Ika-labing-apat na Bahagi

Ika-labing-apat na Bahagi

Hindi pa rin nagigising si Marius.

Kinuha ko ang bote ng gamot na hinalo ni maestro Flores at binuksan ito. Agad napuno ang silid ng napaka baho nitong amoy! Pinikit ko ang aking mata, isinubo ang bote, at ininom ito. Ang pait! Ang anghang at parang sinisilaban ang aking bibig!

Hindi ko iyon nilunok.

Nilapitan ko si Marius sa kama, ibinuka ang kaniyang bibig at hinalikan siya, upang kaniyang mainom ang gamot.

Sinara ko ang bibig ni Marius at pinagmasdan ang kakaibang liwanag na dumaan sa kaniyang lalamunan. Nanatili ang liwanag sa kaniyang leeg, bago ito kumalat sa kaniyang katawan at tuluyang naglaho.

Biglang dumilat ang mga mata ni Marius!

Bumuka ang kaniyang bibig, na para bang may nakain siyang masama na pilit niyang isinusuka.

“Huwag!” tawag ko sa tabi niya, “Pinainom kita ng gamot, kailangan mo iyan para agad kang gumaling!”

Napatingin siya sa akin,