VII. THE HOMECOMING

November 25, 6:30 PM

Habang nagsusuklay ay biglang tumunog ang cellphone ko dahil sa isang tawag.

"Hello," sagot ko.

"Hello, Demi, are you ready? Papunta na ako d'yan," sabi ni Brix.

"Yup, patapos na rin,"

"Okay,"

Pagkatapos namin mag-usap ay binaba ko na agad ang tawag. Tinapos ko na ang pag-aayos ko at lumabas ng kwarto.

"Demi, gusto mo bang sumabay?" tanong ni kuya.

Umiling ako, "Papunta na rin si Brix dito. Sabay na kami," sagot ko.

"Okay, mauuna na ako doon," sabi ni kuya.

"Nasaan pala sila mommy?" tanong ko.

"Nandoon na rin sila. Bilisan niyo dahil malapit na mag start yung event," sabi niya. Tumango nalang ako.

Pagkaalis ni kuya ay bigla namang dumating si Brix.

"Tara na?" tanong niya.

"Let's go. Nauna na sila mommy doon sa town hall," sabi ko.

Mabilis lang din kaming nakarating sa town hall. Pagkababa namin sa sasakyan ay namangha agad ako sa ayos ng buong town hall.

Nakita naman na namin ang ayos nito kahapon pero mas maganda ngayon dahil napuno ito ng mga ilaw.

Sobrang ingay. Puno ng kwentuhan at tawanan. Lahat ay masayang nagtipon. Halatang-halata na excited sila na muling makita ang pamilya ni Mayor Javier.

"Hey, Lovebirds! Come here!" rinig kong sigaw ni Macey. Nakita namin silang dalawa ni Jayson sa isang table.

"Nasaan si Sofia?" tanong ko.

"Kasama pa ang family niya. Mamaya daw ay lalapit siya dito sa atin," sagot ni Macey.

Tinignan ko ang buong paligid. Lahat ng estudyante sa school ay nandito kasama ang parents nila. Nakita ko rin si Mang Isko na masayang nakikipagkwentuhan sa mga kaibigan niya.

Napangiti ako nang makita ang mga parents namin na magkakasama.

"Nakakatuwa 'no? Hanggang ngayon ay magkakaibigan pa rin sila," sabi ni Brix.

"Kaya nga eh," since highschool magkakasama na sila.

Napatingin sila dito sa pwesto namin kaya lumapit sila.

"How are you, kids?" natatawang tanong ni Tito Martin, ang daddy ni Jayson.

"Tito, we're not kids anymore. By the way, we miss you!" sagot ni Macey. Nagtawanan kami.

"Welcome back po, Tito!" bati namin.

"Grabe, namiss ka nila!" natatawang sabi ni Tita Agnes, ang asawa niya.

"Namiss nila yung pinaka gwapong tatay dito sa Greenville," sabi niya at tumawa.

"Di naman masyado, dad. Nandito yung pinaka gwapong anak eh," banat ni Jayson. Napailing nalang kami at nagtawanan. Mag ama nga talaga.

"O sige na, maiwan muna namin kayo d'yan," paalam nila at lumipat sa table nila.

"7PM na pala, mag s-start na yung program," sabi ni Brix.

Maya-maya lang ay nakita na namin si Sofia na papalapit dito. Si Mayor Javier naman ay paakyat na sa stage.

"Nasaan sila tita?" tanong ko kay Sofia nang makalapit siya sa amin.

"Maya-maya lang ay lalabas na rin sila," sagot niya.

"Finally, Sofia!" masayang sabi ni Macey.

Tumingin na kami sa stage kung nakatayo ang masayang-masaya na si Mayor Solomon Javier. Sa gitna rin ng stage ay nakakabit ang isang malaking tarpaulin.

Welcome back, Javier Family!

Ayan ang nakasulat sa tarpaulin na sinamahan ng mga litrato ng pamilyang Javier.

"Good evening, my beloved people of Greenville," nagpalapakan ang lahat ng magsalita si Mayor.

"I am so glad to see you here tonight! Alam kong pati kayo ay hindi na makapaghintay na makita ang asawa't mga anak ko," sabi niya. "It's been five years. Limang taon ko ring hindi nakasama ang pamilya ko, but tonight is very special dahil sa wakas ay makakasama ko na rin sila."

Muling nagpalakpakan ang mga tao.

"Maiwan ko muna kayo. Pupuntahan ko lang sila mommy," paalam ni Sofia.

Bigla kaming nakarinig ng fireworks. Napatingin kami sa labas at nakita namin ang makukulay na fireworks sa langit.

"So, now, please welcome my precious wife and our beloved children!" muling umingay ang buong town hall dahil sa ingay na nagmumula sa mga tao at sa fireworks.

Ngunit, nagkagulo ang lahat nang mamatay ang ilaw. Sobrang dilim.

"What happened?!" sigaw ni Macey.

Naramdaman ko agad ang paghawak sa akin ni Brix.

"Tulong! Tulungan niyo ako!"

"Brix, si Sofia!" sigaw ko. Napatayo kaming lahat nang marinig ang sigaw ni Sofia.

Biglang bumukas ulit ang mga ilaw at natigil ang fireworks sa labas.

"Puntahan natin si Sofia, Brix. Kailangan niya ng tulong," sabi ko.

Nabitawan ni Mayor ang mic at nagmamadaling pumunta sa backstage.

Sumunod kami doon. Nagulat ang lahat nang makita ang katawan ni Tita Serenity Javier at Ate Sandy na nakahandusay sa sahig.

"Mommy! Ate!" sigaw ni Sofia habang umiiyak.

Sino ang gumawa nito?

Marami silang tama ng baril.

"Tumawag kayo ng ambulansya! Bilis!" sigaw ni Mayor Javier.

"Lumayo muna kayo dito!" sigaw ni daddy. Pinalayo niya kami sa katawan ng pamilya ni Sofia.

"Anong nangyayari dito?!" napatingin kami sa kadarating lang na lalaki. Si Sander Javier.

"K-kuya!" sigaw ni Sofia. Agad na niyakap ni Sander si Sofia.

"Sino naman kaya ang gumawa nito sa kanila?" tanong ko. Ngayon pa talaga.

"Wala namang kaaway ang pamilya nila kaya nakakapagtaka na may kayang gumawa sa kanila ng ganito," wika ni Brix.

"Demi!"

Napatingin ako sa tumawag sakin at nakita ko si Kuya Derrick na nagmamadali papalapit sakin.

"Let's go! Iuuwi na kita," sabi niya at hinawakan ang kamay ko. Tinignan ko si Brix.

"Brix, pano ka?" tanong ko.

"Pupuntahan ko muna sina Ate Bianca," tumingin siya kay kuya, "Mag-ingat kayo ni Demi pauwi."

Tinignan ko muna si Sofia na yakap-yakap ng kuya niya. Hindi ko na siya nalapitan dahil hinila na ako ni kuya.

"Nasan si mommy?" tanong ko.

"Pupunta siya sa ospital ngayon," sagot niya.

Nang makasakay kami sa kotse ay tumingin ulit ako sa entrance ng town hall.

Lalo akong kinilabutan nang makita ang isang white mask sa entrance.

He's back.