CHAPTER FOUR

Mahigit isang linggo na ang nakararaan nang mapadpad ako rito sa malaking bahay na'to. At nang bilihin ako ng isang lalaking hanggang ngayon hindi ko parin kilala at hindi ko pa rin nakikita. Simula nang mapunta ako rito ang tanging nakakasalamuha ko lang ay ang mga katulong ng mansion.

Marahan kong pinaglandas ang aking mga daliri sa librong makakapal. “Ow, so you're Joaquin woman? Hmm, that moron really has a taste. You look beautiful and sexy as fuck.”

Umikot ang tingin ko sa pinanggalingan ng boses na narinig ko. Bumungad sa aking harapan ang isang matangkad na lalaki. Kahawig ito nung lalaking nag-uwi sa'kin sa mansion na'to. Wala akong naging imik dahil sa hindi ko naunawaan ang sinambit nito.

Marahan itong natawa nang napatitig ako sa kaniyang mukha. Sinisiyasat ang bawat espasiyo. “You look so innocent. What are you doing here?”

Wala akong naging tugon sa kaniya at ang tanging ginawa ay ang mapayuko.

“Hey, what's wrong? You're not talking, is there something wrong with me? Look I'm not going to eat you, as if I can. My brother will fucking kill me if i do that.”

Kinagat ko ang pangibabang labi. Tuloy-tuloy ang sinasabi nito kahit na hindi ko maintindihan. “P-paumanhin pero h-hindi ko maintindihan ang sinasabi mo. H-hindi ako maalam mag salita ng wikang ingles.”

Puno ng hiya ang mukha ko. Alam kong iniisip nitong bobo akong tao dahil simpleng ingles lang ay hindi ko pa maintindihan. Kumurba naman ang labi nito dahil sa gulat, hindi makapaniwalang nakatingin sa'kin.

“Ohh, sorry. Hindi ko alam na hindi ka pala maalam makaintindi ng english. But I'm curious why? I mean, bakit hindi ka maalam magkaintindi ng English? Sa itsura mong 'yan mukha kang mayaman. Napaka ganda ng kutis mo.”

Marahan akong napangiti sa kaniya dahil sa papuring sinabi nito sa'kin. “M-mayaman ang pamilya ko, pero hindi ako nakapag aral sa eskwelahan. Buong buhay ko'y nakakulong lang ako sa loob ng silid at hindi kailan man nagawang lumabas. Tanging nagturo lang sa'kin magbasa at magsulat ay si Nay Linda ang isa sa mga katulong sa bahay.” mahabang paliwanag ko sa lalaking nakatayo sa aking harapan.

Kitang-kita ko ang gulat sa mga mata nito, alam kong nais pa ako nitong siyasatin ng maiigi pero tumango-tango nalang ang lalaki.

“How are you stayi— I mean, kumusta ka rito? Hindi ka man lang ba naboboring? Wala si Joaquin ngayon dahil busy ito sa kumpanya niya. Pumunta lang ako rito para kumpirmahin ang balitang nasagap ko na nag aksaya ng mahigit limang bilyon ang magaling kong kuya sa isang auction para makuha ang isang babae. Well I can't blame kuya, kahit siguro ako gagawin ko ang ginawa niya. You really look so damn hot and sexy, Worth it ang pag aaksaya ng limang bilyon.”

Mahabang alintana nito, na hindi ko tinugunan at tanging tango-tango lang. “Mahiyain ka 'no? Sabagay, your family imprisoned you. By the way, ako nga pala si Thaddaeus, nakababatang kapatid ni Joaquin.” pagpapakilala nito sa kaniyang sarili.

Nangunot ang aking noo sa kaniyang sinabi, kaya takang tinanong ko ito. “S-sinong Joaquin? I-iyon ba 'yung lalaking bumili sa'kin?” magkasalubong ang dalawa kong kilay habang nangungunot ang noo.

Tumango naman ang lalaking 'to sa aking harapan na nag ngangalang Thaddaeus. Magkapatid pala sila, kaya pala mediyo meroon silang pagkakahawig.

“Yap! Akala ko'y kilala mo na si Kuya Joaquin, siya ang bumili sa'yo at ang nagdala rito diba.”

“S-siya nga, pero hindi ko alam ang pangalan niya. Ngayon ko palang nalaman nang dahil sa'yo.” tugon ko kay Thaddaeus.

Dahan-dahan itong lumapit sa'kin at bigla akong inakbayan. “Halika sa baba, doon tayo mag usap. Masiyadong tahimik ang atmosphere rito sa second floor.” paanyaya nito kaya wala na akong nagawa pa kundi ang sumunod sa kaniya habang naka akbay ito sa aking balikat.

Sa mahigit isang linggo ko rito roon ko naranasan ang maging malaya. Malaya kong nasasaksihan ang pag litaw ng araw at ang paglubog nito ang pag-alon ng mga punong hinahampas ng malakas na hangin. Malawak ang mansion na'to kaya ang dami mong p'wedeng puntahan. Inilibot din naman ako ni Ate Mae rito kaya alam ko na ang pasikot-sikot.

Tumingin ako sa gawi ng lalaking nakatayo sa aking harapan. “Thaddaeus” tawag ko sa pangalan nito.

Naririto kami ngayon sa may garden ng mansion ang aliwalas ng panahon, hindi gaano kainit ang sikat ng araw at ang sarap sa pakiramdam ng malamig na hangin.

Dumako ang mga nagtatanong na mata ni Thaddaeus sa'king kinauupuan. “Yes? Anong maipaglilingkod ko sa'yo binibini?” nakangiting turan nito.

Kinagat ko pa ang pangibabang labi ko dahil sa pagdadalawang isip kung sasabihin ko ba o hindi ang tumatakbo sa aking isipan. Pero nais ko talagang gawin ang bagay na 'yon.

“'wag kanang mahiyang sabihin kung anong gusto mong sabihin. Tayo-tayo lang naman ang nandito kung sikreto man 'yan.” umiling-iling ako sa kaniya.

Pinatong ko sa lamesa ang dalawa kong kamay bago nagsalita. “A-ano kasi, p-p'wede mo ba akong turuan mag salita ng Ingles? Gusto ko kasing matuto, ayoko namang mag mukhang mangmang sa harapan niyo. Saka karaniwan sa inyo ingles na ang sinasalita kaya pa'no ko kayo maiintindihan?”

Sumilay ang malaking ngiti sa mga labi ni Thaddaeus bago naupo sa bakanteng upuan sa aking harapan. “'yun lang pala, akala ko naman kung ano. Pero tungkol diyan, sasabihin ko kay Kuya Joaquin ang tungkol diyan, para maikuha ka niya nang magtuturo sa'yo.”

Nangunot ang noo ko dahil sa kaniyang sinabi. “Bakit hindi p'wedeng ikaw?” takang tanong ko kay Thaddaeus.

Umakto pa itong nag iisip ng kung ano, bago tinugon ang aking tanong sa kaniya. “Kasi, marami akong gawain din. Saka, kailangan nang maraming oras para turuan ka kaya kailangan mo talaga ng magtuturo sa'yo ng matagalan. Para mabilis kang matuto at mahasa ka sa English.”

“What the fucking hell your doing here ass-hole?!” isang bulto ng isang lalaki ang biglang sumulpot mula sa kung saan. Nakabusakot ang mukha nito kulang nalang ay umusok sa galita.

Mahinang natawa si Thaddaeus dahil sa inaakto ni Joaquin sa kaniya. “Calm down kuya, We're just having a little conversation.” tumayo ito mula sa pagkakaupo bago lumapit sa kaniyang kuya na si Joaquin. “She's so cute, kuya.”

Mas lalong nagdilim ang mukha ni Joaquin na mas lalong nagpalakas ng tawa ni Thaddaeus, halatang inaasar ang kaniyang kuya.

“Sige na mauna na ako, Bye.” paalam nito sa'ming dalawa, at dalawang beses tinapik ang balikat ni Joaquin. Bago pa makaalis nang tuluyan si Thaddaeus, nagsalubong ang mga mata namin ni Joaquin. Ang kaniyang mga mata, nakakaakit iyon.

“Follow me.” saad nito at naglakad para lampasan ito. Nang mapansing hindi ako kumilos muli itong humarap sa'kin na nakataas ang isang kilay. “Why you're still sitting there? I said follow me!” halos magsitaasan lahat ng balahibo ko nang makita ang kadiliman sa kaniyang mukha. Hindi ko alam kung bakit, mukhang galit na galit ito sa'kin wala naman akong ginagawang masama.

Isang malalim na hininga ang pinakawalan ni sa ere bago naglakad papalapit sa'kin, sabay hawak sa palapulsuhan ko't p'wersahan akong hinatak. Napaimpit naman ako sa sakit dahil sa higpit nang pagkakahawak nito sa aking palapulsuhan. Wala naman akong magawa kahit na gusto kong mag pumiglas laban sa kaniya.

“J-joaquin, m-masakit. B-bitawan mo ako.” pagpupumiglas ko sa kaniya. Pero para itong binge't hindi ako naririnig. Hanggang sa makarating kami sa kaniyang k'warto at doon niya ako tinulak ng buong p'wersa niya kaya tumama ang likod ko sa malambot niyang kama.

Kitang-kita ko parin ang galit sa kaniyang mukha. Nakakatakot siya, para siyang demonyo sa harapan ko, akala ko'y mabait ito pero nagkakamali ako. Kasabay nang panginginig ng labi ko ang pagpatong ni Joaquin sa ibabaw ko. Hinawakan ang baba ko nang mahigpit at tinapat sa kaniyang mukha.

“Ayokong nakikita kang may kausap na iba, Leioqe. Ako lang ang dapat na lumapit sa'yo. Naiintindihan mo ba?” unti-unting bumagal ang aking bawat pag hinga, ang matatalim niyang mata na paulit-ulit akong tinutusok.

Dahan-dahang naglandas ang luha sa aking mga mata dahil sa takot mula sa kaniya. Hindi ako makatugon sa kaniya, masakit ang panga ko dahil sa pagkakahawak niya mula roon.

Mas lalo pa iyong humigpit nang lalong manlisik ang kaniyang mga mata. “Tang ina! Tinatanong kita! Naiintindihan mo ba?! ” mas lalong lumakas ang pagtagas ng luha sa aking mga mata.

Hindi ko magawang ibuka ang bibig ko dahil nakahawak si Joaquin sa baba ko nang sobrang higpit na halos mangimay ang bibig ko. Takot na takot na'ko pero nagawa ko pa ring tumungo sa kaniya.

“Gusto ko lahat ng i-utos ko sa'yo sundin mo kaagad. Ayoko nang pinag hihintay ako, Leioqe. Naiintindihan mo ba?” muli nitong tanong na siyang tinanguhan ko lang muli. Nakahinga ako ng maluwag nang bitawan nito ang baba ko, kahit wala na roon ang kamay nito. Ramdam ko parin na may nakahawak sa baba ko.

Hinaplos ni Joaquin ang pisnge ko, kita ko rin kung pa'no lumamlam ng mukha nitong natitig sa aking mga mata. “Good girl, Little pussy.” gamit ang kaniyang daliri tinuyo nito ang luhang nagmumula sa aking mga mata. “Tahan na, I'm so sorry if i hurt you. It's not my intention, I-i just felt livid seeing you with another men and for disobeying me.” naging malambing ang boses nito.

Bumalik na sa dati ang kaniyang pagiging maamo. Hindi ko naman maintindihan pero biglang nawala ang takot ko sa kaniya. Kasabay ng kaniyang pagiging maamo ay ang pagkawala ng kahit na anong nararamdaman kong takot, bagkus napalitan iyon nang kakaibang pakiramdam. Parang gusto ko siyang yakapin ng mahigpit dahil isang linggo ko itong hindi nakita.

“Natakot ba kita? Does your jaw hurts?”

“H-hindi ako nakakaintindi ng ingles, p-paumanhin.” pagiging mangmang ang palagi kong nararandaman sa tuwing sinasabi kong hindi ako maalam makaintindi ng ingles. Inaasahan kong magugulat ito pero wala itong naging reaction miski isa dahil sa sinabi ko.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan nito. “Gusto mo bang matutong mag English?”

Walang anek-anek mabilis akong tumango sa kaniyang tanong. “Oo! Gustong-gusto, pakiramdam ko kasi nagmumukha akong mangmang sa harapan niyo.” saad ko habang nakanguso.

“Kukuha ako ng English tutor mo, para makapag simula kana bukas at p'wede ba, tigil mo nga 'yang ginagawa mo?” naiinis na sambit nito.

Labis naman na pagtataka ang pumasok sa aking isipan. “Wala naman akong maling ginagawa ah?” saad ko at patuloy na ngumuso sa kaniyang harapan. Nakapatong pa rin ito sa aking ibabaw.

“I'm scary if i am angry, but my cock is more scariest if it is angry.“ Hindi ko man naintindihan ang sinabi ni Joaquin napalunok pa rin ako dahil sa lalim ng boses nito. ”Isang linggo na akong nagtitimping hindi ka galawin dahil sixteen ka palang. Hindi ako pumapatol sa minor, kaya 'wag mong sagarin ang pasensiya ko, kung ayaw mong ang kahabaan ko ang isagad ko sa'yo.“

Hindi naman ako nakagalaw hindi dahil sa sinabi nito kundi dahil sa kung anong matigas ang tumitibok-tibok na tumatama sa may tiyan ko. Parang bato iyon dahil ang tigas at ang laki pa. Bigla naman iyong nawala nang umalis si Joaquin sa pagkakadagan sa ibabaw ko.

Naiwan akong tulala na nakahiga sa malambot na higaan habang si Joaquin naman nagtungo sa banyo. Pero agad din naman akong napabalikwas sa pagkakahiga nang biglang may kumatok sa pinto kaya dali-dali akong tumayo at nagtungo roon para buksan ang pinto.

Sumalubong naman sa aking harapan ni si Mae na may malaking ngiti sa kaniyang mukha. ”Handa na po ang tanghalian mam Leioqe, maaari na po kayong kumain.“

Ngumiti ako bilang ganti sa ngiti ni Mae. ”Ah, S-sunod nalang po ako, mamaya.“ tanging naitugon ko. Gusto kong hintayin at makasabay si Joaquin na kumain, kahit na hindi ko alam kung bakit ko gustong makasabay ito.

Tumango-tango naman si Mae bilang tugon. ”Sige po mam, intayin ko nalang po kayo sa baba.“ huling sambit ni Mae bago ko sinara ang pinto ng k'warto. Nagtungo ako sa harap ng banyo, labis na pagtataka naman ang namayani sa'kin dahil nakaawang ang pinto.

Akala ko'y naliligo si Joaquin ngunit wala akong naririnig na agos ng tubig. Sumilip ako sa loob ng banyo ngunit parang walang tao roon.

”Ahh! Leioqe, that's it! Ahh, fuck I'm Cumming Leioqe! I'm cumming!“ dinig kong bigkas ni Joaquin sa loob kaya agad akong pumasok dahil tinatawag nito ang pangalan ko. Sinubukan ko itong hanapin sa loob dahil akala ko'y kung ano na ang nangyayari sa kaniya.

”A-anong ginagawa mo? Bakit mo tinatawag ang pangalan ko?“ tanong ko kay Joaquin habang nakatayo ito at may hawak-hawak na kung anong nakadikit sa kaniyang katawan. Mahaba iyon, mapula ang dulo at lalong mataba, kaya halos mapanganga ako. Ano ang bagay na 'yon?

Bumakas naman ang gulat sa mata mi Joaquin at agad na sinuot pabalik ang kaniyang pantalon. ”Tang ina, Anong ginagawa mo rito?!“ galit na tanong nito kaya napayuko ako. Eto nanaman ang nakakatakot niyang itsura.

”P-paumanhin, a-akala ko kasi'y kung napa'no kana, dahil tinatawag mo ang pangalan ko. Yayakagin lang sana kitang kumain dahil gusto kitang makasama sa pagkain.“ paliwanag ko sa kaniya.

Dahan-dahan namang humakbang papalapit sa aking kinaroroonan si Joaquin. ”Nakita mo kung anong ginagawa ko? Alam mo ba kung ano 'yon?“ nawala ang galit sa boses nito nang bigla akong tanungin.

Umiling-iling ako sa kaniya. ”H-hindi ko alam kung anong ginagawa mo, s-saka 'yung mahaba at matabang hawak-hawak mo kanina. A-ang cute, pero parang madamot ka dahil tinago mo diyan sa loob ng pantalon mo.“ sambit ko at bumusangot sa kaniyang harapan.

”Fuck! Lumabas kana ngayon din sa loob nito!“ mabilis na sigaw nito sa aking harapan na halos ikabinge ng aking tenga. Walang pag aalinlangan na naglakad ako palabas ng banyo dahil sa takot sa kaniya. Muli na naman tuloy akong nakaramdam ng panginginig nakakatakot siya kapag nagagalit. Hindi ko naman alam kung bakit bigla-bigla nalang itong nagagalit ng walang dahilan.

Bumusangot ako habang naglalakad pababa ng unang palapag dahil nagtatampo ako kay Joaquin. Gusto ko lang naman makasalo siya, pero sinigawan at pinaalis niya lang ako sa loob ng banyo!

Hmmp! Ayoko na sa kaniya! Galit na ako sa kaniya! Hindi kona siya papansinin! Wala akong pake kung magalit man siya. Bahala siya sa buhay niya.