ฉันที่ตอนนี้นั่งอยู่บนรถสปอร์ตคันสีแดงของมังกรเรียบร้อยแล้ว และดูท่าทางของเขาเหมือนจะหงุดหงิดอะไรมา เหอะ! ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องของพี่คิมหันต์นั่นแหล่ะ คนอะไรแค่เจอหน้ากันครั้งแรกก็ไม่ถูกกันแล้ว งง จริงๆ
" จะพาฉันไปไหน " ฉันถามคำถามมังกรเพื่อทำลายความเงียบบนรถ " เธอเคยพูดไม่ใช่เหรอว่า เธอไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับฉันเลย " มังกรหันหน้ามาบอกกับฉัน " ฉันจะพาเธอไปรู้ตัวตนของฉัน " มังกรบอกฉันพร้อมกับแสยะยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ากลับไปขับรถต่อ " เฮ้อ " ฉันกอดอกถอนหายใจเฮือกใหญ่ อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ เอี๊ยดดดดดด!! ไม่นานนักรถสปอร์ตคันสีแดงของมังกรก็มาจอดที่บริษัทยักษ์ใหญ่ที่ฉันไม่ค่อยคุ้นหน้าคุ้นตาที่นี่เท่าไหร่นัก " ที่นี่ที่ไหน " ฉันหันหน้าไปถามมังกรซึ่งตอนนี้ทั้งฉันและมังกรยังไม่ได้ลงจากรถเลย " บริษัทของพ่อฉันเอง " มังกรตอบฉัน " อะไรนะ! 0.0 " ฉันร้องเสียงหลงอย่างตกใจ บริษัทของพ่อมังกรอย่างงั้นเหรอ ทำไมใหญ่โตมากขนาดนี้ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย แต่ฉันพอมองออกว่ามังกรรวยมาก แต่ไม่คิดว่าจะรวยมากมายมหาศาลขนาดนี้ " ลงมา " มังกรลงจากรถและเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งที่ฉันนั่งทันที " ไม่ลง " ฉันกอดอกเบนหน้าหนีมังกร " ไหนเธอบอกว่ายังรู้จักฉันไม่มากพอไง " มังกรกดเสียงลงต่ำเพื่อถามฉัน " ตอนนั้นฉันอยากรู้ก็จริง แต่ตอนนี้อะไรๆมันก็เปลี่ยนไปแล้ว ฉันไม่อยากรู้ " ฉันหันหน้าไปสบตากับมังกรและบอกมังกรไปตรงๆ ตอนนั้นกับตอนนี้ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้วล่ะ " แค่ 2 ปีเองก็เปลี่ยนไปขนาดนี้แล้วเหรอ " มังกรที่ยืนจับประตูรถสปอร์ตคันสีแดงของตัวเองพูดขึ้น " สำหรับฉันมันไม่ใช่แค่ 2 ปี แต่มันเป็นเพราะคำพูดวันนั้นของนายต่างหากมังกร " ฉันจ้องมังกรอย่างไม่ละสายตา ถ้าวันนั้นเขาไม่พูดจาตัดเยื่อใยกับฉัน ฉันก็คงไม่ตัดใจได้เร็วมากขนาดนี้ " ขอโทษ " มังกรพูดพร้อมกับจ้องหน้าฉันด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเขารู้สึกผิดจริงๆ " โอเคๆ ยังไงนายก็เพื่อนฉัน รู้ไว้บ้างก็ดี " ฉันที่เห็นสายตามังกรดูเปลี่ยนไปฉันก็เลยยอมอ่อนข้อให้กับมังกร และยอมเดินลงจากรถแต่โดยดี ตอนนี้ฉันกับมังกรเดินเข้าไปในบริษัทพร้อมกับสายตาของทุกคนในบริษัทจับจ้องมาที่ฉันกับมังกรตาไม่กะพริบ " สวัสดีค่ะท่านรอง " พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายมังกร ท่านรองอย่างงั้นเหรอ ฉันที่ได้ยินคำนั้นถึงกับอึ้งขึ้นมาทันที มังกรอายุแค่ 21 ปีเองนะ! 0.0 " ครับ " มังกรทำหน้านิ่งพยักหน้าตอบรับพนักงานคนนั้น " นี่มังกร นานเป็นรองประธานเหรอ " ฉันที่เดินข้างๆมังกรสะกิดแขนเขาเพื่อถามคำถามที่ฉันอยากรู้ " อืม " เขาตอบฉันแต่ไม่ได้หันหน้ามามองฉัน มังกรพาฉันขึ้นลิฟต์พร้อมกับกดที่ชั้น 33 " โฮ บริษัทอะไรใหญ่โตมากขนาดนี้เนี่ย " ฉันที่อยู่ในลิฟต์กับมังกรพูดขึ้น " โรงเรียนนั่น " มังกรพูดขึ้นมา โรงเรียนนั่นคือโรงเรียนไหน " โรงเรียนที่เราเรียน ก็เป็นโรงเรียนของพ่อฉัน " มังกรหันหน้ามาบอกฉัน " ห้ะ! อะไรนะ! " ฉันอุทานออกมาเสียงดังลั่นลิฟต์พร้อมกับยกมือของตัวเองขึ้นมาปิดปากตัวเองทันที 0.0 " ว่าแล้วทำไมนายถึงย้อมผมสีทองได้ " ฉันบอกมังกรไป เพราะมีแค่มังกรคนเดียวเท่านั้นที่ย้อมผมสีทองได้ ซึ่งนักเรียนคนอื่นไม่สามารถทำได้ " ไม่ได้ย้อม เป็นมาตั้งแต่เกิด " มังกรตอบฉันพร้อมกับผลักหน้าผากของฉันเบาๆ ติ้งงงงง ~ ~ ~ เสียงลิฟต์เปิดออกที่ชั้น 33 มังกรพาฉันเดินมาห้องๆหนึ่งซึ่งมีป้ายติดไว้หน้าห้องว่า... รองประธาน: คุณปฐพี เกียรติศักดิ์ มังกรเดินนำหน้าฉันเข้าไปในห้อง ฉันเดินตามเขาแล้วมองไปรอบๆก็พบกับห้องทำงานขนาดใหญ่ ในห้องมีโต๊ะทำงาน โต๊ะรับแขก โซฟา พร้อมกับของตกแต่งที่อยู่ในห้องทำงาน ราคาก็น่าจะสูงพอควรสำหรับคนที่มีฐานะร่ำรวยมากขนาดนี้ ฉันหย่อนก้นนั่งลงบนโซฟา พร้อมกับมังกรที่เดินไปนั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่งของเขาเอง " มีอะไรสงสัยถามฉันมาได้หมด ฉันพร้อมจะตอบคำถามเธอทุกอย่าง " มังกรพูดพร้อมกับเอนหลังพิงเก้าอี้ของตัวเอง " ฉันไม่ได้สงสัยอะไร " ฉันบอกกับมังกรไปตรงๆ ฐานะก็รู้แล้วว่ารวยมาก ฉันก็ไม่ได้มีอะไรสงสัยอะไรอีกเลยเกี่ยวกับมังกร " ฉันเป็นลูกชายคนเดียวของคุณพ่อ พ่อฉันชื่อ คุณอัคคี แม่ฉันชื่อ คุณขนิษ แต่แม่ฉันเสียไปตั้งแต่ฉันเด็กๆ แล้วแหล่ะ " มังกรบอกฉันทั้งๆที่ฉันไม่ได้ถามเขาเลยสักนิด แม่เสียตั้งแต่เด็กๆงั้นเหรอ " ฉันมีเพื่อนคนแรกชื่อ สายป่าน และก็มีแฟนคนแรกชื่อ สายป่าน " เขาพูดพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาไม่กะพริบ " ระ เรื่องนี้ไม่ต้องบอกก็ได้ไหม " ฉันหันไปบอกมังกรอย่างตะกุกตะกัก พูดออกมาได้ยังไงฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยนะ -..- " และฉันก็ไม่เคยมีแฟนอีกเลย " เขาพูดขึ้นมาอีกครั้งแต่ก็ยังจ้องหน้าฉันอยู่เหมือนเดิม " ตอนที่ฉันไปเรียนที่อเมริกา ฉันยอมรับว่าเคยหลับนอนกับผู้หญิง แต่ไว้ใจได้เลยว่าฉันป้องกันตัวเองอย่างดี และไม่ได้คิดจริงจังกับใครทั้งนั้น " มังกรพูดไปเรื่อยๆ ไม่ยอมหยุด " เรื่องส่วนตัวขนาดนี้ไม่ต้องพูดก็ได้มั้ง " ฉันหันหน้าไปบอกกับมังกรไป เรื่องส่วนตัว เรื่องบนเตียง เขาไม่จำเป็นต้องบอกฉันละเอียดขนาดนี้ก็ได้ ใครจะอยากไปรู้กันว่าเขาเคยหลับนอนกับใครบ้าง " แล้วเธอล่ะ เล่าเรื่องของเธอมา " มังกรจ้องหน้าฉันและถามฉันกลับมาบ้าง " นายจะอยากรู้ไปทำไม " ฉันมองหน้ามังกรอย่างไม่พอใจนัก " ฉันไม่มีอะไรต้องบอกนาย ฉันก็คือฉัน ฉันในแบบที่นายเห็นนั่นแหล่ะ ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปหรอก " ฉันบอกกับมังกรไป ฉันไม่ได้มีความลับ ทำตัวลึกลับอะไรแบบนั้นเหมือนเขานิ " เธอมีแฟนหรือยัง " เขาเลิกคิ้วถามฉัน " ไม่มี " ฉันตอบกลับเขาไปตรงๆ " ดี " เขาพูดพร้อมกับเอนหลังพิงเก้าอี้พร้อมกับยกมือขึ้นกอดอกและนั่งไขว้ขาอย่างชิวๆ รองประธานบริษัทอะไรแต่งตัวใส่เสื้อเชิ้ตสีแดง กางเกงยีนส์ แถมผมก็สีทองอีก จะชิวเกินไปไหม ฉันคิดในใจ -..- " แล้วมีคนที่ชอบหรือยัง " เขาถามฉันทั้งที่ยังนั่งอยู่ท่าเดิมอยู่เลย " มี " ฉันตอบกลับเขาไปตามความจริง " อะไรนะ! " มังกรลุกพรวดขึ้นมาจากเก้าอี้ทันที พร้อมกับทำเสียงและท่าทางตกใจกับคำตอบของฉัน " ตกใจอะไรขนาดนั้น " ฉันมองค้อนมังกรอย่างไม่ชอบใจนัก " เธอชอบคนอื่นได้อย่างง่ายดาย และเธอก็ลืมคนอื่นได้ง่ายดายเหมือนกัน " มังกรพูดพร้อมกับเดินมานั่งบนโซฟาตรงข้ามฉัน " พูดอะไรของนาย " ฉันถามมังกรกลับไป เพราะคำพูดของเขาทำให้ฉันไม่ค่อยเข้าใจนัก " เธอชอบใคร...ป่าน " มังกรโน้มหน้าเข้ามาจ้องหน้าฉันอย่างคาดคั้นเอาคำตอบจากฉัน " นะ นายจะอยากรู้ไปทำไม " ฉันถามกลับมังกร คนที่ฉันชอบน่ะมีจริงๆ และฉันก็ไม่เคยบอกใครด้วยว่าฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แม้กระทั่งเพื่อนสนิทอย่างสีน้ำ " ไอ้รุ่นพี่หน้าเกาหลีนั่น " มังกรเลิกคิ้วถามฉัน " ไม่ใช่ " ฉันส่ายหัวปฏิเสธมังกรไป จะไปใช่พี่คิมหันต์ได้ยังไงกันล่ะ " แล้วใครวะ! " มังกรเอนหลังพิงพนักพิงโซฟาอย่างไม่สบอารมณ์มากนัก " บอกกันไม่ได้หรือไงวะ ไอ้คนที่เธอชอบมันดีกว่าฉันมากนักหรือไง " มังกรพูดพล่ามไม่ยอมหยุด อะไรของเขากัน เปรียบเทียบกับตัวเองทำไม1 ปีผ่านไปวิลล่าริมทะเลส่วนตัว พิธีแต่งงานจัดขึ้นตอนเช้าตรู่แสงแดดสีทองอ่อนๆ ละเลียดผิวทะเล ดอกไม้สีขาว – ชมพูพาสเทลประดับเต็มพื้นที่ เสียงคลื่นซัดเบาๆ เป็นเพลงกล่อมความรักที่ไม่ต้องการเครื่องดนตรีใดสายป่านสวมชุดเจ้าสาวคลุมไหล่ซีทรู ท้องนูนออกเล็กน้อยใต้ผ้าชีฟองบาง เธอเดินเข้ามาพร้อมพ่อของมังกรที่จับมือเธอมั่นราวกับเป็นลูกสาวแท้ๆแขกทั้งงานยิ้มอย่างซาบซึ้ง เพราะไม่มีใครไม่รู้ว่าเธอผ่านอะไรมาก่อนจะมายืนตรงนี้“ยินดีต้อนรับเจ้าสาวของเรา…และเจ้าตัวเล็กอีกสองคนด้วยนะ” เสียงพ่อของมังกรกระซิบเบาๆ ด้วยรอยยิ้มหน้าพิธีแต่งงาน – มังกรรออยู่ในชุดสูทสีเทาอ่อนเมื่อสายป่านเดินมาถึง มังกรยื่นมือออกไปดวงตาเขาไม่ได้มองแค่ชุดเจ้าสาว แต่เหมือนมองเห็นชีวิตทั้งชีวิตในผู้หญิงตรงหน้า“มาช้าจัง…รอจนใจจะขาด” มังกรกระซิบเบาๆ ขณะจับมือเธอเอาไว้แน่น“ก็ไม่ได้หายไปก่อนงานแล้วกัน” สายป่านยิ้มขำ ขยิบตาให้นิดๆพิธีเริ่มขึ้นเสียงสงฆ์สวดเบาๆ เสียงคลื่นกล่อมโลกให้เงียบสงบ เมื่อถึงช่วงสวมแหวน มังกรสวมแหวนทองคำเกลี้ยงฝังเพชรเม็ดเล็กให้เธอก่อนจะก้มลงจูบมือเธออย่างอ่อนโยน“นี่คือคำสัญญา…ว่าต่อให้เธอมีฉัน สามี ลูกอีกสอ
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปสายป่านนั่งจิบชาช้าๆ บนโซฟาหลุยส์สีขาวข้างตัวคือมังกร ส่วนตรงข้าม…คือพ่อของเขาและที่วางอยู่บนโต๊ะ ไม่ใช่ของธรรมดา แต่เป็น “ถาดผ้ากำมะหยี่แดง” ที่วางเครื่องประดับทองแบบไทยไว้เรียบร้อย“คะ…คะคุณพ่อ?” สายป่านหน้าเหวอเมื่อเห็นของตรงหน้า“พ่อ!” “นี่มันอะไรกันครับ?” มังกรพูดเสียงต่ำ พ่อของเขาวางถ้วยชาลง“ของรับขวัญว่าที่ลูกสะใภ้…จะช้าไปหน่อยก็เพราะจัดแบบดั้งเดิมน่ะนะ”“แต่พอเห็นเธอใส่แหวนแล้ว พ่อก็รู้ว่ายังไงเธอก็ไม่หนีไปไหน”สายป่านพูดไม่ออก มังกรก็หน้าแดงถึงใบหู“พ่อ พวกผมยังไม่ได้คุยกันเรื่อง…หมั้นหมายอะไรแบบนี้เลยครับ”“งั้นก็ถือว่าเริ่มคุยวันนี้”“จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” พ่อยิ้ม สายป่านหันมามองมังกร หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าโดนขอแต่งงานเสียอีก นี่มันคือระดับ “ครอบครัวเห็นชอบแล้ว รอแต่เธอจะตอบตกลง”“ป่าน…” มังกรจับมือเธอแน่นขึ้น “ถ้ามันเร็วไป…เราค่อย ๆ คุยกันได้นะ”สายป่านก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ พูดเสียงเบา“เร็ว…แต่มันไม่ผิดหรอกนะ”“เพราะฉันไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ในเมื่อทั้งใจมันก็อยู่ที่นายหมดแล้ว”“งั้นจะหมั้นเลยไหม?” พ่อพูดขัดแบบตรงๆมังกรหัวเราะออกมาเบา ๆ“พ่อใ
นิทรรศการศิลปะริมทะเล – คืนวันถัดมาสายป่านมาถึงก่อน โดยไม่รู้ว่ามังกรก็ตามมาเงียบๆเฮียสีฝุ่นยืนรออยู่หน้าแกลเลอรี่เล็กๆ“ดีใจที่ป่านมา”“นี่เป็นงานที่ฉันวาดจากความรู้สึกที่มีต่อ…คนคนหนึ่ง” เฮียสีฝุ่นบอกพร้อมกับมองไปที่ภาพวาดสายป่านมองภาพเขียนสีน้ำมันสีฟ้าเทา หนึ่งในนั้นคือผู้หญิงผมยาวหันหลังมองทะเล“หนู…ไม่เคยรู้ว่าเฮียรักหนูขนาดนี้เลย” สายป่านพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“รู้ตอนนี้ก็สายไปใช่ไหม?” เฮียสีฝุ่นถามทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้วสายป่านพยักหน้าเบาๆ“ขอโทษนะคะ” สายป่านขอโทษเฮียสีฝุ่นอีกครั้ง“ไม่เป็นไรหรอกครับป่าน…”“อย่างน้อยเฮียก็ได้บอก…ก่อนจะเสียเธอไปจริงๆ”เสียงฝีเท้าเบาๆ เดินเข้ามาข้างหลังมังกรปรากฏตัวขึ้น พร้อมจับมือสายป่านอย่างไม่ต้องถาม“ขอบคุณที่เข้าใจนะครับเฮีย”“แต่จากนี้…สายป่านคือของผมคนเดียว”...รีสอร์ต – กลางคืนมังกรนั่งกอดอกอยู่ปลายเตียง สายป่านเดินเข้ามาโยนกระเป๋าแล้วมองหน้าเขา“อะไรอีกล่ะ?” สายป่านถามคนขี้หึง“ใครใช้ให้เธอสวยขนาดนั้นตอนเดินดูรูปเขา?” มังกรพูดหน้าบึ้งตึง“หา?!” สายป่านตกใจกับคำพูดมังกรเลย“ยิ้มให้เขาขนาดนั้น ถ้าเขาขอวาดรูปเธอเปลือย จะยอมไหม?
ริมทะเลยามค่ำ – หน้ารีสอร์ตหลังเล็กสายป่านนั่งกอดเข่าบนเสื่อผืนบางๆ ที่ปูไว้ มองทะเลสีหม่นสลับประกายจันทร์ข้างตัวเธอมีถังป็อปคอร์นกับเบียร์กระป๋องเย็นๆฝีมือเลือกของมังกรมังกรนั่งเอนหลัง มือข้างหนึ่งยันพื้น อีกข้างถือขวดน้ำอัดลมสายตาเขามองจันทร์แป๊บเดียว แล้วก็หันมองคนข้างๆต่อ“รู้ไหม…เวลามองจันทร์ ฉันไม่รู้สึกอะไร”“แต่เวลามองเธอ ฉันรู้สึกทุกอย่างเลย”สายป่านหันขวับมามอง แก้มขึ้นสีทันที“พูดอะไรอีกแล้ว…”“พูดความจริงไง” มังกรยักคิ้ว“สายป่านตอนอยู่บริษัทก็สวยนะ แต่สายป่านตอนอยู่ทะเล…แม่งน่ารักกว่าน้ำทะเลซะอีก” มังกรพูดจาหยอดสายป่านต่อ“มังกร!” สายป่านโยนป็อปคอร์นใส่หน้ามังกรแบบขำๆมังกรหัวเราะเบาๆ แล้วเอนตัวลงนอนบนเสื่อ“มานี่สิ…นอนดูดาวด้วยกัน” มังกรเอ่ยเรียกสายป่านลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็เอนตัวลงข้างๆพวกเขานอนนิ่งข้างกัน ฟังเสียงคลื่นซัดทรายเรื่อยๆมังกรเงียบอยู่ครู่หนึ่ง…ก่อนที่เขาจะหันหน้ามาทางสายป่าน“ป่าน…”“ฉันไม่อยากให้คืนนี้ผ่านไปเลย” มังกรพูด“ทำไมล่ะ?” สายป่านหันหน้าไปถามยิ้มๆ แต่หัวใจดวงน้อยสั่นไหวรอฟังคำพูดจากเขาต่อ“เพราะคืนนี้เธออยู่ข้างฉันโดยไม่มีอะไรคั่นกลาง”
ดึกวันนั้น – สายป่านในห้องพักสายป่านนั่งบนพื้นพิงผนัง น้ำตาเอ่อ ข่าวลือเริ่มกระจายวงกว้าง ทั้งพนักงาน ทั้งโซเชียลภายใน เธอไม่แม้แต่กล้าเปิดโทรศัพท์เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบา ๆก่อนจะได้ยินเสียงเขา…“ป่าน…ฉันอยู่ข้างนอก” สายป่านลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู มังกรยืนอยู่ในชุดลำลอง มือถือถุงโจ๊กและน้ำอุ่น“ไม่ต้องพูดอะไรตอนนี้ก็ได้…” มังกรยิ้มอ่อน“แค่อยากให้รู้ว่า…เธอไม่ได้อยู่คนเดียว”สายป่านรับของในมือเขา น้ำตาไหลเงียบ ๆ“นาย…ยังเชื่อฉันอยู่ใช่ไหม” สายป่านถามน้ำตาคลอ“มากกว่าที่เธอเชื่อตัวเองตอนนี้ด้วยซ้ำ” มังกรตอบยิ้มๆ“ ฉันแค่แวะมาเยี่ยมฉันต้องรีบไปแล้ว อย่าคิดมากนะ ”“ ฉันเชื่อใจเธอ ฉันรู้จักนิสัยของเธอดีที่สุด ” มังกรลูบหัวสายป่านเบาๆก่อนจะหันหลังเดินออกไป ปล่อยให้สายป่านยืนย้ำพร้อมน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้มเนียนของเธอ“ ขอบคุณ ”“ ขอบคุณนะมังกร ”บริษัท MKวันนี้มังกรให้สายป่านลาพักผ่อนเพราะสภาพจิตใจสายป่านแย่เอามากๆ แรกๆสายป่านไม่ยอมแต่เขาก็บังคับเธอให้พักจนได้ มังกรส่งไลน์หาสายป่าน“ ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องกังวลอะไร ฉันจะจัดการเอง เชื่อใจฉันนะ ”สายป่านเปิดอ่านข้อความพร้อมกับยกยิ้มเล็กน้อยท
กลับมาที่บริษัท ปิ่นเดินเข้ามาในบริษัทพร้อมมังกร สายป่านยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานกับเอกสารปิ่นเดินตรงเข้ามาหาเธอ“สายป่าน…” ปิ่นส่งยิ้มหวานอย่างมีเลศนัย“นายมังกรบอกว่าเธอเก่ง ฉันก็เลยอยากมาดูให้เห็นกับตา”สายป่านยิ้มตอบ“ขอบคุณค่ะ ฉันก็หวังว่าจะเป็นคนที่คู่ควรกับความไว้ใจของเจ้านายเหมือนกัน”ปิ่นยิ้มค้าง ก่อนจะพูดเสียงเบาให้ได้ยินกันสองคน“อย่าคิดว่าการที่เขาปกป้องเธอ…แปลว่าเธอจะชนะเกมนี้นะ”สายป่านเงยหน้ามองเธอเต็มตา“ฉันไม่ได้มาเล่นเกม…”“ฉันแค่จะไม่ยอมให้ใครมาพรากสิ่งที่หัวใจฉันเลือกแล้ว ไปอีก”วันถัดไปบริษัทMK - ห้องประชุมใหญ่วันนี้บริษัทมีประชุมใหญ่ที่มีผู้บริหารเข้าร่วมหลายคน มังกรนั่งหัวโต๊ะ สายป่านนั่งข้างๆ ทำหน้าที่เป็นเลขาบันทึกการประชุมอยู่ดี ๆ “ปิ่น” ก็ปรากฏตัวในชุดเดรสสีฟ้าอ่อนเธอเดินเข้ามาพร้อมพ่อของเธอที่เป็นที่ปรึกษาบริษัท ซึ่งไม่มีใครกล้าทักท้วงปิ่นยิ้มหวาน“ขอโทษนะคะที่มาสาย…พอดีมีเรื่องอยากเสนอเกี่ยวกับแผนการตลาดชุดใหม่ค่ะ” ปิ่นส่งไฟล์พรีเซนต์ให้เจ้าหน้าที่เปิดขึ้นจอ“และแน่นอน…เกี่ยวข้องกับฝ่ายบัญชีโดยตรงด้วย”สายป่านชะงัก เพราะเห็นชื่อเธอถูกแทรกอยู่ในสไลด์ — ใน