Mabilis na pumwesto si Irina sa harap ni Mari, na para bang siya ang panangga. Malungkot ang ngiti niya habang nagsalita.“Kung makakagaan 'yan ng loob mo, sige—saktan mo na ako,” mahina niyang sabi. “Kahit sino pa ang dumating para tulungan ako, hindi ako tatakbo. Sige na—suntukin mo.”Pumikit siya, handang tanggapin ang anumang gagawin ni Linda.Nang marinig ng mga tao sa opisina ang sinabi ni Irina, napabuntong-hininga sila.Sa kahit anong trabaho, hindi nawawala ang alitan at inggitan—parte na 'yan ng pulitikang opisina. Pero hindi dapat umaabot sa puntong may nasasaktan, lalo na’t baka masira pa ang mukha ng isang tao.Marami sa kanila ang hindi talaga gusto si Linda. Yung iba, tahimik na lang na lumabas ng silid—ayaw nang masaksihan ang ganoong kabastusan at kahihiyan.Pero imbes na matauhan, lalo pang tumindi ang galit sa puso ni Linda.Galit siya kay Irina—dahil sa sandaling dumating ito, tila siya agad ang paborito ni Juancho. Dahil kayang-kaya nitong punahin ang mga kamali
Tulad ng inaasahan, narinig ni Irina ang malamig at malinaw na boses ni Yngrid sa kabilang linya.“Irina, sana hindi ko na kailangan pang turuan ka kung anong sasabihin mo, ‘di ba?”Nanatiling kalmado ang boses ni Irina. “Paano mo nakuha ang number ko?”Tumawa ng pabiro si Yngrid, at ramdam na ramdam ang kanyang kayabangan sa tono ng boses niya.“Huwag mong gawing katawa-tawa ang sarili mo. Nasa personnel file mo ang contact details mo. Syempre, alam ko ‘yan. Alam ko rin na nandiyan ka ngayon sa police station, nagbibigay ng pahayag. Kung makakalabas si Linda o hindi… nakasalalay lang yan kung magpapakatao ka.”Kalmado pa rin, tinanong ni Irina, “So, pinoprotektahan mo ba si Linda—o ang sarili mo?”May ilang saglit ng katahimikan bago sumagot si Yngrid, “Anong ibig mong sabihin?”“Ibig sabihin, parehong kayo puwedeng mapahamak.”“Hindi mo gagawin ‘yan!”“Hindi ko gagawin,” sagot ni Irina, may bahid ng mapait na pang-aasar sa boses. “Hindi ko gagawin, lalo na’t ang kaligtasan ng anak k
Si Irina ay lumingon at nakita ang isang mukha na tila pamilyar. Ang babae sa harap niya ay elegante ang ayos, at ang kilos ay puno ng yabang at pagdama ng pang-iinsulto. Hinamon ni Irina ang titig ng babae ng tahimik, hindi nagmamagaling o nagpapakumbaba."Pardon, kilala ba kita?" tanong niya, nagsusumikap na alalahanin kung sino ang babae, ngunit wala siyang naaalalang pangalan o koneksyon.Tumawa ng pang-iinsulto ang babae. "Huwag mong gawing biro! Hindi mo ba ako kilala? Madalas tayong nagusap noong kindergarten pa tayo. Tuwing inaagaw ng anak mong si Anri ang mga laruan ng anak ko, ikaw ang nagbabalik ng mga ito. At ngayon, parang hindi mo ako kilala?"Doon, pumasok ang alaala.Ang babae pala ay ina ni Casey—kaklase ni Anri. Si Casey kasi, may ugali na ipinapahiram ang mga laruan niya kay Anri kahit hindi ito humihingi. Sa unang tingin, parang walang masama ito, ngunit laging inuungkat ng ina ni Casey na ninanakaw ni Anri ang mga laruan at gustong agawin. Dalawang beses na siyang
Walang kasing marangya ang hotel.Mula nang pumasok si Irina sa malaking pintuan, agad niyang naramdaman—hindi ito ang klase ng lugar na kayang maabot ng mga karaniwang pamilya na nagtatrabaho lang. At ang tinatawag nilang “maliit na pagtitipon”? Maaaring ang 50,000 na kanilang binayaran ay simula pa lang. Marami pang nakatagong bayarin na maaaring lumitaw.Buti na lang at ibinigay sa kanya ni Alec ang limang milyong yuan bilang kabayaran. Kung may mangyaring gastos, kaya niyang punan ito ng walang pag-aalala.Sa kumpiyansang iyon, hinawakan ni Irina ang kamay ni Anri at maingat na naglakad patungo sa malaking pribadong kwarto na nakareserba para sa pagtitipon ng mga ina.Ang kwarto ay puno ng mga kwento at malalakas na tawa.“Martha, yung handbag mo ba ay limited edition? Ang mahal tignan!” sigaw ni Cristy, sadyang malakas para marinig ng lahat.“Oh, ito?” ngumiti si Martha nang may kunwaring pagpapakumbaba, halatang nasisiyahan sa atensyon.“Wala naman. Binili ito ng asawa ko sa Hon
Napalingon si Irina, bahagyang nanlaki ang mga mata nang makita ang malambot na berdeng bagay na may mga itim na batik sa kamay ni Cristy.Ah. Ahas. Laruang ahas.“KYAAAH!” Isang matinis na sigaw ang pumailanlang sa buong silid habang hinagis ni Cristy ang ahas sa sahig. Bumagsak ito sa paanan niya, nakapulupot na parang totoong gumagapang.“AAAH!” Napaatras siya, nanginginig ang mga tuhod na parang matutumba sa takot.“Hehe, hahaha! Tita, ang talas ng gulat mo!” Tawang-tawa si Anri habang yumuko at dinampot ulit ang ahas na parang walang anuman. Ikinaway-kaway pa niya ito sa ere. “O, tingnan n’yo ako! Wala naman dapat ikatakot!”Sa likod niya, nagtawanan ang mga bata, sabay-sabay ang halakhak.Pati si Casey ay di napigilan. “Mommy! Bakit ikaw pa ang natakot? Wala nga sa amin ang natakot eh! Toy lang naman ’yan! Hahaha! Ang ganda ng mukha mo kanina, Mommy, parang cartoon!”Nanatiling tulala si Cristy, hindi makapagsalita.Tahimik rin ang iba pang ina sa paligid. Namutla, halos nanging
Parang sinadya pa ng lalaki na nandoon siya sa daraanan ni Irina—tila ba hinihintay siyang mabangga. Matipuno ang katawan nito, at sa lakas ng impact, napaatras ng ilang hakbang si Anri. Mabuti na lang at magaan at mabilis si Anri, kaya hindi siya natumba.Si Irina naman, na lampas 1.7 metro ang taas, hindi gano’n kapalad—nawala siya sa balanse at napaupo sa likod."Ma’am, ayos lang po ba kayo?" tanong ng lalaki habang mabilis na lumapit, nakaabang ang mga braso. Nasalo niya si Irina nang maayos at buong sanay na yumuko para buhatin siya.Hindi kalayuan, may isang litratistang patuloy sa pag-click ng kamera, na halos pabulong na nagsasabing may tuwa, "Ang ganda ng kuha ko! Saktong-sakto sa anggulo!"Ngayon na nasa bisig na siya ng estranghero, doon lang tuluyang nasilayan ni Irina ang mukha nito.May malakas na amoy na tila pulbos na halatang pabango—masyadong matapang, parang para sa entablado. Kumirot ang pakiramdam ni Irina sa amoy pa lang. Agad siyang bumangon at itinulak palayo a
Bahagyang naningkit ang mga mata ni Ruby, at ang tono niya’y naging maingat.“Miss Yngrid, paano mo naman nakuha ang mga malaswang larawan ng ina ni Anri?”Mabilis na sumagot si Yngrid, tila ba paulit-ulit na niya itong nasabi noon.“Nagkaroon siya ng relasyon sa boyfriend ko. Doon nagsimula. Pero hindi doon nagtapos—lumalabas na may isa pa siyang lalaki. Nahuli ko siyang aktong-aktong nandaraya. Kaya nakuha ko ang ebidensyang ito laban sa kanya. Simula noon, hindi na siya naglakas-loob na lumapit sa boyfriend ko. Kaya umatras siya at nagsimulang lumapit sa mga babaeng tulad ninyo—yung mas madaling biktimahin.”Nabaling sa galit ang mukha ni Ruby.“Si Irina! Hindi man ganun kayaman ang asawa ko, pero hindi ko hahayaan na siya ang pag-interesan ng babaeng ‘yan. Miss Yngrid, pakiusap—tulungan mo akong paalisin siya!”Yumuko siya ng bahagya, binaba ang boses, ngunit puno ng galit at paninira ang mga salita.“Kapag binigay mo sa akin ang mga larawan na ‘yan, sisiguraduhin kong masisira an
“Nasa bahay ka ba ng mga Yamamoto?” tanong ni Irina sa kalmadong tinig.Hindi niya sinagot ang tanong. Sa halip, si Alec ang nagtanong, “Nasaan si Anri?”“Kakatulog lang niya,” sagot ni Irina.Muling nagsalita si Alec,“Alagaan mo siyang mabuti. Babalik ako agad. Sabihin mo kay Anri—magdadala si Daddy ng trak-trak na laruan para sa kanya!”“Sige,” sagot ni Irina, maikli pero tapat.“Ikaw… may nangyari ba?” muling tanong ni Alec.Gabi na. Kaya siya biglang tumawag?Mas maaga, sinilip ni Alec ang lagay ng mag-ina sa pamamagitan ng home surveillance cameras. Kahit wala siya roon, si Anri ay tahimik at masunurin—minsan ay tinitingnan ang kanyang ina, parang isang munting matanda na may sariling pag-aalaga. Napangiti si Alec habang pinapanood ang eksena.Napakakulit ng pagkakahawig nila ng ugali—nakakagulat.Katatapos lang ni Irina na himbingin si Anri nang patayin ni Alec ang surveillance feed.Hinintay pa niya kung magpapahinga na rin si Irina. Kung magpupuyat na naman ito sa pagguhit, p
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La