Dahan-dahang inangat ni Irina ang kanyang tingin kay Alec nang marinig ang sinabi nito. Dumako ang tingin ni Irina sa hawak-hawak ng lalaki. Iyon nga ang pregnancy test report na isinagawa niya noong una. Ang alam niya ay inilagay niya iyon sa kanyang bag, ngunit matapos ang araw ng pagkidnap sa kanya ni Zoey ay nawala na ito sa loob. Ang buong akala niya ay si Zoey ang kumuha nito dahil ang huli rin ang kumuha ng kanyang bag.Ngunit matapos siyang iligtas ni Alec nang gabing iyon ay inakala na lamang niyang nawala iyon. Ni hindi pumasok sa kanyang isip na nasa kamay pala ito ni Alec.“Paano… Paano mo nakuha iyan?” Putol-putol na tanong ni Irina kay Alec.Agad na nag init nang labis ang kanyang pisngi dahil sa kahihiyan. Sa lahat kasi ng ayaw niya ay iyong pinapakialaman ng ibang tao ang pribado niyang mga gamit. Lalo na’t pregnancy test niya ito! Masyado na siyang napapahiya kay Alec sa araw na ito. Kung kanina ay bigla na lamang siyang hinalikan nito nang mariin, ngayon naman ay iwi
“Tandaan mo ‘to!” Bulalas ni Alec sa kanya. “Wala akong pakialam sa bastardong dinadala mo ngayon. Since you have the courage to come here, you have to bear the consequences of coming here! Nais mong ipamalita sa lahat na buntis ka at ako ang ama nang sa ganon ay matanggap ka ng pamilya ko? No fucking way, woman!” Puno ng pagbabantang sinabi ni Alec at mabilis siyang iniwan doon.Sa labis na takot ay tuluyan nang napaluhod si Irina sa lupa at hinayaang kumawala ang kanyang mga luha na kanina pa niya inaalagaan sa kanyang mga mata. Ngunit agad ding naputol ang kanyang pag iyak nang tumunog ang kanyang telepono.Lumangluma na ang kanyang telepono. Ito pa ang modelo na gamit-gamit niya noong nakakulong pa lamang siya. Basag na ang screen nito at kahit litrato ay hindi na makakuha kaya naman nagdesisyon siyang mag renta na lang ng camera.Ngunit hindi na nga niya makita ang camera, nalaman naman ni Alec na buntis siya.Kinalma ni Irina ang kanyang sarili at binuo ang boses nang sagutin ang
Sa barandilya ng ikatlong palapag, nakatayo si Alec, ang malamig niyang mata ay nagmamasid sa mga kaganapan sa ibaba. Walang emosyon sa kanyang mukha, ang kanyang tingin ay malalim, parang hindi alintana ang mga tao sa paligid. Ang bawat galaw ng kanyang katawan ay puno ng kaayusan, tila hindi siya naapektohan ng sinuman o anumang bagay sa lugar.Mabilis niyang ipinagpag ang kanyang kamay, at walang anuman ay tinalikuran niya ang senaryo sa ibaba. Bitin ang baso ng alak sa kanyang kamay, at bawat hakbang ay tila may plano, isang kalkuladong galaw, walang pagmamadali.Ngunit bago pa siya makalayo nang tuluyan, isang babaeng nakatayo malapit sa kanya ay napahinto sa kanyang hakbang. Ang pakay ng babae ay ang tapakan ang kamay ni Irina, ngunit napigilan siya ng isang lalaki na nakasuot ng matalim na suit. Marahas na hinablot ng lalaki ang kanyang braso at pinigilan siyang magpatuloy.Napalunok ng babae sa takot nang makita ang matalim na tingin ng lalaki. Pinagmasdan siya nito mula ulo h
Nanatili si Marco na nakatayo, tila nabigla sa diretsahang paghingi ni Irina ng pera. Hindi niya inaasahan na magiging ganoon kabilis ang paghingi ng babae.Matapos ang ilang saglit ng pag-iisip, nagsalita siya, ang tono ay magalang ngunit may kaunting alinlangan."Wala akong cash ngayon. Pero kung iiwan mo na lang ang numero mo, mabibigay ko sa’yo pagkatapos ng dinner."Tumango si Irina nang walang pag-aalinlangan, nagpapasalamat sa alok niya. "Oo, salamat." Ibinigay niya ang numero ng kanyang cellphone, isang simpleng palitan ng impormasyon sa pagitan ng dalawang estranghero na hindi pa nagkakaroon ng masyadong usapan.Bago pa man magpatuloy ang kanilang pag-uusap, isang boses ang tumawag mula sa kabila ng bulwagan. "Marco!"Luminga si Marco at nakita niyang papalapit si Duke, ang mukha nito ay may pamilyar na ekspresyon.Lumakad si Marco patungo sa kanya na may hawak na baso ng alak, at nagbigay ng kaswal na bati."Mr. Evans, anong balita sa’yo? Ano ang pinagkakabalahan mo ngayon?
Hindi sumagot si Irina kay Duke.Mabilis niyang natutunan na itinuturing siya ni Duke na isang pansamantalang aliwan—isang bagay na pinaglalaruan ng mga mayayaman kapag nababato sila. Hindi niya kayang maging bahagi ng kanilang laro, ngunit sa parehong oras, hindi rin niya kayang magalit sa isang tulad ni Duke.Nagpakita siya ng pilit na ngiti at patuloy na naglakad, umaasang makalayo sa sitwasyon nang mabilis.Ngunit hindi nagtagal, hindi pinayagan ni Duke na makaalis siya ng ganoon na lang.“Come on. Get in the car!” Ang tono niya ay pabiro at parang walang pakialam habang ang isa niyang braso ay nakasandal nang magaan sa bintana ng kotse.“Huwag kang matakot, hindi kita kakainin. Even if I wanted to, I don’t have the courage. My fourth cousin would chop me into meat sauce if I even tried.”Isang mabilis na sulyap ang ibinigay ni Irina kay Duke, naramdaman ang inis na kumikislap sa kanyang mga mata, ngunit hindi siya nagsalita. Mabilis ang tibok ng kanyang puso, hindi sigurado kung
Wala talagang balak si Duke na pabayaan siyang umalis nang walang dala. Malakas niyang sinabi, "Ako na ang bahala sa bayad, pero pag nakuha mo na ang sweldo mo, kailangan mong bayaran ako ng doble."Nag-atubili ng kaunti si Irina pero mabilis din siyang napilitan dahil sa gutom. Tumango siya nang seryoso."Sige, utang ko na lang muna ‘to. Pag dumating ang unang sahod ko, babayaran kita ng doble."Walang paligoy-ligoy, dinala siya ni Duke sa isang simpleng kainan. Binasa niya ang menu at alisto sa budget, pumili ng ilang murang ulam at dalawang mainit na mangkok ng chicken noodles.Pagdating ng pagkain, hindi na nag-aksaya ng oras si Irina. Yumuko siya sa mangkok at nagsimulang lantakan ang mainit na noodles, ang gutom niya ang nauunang masalubong kaysa sa lahat. Hindi siya tumigil o tumingin pataas hanggang halos maubos na niya ang noodles.Doon lang niya napansin na ang mangkok ni Duke ay puno pa rin, at ang kanyang mga tinidor at kutsara ay nakapatong lang sa gilid."Bakit hindi ka
"Irina! Irina! Wake up!" Ang boses ni Alec ay puno ng pagkabahala habang ipinagpatuloy niyang haplusin sa noo si Irina, ngunit nadama niyang ito ay mainit, senyales na may lagnat nga ito at mataas pa!Bumili ang tibok ng kanyang puso, at walang pag-aalinlangan, iniangat niya si Irina at dinala siya sa kanyang mga braso. Mabilis siyang tumakbo patungo sa sasakyan, binuksan ang pinto, at maingat na inilagay siya sa loob bago sumakay na rin. The engine roared to life, and with a cloud of black smoke trailing behind, the car shot off like an arrow into the distance.Sa likod nila, nakatayo si Zoey na hindi makagalaw, luha na dumadaloy mula sa kanyang mga mata habang desperadong sumisigaw, "Alec…!"Ngunit ang sasakyan ni Alec ay mabilis nang nawala sa kanyang paningin.Ang galit ni Zoey ay tila sumabog mula sa kanyang dibdib. Dahil sa matinding galit, sinimulan niyang paluin ang mga halaman sa tabi ng pinto ng building ni Alec. Ang kanyang prustrasyon at galit ay nagdulot sa kanya ng matin
Ang tatlong miyembro ng pamilya ni Nicholas, na nagtatago sa malayo, ay sobrang natakot na nagkatipon-tipon na lamang sa lugar, hindi makagalaw. Si Alec ay sumunod na sa doktor papasok sa emergency room.Sa loob, si Irina ay nakahiga na walang malay, mga mata'y mariin na nakapikit, at ang kanyang mga kilay ay natutuyo sa sakit. Ang kanyang mahahabang, kulot na pilikmata ay basa ng mga luha. Kakaiba ang ganda ni Irina. Ngunit dahil sa kanyang nararamdaman ay tila lalo itong pumayat at naging maliit na babae. Ang mukha nito ay pulangpula na parang rosas.Lumapit si Alec kay Irina, na patuloy na bumubulong ng kung anu-ano. Tila ba nagdedeliryo na ito."Baby, huwag mong iiwan si mommy, okay? Huwag kang umalis. Wala nang matitira kay, mommy... Mag-isa na lang si mommy... Ikaw na lang ang dahilan ko para mabuhay… Huwag mong iiwan si mommy, hmm…?" Mahina at malungkot ang boses niya, at kahit ang doktor na nag-administer ng unang lunas ay hindi napigilang umiyak.Tiningnan ni Alec ang lahat n
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas
Sa kabilang linya, hindi na pinilit pa ni Cassandra na itago ang kanyang pagkabigo."Lahat ng kasalanan ni Irina! Kung hindi dahil sa kanya, hindi kami mag-aaway ng iyong ama ng ganito!"Napblink si Zoey."Wait… talagang nagbuno kayo?""Oo!" sagot ni Cassandra nang walang pag-aalinlangan.Pumait ang mukha ni Zoey, at tumaas ang tono ng kanyang boses."Si Irina! Ang kasuklam-suklam na babaeng iyon!"Ibinaba niya ang telepono nang walang salitang sinabi, ang kanyang mga kamao ay nakakumpol ng husto, ang mga daliri ay namumuti.Kung si Irina ay nasa harap niya noon, malamang na talagang susubukan niyang sirain ito.Walang pag-aalinlangan, tinawagan niya ang numero ni Irina.Samantala, sa isang ganap na ibang mundo...Mahimbing pa ring natutulog si Irina, mahigpit na niyayakap ni Alec.Ang emosyonal na bigat ng mga nakaraang araw ay sa wakas ay nagsimulang magpakita ng epekto. Kagabi, siya ay umiyak, ngumiti, bumagsak, at niyakap ng mahigpit ng lalaking minamahal niya.At ngayon, sa kauna
Nang gabing iyon, habang mahimbing na natutulog si Irina sa mga braso ni Alec—wala ni isang panaginip, tanging katahimikan—si Zoey, malayo sa Kyoto, ay umiiyak hanggang madaling araw.Pagdapo ng umaga, magaspang na ang kanyang boses, namumugto ang mga mata, at ang mga itim na bilog sa ilalim ng kanyang maputlang mukha ay nagbigay-diin sa kanyang pagod na hitsura. Nang dumating ang mga doktor sa ospital para sa kanilang mga routine check-up kay Don Pablo, nagulat sila sa nakita nilang hitsura ni Zoey.Isa sa mga batang babae na intern ay halos mapaiyak sa nakakatakot na itsura ni Zoey.Nakatayo si Zoey doon, ang mga mata'y malabo at walang buhay, parang ang liwanag sa kanya ay naubos na.Matapos magtapos ang pagsusuri ng mga doktor kay Don Pablo at kumpirmahin na wala nang seryosong kondisyon, tahimik nilang iniwan ang silid. Ang hangin sa loob ng ward ay naging mabigat at tahimik.Pagkatapos, nilapitan ni Zoey ang kama ng matanda at tumayo sa tabi nito.“Lolo…” mahina niyang sambit. A