Chapter 1:
Lumaki akong mahirap at walang magulang, ang alam ko lang at ang naaalala noong bata pa ako ay noong labing isang taong gulang ako. Kung saan-saan na ako napadpad nag-palaboy laboy ako. Mabuti na lamang at kinupkop ako sa bahay ampunan .
Pinagaral nila ako at naging scholar ako noong nasa ika anim na baitang .
Laking tuwa nila Fr. Matias at sister Aurora ng malaman nilang ako'y naging scholar.
Sobrang saya ko rin noon kase ka-unti na lang ang magagastos nila pero may kaantabay pala itong kalung- kutan.
Isang araw bigla nalang nasunog ang buong kumbento at sa 'di inaasahang pangyayari nasawi sina sister Aurora at Fr. Matias.
Masakit man para sa akin ang pangyayaring iyon subalit wala na akong magagawa dahil iyon ay nakatadhana at alam kung may mabuting plano ang diyos para sa kanila .
Nang nag dalaga na ako ay napagpasyahan kong umalis na sa kumbento upang mamuhay ng mag-isa at magtrabaho.
Ngunit ako'y bumisita parin ako sa bagong kumbento kapag mayroong pagkakataon.
Nagbalik ang aking ulirat ng may bagong pasok sa aking pinagtatrabahuhan Coffee shop.
Isang nakapakakisig na nilalang ang aking nasaksihan pumasok. Nanliliit ako sa aking height na 5'5 dahil sa tangkad nitong sa palagay ko'y mga six footer. Idagdag mo pa ang perpekto nitong mukha na tila isang adonis.
"Good morning sir, " bati ko rito. "What's your order sir?" Tanong ko dito at inihanda ang aking sulatan at ang ballpen upang isulat ang kanyang order.
"One Sexylatte " malamig at walang emosyon nitong sabi ng hindi man lamang tumitingin sa akin .
Sexylatte is one of the toughest coffee here in Saltos Cafè.
Saltos Cafè offers a unique coffee in the whole Lasadel
"Is that all sir ?" Muli akong tanong baka kasi oorder sin siya ng aming bagong labas na mga cakes .
"Yes" Tipid nitong sagot
"Okay, coming up sir!" Masigla kong sabi at umalis na .
"Ate Che here. Bagong order sa table 5" Inabot ko kay ate Che ang papel na sinulatan ko kanina.
"Ang gwapo!" mahinang sigaw nung kasama ko.
Kaya napatingin muli ako sa lalaking nasa table 5 . Tunay na napaka gwapo nito-- ay hindi sapat ang salitang gwapo para rito.
Hindi ko maitatanging ako'y humahangga sa kakisigan at sa perpekto nitong mukha .
"Maeca, here's the coffee for table 5."sabi nya sakin at inabot ang sexylatte na order ng lalaki.
"Ayeee, go girl landiin mo na si kuya ."Nakataas ang kanang kilay ko ng biglang sabi sa akin ng katrabaho ko .
"Gaga !" Natatawa kong saad sa loka loka kong katrabaho.
Nang malapit na ako doon sa lalaki ay napalingon ako sa kanila ng may marinig akong mahinang kantyaw sa mga ito .
Ano ba naman sila para lang tanga! natatawa kong sabi sa aking isipan
"Oooops!!!!!"sigaw ko nang hindi ko inaasahang natapilok ako
"What the fuck!" Galit nitong saad habang napatayo sa kinauupuan nito.
Napakagat labi ako ng mapatingin ako sa dibdib nitong basang basa ng sexylatte . Agad kong kinuha ang panyo kong nasa bulsa ng apron ko at saka ako lumapit sa kanya at sinubukan kong punasan ang dibdib nitong basa. Subalit tinabig lamang nito ang kamay ko.
Napakagat muli ako sa labi ko.
Lagot ako nito bulong ko sa aking isipan.
Muli akong lumapit sa kanya "Sorry po ,sorry po sir ." Nakayuko ako habang binabanggit ang mga salitang ito.
"Are you trying to kill me?!" Galit nitong saad habang nagtatanggal ng ilang butones ng kanyang long sleeve.
Umiling ako, "N-no sir." Kinakabahan kong sagot. "It just an accident sir." Pautal utal kong pagpapaliwanag.
Sumulyap ako sa dibdib nitong ngayo'y namumula. Napakainit naman talaga kasi ng natapon sa kanya . Sa kabila ng aking kaba at pag-aalala ay ang paghanga ko sa makisig nitong dibdib.
"I need to talk to your manager." Maawtoridad nitong saad sa akin.
I'm dead na talaga.
I don't want to loss this job . Malaki pa naman ang sahod ko dito kaysa sa iba ko pang mga trabaho.
"S-sir---"pautal utal ko na sabi di nya ako nakatapos
"Call your manager!"sigaw nito sa akin na ikinagalit ko kaya napapikit ako .
Alam kong nasa amin na ang lahat ng atensyon ng mga costumer ngayon dahil sa lakas ng sigaw niya.
"Y-yes sir" Nauutal kong sabi
Gusto ko ng maiyak sa nangyayari ngayon. Hindi ko naman talaga sinasadya e.
Mabigat ang bawat hakbang kong pumunta sa pwesto nila ate che.
"Ate che gusto daw makausap nung nasa table 5 si manager kwang "nangingiyak kong sabi.
"Sh!t maeca wag kang umiyak akong bahala kay manager "sabi ni ate Che at tinawagan si manager sa telepono.
"Sir, may gusto kumausap sayo "sabi ni ate Che sa kabilang linya.
"Yes right now"sabi uli ni ate Che.
After 5 minutes
Dumating na si Manager Kwang atkinausap yung lalaking natapunan ko ng kape.
Di ko marinig yung pinaguusapan nila kase ang layo namin, e.
Maya maya ay lumapit sa amin si Manager Kwang.
"We need to talk Ms. Kaede right now," sabi ni Sir.
Lagot na ito na nga po ba ang sinasabi ko.
Pumunta kami sa office ni manager kwang.
"Ms. Kaede, Mr. Robles said that na binuhusan mo daw sya ng sexylatte." Seryosong saad ni manager kwang.
"No..no Sir aksidente lang pong natapon sa kanya yung kape nya kase na talapid po ako," Paliwanag ko kay sir.
"How many times do I have to tell to you Ms. Kaede that as a waitress you need to becareful, this is not the first time that are customer complained because of you Ms. Kaede. This is your last chance. If this happened again , I don't have a choice but to fired you." sabi ni sir
"Yes, sir. Thank you sir"sabi ko sa kanya saka nagbow
Akala ko talaga matatanggal na ako. Buti nalang talaga. Mag-aalas otso na pala ng gabi kailangan ko ng umalis. Papasok pa ako sa kasunod kong trabaho, sa bakery.
"Ate che alis na ako. Male-late na ako sa next work ko,"sabi ko sa kay ate Che.
"Sige ingat,"sabi nya.
Saka ako tumakbo ng mabilis hindi na ako nakasakay kasi sayang lang pwede namang lakarin lamang ang lugar ng ikalawa kong trabaho.
Alam din pala nila na marami akong trabaho kaya okay lang daw wag lang daw ako aabsent alam din ng mga manager ko.
Mabait naman daw ako at masipag kaya okay lang.
I need this jobs to support my needs.
Gladly, Nakarating ako ng bakery ng hindi nali-late.
"Oh Maeca muntik kana ma-late," sabi sakin ni kuya Chun ang may ari ng bakery.
"Oo nga kuya e, nagka-problema kasi ako doon sa isang costumer namin sa Cafè. Natapunan ko ng kape," Hinihingal kong sabi dahil sa tumakbo ako kanina papunta dito.
Mabait naman si kuya Chun kaya sabi niya ay 'Okay lang'.
Sinimulan ko na ang trabaho ko. Busy ang lahat kaya walang umiistorbo sa isa't-isa. Maliban na lamang kung may itatanong sila na importante at konektado sa aming ginagawa.
I'm tired but I need to go to my next work. Kailangan kong kumayod para mabuhay.
I have this three works.
Ito ang schedule tuwing gabi;
1. Cafe-4:30 -8:30
2.bakery-9:00-10:30
3.bar-11:00-1:00
Ganyan ako ka-busy tuwing gabi.
Bakasyon pa naman kaya malaya pa akong nakakatulog sa umaga subalit malapit na rin magpasukan mabuti na lamang at scholar pa rin ako.
Nandito na ako sa bar at pumunta na sa stage para kumanta.
"Ang kakantahin ko po ngayon ay dear future husband"sabi ko sabay ngiti
Nagpalakpakan naman sila kahit di pa ako kumakanta. Kinanta ko ang Dear future husband at pagkatapos n'on ay kumanta pa ako ng marami hanggang sa matapos na ang aking huling trabaho.
Naglakad na lang ako papunta sa apartment ko.
Lakad doon ....
Lakad dito......
Lakad diyan.....
At sa wakas nakarating narin ako sa bahay ko.
Ibinagsak ko ang aking katawan sa kama ko at dahil sa pagod ay nakatulog agad ako.
(nakatulog ng mahimbing si Maeca)
Maaga akong bumangon sa aking higaan nang magising ako kahit na inaantok pa. Ayoko namang mahuli ako sa unang araw ng pasukan.Bago pa man ako pumanhik sa banyo ay kinuha ko muna ang mga kasuotan na aking gagamitin. Hindi rin naman ako nagtagal sa pagligo kaya naman nagkaroon ako ng pagkakataong kumain ng agahan na minsan lamang mangyari. Madalas ay hindi ako kumakain ng agahan dahil na rin sa kagipitan. Pagkatapos kong mag-almusal at mag-ayos ng sarili ay nakapag desisyon ko ng umalis ng bahay upang pumasok sa paaralan.May kalayaan ang aking paaralan. Sa tatansiyan ko ay mga tatlumpung minuto ko itong lalakarin. Subalit mas pinili ko na lamang maglakad papasok ng Paaralan para makatipid. At isa pa para na rin ako nitong nag-eehersisyo at ang ehersisyo ay maganda sa pangkalusugan.Habang naglalakad ako ay kita ko ang isang grupo ng hindi karamihang tao na tumatakbo.Sa palagay ko mga nag-eehersisyo ang mga ito."Good
Ilang buwan narin simula ng ibully ako ng mga kablockmate ko at hanggang ngayon ginagawa pa rin nila sakin.Dahil daw sa mahirap ako at hindi nila kapantay idagdag mo pa daw ang paghalik ko sa prince nila. Hindi ko naman sinasadya yun kasalanan ko ba ng natapilok ako. Sisihin nila yung bato tsk.Kahit anong bully nila sakin hindi na ako mag patinag paki ko ba sa kanila mas mahalaga ang pag-aaral ko kaysa sa mga kalandian nila at katarayan sa katawan.Ako si Maeca Kaede ay nangangako ngayon sa sarili ko na hindi na magpapa-api sa mga mayayamang spoiled brat na mga walang alam sa tunay na buhay."Salamat ate Che at sa mga katrabaho ko, salamat sa payo ninyo kung hindi dahil sa inyo hindi lalakas ng ganito ang loob ko" Sinulat ko sa maliit kong kwaderno.FLASHBACK"BAKIT KASI HINAHANAP MONG GANYAN KA NILA, MAECA!" Napatakip ako sa tainga ko dahil sa inis na sigaw ni ate Che.Si ate Che para ko na siyang tunay na ate siya lagi ang tumutul
Napahawak ako sa ulo ko habang iniisip na ito na ang simula ng kalbaryo ng buhay ko dahil sa lalaking si Mr. Sungit.Bakit kasi ako pa ang napili na maging tutor niya. Hindi lang naman ako ang Scholar sa paaralan namin.Wala naman akong magagawa baka kapag hindi ako tumupad sa usapan namin ay ipa-expelled niya ako.Lalong sumakit ang ulo ko ng marinig ko ang pagtunog ng bell namin hudyat na iyon para sa break time namin."Okay class, dismiss," sabi ng teacher namin sa Mathematics.Halos wala akong naintindihan sa mga tinuro sa amin. Tanging ang pagsisimula ng pagtuturo ko kay Mr. Sungit ang siyang nasa isip ko. Hindi ko alam kung paano sisimulan ang pagtuturo sa kanya, wala naman akong karanasan sa pagtuturo."Hay, di ko alam kong ano ituturo ko sa kanya." Napabuntong hininga ako habang tumatayo."Hey, You," Walang emosyon niyang tawag sa akin.Hindi ko siya nilingon. Ayaw ko makita ang pagmumukha niya naiinis ako.
Sabado ngayon, May tutorial session na naman ako kay kumag na mas magaling pa sakin but I also need to go to the orphanage. Kailangan kong bumisita ngayon doon. Wala sana akong problema ngayon kung hindi um-epal sa buhay ko itong si kumag.Ilang minuto pa akong nag-isip kung saan ako pupunta. Kung sa orphanage ba or sa kumag na 'yon.Mas pinili kong sa orphanage na lang dahil iyon ang kinalakhan ko simula ng mawalan ako ng ala-ala.HENSON'S POV"Bakit tayo nandito?" Tanong ko kay Ayesha habang naglalakad kami papasok ng Orphanage.Wala naman kaming naka-scheduled dito kaya I was wondering kung bakit ako sinama dito ni Ayesha."I just felt going, I also saw it on my dreams," Seryosong saad ni Ayesha.Ayesha is a prophet. She can take a glimpse on the future."Are you going to believe me if I tell you that I saw Ayada here when where in Sweden," Nabigla ako sa sinabi niya. She saw Ayada here. Nagkaroon ako ng pag-asa
THIRD PERSON POVWalang malay na nakahandusay sa sahig si Maeca.Ang kanyang pisngi ay basang basa ng kaniyang mga luha. Sa tindi ng sakit na naranasan niya sa pagkagising ng kaniyang abilidad. Isang pakpak ang tumubo sa kaniyang likod. Hindi lamang ito isang ordinaryong pakpak sapagkat ito ay kulay ginto.Habang walang malay napadpad ang diwa ni Maeca sa isang napakadilim na lugar na para bang nilalamon siya nito. Tanging ang ginto niyang pakpak ang nagsisilbing liwanag sa kadilimang iyon.Luminga-linga siya upang humanap ng iba pang liwanag subalit nabigo siya."Anong lugar 'to," Nag-echo ang boses niya ng bumigkas siya ng mga salita.'Nasaan ako?' Namuong katanungan sa isip ni Maeca."Ayada," nakarinig siya ng hindi pamilyar na boses subalit luminga-linga parin siya upang hanapin kung sino ang nagsalita.Tanging kadiliman lamang ang kaniyang nakita. Sinubukan ni Maeca na gamitin ang kaniyang pakpak up
THIRD PERSONS POVTroy was sitted at the sofa faced on the bed where Maeca was laying down. He was watching her sleep, admiring every inch of her."I have never been this crazy for a girl before," he said to himself.Troy combed his hair with his right hand. He didn't even care if he made ladies cry not until he met her. He was instantly addicted to her.He sighed, " Stupid self."He glanced at Maeca once more. As She was peacefully sleeping. Watching her makes him more infatuated. It was like he was looking at a sleeping angel.Troy leaned to the end of the sofa and closed his eyes.A ring caught his attention. He picked up his phone and looked at it with a bored expression. It's his friend Darwin."What's up?" His voice is hoarse. His eyes were closed while talking to his friend."Nasa condo mo kami ngayon. Nasan ka?" His friend Darwin asked."I'm at the hospital," He answered with a bored tone
"I'm sorry sir but Ms. Kaeda is missing."Troy was at rage when the nurse confirmed it. Gusto niyang suntukin ang lamesa subalit may ibang tao maliban sa kanila sa lugar na iyon.Galit niyang kinuha ang kanyang susi at walang sinabi, iniwan ang kanyang mga kaibigan."Hey, what happened?" Ephraem asked pero hindi man lamang ito lumingon. Tuloy tuloy lamang ito sa paglalakad."Let's go, sundan na lang natin. I think he has a big problem."They followed their mad friend."What the hell his f*cking crazy, driving carelessly!" Darwin cursed nang makita niya ang ang sasakyan ng kanyang kaibigan na halos lumipad na sa bilis ng pagpapatakbo nito. Lagi pa itong nag-oovertake sa ibang mga sasakyan kaya walang nagawa ang mga kaibigan niya na bilisan din ang pagpapatakbo nila."This isn't Troy. He prioritized safety especially when driving," James blurted out. Napaisip na lamang si James, 'Is it really that big of a deal f
Things have been complicated this week. There are so many things that occurred. I lost my jobs all of a sudden."Ate Che, what do you mean I'm fired?" I asked. I don't have any idea why am I being fired. As far as I know, I did my best to be an exemplerary employee."I'm sorry, Maeca, but it has been decided. I can't do anything about it." She looked at me with her sad face. I also saw her helplessness.Masakit mang-isipin pero kailangan kong tanggapin. Hindi ko naman siya pwede pilitin na huwag ako tanggalin. Sobra na ang tulong na ibinigay niya sa akin noon nakakahiya na rin.I looked at her dejected," Okay ate, I understand.""Here, take it. It's just a little help." She gave me an envelope filled with money.Hindi ko tinanggap ang pera na binibigay niya."I can't accept it, ate. Masyado nang madami ang naibibigay mo sa aki