บทที่ 13

[HUSBAND]

:แค่เงี่xนเฉยๆ

09:21 น.

ปังๆๆ

น้องสาวตัวแสบของเจ้าของบ้านใช้กำปั้นทุบประตูห้องไม่ยั้งมือ เธอมาพร้อมกับความโกรธแค้นเพราะเรื่องที่ชายหนุ่มได้กระทำกับเพื่อนสาวและนี่คือเหตุที่วิวมาเคาะประตูปลุกเขาถึงที่

"พี่เวลออกมาคุยกันให้รู้เรื่องเลยนะ! ออกมา!!"

ปัง!!

วิวเคาะอย่างต่อเนื่องไม่ออมแรง เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นบนใบหน้าเรียวยาวเส้นเลือดตรงขมับเต้นตุ๊บๆอารมณ์เต็มไปด้วยโทสะ

"เคาะทำเหี้xอะไรนักหนาวะ!!!" ชายหนุ่มเดินเปิดประตูด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ด้วยแววตาดุร้ายพร้อมที่จะฟันร่างคนตรงหน้าให้ออกเป็น 2 เสี่ยงได้เลยในเวลานี้

"ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าเวลาฉันพักผ่อนห้ามรบกวน!!"

"เรื่องนี้ไม่กวนไม่ได้ พี่แดนบอกน้องหมดแล้วว่าพี่ข่มขืนผิง พี่ทำแบบนี้ได้ยังไงพี่นี่มันเลวทรามต่ำช้าจริงๆเลย!!"

"หึ! ก็เอาไปแล้ว จะให้ทำไง!" เขาเอ่ยเรียบเรียบก่อนที่จะเดินมุ่งหน้าไปยังเตียงสีแดงขนาดใหญ่พร้อมกับทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิมอย่างสบายใจ เหมือนกับว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด วิวรีบเดินพุ่งตรงไปหาเขาพร้อมกับคว้าแขนแกร่งทันที

หมับ!

"ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!!"เธอออกแรงดึงร่างสูงให้ลุกขึ้นแต่ก็เปล่าประโยชน์เพราะเธอออกแรงมากเท่าไหร่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนร่างใหญ่จะขยับเลยแม้แต่นิดเดียว

"อย่ากวน คนจะนอน!!"

"น้องไม่ให้นอน จนกว่าพี่จะตามหาผิงเจอ!!" ชายหนุ่มมองหน้าเธอพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างคนเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะเอ่ยว่า..

"หึ แกท้าฉันหรอ?"

"เออ!!!"

"ได้! ถ้าอย่างนั้นแกมานี่"

หมับ!

เวลคว้าแขนผู้เป็นน้องสาวก่อนที่จะดันตัวขึ้นจากเตียงแล้วลากเธอมาที่บันไดเพื่อลงไปยังชั้นแรกของบ้าน แล้วตอนนี้เขาและเธอก็หยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแขกที่หญิงสาวกำลังนอนพักอยู่

"พี่พาฉันมาที่นี่ทำไม..ยะ อย่าบอกนะว่า!!"

"เออ!! อย่างที่แกคิดนั่นแหละ"

แอดดดดดดดดดดดดดด

เธอรีบเปิดประตูห้องนั้นทันทีและก็เป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ สาวน้อยสวมใส่ชุดนอนสีชมพูแสนสบายกำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงสีขาวโพลนขนาดใหญ่ ในสมองของเธอเกิดคำถามขึ้นมากมาย ว่าคนที่นอนอยู่หายไปไหนมา แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง และที่สำคัญพี่ชายแสนดุร้ายของเธอนั้นยอมให้คนอื่นมาอยู่ที่บ้านได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!

"นี่มันเรื่องอะ...!!"

"ชู่ว~~อย่างเสียงดังเดียวยัยเด็กนั่นก็ตื่นหรอก มานี่!!" เขายกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะริมฝีปากเพื่อเป็นสัญลักษณ์ให้น้องสาวตัวแสบว่าห้ามเสียงดัง ก่อนที่จะลากเธอมานั่งที่โซฟาห้องรับแขก

"บอกมาเลยนะว่าผิงมาอยู่ที่นี่ได้ไง!!" เธอเอ่ยพร้อมกับทำหน้าดุ

"เมื่อคืนยัยเด็กนั่นถูกทำร้ายฉันบังเอิญไปเห็นก็เลยรับกลับมาด้วย ก็แค่นั้น" เขาโกหกเธอเพราะกลัวเสียฟอร์ม แท้จริงแล้วก็คือเขารู้สึกผิดและเป็นห่วงเธอจึงได้ขับรถออกไปตามหาและก็เกิดเรื่องขึ้นกับเธออย่างน่าสงสาร

"ทำร้ายที่ไหน?"

"หน้าอพาร์ทเม้นท์!"

"เหอะ! ไม่ต้องมาโกหกน้องว่าผ่านไปเห็นเลยนะ อพาร์ทเม้นท์นั่นลึกลับจะตายพี่ไม่มีทางไปที่นั่นหรอก จริงๆแล้วพี่ไปตามหาผิงใช่ไหม" เขายังคงทำหน้าเคร่งขรึมเหมือนเดิมก่อนที่จะแย้งขึ้นมาแก้ตัวว่า

"ฉันจะไปตามหายัยนั่นทำไม เป็นแม่ฉันหรอ?" เขาปฏิเสธเสียงแข็งด้วยการพูดประชดประชันว่าเขานั้นไม่ได้ออกตามหาคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียง แต่แววตาดุดันเลิ่กลั่กนั้นไม่สามารถปิดบังผู้เป็นน้องสาวได้

"เป็นเมียไง!!"

"เหอะ! เมียหรอถ้าอย่างนั้นทุกคนที่ฉันเอาก็ต้องยกขึ้นแท่นให้เป็นเมียหมดทุกคนเลยน่ะสิ"

"แล้ว...พี่จะไปตามหาผิงทำไม" เธอยิงคำถามไปอีกครั้งเผื่อว่าเขาจะหลุดตอบออกมาบ้าง

"ฉันบังเอิญไปเห็นต่างหาก!!" ชายหนุ่มยังคงแสดงละครต่อไป พอผู้เป็นน้องสาวเห็นดังนั้นจึงเบะปากอย่างน่าหมั่นไส้

"หึ! ปากแข็ง แล้วตกลงพี่ปล้ำเพื่อนน้องทำไม" คำถามนี้ทำให้คนตรงหน้านั้นจุกไปที่หัวใจ เพราะเมื่อคืนนั้นผิงได้เล่าความสัมพันธ์ของเธอกับพ่อให้เขาฟัง จนทำให้ตอนนี้เขากำลังรู้สึกผิดที่ทำกับเธอ

"ก็ฉันเข้าใจผะ..." เขาหยุดชะงัก เมื่อรู้ตัวว่าตนเองกำลังจะหลุดคำพูดออกไปจึงรีบตั้งสติ

"เข้าใจว่าอะไร!!"

"เปล่า แค่เงี่xนเฉยๆก็เลยกระแทก!!"เขาตอบออกไปแบบไม่ได้คิดพอเขาพูดออกไปแล้วก็อยากจะยกมือขึ้นมาตบปากตัวเองสักสองสามที

"พี่นี่มันโรคจิตจริงๆเลย"

"แกไม่ต้องมาว่าฉัน แกก็โรคจิตไม่ต่างจากฉันหรอก!!"ชายหนุ่มขึงตาใส่ผู้เป็นน้องพร้อมกับขึ้นเสียงใส่เธออย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเมื่อน้องสาวตัวแสบปริปากด่าเขาว่าโรคจิต เขาก็ไม่มีทางยอมแต่อย่างใดตอกกลับด่าเธอชนิดที่เจ็บแสบไม่ใช่น้อย

"ก็พี่นั่นแหละแพร่เชื้อร่านให้ฉัน!!" เธอด่าเขาพร้อมกับเบือนหน้าหนีก่อนที่จะยกมือขึ้นมาก็กอดอกพร้อมกับทำหน้าบูดบึ้งไม่พอใจผู้เป็นพี่

พรึ่บ!

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน

"ฉันจะไปนอนต่อแล้ว แกก็กลับไปซะ"

"ไม่! ฉันจะรอผิงตื่นก่อน" เธอไม่ยอมฟังคำสั่งเขาตามเคย จนผู้เป็นพี่ต้องยกมือขึ้นมากุมขมับให้กับความดื้อด้านของเธอ

"วันนี้วันเสาร์นิ ไม่ไปช๊อปปิ้งหรอ?"

"ไม่มีเงิน?"เธอตอบสั้นๆ

"หึ! เอาไปเปย์ผู้ชายหมดล่ะสิ เพาๆลงหน่อยก็ดีนะเรื่องบนเตียงอ่ะ"ชายหนุ่มสั่งสอนเธอด้วยความเป็นห่วง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เคยฟังเขาเลยเถียงกลับด้วยซ้ำ

"ชิ! พูดไม่เคยดูตัวเองเลย!!"

"ฉันเป็นผู้ชาย แกเป็นผู้หญิงย่อมเสียหายมากกว่าฉันอยู่แล้ว"

"เออๆ! พูดมากน่ารำคาญจริงๆเลย! เอาเงินมาให้น้องไปช๊อปปิ้งเลย!!"

"หึ ว่าแล้วที่มาต้องเรื่องเงินแน่ๆ"วิวทำหน้าตาทะเล้นพร้อมกับเบะปากมองบนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ผู้เป็นพี่ส่ายหน้าไปมา รับไม่ได้กับนิสัยของเธอก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดยิกๆ แล้วเอ่ยว่า

"แสนเดียวพอนะ"

"โห งกอ่ะ ค่ากระเป๋ายังไม่พอเลย" (แบ่งมาทางนี้สัก2,000ได้นะ😁)

"ฉันให้แกเดือนละล้านแล้วยังมีหน้ามาขอเพิ่มอีก นี่ไม่ถึงครึ่งเดือนเลยนะเว้ย!!"

"เออๆ แสนเดียวก็แสนเดียว!!" สิ้นสุดข้อตกลงระหว่างสองพี่น้องตัวแสบ เมื่อเธอได้เงินไปช้อปปิ้งแล้วก็รีบเดินจากไปแทบจะไม่เห็นเงา ชายหนุ่มย่อมรู้ดีว่าวันไหนถ้าเธอมาหาเขาถึงบ้านก็มีแต่เรื่องเงินเรื่องเที่ยวเท่านั้นไม่เคยมีเรื่องอื่น ชายหนุ่มได้แต่คิดในใจว่าเขาคงตามใจเธอมากเกินไป เธอถึงได้นิสัยเสียและใช้เงินฟุ่มเฟือยขนาดนี้ หลังจากที่เขายืนคิดอะไรเพลินๆเสร็จก็มุ่งหน้าไปยังห้องนอนแขกเพื่อพักผ่อนต่อ....

@บ้านนธิศิริโชติ

"พ่อคะ ทำไมพ่อถึงอยากได้คุญเวลมาอยู่ในพรรคด้วย" แพนเอ่ยปากถามผู้เป็นบิดาด้วยความสงสัยเพราะที่ผ่านมาพ่อของเธอนั้นไม่เคยขอร้องใครให้มาเป็นพวกเดียวกันมาก่อน มีแต่คนอื่นเท่านั้นที่มาขอเข้าเครือข่ายธุรกิจด้วย

"หึ! ก็ไอ้เด็กนั่นมันมีอิทธิพลไง แกรู้ไหมว่ามันน่ะรวยแค่ไหนคนๆนี้มันมีอิทธิพลที่ต่างประเทศ ไม่ว่ามันจะไปไหนมาไหนขยับตัวทำอะไรคนก็รู้จักมันไปหมด จริงๆแล้วเหตุผลหลักที่พ่ออยากได้มันมาเป็นพรรคพวกก็คือพ่ออยากได้ธุรกิจของมันทั้งหมด"

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง แล้วถ้าเกิดว่าพ่อได้เป็นเจ้าของธุรกิจของมันทั้งหมดแล้ว พ่อจะจัดการมันยังไงต่อ"

"พ่อก็ฆ่ามันน่ะสิ หึๆๆ" ธเนศหัวเราะออกมาด้วยความสะใจกล่าวถึงแผนการอันชั่วร้ายของตัวเอง

"แล้วพ่อจะว่าอะไรไหมถ้าหนูจะทำให้ฝันของพ่อเป็นจริง"ธเนศขมวดคิ้วเข้าหากันพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"ลูกจะทำยังไง?"

"ก็จะทำให้มันเป็นทาสรักของหนูไงคะ หนูเป็นแค่ผู้หญิงโง่ๆคนหนึ่งมันไม่สงสัยหรอกว่าหนูจะแว้งกัดมันวันไหน"

"ไม่ว่าลูกจะทำอะไรพ่อก็จะคอยเอาใจช่วยลูกเสมอ ถ้าอย่างนั้นพ่อขอตัวไปคุยกับลูกค้าก่อนนะสายแล้ว"

"ค่ะ"และแล้วผู้เป็นบิดาก็เดินจากไปปล่อยให้เธอนั่งคิดถึงเรื่องน้องสาวต่างแม่ที่จู่ๆก็เดินมาพร้อมกับเวลชายนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อดีกรีเป็นถึงลูกนายกรัฐมนตรี เพราะเหตุนี้เองจึงทำให้แพนอิจฉาผู้เป็นน้องสาวกลัวว่าจะได้ดีกว่าตน

"คนที่เหมาะสมกับคุณเวลที่สุดก็คือฉันต่างหากไม่ใช่แกอีผิง!!"

15:54 น.

คนร่างใหญ่ใช้แขนแกร่งของตัวเองกอดรัดร่างเล็กไว้ไม่ให้หนีห่างจากอ้อมกอดอันแสนอบอุ่น แต่มันคงอุ่นและแน่นเกินไปจึงทำให้สาวน้อยขยับตัวเพราะความอึดอัด

"อื้อ~"เธอเผลอครางเบาๆในลำคอ ก่อนที่จะค่อยๆลืมตาขึ้นมาสังเกตสิ่งรอบข้าง

"ว้าย! คะ คุณ!!" เธอกรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อพบว่าเธอกับเขากำลังนอนกอดกันกลมเกลียว คำถามผุดขึ้นในหัวทันที ว่าเขามานอนที่นี่ทำไม มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเธอถึงไม่รู้สึกตัว แถมยังนอนกอดเขาอีกต่างหาก

"อื้อ~อย่าเสียงดังคนจะนอน"คนตัวสูงเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนที่จะแกล้งคนตัวเล็กด้วยการกลิ้งมาทับบนตัวเธอ

"ย..อย่าทับผิงค่ะผิงหนัก คุณเวลลุกออกไปเลยนะคะ"

"ไม่! ทีวันนั้นฉันทำมากกว่านี้ยังไม่เห็นบ่นว่าหนักเลย ยังสั่งว่าให้เอาแรงๆอีก ปวดเอวจะแย่!!"

"หยุดพูดทะลึ่งสักทีจะได้ไหมผิงไม่ตลกกับคุณนะ!"

"แล้วฉันพูดตลกตรงไหน?"

"นี่!...ผิงไม่อยากคุยกับคุณแล้ว"เธอเบือนหน้าหนีและพยายามดันตัวเขาออกไปจากตัวเธอแต่คนตัวโตก็ไม่ยอมลุกออกไปสักที ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจ้องมองใบหน้าเรียวเล็กก่อนที่จะเลื่อนต่ำลงมาสะดุดเข้ากับเต้าแสนสวยสองข้างที่กระเพื่อมใต้ชุดนอน

ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอดังอึก!อย่างหิวกระหายเขากัดริมฝีปากล่างแบบเซ็กซี่ขยี้ใจเพื่อยั่วยวนเธอ และมันก็ได้ผลเพราะตอนนี้ดวงตากลมโตนั้นได้เคลิ้มไปกับเสน่ห์คารมของคนบนร่าง

"ขอดูดคอหน่อย" เธอหลุดออกจากภวังค์ก่อนที่จะกล่าวว่า

"ฮ๊ะ! จ..จะบ้ารึไง อย่ามาทำตัวโรคจิตกับผิงนะ"

"แค่ดูดคอเอง จะอะไรกันนักหนาวะ!"

"ใครจะยอมให้คนอื่นดูดคอกัน อ๊ะ! อื้อ~" สาวน้อยยังพูดไม่ทันจบประโยคคนตัวสูงก็ก้มหน้าลงมาประกบจูบเธออย่างเร่าร้อนและรุนแรง เขาพยายามจะสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากร้อนแต่เธอก็ไม่ยอมให้เขาทำเพราะแค่นี้เธอก็เปลืองตัวมากพอแล้ว

"อื้อ~" แต่คนเจ้าเล่ห์นั้นไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เขาเอื้อมมือหนาไปบีบเค้นเต้านมสวยจนเธอเผยอปากครางอย่างเสียวซ่าน และในจังหวะนี้นี่เองชายหนุ่มก็ดันลิ้นของตัวเองเข้าไปตักตวงความหวานในโพรงปากเล็กอย่างชำนาญ

ในขณะที่เธอนั้นกำลังเคลิ้มไปกับรสจูบอันแสนหวานเขาก็ได้ทำการแกะกระดุมชุดนอนสีชมพูออกสามเม็ดก่อนที่จะถอนริมฝีปากออกแล้วใช้ปากงับดูดยอดอกต่อ

งับ!

จ๊วบจ๊วบ~

"ซื๊ด~อ๊ะ! ไหนบอกว่าจะดูดคอไง~"

"อื้ม~ก็ตอนขอเธอไม่ยอมเองนิ อ่าห์" ชายหนุ่มใช้สองมือหนาบีบเค้นหน้าเต้านมสวยแรงจนปลิ้นออกตามซอกมือบีบเหมือนกับมันเป็นของเล่นเด็ก

"อ๊ะ! ซื้ด~ ยะ อย่าบีบแรง"เขาใช้ลิ้นเลียวนรอบยอดอกพร้อมกับตวัดลิ้นรัวๆจนคนตัวเล็กเกร็งบิดตัวไปมา

"จ๊วบจ๊วบ~ อ่าห์~ฉันล่ะอยากเอาเธอทั้งวันทั้งคืนจริงๆ อื้ม~"

"ซื้ด~มะ ไม่ได้นะ ย..อย่า" เขาเลื่อนหน้าไปซุกที่ซอกคอขาวพร้อมกับสร้างรอยรักหลายจุด จนตอนนี้คอขาวลายไปด้วยเจ้ารอยจ้ำสีแดงก่ำ เมื่อคนบนร่างดูดเม้มจนพอใจแล้วก็ติดกระดุมให้เธอดังเดิมพร้อมกับเอ่ยว่า

"ไปอาบน้ำได้แล้ว ฉันจะพาเธอไปที่คลับ ให้เวลา20นาที ห้ามคิดหนีเด็ดขาดถ้าเธอหนีฉันไปฆ่าเธอถึงที่แน่" เขาพูดข่มขู่เธอด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างแล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียงคอยเฝ้าและจ้องมองเธอกลัวว่าคนตัวเล็กจะหนี

สุดท้ายสาวน้อยผู้น่าสงสารก็ไม่สามารถรอดพ้นไปจากสายตาดุร้ายดั่งเพชรฆาตของเขาได้ เมื่อเห็นดังนั้นแล้วเธอจึงจำใจเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ตู้เสื้อผ้าและเดินไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย

"เชี่xเอ๊ย! น่าเอาขนาดนี้ใครจะอดใจไหววะ!"