November 27, 8:00 AM
Ang buong tao sa Greenville ay balik sa dating nakagawian. Ngunit ngayon ay kapansin-pansin sa mukha ng bawat isa ang takot at lungkot. Ang dating tawanan ay napalitan ng katahimikan. Tila nagbalik ang Grenville sa dating sitwasyon. Five years ago, ganito rin ang Greenville at dahil din iyon sa isang killer. At nakakatakot kung mangyari ulit 'yon ngayon.
"Demi!" nakita ko si Mang Isko na kumakaway sakin. Nginitian niya ako. I know that he's also worried. Five years ago, nasaksihan ni Mang Isko ang mga nangyari dito sa Greenville, at alam kong nag-aalala siya na baka mangyari ulit ang mga iyon ngayon.
"Good morning, Mang Isko," bati ko at pilit na ngumiti.
"Inaantay mo si Brix?" tanong niya.
"Opo. Alam niyo naman pong lagi kong kasabay yun tuwing papasok," sabi ko.
"Ah sige, mauna na ako. Kailangan kong pumunta nang maaga sa chapel para tumulong," paalam niya. Sa isang memorial chapel ibinurol sina Tita Serenity at Ate Sandy. Sa November 30 ay ililibing na rin sila. Nakakalungkot lang dahil ganoon pa ang nangyari sa pagbabalik nila dito. Hindi ko rin tuloy maiwasang mag-alala sa kaibigan kong si Sofia. Matagal niyang hindi nakasama ang nanay at kapatid niya at ngayo'y malabo nang mangyari ang matagal niya ng hinihiling; ang makumpleto silang pamilya.
Maya-maya lang ay narinig ko na ang busina ng sasakyan ni Brix. Huminto siya sa harapan ko at pinagbuksan ako ng pinto.
"Dumaan muna ako sa cafe ni Ms. Belle para bumili ng coffee," kinuha niya yung isang kape at inabot sakin, "Here."
"Thank you," saad ko.
"How's the investigation?" tanong niya.
"Hindi ko naaabutan si dad sa bahay kaya wala rin akong balita," sagot ko. Maagang umaalis si dad at gabing-gabi naman kung umuwi at siguradong hindi ko rin siya matatanong sa mga bagay na iyon.
Naisip kong tumulong sa investigation pero siguradong hinding-hindi papayag sila dad. Well, sino ba naman papayag na tumulong ang isang teenager sa mga kasong katulad nito?
Wait!
Binuksan ko ang bag ko at tinignan ang puting maskara na nasa loob. Ilalabas ko sana iyon ngunit naisip ko na mas mabuti kung nandito rin ang iba naming kaibigan. Kailangan malaman din nila ito.
Napangisi ako.
I just thought of some great plans.
***
Belle's Cafe, 4:30 pm
"Are you sure about this, Demi?" tanong ni Macey. Tumango-tango naman ako.
"May tiwala naman ako sa mga pulis at alam kong ginagawa nila ang buong makakaya nila para mahuli ang killer. Hindi nila tayo papayagan na tumulong sa kanila kaya gagawa tayo ng sarili nating investigation," sabi ko sa kanila.
"This is dangerous. He is a psycho killer and we are just normal students," sabi ni Jayson.
"I know pero para rin naman 'to sa kaligtasan ng buong Greenville," saad ko.
Magiging mahirap ito pero kapag nalaman naman namin kung sino ang killer, babalik ulit ang sigla ng Greenville. At makakamit ng mga Javier ang hustiyang nararapat para sa pamilya nila.
"Paano tayo magsisimula?" tanong ni Macey.
Kinuha ko ang maskara sa bag ko at ipinakita sa kanila.
"San mo nakuha 'yan?" tanong ni Brix na kanina pa tahimik dahil hindi siya sang-ayon sa plano. Kanina niya pa sinasabi na huwag ng ituloy ang binabalak ko at ipaubaya na lang sa mga pulis ang lahat. Pero may nagtutulak talaga sa akin na gawin ito lalo na't isa sa mga kaibigan ko ay biktima rito. Malakas din ang kutob ko na may kinalaman dito ang tumatawag sa akin.
"Nakita ko ito sa entrance ng town hall nang oras na nagkakagulo na ang lahat," sabi ko sa kanila.
"Bakit mo naman dinampot?" tanong ni Macey.
"Wala ba kayong naaalala?" tanong ko sa kanila. Tinitigan nilang mabuti ang mask at parang nag-iisip nang mabuti.
"Oh my God!" saad ni Macey. "Wala akong maalala."
Napabuntonghininga ako. Akala ko naman ay naalala niya na.
"Five years ago, may killer din na gumagala sa Greenville at sabi ng iba ay nakasuot daw ito ng puting mask," sabi ni Jayson.
"Nakuha mo, Jayson! Noong homecoming, pinatay ang pamilya ni Mayor at nakita ko ang mask na 'to," sabi ko.
"Ibig sabihin, ang killer dati at ang killer ngayon ay iisa?" tanong ni Macey.
"Posible. Kaya nga mag-iinvestigate tayo. Kailangan natin malaman kung iisa nga lang sila at kung sino ang nasa likod ng mask na 'to."
"Wait! Wait! Kung siya nga 'yon, bakit naman siya babalik dito?" tanong ni Macey.
Naalala ko yung sinabi no'ng tumawag sakin. He said that it's payback time. At kung iisa nga lang sila, malamang ay bumalik nga siya rito para mapagbayaran ang mga kasalanan namin sa kaniya. Hindi ko lang maintindihan kung ano ang mga kasalanan na tinutukoy niya.
"Demi, bakit tinago mo 'yang mask na 'yan? Pwede yang makatulong sa mga pulis," sabi ni Brix.
Naisip ko rin naman iyon pero...
"Kailangan mong ipakita 'yan sa mga pulis. Ibigay mo yan sa daddy mo," sabi na naman ni Brix.
"Okay! Okay! Basta papayag ka sa plano ko," sabi ko sa kaniya.
Napailing na lang siya dahil sa inis, "Fine."
Napangisi ako. Wala ng atrasan 'to. Lahat kami ay dito lumaki sa Greenville. Hindi man namin naprotektahan dati ang lugar na 'to laban sa pag atake ng killer na iyon, ngayon gagawin namin ang makakaya namin para sa kaayusan ng lugar na 'to at para na rin sa kaibigan naming si Sofia.
Tinignan ko sila isa-isa.
"Are you ready to unmask the killer?"
Tinignan din nila ako. Halata sa mga mukha nila ang takot at pag-aalala. Alam kong natatakot din sila sa pwedeng mangyari pero nandito na 'to. We have to face it.
Tatlong buwan na ang lumipas. Sa tatlong buwan na 'yon, unti-unting bumabalik sa dating katahimikan ang Greenville. May ilan na ring mga bumalik nang mabalitaan na nahuli na ang killer.Tumunog ang cellphone ko dahil sa isang text.From: BrixNandito na ako sa baba.Kinuha ko ang bag kong nasa kama at lumabas ng kwarto. Pagkababa ko ay naabutan kong nag-uusap sina Brix at Kuya Sander."Oh, ayan na pala si Demi. Ingat kayo, ha," sabi ni kuya habang nakatingin sa aming dalawa ni Brix."Sige, kuya. Aalis na kami," paalam ko."Okay. Umuwi nang maaga hindi umaga. Tomorrow is your special, so you need to rest also," paalala niya.Ngumiti na lang ako at tumango.Habang nasa byahe ay tahimik lang akong nag s-scroll sa Facebook ko. Napangiti naman ako nang makita ang bagong post ni Macey."Nandoon na pala sila," sabi
Macey's POVKasunod namin ang mga pulis habang papunta sa town hall. Bawat minutong nagdaraan, mas lalong lumalakas ang kabog ng dibdib ko.Kinakabahan ako sa mga susunod na mangyayari sa gabing ito. Ang nalaman namin ngayon tungkol kay Kuya Sander ay hindi ko na kinakaya. Paano pa kaya mamaya? Siguradong marami pa kaming malalaman.***Demi's POVDahan-dahan kong idinilat ang mga mata. Ramdam ko rin ang sakit ng ulo ko. Inilibot ko ang mata ko sa paligid. Kusang tumulo ang mga luha ko nang makita si Mayor Javier, kagaya ko ay nakatili rin siya sa upuan at may busal sa bibig.Napagtanto ko na nandito kami sa town hall. Maya-maya lang ay lumabas si Sander. Bigla akong nakaramdam ng galit kasabay nito ang mga tanong na nasa isip ko.Lumapit siya sa akin at tinanggal ang busal sa bibig ko. Tinanggal niya rin ang mask niya. Yumuko pa
Macey's POV"Salamat, kuya. Magte-text na lang ako kapag uuwi na ako," sabi ko sa driver namin. Bumaba ako ng sasakyan at tumingin sa entrance ng Belle's Cafe.I flipped my hair and walked toward the entrance. Ayoko sanang pumunta dito lalo na't makakasama ko si Jayson at Sofia, kaso kailangan naming tulungan sina Demi at Brix.Pagkapasok ko ay hinanap ko agad si Sofia. She texted me earlier that she's already here. Nakita ko naman agad siya sa madalas na pwesto namin.Nilapag ko ang bag ko sa table at naupo sa tapat niya."Macey," tawag niya. Tinignan ko siya pero hindi ako nagpakita ng anumang ekspresyon.Wala naman siyang sinabi kaya nag order na lang muna ako ng pagkain ko. Habang nag-aantay, nilabas ko ang mga envelope na ibinigay ni Demi sa akin.Nilabas ko lahat ng pictures do'n at tinignan isa-isa."Macey, I'm sorry."
"Hold this," sabi ni Brix at inabot sa akin ang baril niya. Dahan-dahan kong kinuha 'yon mula sa kamay niya."Hindi natin alam kung anong nag-aantay sa atin do'n. Kung magkahiwalay man tayo, babalik tayo ng buhay, okay?" tanong niya at hinawakan ang kamay ko.Tumango ako. "Okay."Pinaandar na ni Brix ang sasakyan niya. Ilang beses akong huminga nang malalim habang nakatingin sa bintana. Matinding kaba ang bumabalot sa akin ngayon.Ala-sais na at kaninang alas-kwatro nag text ang killer kung saan kami dapat pumunta. Alam nila Macey ang tungkol dito at nakahanda na sila sa kung ano man ang mangyayari.Magkakasama sila ngayong tatlo nila Jayson at Sofia. Ang alam ko ay doon sila sa Belle's Cafe nagkita. May ilangan nga lang dahil silang tatlo ang magkakasama pero sana naman ay hindi sila mag away-away doon.Lalong lumalakas ang kabog ng dibdib ko habang papalapit kami sa lugar no'n
Jayson's POVI opened the car door for Macey pero sa kabila pa rin siya lumabas. Damn it! Kailan kaya ako nito papansinin?Sumunod ako sa kanila papasok sa bahay nila Sofia. Ilang beses akong napalunok nang maisip na magkakaharap-harap na naman kaming tatlo nila Macey at Sofia.Ang gago ko naman kasi talaga. Pinagsisisihan ko ang ginawa ko. Inaamin ko, na-attract ako kay Sofia but I still love Macey. Siya lang ang babaeng sobrang minahal ko. Gagawin ko talaga ang lahat para lang maibalik siya sa akin."Manang, nasaan po si Sofia?" tanong ni Demi sa katulong ni Sofia."Nasa taas siya, kanina pa umiiyak," sagot nito.Nagkatinginan kaming magkakaibigan at mabilis na umakyat sa second floor kung nasaan ang kwarto ni Sofia."Sofia! Sofia!" Kumatok si Demi sa pinto ng kwarto ni Sofia. Ilang saglit lang ay bumukas 'yon at tumambad sa amin si Sofia na na
Ginamot ni mommy ang sugat ni daddy. Pagkatapos no'n ay umakyat na sila, naiwan akong mag-isa rito sa sala. Matutulog pa sana ako kaso nawala bigla ang antok ko.Mag a-alas-dos na ng madaling araw at malamang tulog na rin sila mommy. Si kuya nga ay hindi manlang nagising kanina.Busy lang ako sa pag scroll sa Facebook ko nang tumunog ang cellphone ko dahil sa isang message. Napatitig ako saglit doon at biglang nakaramdam ng kaba.Pagkapindot ko sa message ay tama nga ang nasa isip ko, galing iyon sa killer. Nanindig ang balahibo ko nang makita ang picture ng pinto ng bahay namin. Sobrang lapit talaga.Sinundan pa ito ng isang text.I have something for you. Come outside. Agad akong napatayo nang mabasa iyon. Mahigpit kong hawak ang cellphone ko habang dahan-dahang naglalakad papunta sa pinto. Sumilip din muna ako sa hagdan dahil baka may biglang bumaba.
Sa mga nakalipas na araw, feeling ko laging may nakatingin sa akin. Simula no'ng nag send ng pictures sa akin 'yung killer, pakiramdam ko lagi na siyang nakasunod sa akin ngayon. Kahit sa school ay hindi ko maiwasang magmasid sa paligid."After ng graduation natin, aalis na kami dito sa Grenville. This town is not safe anymore." Narinig kong sabi noong isang estudyante na nakasandal malapit sa locker ko. May kasama siyang lalaki, sa tingin ko ay boyfriend niya."Sure na ba 'yan? I'm gonna miss you," sabi no'ng lalaki."Gusto nga ni dad umalis na agad. But, I told him that I want to finish this school year muna. I'm gonna miss you, too. Babalik din naman kami kapag ayos na ang lahat."Sinara ko ang locker ko at napatingin sa dalawa. Napansin ata nila ang tingin ko sa kanila, maya-maya ay umalis na rin sila."Good morning, Demi." Nilingon ko si Brix, kasama niya si Jayson."Good morning," bati ko sa kanilang dalawa."Coffee muna tayo sa
"Anong ginagawa mo malapit sa hotel?" tanong ko kay Kuya Derrick habang nasa byahe kami pauwi."I'm with my friends sa malapit na bar doon," sagot niya. Mukha naman siyang nagsasabi ng totoo kaya napatango na lang ako.Bigla namang sumagip sa isip ko si Troy. Ang tagal niya ng walang paramdam, hindi kaya siya na 'tong umaatake at bumalik na siya?"Iniwan mo si mommy sa bahay?!" gulat na tanong ko nang maalala si mommy."Gising pa siya no'ng umalis ako kaya nakapagpaalam ako," aniya.Sumandal na lang ako sa upuan at pumikit. Sana ayos lang si mom doon sa bahay.Pagkarating namin sa bahay ay dumiretso agad ako sa kwarto ko. Tinanggal ko lang ang sapatos ko at nahiga sa kama. Pakiramdam ko ay pagod na pagod ako. Gulong-gulo rin ang isipan ko.Kailan ba matatapos ang lahat ng 'to? Kailan namin makikilala 'yung killer? Hanggang kailangan niya ipagpapatuloy 'tong mga ginagawa niya?At sa dinami-rami ng tao, iniisip
We're having breakfast when dad suddenly asked mom. Napalunok ako nang hawakan niya ang braso ni mommy."Where did you get the scratches?"Nagkatinginan kami ni mom pero agad din niyang ibinaling ang tingin niya kay daddy. "M-may nakausli kasing bakal d'yan sa labas ng bahay natin. Baka doon ko nakuha," aniya.Tumango-tango na lang si dad. "Okay, be careful next time." Inubos niya na ang pagkain niya at uminom ng tubig. Pagkatapos ay tumayo na siya."Mauuna na ako," aniya at hinalikan si mommy sa noo. Tumingin naman siya sa akin. "Gusto mo bang sumabay na, Demi?" tanong ni dad.Tinignan ko ang oras sa cellphone ko, 7:30 na. "Sige, dad."Tumayo na rin ako at dumiretso sa sala para kunin ang gamit ko. Si daddy naman ay lumabas na."Demi." Lumingon ako kay mommy na sumunod pala sa akin."Mom...are you okay?" tanong ko. What happened last night was a