

     “จนกว่ามันจะพอใจละมั้ง”

     “แล้วจะเอาไง”

     “ถ้ามันไม่ได้ทำอะไรในที่ของเราก็ปล่อยมัน”

     “เสียดายผู้หญิงอยู่นะ สวยด้วย เห็นว่าเป็นดาราด้วยนี่ สเปกไอ้ดินแดนมันละ”

     “หึ! ถ้าไม่รู้จักระวังตัวเองก็ช่วยไม่ได้”

     “ใจร้ายกับผู้หญิงจังนะมึงเนี่ย”

     “ใครจะใจดีกับผู้หญิงไปซะทุกคนแบบมึง”

     “กูไม่คุยกับมึงล่ะ มีอะไรให้ช่วยก็บอก กูไปกกเด็กๆต่อนะ”

    พูดจบเคลวินก็เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้ลีโอยืนจ้องใครบางคนที่นั่งดื่มชิวอยู่คนเดียวผ่านกระจกห้องทำงาน ด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา

…ด้านยี่หวา…

     “ฟู่ว!! ทำไมร้อนจัง สงสัยจะเริ่มเมาแล้วเรา” ยี่หวาพึมพำกับตัวเองเบาๆ หลังจากเธอกลับเข้ามาเธอก็มานั่งจิบเครื่องดื่มคนเดียวที่เคาน์เตอร์บาร์ และคอยสอดส่องมองหาใครบางคนที่ใจเธอเรียกร้องอยากจะเจอเขาตลอด แต่เมื่อนั่งไปได้สักพักเธอกลับรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ร้อนๆหนาวๆอย่างบอกไม่ถูก อาจจะเป็นเพราะวันนี้เธอดื่มไปเยอะ หรือดื่มไปหลายอย่าง มันเลยตีกันมั่วไปหมดหรือเปล่าเธอเองก็ไม่แน่ใจ จนเธอรู้สึกเหมือนจะทนไม่ไหว เพราะอาการเริ่มแปลกขึ้นเรื่อยๆ เธอจึงตัดสินใจเลิกดื่มต่อ และเดินตรงไปที่ลานจอดรถ เพื่อจะขับรถกลับบ้านตัวเอง

หมับ!

   แต่ในขณะที่เธอกำลังมุ่งหน้าไปที่รถของเธอนั้น ใครบางคนที่เหมือนจะดักรอเธออยู่ ก็ตรงเข้ามาคว้าข้อมือเธอไว้ทันที

     “จะกลับแล้วหรอครับ?”

     “อ๊ะ! คุณ ปล่อยนะ”

     “ให้ผมไปส่งนะ”

     “ไม่ค่ะ ปล่อย”

     “อย่าดื้อน่า มานี่” 

   เป็นดินแดนที่เข้ามาหาเธอ และพยายามลากเธอให้เดินตามเขาไป 

     “ปล่อยย!!” ยี่หวาพยายามขัดขืนไม่ยอมเดินตามดินแดนง่ายๆ แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้เลย

   เขาพาเธอเดินมาเรื่อยๆ จนกระทั้งมีรถตู้สีดำคันหนึ่งขับมาจอด

     “ขึ้นรถเลยครับคุณดินแดน”

     “มาช้าจังว่ะ”

     “ขอโทษครับ”

     “รีบๆเลย เดี๋ยวพวกไอ้ลีโอมันก็มาแหกอกเอาหรอก”

     “ครับๆ”

   ดินแดนและลูกน้องช่วยกันฉุดกระฉากลากถูยี่หวาขึ้นไปบนรถตู้ 

     “ปล่อย จะพาฉันไปไหน”

     “พาไปมีความสุขไง อย่าดิ้น”

     

   พลั๊กก!!

   ยี่หวาพยายามใช้แรงที่พอมีอยู่ ผลักดินแดนให้กระเด็นออกไป และพยายามวิ่งเพื่อจะหนี แต่ลูกน้องของดินแดนก็คว้าตัวเธอไว้ได้ทันก่อน