Home / All / Gin and Vodka / Chapter Four

Share

Chapter Four

last update Last Updated: 2021-07-27 09:15:05

"Are you really fine there? No one's harassing you? Does the police keep on coming back? Tell me and I'll take care of them. Or better yet, go back here in Colombia."

Vodka rolled her eyes and spat on the sink. "You have your men on my tail. Kailan mo pa ako pinapasundan? Don't tell me that the moment I set foot in this country I have my bodyguards with me?" she muttered in a mixture of sarcasm and annoyance. Deliberately avoiding the last thing he said about her going back to Colombia.

"You're oceans and mountains away. What do you expect me to do?"

"Should I say thank you for helping me out of the prison? And how sure are you that I am not the killer? I'm a criminal's daughter, remember?" she muttered bitterly.

"Vodka Rodriguez!" Napangiwi si Vodka nang marinig ang pagbabanta sa matigas nitong boses. "Cuida tus palabras y vuelve aqui en Colombia."

"No! I want to stay here in mamá's country." Bahagyang humina ang kanyang boses at may halong pakikiusap. Ayaw niya itong galitin dahil baka ibalik nga siya nito sa Colombia. Anim na taon na siya nitong pinagbibigyan simula nang hilingin niyang tumira sa Pilipinas.

She was eighteen when she told her brother that she wanted to live in her mother's home country. Her mamá was a Filipina, when she was alive, they visit the Philippines from time to time. Nang mamatay ito noong siya'y doce años ay hindi na siya nakakapunta ng Pilipinas. Dise otso años siya nang hilingin niya kay Felix na roon manirahan. Siyempre hindi agad ito pumayag ngunit hindi niya ito tinigilan at nagmakaawang payagan siya. Hanggang sa wala itong magawa kung 'di ang ihatid siya sa bansang iyon.

Narinig niya ang pagbuntung-hininga ng nakatatandang kapatid sa kabilang linya kaya napabuntung-hininga rin siya ng lihim.

"You can trust Eric, he'll handle your case. He's my friend, you can ask him anything."

"Will you be okay? Will you go home?" she asked warily.

"Si. Worry about yourself. I have to hang up now. Adios, mi Hermosa."

"Adios, te quiro. Call me."

Nang ibaba niya ang tawag ay tinapos niya na rin ang pagto-toothbrush at tinitigan ang sarili sa salamin. Isang malungkot na ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi nang maalala ang kanyang kapatid.

She missed Felix. For six years, she only sees and talks to him on video calls and overseas calls. But she doesn't want to go back to Colombia. Leaving that country was the best thing she had ever done in her life. She never felt so free, not until she started living here in the Philippines.

Parang nakahinga siya ng maluwag at nakawala sa hawla simula nang manirahan siya dito. She felt bad for Felix, for leaving him. She asked him many times to live with her in their mother's homeland but he refused. He said he had responsibilities in Colombia.

Naghubad siya ng damit at tumuloy sa paliligo. Alas otso na ng umaga at kailangan niyang pumunta sa trabaho. Kahapon ay nanatili siya sa loob ng bahay buong araw gaya ng sabi ni Mr. Fischer. Hindi siya tumanggap ng tawag kahit kanino kaya wala siyang alam kung ano na ang nangyari sa Francheska.

Ang Francheska ay isang clothing line na itinayo pa ng kanyang ina. Noon ay may iba't ibang branches iyon sa bansang Colombia, maging sa mga katabing bansa na Venezuela at Ecuador ngunit naibenta na ang iba simula nang mamayapa ang kanyang Mamá. Ang pinakaunang branch ng Francheska ay nasa Italya.

Noong kabataan ng kanyang ina ay nakipagsapalaran ito sa ibang bansa. Napadpad ito sa Italy at naging mananahi ng isang sikat na designer. Naging kaibigan nito ang designer na iyon at pinag-aral ang kanyang Mamá. Hanggang sa makapagsimula ito ng sariling negosyo. Doon din sa bansang Italya nakilala ng kanyang Mamá ang kanyang ama.

It was only three years ago when she talked to his brother to open a branch of Francheska in the Philippines. She trusted her staff and employees. They can survive without her.

Pagkalabas niya ng banyo ay agad siyang nagbihis upang pumasok sa trabaho. Pagkalabas sa living room ay binuksan niya ang flat screen tv at naghanda ng makakain.

Nagpri-prito siya ng itlog upang ipares sa tinapay at kape nang marinig niya ang balita sa telebisyon. Agad niyang binitawan ang ginagawa at nakinig sa binabalita.

Ang ulat ay tungkol sa nangyaring pagpatay sa isang anak ng congressman sa loob ng isang nightclub. Namatay dahil sa excessive bleeding mula sa mga natamong saksak sa iba't ibang parte ng katawan, partikular na sa may ulo at leeg.

Hindi pa malinaw kung sino ang pumaslang kay Patrick Castillo. Isang babaeng miyembro ng nightclub, ang manager, ang may-ari at janitor na siyang unang nakakita sa bangkay ang nabibilang sa persons of interest na tinututukan ng pulisya.

Vodka was sure that she was that member of Tipsy Talk they were talking about. Great! At least hindi ipinakita ang kanyang mukha. She thought in sarcasm. Naka-blurred ang kanyang mukha sa kuha ng CCTV footage kung saan ay palabas siya ng nightclub.

Nang matapos ang balita ay napapabuntung-hiningang hinagilap niya ang kanyang cellphone sa loob ng kanyang silid at idinial ang numero ng kaibigan. Subalit hindi ito sumasagot, kahapon pa niya ito hindi makontak. She wanted to check on her because she was worried and at the same time she wanted to hear everything from her.

"I will protect you," Vodka muttered with conviction.

Ilalagay na sana niya sa kanyang clutch bag ang aparato nang bigla iyong tumunog. Mabilis na sinagot niya iyon sa pag-aakalang ang kaibigan niya ang tumatawag ngunit isang staff ng Francheska ang nasa kabilang linya.

"What?" she blurted out when she heard what the person on the other line said. Inulit pa nito ang sinabi kanina na siyang nagpapintig sa kanyang ulo. "Wait there. 'Wag mong paaalisin ang kung sinumang pontio pilatong 'yan! And call the police before he ran away."

Ibinaba niya ang tawag at isang huling sulyap ang ginawa sa pagkaing inihanda niya bago lumabas ng kanyang unit. Looks like she'll go to work with an empty stomach.

Nang makababa siya sa basement ay agad siyang sumakay sa kanyang kotse na hindi parin naaayos ang tail light at bumper. Pinaarangkada niya iyon paalis patungo sa kinatatayuan ng Francheska. Ilang minuto rin siyang naipit sa traffic bago nakarating sa destinasyon.

"Holy shit!" She went out of her car immediately and her lips were slightly parted in shock. "What happened here, Wendy?" tanong niya sa isang staff, na may kausap na isang lalaking nakatalikod sa kanya, nang makalapit siya sa mga ito.

Basag ang salaming dingding ng shop at ang mga mannequin, ilang furniture at mga damit nila ay naisara dahil inararo ng isang sasakyan.

"It was an accident, Ma'am. Mr. Lorenzo here, the owner of the car, said he'll shoulder all the damages," paliwanag ng staff niya.

Bumaling siya sa lalaking kausap nito kanina, siya namang pagharap nito sa kanyang direksiyon na ikinalaki ng kanyang mga mata.

"You! What are you doing here?" she asked in surprise and pointed her finger at him. Her surprise turned into annoyance, then anger when he just grinned at her. Ibinaba niya ang daliri na nakaduro rito at wala sa loob na napasulyap sa kulay asul na sasakyan na ang bumper nalang ang nasa labas ng shop.

"Hijo de perra!"

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Gin and Vodka   Chapter Thirty

    NAIILING na pinanood ni Vodka ang dalawang lalaki na parehong nakaupo sa sahig malapit sa may salaming dingding at seryosong naglalaro ng chess. Kaninang matapos ang tanghalian ay nandoon na ang mga ito at ngayon ay maghahapunan na nga, madilim na sa labas. Lumapit siya sa dalawa at umupo sa sofa habang nanatiling nakatutok ang mga mata sa mga ito. Parehong nakacast ang mga balikat at pareho ring may natamong injury sa mga binti. Kahapon nang makauwi sila mula sa tatlong araw na pananatili sa loob ng ospital ay siya na ang umasikaso sa dalawang lalaki. Kung hindi lang ipinilit ni Eugene ay hindi pa ito papalabasin ng mga kapatid. "Dinner is ready," untag ni Vodka sa mga ito na tila may sariling mundo. Sa nakikita niya ay mamaya pa matatapos ang mga ito, walang gustong magpatalo alinman sa dalawa. "Fine! Bahala kayo riyan." Vodka, who was a little bit pissed, went to the kitchen all by herself. She was about to eat alone

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Nine

    "I think we lost them. Just keep on driving, we can get out of this cornfield. There's a plain at the back of this field, when we get there we can escape through the narrow road and get to my house." Ngunit iba ang kinahinatnan sa inaasahan ni Eugene. Pagkalabas na pagkalabas nila sa maisan ay agad na sumalubong ang siyam na mga kalalakihan at nakatutok ang baril sa kanilang sasakyan. Mahilo-hilo si Vodka nang tumama ang kanyang ulo sa steering wheel nang bigla niyang apakan ang preno. Pareho silang walang suot na seatbelt ni Eugene, mabuti na lang at nakahawak ito sa gilid ng sasakyan kung 'di ay nasubsob na sa dashboard. "Are you okay?" Eugene checked on Vodka. There's a concussion on her forehead but it wasn't that serious though it made Vodka dizzy. She groaned and touched that throbbing

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Eight

    Sandali siyang natigilan at pinagmasdan ang mukha ni Matthew. Ngayon niya napagtanto ang pagkakaiba nang dalawang lalaki kung ang pisikal na aspekto ang pagbabasehan habang tinititigan niya ito ng mabuti. Matthew was an inch, or maybe two, shorter than Eugene. Their eyes and lips were different though they both had that aristocrat straight nose like those of greeks.Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Vodka sa pagtataka nang bigla siyang higitin ni Eugene at itago sa likod nito."We have to go," said Eugene to Matthew, with a little tinge of hostility in his voice.Matthew nodded at the couple before going back to his job.Hinawakan ni Eugene ang dalaga sa bewang at iginiya papasok sa elevator. Vodka was still frowning, she looked at Eugene's face and it was grim.When t

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Seven

    "KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Six

    Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it. "I'll go with you!" "Stay behind me, you stubborn woman." Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Five

    "P-Please... kiss me, Gin. Please," Vodka begged. Hot tears were forming in the corner of her eyes. "Please." Vodka needed distraction, she needed and wanted Eugene. He made her feel safe, his kisses chased all her worries away and his touch made her forget about the things that troubled her. She doesn't care if Felix was outside, she wanted him. Hindi matagalan ni Eugene ang mga mata ni Vodka na punong-puno ng iba't ibang emosyon. Naroon ang takot, kaguluhan, pagod at pagmamakaawa. Tinawid niya ang distansiyang nakapagitan sa kanilang mukha. He initiated the kiss this time, Vodka was still responding like how she kissed him earlier, frantic and rough. But the movements of his lips were softer and comforting, wanting her to feel at ease. Hindi kalaunan ay naging malumanay ang pagtugon ni Vodka sa mga halik ng binata. Isang ungol ang nakulong sa mga labi ni Eugene nang maramdaman ni Vodka ang marahang paghaplos ng m

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status