HELP ME: West Severino

Rosie Frey Israel

"Please pass your papers from the right side to the left, then forward. Time is up and no more extension."

Pinagkrus ko ang braso sa harap ng aking dibdib bago sinuyod ng tingin ang buong classroom. I smirked when I saw how panic they are.

Mabilis silang gumalaw at nagkagulo pa. May iilan na ayaw ibigay ang papel at pilit sinasagutan ang ibang items.

Napailing ako sa nakita. Kung nag-review lang sila nang maayos ay hindi sila maguguluhan. But what else can I do? Nothing, but to extend time.

Lumakad ako papunta sa harapan ng mesa at pinagkrus ang mga braso sa harap ng dibdib ko. I arched my brow, and looked at them a little sharply. I may be strict, but considerate.

Chance, Frey! Chance!

"Okay, fine. Five minutes more," sumusukong sabi ko.

I know my questions are difficult and all situational. Hindi naman sobrang mahirap, but you need to read it with comprehension. I am not into the printed lesson, but more on life lesson. Books are just books, but the experiences will make you survive.

"Ma'am, Kailan po 'yong deadline ng project?" si Anne.

Napanguso ako. Kakabigay ko pa lang noong project ngunit deadline agad ang nasa isip niya.

I can say she's the smartest, but not my favorite. Well, I don't have one though, but she's somewhat too nosy.

Bumuntong hininga ako at ngumiti ng maliit, "I'll give you a week to finalize and furnish it."

I grouped them to make a video, anything about ethics. I am not that demanding, so I want them to do what pleases them.

Hindi naman siguro mahirap gawin ang bagay na gusto mo talagang gawin.

"Can I do it alone... Ma'am?"

My one brow automatically raised. Sa nakikita ko ay wala siyang pakikisama. May grupo na siya at mukhang mas gusto niyang iwan iyon.

Walang nangahas na umimik o gumawa ng reaksyon sa sinabi ni Anne. Ang paligid ay natahimik. Silang lahat ay nakatingin sa akin at hinihintay ang sagot ko.

Agad na dumako ang tingin ko kay Marjorie na kagrupo niya. Tumango ito at ngumiti nang tipid.

I rolled my eyes unintentionally, just a sign that I give up. Seems like, they don't get along well.

"Fine, do it alone then."

Kita kong ngumiti siya at proud na tinapos ang exam niya. She's conveying that she gets want she wants. Not a good habit!

Umayos ako nang tayo at lumapit sa pinakagitnang upuan. Nginitian pa ako ni Marjorie. She's shy and timid. Napanguso ako dahil doon. Mukhang ayos lang sa kanya kahit na umalis ang isa sa grupo niya.

I shrugged that off and check the time. Nang makitang oras na ay nilahad ko na ang palad ko.

"Pass your papers, please." Iminuwestra ko pa ulit kung paano ang pagpasa.

Tumalima sila at inayos ang pagpasa ng papel. Kinuha ko iyon at inayos nang mabuti.

"You can go now, and leave the premises quietly. Good day."

Nangunot nga lang ang noo ko sa pagbati nilang wala sa tono. Paglingon ko pa ay nag-unahan na silang lumabas at may iilan pang nagtulakan.

They are senior high school, but they still act like a child. Sa edad na ito ay dapat nasa college na sila.

Patience, Frey!

Nagpapasensya akong pumikit. Pagmulat ko ay agad kong sinara ang zipper ng bag ko bago inayos ang buhok kong abot siko.

No stress, Frey!

Nag-aayos ako ng gamit upang makalabas na rin ng classroom. Naagaw nga lamang ang atensyon ko nang tumunog ang cellphone kong nasa mesa. Gumuhit ang ngiti sa labi ko nang makita ang caller.

Rico Calling....

Rico is my long-time boyfriend, we've been together for five years. College pa lang, kami na. After all those years, I never surrender myself to him. I don't know, hindi ako kumportable kahit lagi nyang hinihingi iyon. I am sure he's my end game, but still, I am keeping myself pure until my wedding day.

I stopped with my thoughts and just answered the phone call.

"Hey!" bungad na sagot ko.

I was never sweet. Hindi talaga kahit kanino. Sa tingin ko ay hindi naman kailangan.

"Are you done, Babe? Nasa store ako ng buko pie. Sunduin kita?" sa malambing na boses.

He's gentleman and thoughtful. I fell in love with him because of his thoughtfulness. I never saw any wrong about him, or I have not yet discovered it. He never asks my hand for marriage, that's why I am not yet giving myself to him. Iyon na lang naman ang hinihintay ko.

"Huwag na, dadaan muna akong faculty. Baka may gusto kang ipakuha?"

We are both teacher, sa physical education siya at sa ethics naman ako. We studied in the same campus and department, iba nga lang ng major.

"Hm. Wala naman. I-oorder na kita ng pagkain, I know you're hungry. Mwah, see you!"

Napangiti ako at hindi na sumagot. Bagkus ay nauna pa akong magpatay ng tawag sa kanya. Nakagat ko ang pang-ibabang labi at napailing. Lagi ko iyong ginagawa pero hindi siya nagagalit o umaangal. At sa palagay ko ay ayos lang sa kanya.

Winaksi ko iyon sa isipan. What matter is we value our relationship.

Agad kong tinungo ang faculty upang hindi maghintay nang matagal si Rico. I don't want to take advantage of his goodness. I respect him, kahit na minsan hindi ako mabait na girlfriend. Inaamin ko naman!

"Ma'am Frey! Lunch break mo na ba?" si Ma'am Jasmine.

Kumunot ang noo ko nang makitang mabilis itong tumayo mula sa pagkakaupo sa mesa ni Rico. May hawak itong libro mula sa mesa ni Rico at agad iyong binitiwan. Doon pa napako ang tingin ko ngunit agad ko ring linipat kay Ma'am Jasmine.

"Yes, Ma'am Jasmine. May kailangan ka ba kay Rico?" Tinaas ko pa nang bahagya ang kilay ko.

Linagpasan ko siya at dumiretso sa area namin. Parehas silang P. E teacher kaya magkalapit ang mesa nila pero ang upuan ang mesa ng co-teacher mo, is a sign of disrespect. Sa tingin ko ay alam naman niya iyon ngunit ginawa niya pa rin.

"No, I just noticed his new book." Tinaas nito ulit ang librong hawak.

Nakabalot iyon ng pula kaya hindi kita ang pamagat. I am not a reader, but I know when the book looks interesting. And I doubt that is interesting.

Or maybe she thinks that book is a mystery?

"Hihiramin ko sana kaso wala pa siya kaya baka mamaya na lang, Ma'am." Binalik nito ulit ang libro sa mesa ngunit hindi pa umalis doon.

Nanatili ang titig ko sa libro. How come she's too interested in the book?

"Saan ba tungkol iyan, Ma'am?" kuryosong tanong ko.

I am curious. She shows too much interest on the book. Ako nga ay hindi pa iyon nabubuksan kahit na boyfriend ko si Rico.

Lumikot ang tingin niya at hindi agad nakasagot. Tumaas ang isang kilay ko at liningon pa ulit ang libro bago siya.

"Sige, Ma'am. Tanong ko na lang kay Rico," sabi ko na lamang nang hindi siya makapagsalita.

Nahuli ko ang pag-irap niya ngunit binalewala ko. Umalis siya sa mesa at bumalik sa pwesto niya. Hindi na niya ako liningon at tinutok na lamang ang mata sa laptop niya.

I shrugged that out. Binalik ko na lang ang iilang gamit sa sariling mesa bago nagtungo sa store ng buko pie. My hunger is much important than Jasmine.

Tanaw ko pa lang sa malayo ang buko pie store ay kumalam na ang sikmura ko. The store bestseller is buko pie, but they sell other dishes too. It is complete package, parang canteen na rin dahil halos kumpleto ang tinda.

Pagkapasok pa lang ay may iilan ng mga estudyante at mga gurong kumakain. This store theme is like a shore view. May painting ang dingding ng mga buko at shell. Maging ang mga mesa at upuan ay may disenyong ganoon. I just know that the owner loves coconut.

And I love their buko pie!

"Babe!"

Umani iyon ng iilang tingin. Tinukso pa ako ng iilang estudyante at kinawayan ng mga guro. Nahihiya akong ngumiti sa kanila at kumaway pabalik.

Yumuko ako at tinawid ang distansya sa pagitan namin ni Rico.

"Bakit ka naman sumigaw? Nakita naman kita." Linapag ko pa ang bag ko sa mesa niya at umupo.

Tumayo pa ito at inayos ang mga pagkain. Linapit sa akin. Lumibot doon ang tingin ko. Agad na napanguso noong walang makitang buko pie.

"Baka lang hindi mo ko napansin," may himig ng tampo ang boses nito na kinakunot ng noo ko.

"What? bakit naman?"

Hindi ko siya tiningnan ngunit ramdam ko ang buntong hininga niya. Tila sumusuko at ayaw nang magpaliwanag pa.

Hinayaan ko siya at nilingon muli ang mesa. May adobo at sinigang sa mesa. Bumagsak ang balikat ko nang masiguradong wala ngang buko pie.

"May gusto ka pa ba?" naniniguradong tanong niya.

Nilagyan niya ng ulam ang gilid ng kanin ko bago nilagyan ang sa kanya. Sinundan ko iyon ng tingin bago binalik sa kanya ang tingin ko.

"Buko pie," I whispered.

Gusto ko niyon at nahihiya akong sabihin dahil baka magdamdam siya. Ayaw niya kasing kinukulang ang asikaso niya sa akin. At ayaw ko rin mag-demand, but I want buko pie!

Akmang tatayo na siya ngunit mabilis kong pinigilan ang braso niya. Liningon pa niya ako at binigyan ng nagtatanong na tingin.

"Ako na lang ang bibili. Wait me here." Tumayo na ako at inunahan siya sa counter.

Hindi ko na siya nilingon kahit pa alam kong gusto niyang humindi sa akin. But I won't take advantage of that. Kaya ko naman!

Binaling ko ang atensyon sa mga naka-display nilang buko pie. Amoy pa lang ay natatakam na ako. Masarap ang buko pie nila at lagi ko iyong binibili sa tuwing kakain ako dito. Hindi yata ako magsasawa.

May dalawang estudyante sa pila at pilit akong pinapauna ngunit tinatanggihan ko. Kaya ko namang maghintay.

"Hindi na. Okay lang, kaya ko namang maghintay." Nginitian ko pa sila para makumbinse ko.

Ayos lang naman talaga, hindi pa naman ako gutom. Hindi naman dahil isa akong guro at estudyante sila ay gagamitin ko na ang posisyon ko. Nauna sila kaya sila na muna ang maunang bumili.

"Sige po, Ma'am. Salamat po." Ngumiti pa ito bago sinabi ang order niya.

Ibang tindera ang nandoon at mukhang day-off noong isa. Medyo bata kasi ang nandoon kahapon at ang ngayon naman ay nasa mid forties na.

Natapos bumili ang dalawang estudyante at noong ako na ay napakamot ito sa noo.

"Sandali lang po, Ma'am. Tatawagin ko lang si sir. May emergency po kasi ako sa bahay."

Hindi pa ako tumatango ay tumalima na ito habang hawak ang cellphone niya. Wala akong nagawa kun'di ang hintayin ang magiging tao sa counter.

Sinulyapan ko ang relo ko. Hindi ako pwedeng maghintay nang matagal kaya lang gusto ko ng buko pie. Kahit isang slice lang. Okay na sa akin kahit kalahating slice lang. Hindi naman siguro maiinip si Rico kahihintay.

Liningon ko si Rico, bored itong nakasandal sa upuan habang nakatutok ang tingin sa akin. Sumenyas pa ako ng sandali lang na tinanguan niya. Alam kong hindi siya susubo hangga't wala ako sa mesa.

Pagbalik ng tingin ko sa counter ay nawala ang ngiti ko. Seryosong kulay berdeng mga mata ang nakatingin sa akin. Nangatal ang dila ko at namawis ang palad ko. Nakahihiyang magsalita at tila mas gusto kong titigan siya. Maberde ang mga mata niya at matiim kung tumitig. Tila kinukuha nito ang buong atensyon ko, at sa tingin ko ay nagtatagumpay siya kahit wala siyang gawin.

"Ma'am, sorry for waiting. Can I get your orders?"

Swabe ang boses nito na humagod sa kalamnan ko. Natulala pa ako at hindi agad nakasagot sa kanya. Natutok lamang sa labi niya at magandang panga ang paningin ko.

So luscious, Frey!

Nabalik lang ako sa huwisyo nang makitang tumaas ang gilid ng labi niya. Napakurap ako at nahiya na baka nahuli akong nakatitig sa mga labi niya.

Pag-angat ng tingin ko ay nasalubong ko ulit ang tingin niya na may aliw. Tumaas din nang bahagya ang kilay niya na may kakapalan at mukhang nais iparating ang pagkainip.

Ni hindi ko mahanap ang boses ko upang sabihin ang order kong buko pie. Sa huli, tumikhim ako at linibot ang tingin sa hilera ng mga buko pie. Sinundan din niya iyon ng tingin bago naglabas ng platito at kutsara. Inayos niya iyon sa tray bago ako binalikan ng tingin.

Tumikwas pa ang kilay niya at waring nais akong magsalita. Huminga ako nang malalim bago bumuka ang mga labi ko.

"Isang slice ng buko pie," halos bulong lang iyon na lumabas sa bibig ko.

Ngunit alam kong narinig niya. Tinanguan pa ako bago yumuko at kuhanin ang order ko.

Nakabantay ako sa bawat kilos niya. Ang bawat galaw niya ay tantiyado at halatadong sanay sa ganitong gawain. Ni hindi kababakasan ng pagkalito.

Napatitig pa ako nang lumabas ang mga ugat sa braso at kamay niya. Nadepina lamang ang bawat igting ng mga iyon.

Gwapo si Rico pero hindi kasing kisig nito. His fair skin with little moles attracts my eyes more. Gusto ko rin naman ang kayumangging kulay ni Rico ngunit mas nahahalina ako sa balat ng lalaking kaharap ko.

Why does he look more manly than Rico?

Shut it, Frey. May boyfriend ka!

Pinilig ko ang ulo ko at tinuon ang atensyon ko sa hawak niya. Napaawang pa ang mga labi ko nang makitang dalawang slice ng buko pie ang nasa tray. Dalawang platito na iyon at may isang basong buko juice pa.

"Here's your order, Ma'am." Linapag nito sa counter ang tray at linapit sa akin.

Nag-alinlangan ako at napakagat sa labi ko. Hindi ba niya narinig ang order ko?

"Hindi, isang slice lang ng buko pie ang order ko," inulit ko iyon nang may kalakasan.

Binalik ko nang bahagya ang tray sa kanya upang bawiin ang isang slice ng buko pie ngunit hindi siya kumilos.

"I know. Libre ang isa at ang buko juice dahil naghintay ka. Sabi nga, those who waits will be rewarded." Binalik niya sa akin ang tray bago pinatong ang dalawang siko sa counter at tinitigan ako nang maigi.

Napakurap ako at nagbukas-sara pa ang mga labi. Hindi ko na yata mahahanap ang boses ko at basta na lamang matatameme sa harapan niya.

Nailang ako at nanginig pa ang kamay ko sa pagkuha ng pera. Bukod sa nakababahala ang mga titig niya ay ayoko na magalit si Rico lalo na at kanina pa siya nakatitig din dito.

May boyfriend ka, Frey! Bawal lumandi sa iba!

Sa kaba ko ay mabilis kong linapag sa counter ang fifty peso at umalis doon. Hindi ko na siya liningon kahit ramdam ko ang init ng tingin niya sa akin. Malaking pagpipigil sa sarili ang ginawa ko.

Ayaw ko pong magkasala!

Hindi nga lang ako naging kumportbale dahil nang makabalik ako sa mesa ay ramdam ko ang mga titig niya.

Kung hindi lang pinuna ni Rico ay hindi pa ako matatauhan.

"Sino 'yon?" Masama ang timpla niya at masama ang titig sa counter.

Kinunot ko ang noo at pinagkibit-balikat, "Hindi ko alam. Bagong tindero nila?"

Hindi ko naman din kasi kilala ang tao. Baka nga bago nilang tindero. Winala ko iyon sa isipan at sinimulan nang sumubo. Ayokong magalit si Rico lalo na at hindi maganda ang hilatsa ng itsura niya. Marahil ay nainip sa paghihintay.

Bumuntong hininga siya bago nagsimulang sumubo na rin. Nang hindi na siya nakatingin ay sumulyap ako sa counter. Bahagya pang nanlaki ang mga mata ko nang makitang nasa akin pa rin ang titig ng lalaki.

His green, menacing eyes are slightly pinching my soul. Tagos yata sa balat ko ang titig niya.

Pinilig ko na lamang ang ulo ko at hindi nais na magkasala pa. Kahit na gusto ko siyang lingunin ay pilit kong binaling ang atensyon ko kay Rico. Ngunit hinahatak talaga ako pabalik ng tensyong nararamdaman ko sa lalaking may berdeng mga mata. And so, once again, I took a glance to where he is.

|Y_S|