Chapter Fifteen

Nakaupo si Claire sa kanyang kama habang nakayuko. Kapapasok lang niya sa kwarto habang nakasunod sa kanya ang kanyang Mama. Simpatya ang makikita sa mga mata nito. Nahihiya man ay kailangan niyang kausapin ito. Mabuti na lang at nasa trabaho na ang Papa niya. Kung hindi, baka hindi na niya maibuka ang kanyang bibig dahil sa mga sinabi nito kagabi.

"M-ma, I-I'm sorry," pigil ang hikbing wika niya.

Lumapit ito at niyakap siya. "Don't cry, Claire. I understand you, okay? Huwag ka nang umiyak. Hindi ako galit sa'yo," anito at ngumiti.

Yumakap na rin siya dito.

TAHIMIK lang silang kumakain sa dining room. Hindi niya maiwasang masaktan sa pinapakitang kalamigan ng Papa niya. She's always been the Papa's girl. But now, ni tingin ay ayaw siya nitong tapunan.

Ganoon ba talaga kamakasalanan ang ginawa nila? Life is so unfair. 'Yung iba nga'y first-degree-cousin ang napangasawa pero sila na second-d