Chapter Three

When Vodka woke up the next day, it was one in the afternoon. She felt recharged and good as new.

She took a shower and clean herself. Then she went out from her room and search for something to eat in her refrigerator. She was famished beyond words. Though she ate at the police station yesterday, she did not eat well because she had no appetite knowing that she was summoned because of a murder.

Vodka was about to order food online when she saw the message her lawyer send to her. He was telling her not to go outside the house the whole day and do not entertain texts and messages nor having food deliveries. He also told her that her brother will call her tomorrow.

She turned off her phone and had no choice but to cook her own food. She found some pasta on her cupboard and decided to make carbonara.

After eating, Vodka take a notepad and pen and sat on the carpet of her living room. She laid her things on top of the center table and started jotting down.

She was writing the things she remembered that night of the murder, from the moment she arrived at Tipsy Talk to the time where she was running out of the nightclub.

She remembered what happened to her car, she remembered when she went inside the nightclub, when the man who hit Martini approached her and the moment she went inside the restroom. The next things that happened were blurry, she can remember the darkness, the silhouettes, and the rests were unclear. But she can hear that familiar voice in her ear.

"Did she do it?" she muttered then shook her head violently. "No!"

MADILIM, wala siyang makita sa paligid kundi kadiliman. Kumapa-kapa siya at nang maramdaman ang malamig na pader sa kanyang kamay ay nagsimula siyang maglakad, nanatili paring nakalapat ang palad sa pader.

"Hello? Is anybody here?" Ngunit wala siyang tugon na natanggap. Sinubukan niya uling tumawag ngunit walang sumasagot sa kanya.

Ngpatuloy siya sa paglalakad sa kadilim hanggang sa makita niya ang gatuldok na ilaw na iyon. Napabilis ang kanyang paghakbang patungo roon.

Hindi niya alam kung ilang minuto o oras na siyang naglalakad ngunit tila napakalayo parin ng kakarampot na ilaw na kanyang naaaninag.

"Ha?" Napatigil siya sa paglalakad nang biglang sumulpot ang dalawang bulto ng tao malapit sa kanyang kinaroroonan. Hindi niya ganoong makita ang kabuuan ng dalawa subalit nakikita niya ang hulma ng mga ito dahil sa maliit na ilaw.

Mas maliit ang isa na nasisiguro niyang isang babae at matangkad ang isa pa, ayon sa buhok nito ay isa itong lalaki.

"N-no!" Napatakip siya sa kanyang bibig upang mapigilan ang pagsinghap nang makilala niya ang may-ari ng boses.

Gusto niyang ibuka ang kanyang bibig upang pigilan ang babae, nang makita niya ang pagkislap ng patalim sa dilim, subalit walang salitang namutawi mula sa kanyang bibig. Pinanood niya kung paano saksakin ng babae ang lalaki ng maraming beses.

Tila napako ang kanyang paa sa sahig habang walang tigil sa pagtulo ang kanyang luha. Hanggang sa makaalis ang babae ay hindi siya makakilos. Ang lalaki ay bumagsak sa sahig at sumisinghap na tila ba naghahabol ng hininga.

Natauhan lang si Vodka nang maramdaman ang kamay na kumapit sa kanyang binti.

"H-help m-me... Vodka. Vodka... Vodka..."

Dahil sa panggigilalas ay nasipa niya ang may hawak sa kanyang binti, dahilan upang mapabitaw ito. "Stop! Stop! Stop!" Tinakpan niya ang tenga nang patuloy ang taong iyon sa pagbanggit sa kanyang pangalan at nagsusumamo na tulungan niya.

Napatalungko siya habang nanatiling nakatakip sa mga tenga. Hindi siya umalis sa ganoong puwesto hanggang sa unti-unting tumatahimik ang mga boses. Nang imulat niya ang mga mata ay muli niyang nakita ang lalaking nakahandusay sa sahig at hindi na gumagalaw.

Ilang sandali siyang nakatingin dito hanggang sa maagaw ang kanyang pansin ng bagay na kumikislap sa kanyang paanan. Dinampot niya iyon at napahagulgol nang madama at makita mula sa kakarampot na ilaw.

Kuyom ang kamaong tumayo siya at pumihit patalikod upang makaalis sa lugar na iyon nang marinig niya ang putok ng baril na halos bumingi sa kanya. Muli siyang napatakip ng tenga ng manakit iyon at sandali siyang nawalan ng pandinig.

May narinig siyang boses ngunit hindi niya mawawaan ang sinabi nito. Tila siya nasa ilalim ng tubig at hindi malinaw na marinig ang mga ingay.

"Mi princesa." Natanggal niya ang takip sa tenga ng sa pagkakataong iyon ay malinaw na narinig ang boses. Nakakunot noong napalingon siya ngunit muli ring nanlaki ang mga mata at nanginig ang mga labi nang makita ang isa pa uling bulto na nakatayo. Dumako ang kanyang paningin sa baril na hawak nito at nakatutok parin sa lalaking nasa sahig.

Nang humakbang ito patungo sa kanya ay marahas siyang umiling-iling habang umaatras.

"What did you see, my princess?"

Patuloy siya sa pag-iling at hindi pa rin magawang makapagsalita. Sa isang maling hakbang ay tumama ang kanyang binti sa kung saan kaya napasalampak siya ng upo sa sahig, patuloy naman sa paglapit ang taong iyon sa kanya.

Napatingala siya rito nang tumigil ito sa kanyang harapan. Nagsimula nang manginig ang kanyang katawan nang makita ang mga kamay nitong patungo sa kanya.

Biglang naidilat ni Vodka ang mga mata habang naghahabol ng hininga. Ang puting kisame ng kanyang silid ang sumalubong sa kanya. Naririnig niya ang pag-iingay ng kanyang cellphone ngunit hindi niya pinagkaabalahang damputin iyon upang sagutin ang tumatawag hanggang sa manahimik ang aparato. Iyon marahil ang nagpagising sa kanya mula sa isang masamang panaginip.

She tilted her head on her right and closed her eyes when the light from the window blinded her.

Vodka sighed deeply while her eyes were still closed. The pounding of her heart was deafening and the dryness of her throat chokes her. Her hands found her damp cheeks and dried them roughly.

Nanatili siyang nakapikit at sinubukang balikan sa isipan ang napaginipan. May mga eksenang malinaw subalit mayroon ding malabo.

"The necklace!" She opened her eyes when she remembered the necklace she saw that night. She had it when she went outside the Tipsy Talk. But where was it now?

Napabalikwas siya ng bangon at hinawi ang kumot paalis sa kanyang katawan. Tinitingnan niya ang orasan sa beside table nang muling tumunog ang kanyang cellphone. Dinampot niya iyon at napa-buntunghininga nang makita kung sino ang tumatawag.

"What took you so long to answer the phone?" the person on the other line asked in a half snarled.

"Buenas dias, mi hermano," she said in sarcasm.

"It's seven in the evening here in Cartagena, Mocosa... Como estas?"

Vodka snorted when he called her brat. She pulled her hair when she stood up and felt dizzy all of a sudden. She walked towards the direction of the bathroom and washed her face before answering her brother on the other line.

"I'm good, how about you? Why are you in Cartagena? What are you doing there, huh?" Her eyes narrowed in a slit in suspicion, as if her brother can see her.

Their hometown was in Cartagena, Colombia but since their mother died, she and Felix decided to live in Bogóta and decided not to go back to that place. What was he doing there?

"Did I say Cartagena?"

"Don't try to deny it, I heard it clearly. What are you doing there? You promised me..." sumbat niya rito. Hindi niya maiwasang hindi mag-alala dahil sa pagpunta ng kapatid doon.

It was twelve years ago when they flew from that place after that tragedy happened. Their mother died a cruel death in Cartagena and she felt anxious knowing that her brother was there.

Isang tao lang ang sinisisi niya sa pagkamatay ng kanilang mamá. Kung hindi dumating ang taong iyon sa buhay nila ay hindi sana ito mawawala ng maaga. Naikuyom niya ang mga kamay nang muling maalala ang napaginipan. That man with a gun, it was him. The man she loathe the most and the cause of her mother's death.

"I have a business to attend to. Don't worry I'll be fine... I'll fly to Bogóta immediately when I'm through with my appointments." Pukaw nito sa pagbabalik-tanaw ni Vodka.

Nagpakawala siya ng malalim na hininga bago nag-toothbrush. Nanatiling nakakonekta ang tawag na binuksan niya ang loudspeaker.