Kabanata Tatlo

Napangiti si Rada. Baka nagkaroon na naman ng aberya. Hindi pa siguro nakakabalik sa inuupahan nitong bahay ang kanilang maestra. Malamang ay umuwi ito sa home town nito kung saan ay tatlong bayan pa ang layo mula sa San Isidro.

Dalawang oras din ang kinakain nila sa klase ni Miss Tionco at kung susumahin niya ang binabyahe ng propesora na isang oras mula sa tinitirhan nito ay imposibleng umabot pa ito sa unang klase. Kaya't may isa't kalahati pang natitira sa kanila, tamang magpalamig sa school canteen. Hinablot ni Rada ang bag at niyaya ang dalawa na lumabas ng kuwarto.

"Imposible nang umabot si Ms.Tionco sa klase, palamig tayo sa canteen." aniya.

Nagbunyi ang dalawa. Kita sa mga mata ang tuwa. Kapag kasi si Rada ang mag-aya, siguradong libre ang kanilang meryenda. Hindi lang iyon wala itong reklamo sa halaga.

Habang patungo sa school canteen ay wala pa ring tigil ang dalawang kaibigan sa pambubuska. Hindi maawat ang dalawa sa panunukso

Andoon iyong manghaharang pa ng mga kapwa nila estudyante. Ididikit sa mga mukha ng makakasalubong nila ang bond paper na pinagguhitan niya at pagkatapos ay pagkukumparahin. Iling at tawa na lamang siya sa kalokohan ng dalawa.

Muling lumipad ang isip niya sa estrangherong lalaki. Bakit ba kay hirap nitong matagpuan? Naiinis na siya sa sarili, hindi niya dapat ginagawa ang bagay na ito. Isa siyang Buenavista, kapara ay isang prinsesa, and chasing an ordinary man is not her cup of tea. Gusto niyang ipagpilitan ang bagay na iyon sa isip niya, subalit iba ang isinisigaw ng kanyang damdamin. Sumisigid ang kagustuhan niyang makitang muli ang lalaki.

" I want to see him again by any means," she whispered habang inaalala ang anyo nito.

Isang kalabit sa tagiliran ang nagpanumbalik ng kanyang huwisyo sa kasalukuyan. Nilinga niya si Bing na may inginu-nguso. Sinundan niya ang direksyong itinuturo ng kaibigan.

She saw Clark with her current girl Carolina, na makakasalubong pa nila sa hallway. Ang hitad at kuntodo naka-pulupot pa sa kaibigan niya.

Nakangisi habang nakatitig sa kanya. Nang-uuyam. Animo nagmamalaki. Na parang sinasabi na nanalo ito ngayon.

As if naman apektado siya sa nakikita.

Isang linggo pagkatapos ng breakup kuno nila ni Clark ay kumalat ang balitang magkasintahan na raw ang dalawa. Siyempre pa ay nangunguna si Carol sa pagsiwalat noon. Bunying- bunyi ang babae. Sa wakas nga naman nakamit rin nito ang pinaka-minimithi. Good luck na lang kay Clark. Eww!

Sinalubong ni Rada ang mga titig ni Carol while raising her eyebrow.

Si Clark naman ay tinitigan niya ng masama. Sinadya niyang ipakita ang talim sa mga mata. At hindi nagbago iyon kahit na bakas sa mukha ng kababata ang pagsisisi at kalungkutan.

Ang totoo ay ilang beses na sumubok si Clark na kausapin siya, katulad ngayon akmang lalapitan sya nito subalit hindi niya ito pinansin at nag tuloy-tuloy lamang siya ng hakbang. Wala na rin namang nagawa pa ang binata. Umabot pa sa kanyang pandinig ang pagpipigil rito ni Carol.

Isang linggo na ring nagpabalik-balik si Clark sa asyenda upang makausap siya. Subalit lagi na'y hindi niya hinaharap ang kababata. Wala pa siya sa mood para makipagsalitaan rito.

Hindi na rin niya ito pinagkaabalahan pang komprontahin sa mga nangyari.

Naisip niyang it's better that way.

Isa pa hindi naman kasi siya talaga apektado. Pride na lang ang umiiral sa kanya ngayon. Saka na niya haharapin ang lalaki. May mas mahalaga siyang kailangang unahin. Hindi siya galit Kay Clark ngunit nagdaramdam siya bilang kaibigan nito.

Bago pa man marating nila Rada ang canteen ay napukaw agad ang atensyon nila ng pagkakagulo sa malawak na lawn ng akademya.

Bagama't medyo mainit na dahil mataas na rin ang araw ay maraming estudyante roon at nagkukumpulan. Karamihan ay mga estudyanteng mula sa college department. May mga iilang juniors na pawang mga nagnanais lang namang umusyuso.

Dinig na dinig ang malagom na tinig ni Mrs. Irma Esperanza.

Si Mrs. Esperanza ay kilala sa mga kakaibang pakulo pagdating sa mga school events. Isa rin itong magaling na musical theatre actress bukod sa pagiging propesora. Umani na rin ito ng iba't ibang mga parangal sa larangan ng tanghalan. Masyadong malawak ang mga ideya nito lalo na pagdating sa mga pa-sorpresa. Kung hindi sila nagkakamali ng rinig ay anunsyo iyon para sa nalalapit na masquerade ball, na gaganapin mismo sa nalalapit na araw ng mga puso.

Kahit batid na nila Rada ang bagay na iyon ay napukaw pa rin nito ang pansin nilang magkakaibigan. Kaya heto sila at kasama na sa mga kapwa estudyanteng nakikipagsiksikan at nakikiusyuso na rin. Palalagpasin ba naman nila ang mga ganitong eksena?

Tutal eh vacant period naman.

Eksakto namang kasisimula pa lamang ni Mrs. Esperanza sa pagsasalita.

"Attention everyone! Like I've said the prom is already cancelled," anunsyo nito. Hindi na siya nagulat pagka't nauna na iyong naipaskel sa school bulletin board bago pa magbukas ang klase ngayong araw.

But some students gasped in disappointment.

Umulan ng anasan mula sa junior high. Dismayado ang mga ito. Mauulanigan ang kabi-kabilang mga reklamo. Maging sila ay nagtaka. Kauna-unahan ito sa history ng SMC na nag kansela ng Prom.

"But wait my beloved students, don't be disappointed," kambyong sambit ni Mrs. Esperanza.

"Siyempre pa ay hindi ko naman kayo hahayaang maging malungkot itong darating na araw ng mga puso. Magkakaroon pa rin tayo ng programa at selebrasyon. Kaya mga girls, huwag nang sumimangot at nakakawala ng ganda iyan," pagbibiro ng propesora na nagpa-ugong ng tawanan. Inayos ng guro ang salamin bago nagpatuloy sa pagsasalita.

"Instead of prom night, we will have an acquaintance party, where the students from the college department as well as from junior high school departments can both join the said event," dagdag ng propesora.

Nagsigawan ang mga estudyante sa tuwa.

"This year acquaintance theme will still be a masquerade ball," nakangiting imporma ni Mrs. Esperanza.

Sa sinabi nito ay muling umugong ang hiyawan ng pagkatuwa. Napuno ng galak ang paligid. Maging sila Cathy at Bing ay napapalundag pa sa excitement.

“There's more. Kilala niyo ako, hindi maaaaring mawalan ng twist ang event na ito," pa-suspense na banggit pa ni, Mrs. Esperanza.

Namilog ang mata ng iilan kasama na sila Bing at Cathy. Lumarawan ang excitement sa lahat. Ano kaya ang pasabog itong taon? Ito na nga ba ang sorpresang inaantay nila? Hays sana lang katulad ng iba ay makaramdam din siya ng drive at pagkasabik. Himutok ni Rada.

"So, there are the collegiate scholars from different departments," sabay turo ni Mrs. Esperanza sa grupo ng mga estudyanteng nakahanay ng patalikod at naka-pwesto ang mga kamay ng bawat isa sa likod.

Kumunot ang noo niya. Kaiba ata ang gimmick ngayon ng propesora.

"I need more sponsors so they can also join the said acquaintance party. Ika nga the more the merrier pero siyempre pa ay kailangan ko ang mga tulong nyo. Kumbaga share your blessings to others." saglit na huminto sa pagsasalita si Mrs. Esperanza. Nilingon nito ang staff na naka-antabay. "Okay, my beloved students, mayroon akong mga rosas dito," dagdag nito.

Lumapit ang naturang staff na may bitbit na katamtamang basket. May laman iyong ilang bungkos ng mga pulang rosas. Maraming nag-angat ng kilay sa mga babae, pagkamangha naman sa mga lalaki. Datapuwat nabalot silang lahat sa pagtataka dahil sa mga pabulaklak effect ay sumidhi naman ang pagkasabik nila na malaman ang supresa sa likod ng mga rosas.

"Kung sino man sa inyo ang nagnanais na maging kabahagi sila ng event.." patungkol ng propesora sa mga nakahanay na iskolars ng bayan.

" Sa pamamagitan ng mga rosas na ito ay maaari kayong mamili ng taong nais tulungan. Just simply put the roses on the palm of a person you chosen," patuloy ng propesora.

Umugong ang bulungan, maraming napantastikuhan. Maraming nagka-interes at nagnanais na makibahagi sa pakulo. Bago ang gimmick na ito pagka't may tema ng pagbibigay pagkakataon sa ibang mga estudyante na maging bahagi ng selebrasyon na hindi kailanman nangyayari pa. Dahil nakatalikod ang mga iskolars ay blangko sila sa pagkakakilanlan ng mga ito. Para kay Rada the gimmick sounded interesting.

Well, not bad kung makiki-cooperate siya lalo na at wala pa siyang escort.

Hindi problema sa kanya ang gastos para lamang bihisan ang isang tao.

Tutal isang kawang-gawa na rin itong maituturing. Bakit niya ipagkakait sa mga ito ang munting kasiyahang maaari niyang maihandog?

"It is so much fun at all," sambit niyang napuno rin ng galak.

Mula sa mga hanay ay binistahan niya isa-isa ang mga nakatayo. Nang mapako ang pansin niya sa partikular na bulto na nasa hulihang pila. Sa di mawaring dahilan ay biglang sumikdo ang dibdib niya. Ang tindig at pangangatawan maging kulay at buhok nito ay pawang

pamilyar.

“Oh God, it must be him.”usal ni Rada.

Nagsimulang kumabog ang puso niya. Dahilan upang mapahawak siya sa dibdib. Pinakatitigan niya ang matangkad na lalaki upang makasiguro. Hanggang sa mapalunok ng dalawang beses. Hindi siya maaaaring magkamali. Ang bultong iyon ay dalawang linggo nang laman ng kanyang puso at isipan.

May ideyang mabilis na naglaro sa isip ni Rada. Sinulyapan niya ang pinaglalagyan ng mga rosas may kalayuan iyon sa pwesto nila.

Malamang bago pa niya marating iyon ay ubos na sa dami ng gustong makilahok. Nagsisiksikan pa naman ang mga estudyanteng sabik na maging bahagi ng naturang pakulo.

Nakaramdam siya ng panghihinayang nang makitang iilan na lamang ang rosas sa lalagyanan.

"Nakaka-excite naman kung wala lang sana akong escort," narinig ni Rada na sambit ni Bing.

Nilinga niya ang kaibigan. Larawan ito ng pagkadismaya at kaaliwan.

Nakita niyang hawak pa rin nito ang pumpon ng mga pulang rosas.

Biglang nabuhayan ng loob ang dalaga. Mukat-mukat ay tila anghel ang naging tingin nito kay Bing.

Walang pagdadalawang isip na hinablot ni Rada ang mga bulaklak mula sa kamay ng kaibigan sa pagkagulat naman nito.

"Bing, mamaya na ako magpapaliwanag. I'm sorry but I need these roses right now. Make it up to you later promise," sambit niya habang paatras na humakbang. Pagkatapos ay may pagmamadaling tumakbo siya palapit sa lalaki lalo na nang mapansin niyang may isang estudyanteng babae na patungo rin sa direksyon nito.

Natulala naman na naiwan ang dalawa niyang kaibigan.

Napapantastiskuhan na napatitig sa kanya si, Mrs.Esperanza. Larawan ito ng pagka-aliw.Nagbigay si Rada ng matamis na ngiti sa propesora. Na sinuklian naman ng guro ng isang maluwang na ngiti.

Sa nanginginig na kamay ay mabilis niyang ipinatong ang bungkos ng mga rosas sa kamay ng nakatalikod na lalaki. Hindi nakaligtas sa pandinig niya ang marahas na pagsinghap nito.

Tila tunog ng di pag sang+ayon. Sa hudyat ni Mrs. Esperanza ay sabay-sabay na humarap ang mga nasabing iskolars.

Si Rada ay 'di maiwasang kabahan.

Halos ikabingi niya ang lakas ng kabog sa dibdib na tila tambol na dumadagundong sa bawat hampas.

Pakiramdam niya ay gusto ring manghina ng mga tuhod niya. Ramdam niya ang unti-unting pagkawala ng balanse.

Oh God, hindi niya inaasahan na sa araw na ito ay matatagpuan niya ang lalaking ilang linggo na ring tumatakbo at gumugulo sa kanyang isipan. Pigil ang hininga na inantay niyang humarap ang nakatalikod. Sa bawat galaw na ginagawa nito ay naroon ang masidhing pagkasabik na mapagmasdan ito.

Agad na rumehistro ang pagkagulat sa mukha ng lalaki nang mabungaran ang dalagita sa harapan nito. Subalit segundo lang ang dumaan at dagli ring pomormal ang anyo nito. Mabilis na naglaho ang sumilip na emosyon.

Si Rada ay talaga namang natigilan. Saglit na natulala sa bultong ngayon ay kanya ng abot-kamay.Ang tagal niyang hinintay ang pagkakataong ito. Ang kanyang pinakaaasam-asam na pagtatagpo.

"Mr. Samaniego meet your sponsor, Ms. Rada Buenavista. And Ms. Rada your sponsee, Mr. Rafael Samaniego," pakilala ni Mrs. Esperanza sa dalawa.

Rada's face recognition redened, and she gulped for the second time.

"Hi... Pael," turan ni Rada, sabay inilahad ang kamay. Naroon ang panginginig.

Alanganin din ang kanyang ngiti lalo na at walang tugon mula sa lalaki.

Halos hindi niya mabigkas nang malinaw ang pangalang Rafael sa sobrang kaba kaya Pael ang lumabas sa bibig niya.

Tinitigan siya ng lalaki nang matiim bago bumaba sa nakalahad niyang palad.

Pinag-iisipan ba ng lalaki kung tatanggapin ang pakikipag-kamay niya? Nag-aalinlangan ba ito?

Oh please... Nagsusumigaw na bulong ng isip niya. Nang unti-unti ay marahang umangat ang mga kamay ni Rafael at inabot ang palad niya.

"Nagkita tayong muli, senyorita...." Banayad, subalit pormal na wika ni Rafael sa kanya.