Unang nagising si Claire kinabukasan at nanatiling nakayakap kay Bryan. Tila hindi pa handang umuwi sa kanila. May kahigpitan kasi ang pagkakayakap nito sa kanya. Napangiti siya. Hanggang ba sa pagtulog ay may inaalala pa rin ito? Nakakunot-noo ito kaya she straightened it slowly. He opened his eyes right away.
"What are you doing?" Tanong nito.
"Nakahiga. 'Di ba halata?" Pilosopong balik niya. Napangisi siya nang mag-poker face ito.
"What? Tama naman ang sagot ko, ah."
Naka-poker face pa rin ito. She put her hands to the both side of his lips and squeezed it into a smile.
"Ayan! Ang gwapo mo na lalo, baby ko," parang batang saad niya.
She needs to lighten their conversation dahil siguradong paglabas nila ng kwarto niya, hindi na katulad ng dati ang mangyayari.
Bigla siya nitong hinalikan sa labi. Nanlaki ang mga mata niya at pilit kumawala dito pero maya-
Nakaupo si Claire sa kanyang kama habang nakayuko. Kapapasok lang niya sa kwarto habang nakasunod sa kanya ang kanyang Mama. Simpatya ang makikita sa mga mata nito. Nahihiya man ay kailangan niyang kausapin ito. Mabuti na lang at nasa trabaho na ang Papa niya. Kung hindi, baka hindi na niya maibuka ang kanyang bibig dahil sa mga sinabi nito kagabi."M-ma, I-I'm sorry," pigil ang hikbing wika niya.Lumapit ito at niyakap siya. "Don't cry, Claire. I understand you, okay? Huwag ka nang umiyak. Hindi ako galit sa'yo," anito at ngumiti.Yumakap na rin siya dito.TAHIMIK lang silang kumakain sa dining room. Hindi niya maiwasang masaktan sa pinapakitang kalamigan ng Papa niya. She's always been the Papa's girl. But now, ni tingin ay ayaw siya nitong tapunan.Ganoon ba talaga kamakasalanan ang ginawa nila? Life is so unfair. 'Yung iba nga'y first-degree-cousin ang napangasawa pero sila na second-d
Nakita niya si Bryan na nakayuko habang nakaupo sa istasyong iyon ng bus. Bitbit nito ang isang maleta at isang travelling bag. His face lightened when he saw her. Agad itong tumayo at niyakap siya."You came," he said softly. Parang hindi makapaniwala."O-Of course," tanging tugon niya.Sabay silang pumasok sa bus. Hinahaplos nito ang kanyang buhok."Scared?" Maya-maya ay tanong nito."No. Kasama kita, eh."He smiled and kissed her hair. "Thank you for trusting me."Ngumiti lang siya. Idinantay nito ang ulo niya sa dibdib nito at hinayaan siyang makatulog. Anim na oras ang ibabyahe nila kaya kailangan talaga nilang matulog.Pagbaba nila ng bus ay sa taxi naman sila sumakay."Saan nga pala tayo pupunta, Bry?" Naalala niyang itanong."Sa Manila. Para malayo sa kanila."Maya-maya ay bumaba n
Buong araw niyang hindi pinansin si Bryan. Hanggang sa mahiga na siya sa kama ay parang batingaw na bumabalik sa kanya ang mga sinabi ni Marie."Gusto ko lang ibalik ang damit niyang naiwan sa kwarto ko. Dahil sa sobrang pagod siguro. Pakisabi na rin na gustung-gusto ko ang serbisyo niya."Nagpanggap siyang natutulog na nang pumasok na si Bryan sa kwarto at nahiga sa tabi niya. He hugged her from behind and whispered, "I know you're awake. C'mon. Tell me. What's the problem?"Pinanindigan pa rin niya ang pagiging tulog. He started kissing the sensitive part of her ear that made her shiver."Ano ba? Kung hindi ka pa inaantok, patulugin mo 'ko. Pagod ako," sita niya rito.Nagsalubong ang mga kilay nito. "What's the problem? Hindi ka naman ganyan, ah."Tinalikuran niya ito at ipinikit ang mga mata. Ayaw muna niyang makausap ito. Nagulat siya nang itihaya siya nito at sakyan. He held her hands up to her head and kissed her neck."I missed
ILANG raw silang hindi nagkibuan pagkatapos ng makabagbag-damdaming away na 'yon. Para silang estranghero sa isa't isa. Nakatira nga sila sa iisang bahay pero hindi naman nagpapansinan. Maging sa pagtulog ay umiiwas din ito. Sa sala ito natutulog at magigising na lang siya sa umaga na nakatiklop na ang hinigaan nito.Nakausap na rin niya si Noel at sinabi nitong kusa na itong iiwas sa kanya para hindi na sila magkagulo pa. Kung siya'y babad sa gawaing-bahay, si Bryan naman ay babad sa pagmumukha ng Marie na 'yon.Sa tuwing tatangkain niyang makipag-usap dito ay lumilitaw sa kanyang utak ang harutan ng mga ito na lagi niyang nakikita sa t'wing magagawi siya sa bintana. Lagi as in araw-araw ang mga ito kung magharutan. Kung makipagharutan naman si Bryan ay parang binata pa ito gayong nasa tapat lang ng shop na pinagtatrabahuhan nito ang asawa.Gabi-gabi ay tahimik siyang umiiyak dahil sa nangyayari sa kanila. Hindi ba nito n
Tinupad nga ni Bryan ang sinabi nitong hindi na papansinin pa si Marie. Parang gusto naman niyang lumundag sa tuwa sa t'wing makikita niyang lalapitan ni Marie si Bryan at deadma lang ang huli.Ngayon ay nagtatrabaho na si Bryan sa isang department store bilang isang promodiser.Isang araw na may trabaho ito ay nagkaroon siya ng 'di inaasahang bisita. Hindi niya alam ang gagawin niya n'on dahil hindi pumasok sa isip niya na matutunton sila nito."Claire, I hired a private investigator to see you both." Inilibot nito ang tingin sa buong bahay. "And I can see you both survived in this place."Wala siyang maisagot dito."We have so many dreams for him, Claire. Please let him achieve his goals in life. Makapaghihintay pa ang pag-ibig n'yo."Napayuko siya."Sana pina-graduate mo na lang si Bryan bago kayo nagtanan. He's running for a cum laude. Nasayang ang lah
Claire cleared her desk. Mag-aalas singko na. She needed to get home before seven pm. She put some lipstick and powder. Sakto namang bumukas ang pinto ng president's office."Yo, Claire. You're not home yet?" Tanong ng boss niya.She rolled her eyes upwards. Duh. 'Di halata? Gusto sana niyang isatinig."Paalis na 'ko, boss.""Want to tag along?"She shook her head. "Hindi na."Umingos ito. "C'mon, Claire. Hindi mo na nga ako sinagot, ipagkakait mo rin ba ang paghatid ko sa'yo?"Natawa siya. Grabe talaga ang trip ng boss niya. Oo at nandito na ang lahat. Gwapo, mabait, mayaman at yummy. Pero hindi niya ito type. Hanggang kaibigan lang talaga ang kaya niyang ibigay dito."Sumbong kita kay Marian."Agad namang nagbago ang timpla ng mukha nito. "Claire naman, joke lang yun. Baka totohanin mo," bawi nito. "Sige, mauna
TUMUNOG ang intercom. "Claire, please make me two cups of coffee, please."Agad siyang tumalima. She went to the CR a while ago kaya siguro hindi niya nakita ang boss niyang pumasok na may kasama.She knocked.Pagpasok niya, nakaupo ang boss niya sa swivel chair nito at ang isang lalake naman ay nakatayo at nakatanaw sa bintana.Parang may bumundol na kaba sa dibdib niya nang makita ang nakatalikod na pigura. He seemed familiar, very familiar.Dahan-dahan niyang inilapag ang mga tasa."P're, coffee tayo. Siguradong magugustuhan mo ang timpla ng secretary ko," may himig pagmamalaking wika ng boss niya.The guy turned to them slowly, as if the scene was taken from a movie.She was shocked upon seeing his face.Bryan.He looked more masculine, manly and dangerous.S
Nakatitig lang si Claire kay Nathan habang mahimbing itong natutulog. Nathan is truly a son of Bryan, parang pinagbiyak na bunga.Her eyes flew on the door. Pumasok ang Mama niya. "Natutulog na pala siya."Ngumiti siya pero hindi umabot sa mga mata niya. "Oo, Ma."Sandaling walang may nagsalita sa kanila, nakatitig lang kay Nathan. She felt her mother moved beside her."May problema ka ba? You look so tensed," nag-aalalang sabi nito.Her mother knew her very well."He's back, Ma," mahina lang ang pagkakasambit niya pero alam niyang narinig nito iyon."D-Don't tell me-""Bryan's back.""Oh, God. A-Alam na ba niya?"Umiling siya. "Kanina lang kami nagkita. Hindi naman kami nag-usap.""Anong plano mo ngayon?"