KABANATA 32

"Nak, matagal ka pa ba d'yan? Okay na. Open na ang grocey natin," malungkot ang boses ni Mama at pinipilit akong umuwi.

Napabuntong hininga ako. Gusto ko namang umuwi kaya lang ay ayaw ko namang iwanan ang pagtuturo.

"I don't know, Ma. Gusto ko pa pong magturo."

"Hindi naman na kailangan. Madaming customer ang grocery at baka wala pang isang taon ay makapagbukas na tayo sa kabilang bayan."

"Pag-iisipan ko po. Ingat po."

Pagkapatay ni Mama sa tawag ay humigpit ang kapit ko sa cellphone. Napailing at initsa iyon sa sofa. Pupwede rin namang doon na lang ako mag-apply bilang guro kaya. Nag-inat ako at napahagod sa aking leeg. Initsa ko rin sa sofa ang bag ko.

I'm having headache. Binabalak kong mag-resign sa school. Hindi ko alam paano ako magpapaalam gayong halos kakaumpisa ko pa lamang. Nakahihiya namang basta na lang umalis gayong hindi sila nagdalawang isip na tanggapin ak