ตอนพิเศษ 4

[HUSBAND]

:(ตอนพิเศษ) สองขีด

"โอ้ย! ตื่นเต้นๆ"สาวน้อยเจ้าของเสียงหวานกำลังนักใจจดใจจ่อกับที่ตรวจครรภ์อันที่สามซึ่งเป็นอันสุดท้ายที่เธอซื้อมาแอบตรวจในห้องน้ำ เนื่องจากสองอันแรกนั้นขึ้นสองขีดเข้มทั้งสองอันจึงตรวจอันที่สามเพื่อความมั่นใจ แต่ความมั่นใจเกินครึ่งมันก็เอนเองไปว่าท้องแล้ว

"ส..สองขีด"หญิงสาวตะลึงไปกับผลตรวจของตนเมื่อปรากฏขึ้นสองขีดเข้ม ซึ่งก็เท่ากับว่าเธอนั้นได้อุ้มท้องลูกน้อยของเธอและเวลอยู่ ด้วยความที่เธอตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกจึงทำให้เธอหน้ามืดลงไปนอนกองอยู่ที่พื้นทันที

พรึ่บ!

30 นาทีผ่านไป....

ขณะนี้กำลังจัดเตรียมอาหารวางอยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหารขนาดยาวเหยียดเตรียมไว้สองที่เพราะวันนี้แดนพาน้องสาวตัวแสบของเขาออกไปช้อปปิ้งของแบรนด์เนมล๊อตใหม่ที่พึ่งเข้าจากต่างประเทศ ซึ่งมันก็เป็นกิจวัตรประจำวันของวิวอยู่แล้วเพราะฉะนั้นคนที่จะมาเป็นคู่ครองของน้องสาวก็ต้องรับได้ในส่วนตรงนี้ด้วยตั้งแต่เกิดมาชายหนุ่มเลี้ยงน้องสาวอยู่ดีกินดีมีเงินใช้มาตลอดเขาจะไม่ยอมให้เธอลําบากเด็ดขาด และคนที่จะต้องดูแลเธอแทนเขาต่อไปก็คือแดน

วันนี้ชายหนุ่มตื่นเช้าเป็นพิเศษจึงรับอาสาทำอาหารให้ภรรยาเด็กของเขาทานแต่ว่าตอนนี้ผิงยังไม่ออกมาจากห้องน้ำเลยหลังจากที่เข้าไปข้างในนานเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง

"ทำไมยังไม่ออกมาสักที"

"สงสัยจะท้องเสีย"

แอดดดดดดดดดดดด

หลังจากที่เขาเอ่ยไปไม่ทันขาดคำบุคคลที่เข้าไปในห้องน้ำเป็นครึ่งชั่วโมงก็ออกมาด้วยสภาพที่งัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน ใช่แล้ว เพราะเธอเพิ่งฟื้นหลังจากที่ช็อคจนสลบไป ใบหน้าของคนตัวเล็กซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัดไร้เลือดฝาดเหมือนคนไข้

"ออกมาแล้วหรอ ทำไมหน้าซีดจัง"

"เป็นไข้หรือเปล่า"

"คุณเวลคะ"ผิงเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่าดวงตาเผยความกังวลใจออกมาอย่าเห็นได้ชัดจนชายหนุ่มรู้สึกไม่สบายใจไปด้วย

"หื้ม?"

"ผิงมีอะไรให้ดูค่ะ"

"อะไรหรอ?"

"ถ้าผิงให้ดูแล้วสัญญานะคะว่าจะไม่ช็อคตาย"

"ขนาดนั้นเชียว"

"ทางที่ดีหายาดมไว้รอเลยก็ได้ค่ะ"

"ฉันไม่เป็นไร มีอะไรให้ดูก็เอาออกมาสิ"เวลพยายามตีสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มหวานเพื่อคลายความกังวลอยากให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น

ฟู่ว์~

ผิงถอนหายใจออกมายาวเหยียดก่อนที่จะหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าการเกงของตนเองแล้วยื่นให้ชายหนุ่มทันที

"ผิงตรวจแล้วมัน..."

"ขึ้นสองขีด"เวลเอื้อมมือไปหยิบที่ตรวจครรภ์สีขาวทั้งสาวอันอย่างกล้าๆกลัวๆมือไม้สั่นกันเลยทีเดียว ชายหนุ่มก็พยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีแล้วเพ่งดูสิ่งของตรงหน้าแล้วพบว่า ขึ้นสองขีดเข้มทั้งสามอัน

"ส..สองขีด!!" ชายหนุ่มช็อคไปชั่วขณะโดยมีหญิงสาวคอยลุ้นอยู่ข้างๆอยู่ว่าสามีนั้นจะดีใจจนเป็นลมไปเหมือนกับเธอหรือเปล่าแต่...

"ย..อย่าเข้ามาใกล้ ตั้งสติก่อนนะผิง อย่าตื่นตูม ทำใจดีๆไว้นะ แค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก" เขากลับดูแปลกไปแล้วก้าวถอยหลังห่างจากเธอประมาณสามเมตรพยายามไม่เข้าใกล้เธอ เหมือนกลัวเหมือนเธอเป็นตัวประหลาด ผิงมองสามีด้วยความตกใจ ไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรทำไมถึงรังเกียจเธอขนาดนั้นทั้งๆที่เธอแค่ท้องไม่ได้เป็นโรคติดต่อเสียหน่อย

"คุณเวล ป..เป็นอะไรไปคะ"

"อย่าเข้าเพิ่งมา เข้าไปอยู่ในห้องน้ำก่อนนะเดี๋ยวฉันโทรหาหมอให้มารับไปรักษา เราต้องรอดไปด้วยกันนะ"

"แต่!"

เธอเดินเข้าไปใกล้เวลแต่ก็ถูกชายหนุ่มสั่งห้ามว่าอย่าเข้าไปใกล้เขาเด็ดขาดพร้อมกับพร่ำอะไรออกมาก็ไม่รู้มากมายจนเธอยิ่ง งง เป็นไก่ตาแตกแถมยังสั่งให้เธอเข้าไปที่ห้องน้ำอีก จนเธอเริ่มรู้สึกน้อยใจว่าทำไมสามีถึงรังเกียจเธอขนาดนี้หรือว่าคนที่บอกว่ารักกันวันนี้จะเปลี่ยนไปแล้ว

"เข้าไปก่อน!"

"ค..ค่ะๆ"

สาวน้อยไม่รู้ว่าจะทำยังไงนอกจากทำตามคำสั่งของเขา จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างไม่เต็มใจด้วยใบหน้าที่เสียใจเหมือนจะขาดใจที่สามีไม่ดีใจเลยที่เธอท้องแถมยังโกรธอีก

ตืดดดดดดดดดดดดด

(ครับพี่)

"ไอ้แดน มึงรีบโทรบอกหมอมารับเมียฉันด่วนเลย"

(มีอะไรหรือเปล่าครับ)

"เมียฉันติดโควิด!!"

(ฮะ!!)

20 นาทีผ่านไป....

"ไหนครับ คุณผิงอยู่ไหน"แดนและภรรยาวิ่งเข้ามาในบ้านโดยทั้งสองนั้นก็สวมแมสป้องกันตัวเองพร้อมกับแหกปากตะโกนดังลั่นแตกตื่นยกใหญ่ และคนที่ติดตามเขาทั้งสองมาด้วยก็คือคุณหมออีกสองคนสวมชุด PPE และมีเจ้าหน้าที่พ่นน้ำยาฆ่าเชื้ออีกหนึ่งคน ซึ่งเมื่อเข้ามาถึงบ้านพวกเขาก็ทำการพ่นน้ำยาฆ่าเชื้อทันทีโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงใดๆเลย

"ฉันขังผิงไว้ในห้องน้ำ"

"แล้วพี่เวลแน่ใจนะคะว่าผิงติดจริงๆ"

"แน่ใจสิก็มันขึ้นสองขีดอ่ะ นี่ไง"เวลยื่นที่ตรวจครรภ์ทั้งสามอันให้กับน้องสาวสุดที่รักซึ่งชายหนุ่มได้หารู้ว่ามันคือที่ตรวจครรภ์ไม่ใช่ชุดตรวจ ATK

"สองขีด? หมายถึงไอ้เครื่องนี้อ่ะนะ" พยักหน้า

"โอ้ย ทำไมพี่ถึงได้โง่ในเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ด้วยฮะ ผิงไม่ได้ติดโควิดค่ะ ผิงแค่ท้อง"

"ท้อง!/ท้อง!!"ทุกคนที่อยู่ในที่นี่ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ เมื่อวิวได้ชี้เหตุที่ถูกต้อง

"เย้ ในที่สุดผิงก็ท้องแล้ว พี่เวลจะมีลูกแล้วนะคะ"

"แบบนี้ลูกของเราก็จะไม่โดนลุงชั่วๆลักพาตัวไปแล้วใช่ไหม"แดนรีบพูดแย้งขึ้นมาทันทีด้วยสีหน้าดีอกดีใจแทนคุณพ่อมือใหม่ยกใหญ่

"ใช่ค่ะพี่แดน"

"เมียฉันท้อง"

"เมียฉันท้อง!!!" ชายหนุ่มพูดประโยคนั้นซ้ำไปซ้ำมากว่าจะได้สติก็ปาไปหลายนาทีจนในที่สุดเขาก็เรียบเรียงเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้จึงรีบวิ่งตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำที่เขาขังภรรยาตัวเองไว้ก่อนที่จะบิดกลอนประตูโดยที่มือนั้นสั่นแต่คนข้างในกลับล็อกประตูไว้ เขาจึงใช้ฝ่ามือตบประตูห้องน้ำรัวๆด้วยความตื่นกลัว

ปังๆๆๆ

"ผิง!! เปิดประตูหน่อย"

"ผิงขาดอากาศหายใจไปแล้วหรือเปล่าคะ"วิวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกังวลใจเพราะตอนนี้ไม่มีทีท่าว่าเพื่อนสนิทที่ถูกขังอยู่ข้างในนั้นจะเปิดประตูออกมา

"พังเข้าไปเลยครับ"คุณหมอหนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น

"รอฉันก่อนนะผิง"

ปัง!

"อือ~ เสียงดังอะไรกันคนจานอน~"

"ฟู่ว์~"ทุกคนลอบถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างโล่งอกเมื่อพังประตูเข้าไปนั้นสาวน้อยได้ละเมอออกมาว่าอย่ารบกวนเวลาที่เธอนอน หญิงสาวนอนหลังผิงฝาหลับน้ำลายยืดอย่างสบายใจคงรอให้คนที่อยู่ด้านนอกนานเกินไป

หลายเดือนผ่านไป.....

"อุ๊บ!...แหวะ!"

"ไหวไหมคะ"

"ห..ไหว โอ๊กกกกกกกก!!"หญิงสาวลูบหลังให้ผู้เป็นสามีเบาๆในขณะที่ชายหนุ่มนั้นกลับอาเจียนออกมาเป็นน้ำสีขาวอย่างต่อเนื่องเมื่อได้กลิ่นอาหารกลิ่นน้ำหอมหรือกระทั่งกลิ่นของตัวเองที่ตลบอบอวนไปมา ซึ่งอาการแบบนี้ก็คงจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากอาการแพ้ท้องแทนเมีย

"ไอ้แดน เอามะม่วงมาให้กูหน่อย!!"

"แฮ่ก ผ..ผมก็ไม่ไหวเหมือนกันครับ โอ้กกกกกก!!"แดนกล่าวออกมาด้วยความอ่อนเพลียหมดแรงเพราะเขานั้นก็แพ้ท้องแทนภรรยาเหมือนกันจนตอนนี้ภรรยาสุดที่รักของเขาก็ใกล้คลอดเต็มทีแล้ว แต่เขาก็ยังไม่หายแพ้ท้องแมนเมียสักที

"ด..เดี๋ยววิวจะไปเอาในตู้เย็นมาให้นะคะ"

พรึ่บ!

สองหนุ่มหย่อนสะโพกนั่งลงโซฟาสีดำขนาดใหญ่ก่อนที่จะทำตัวออเซาะซบไหล่ภรรยาสาวเหมือนกับว่าทั้งสองนั้นกำลังแข่งกันอ้อนภรรยาอย่างไงอย่างนั้น

"ตัวเอง~ เค้าเหนื่อยจังเลยอยากกินนมนอนแล้วอ่ะ"แดนซบไหล่วิวแล้วออดอ้อนภรรยาสาวเหมือนกับเด็กน้อยที่อยากกินขนนพร้อมกับแสดงสีหน้าไม่สู้ดีนักเหมือนคนกำลังจะขาดใจตายตรงนี้

"ให้มันน้อยๆหน่อยโว้ย ฉันนั่งอยู่ตรงนี้นะ"

"ผิง" เวลเรียกผิง

"คะ?"

"ฉันอยากกินนมนอนแล้วล่ะ"เขาเอ่ยพร้อมกับซบไหล่คนตัวเล็กและส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มให้เธอโดยไม่แคร์สายตาคนอื่น

"แหม ว่าแต่ผมนะครับ ตัวเองก็ใช่ย่อย"

"ก็นี่มันเมียกู นั่นก็น้องกู กูหวงทั้งสอง เข้าใจ?"

"เหอะ คุณผิงรีบจูงพี่เวลไปนอนเลยครับ"

"อ้าวไอ้นี่!"

"ป..ไปนอนเถอะค่ะ"

พรึ่บ!

ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนอนบนเตียงสีขาวสุดหรูขนาดใหญ่พลางยกมือขึ้นมากุมขมับตัวเองไว้ด้วยความปวดหัวบนอ่อนเพลีย

"ไหวไหมคะคุณพ่อ"คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ปลายเตียงเอ่ยถามผู้เป็นสามีด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ก่อนที่จะเดินลงมานอนข้างๆเขาแล้วอบกอดร่างกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างอบอุ่น

ชายหนุ่มก็ไม่วายกอดรัดร่างเล็กเป็นการตอบกลับจากนั้นชายหนุ่มก็บรรจงหอมไปที่หน้าผากมนของภรรยาผู้เป็นที่รักอย่างเอ็นดู

"ไหวสิ เธอเหนื่อยกว่าฉันเยอะเลยฉันดีใจนะที่แพ้ท้องแทนเธอนะผิง"

"ผิงสงสารคุณจังเลยค่ะ"

"ไม่ต้องมาสงสารฉันหรอกแค่นี้จิ๊บๆ รถทับยังลำบากกว่านี้เลย อย่าคิดมากนะเดี๋ยวลูกจะไม่แข็งแรง"

"ค่ะ"

"คุณหมออัลตร้าซาวด์ออกมาว่าเราได้แฝดชาย แล้วเราจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี"

"ผิงแล้วแต่คุณเวลเลยค่ะ"

"อืม... เอาชื่อเด็กชาย นาวา กับ นาวิน ก็แล้วกันคุณแม่ว่าดีไหมครับ"

"ก็ดีนะคะชื่อเพราะมากๆเลย คิดไว้ตั้งนานแล้วใช่ไหมคะ"

"แน่นอนและพ่อก็รู้ด้วยนะว่าเราจะต้องได้ลูกแฝดเพราะเชื้อแฝดพ่อมันแรงกว่าไอ้ไวน์อยู่แล้ว"

"ค่ะ ผิงเชื่อ"

"ผิงรักคุณนะคะ คุณเวล"

"ฉันก็รักเธอ รักมากๆ มากที่สุด"

ฟอดดดดดดดดดด