บทที่ 36

[HUSBAND]

:มันคือหน้าที่

20:00 น.

วิว Talk

ตืดดดดดดดดดดดดดด

"ทำไมยัยผิงไม่รับสายวะ ว่าจะชวนไปกินโอมากาเสะสักหน่อย เห้อ"ฉันบ่นกับตัวเองในขณะที่กำลังขับรถสปอร์ตคันหรูสีดำสนิทไปในถนนสองเลนที่ใกล้ซอยเปลี่ยวของร้านโอมากาเสะเต็มทีร้านอาหารอร่อยๆก็ต้องอยู่ลึกลับหน่อย แต่วันนี้ยัยผิงคงต้องอด ฉันโทรไปชวนแล้วแต่หล่อนไม่รับเองเพราะฉะนั้นก็อดไป!

รถสปอร์ตคันหรูของฉันได้เลี้ยวเข้าไปยังปากซอยเป็นที่เรียบร้อยไม่มีแสงสว่างจากไฟฟ้าเลยสักดวงนอกจากไฟหน้ารถที่สอดส่องไปทั่วบริเวณพอขับเข้าไปเรื่อยๆไฟจากหน้ารถก็ไปกระทบเข้ากับผู้ชายร่างกำยำคนนึงที่จอดมอเตอร์ไซค์ขวางทางฉันพร้อมกับแคะขี้เล็บไปด้วย

"อะไรอีกวะ"

ปี๊บ!

"ไม่หลบอีก"

ฉันบีบแตรไล่มันให้หลบไปแต่มันก็ยังคงมองฉันแววตาโหดเหี้ยมก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมาอย่างมีชัยอีก

ความโกรธถาโถมเข้ามาแผ่รังสีความโกรธผ่านดวงตาคู่สวยของฉันประดับด้วยไฟโทสะที่อยู่ในตาพร้อมที่จะแผดเผามันแล้ว ฉันตัดสินใจเปิดประตูแล้วเดินลงไปจากรถเพราะอารมณ์เสีย มือเรียวปิดประตูรถเสียงดังก่อนที่จะแทกรองเท้าส้นสูงลงพื้นหนักๆเดินไปหามันโดยไม่เกรงกลัวสิ่งใด

"นี่! ยืนกร่างกลางถนนเหมือนหมาแบบนี้ต้องการอะไรห๊ะ เดี๋ยวฉันก็ชนแกตายหรอก"เปิดประโยคแรกฉันก็ปากหมาใส่เลยทันที ก็คนมันโมโหนี่นาจะให้ทำไงได้ตอนนี้ฉันก็มีอาวุธเดียวก็คือปาก พอตัดภาพไปที่หน้าของมันยังคงนิ่งไม่รู้ร้อนรู้หนาวต่างจากฉันที่โกรธจนเหงื่อท่วมตัวแล้ว

"แหม! หน้าตาสวยๆแบบนี้ไม่หน้าปากหมาเลยนะ"

พรึ่บ!

"เอาเงินมาให้กู!!"และแล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อมันเดินเข้ามาประชิดตัวฉันพร้อมกับเอาแขนล่ำบึกของมันรัดคอฉันทางด้านหลัง ก่อนที่จะเอามีดปลายแหลมมาจี้คออีกที

ฉันตกใจเล็กน้อยแต่ก็รีบดึงสติกลับมาได้ ฉันหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะเอ่ยออกไปว่า

"เดี๋ยวๆจะเอามีดจี้คอฉันทำไมเนี่ยเป็นบ้าหรือไง!! ถ้าอยากได้เงินก็ขอกันดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องขู่เลยทักษะอนุบาลแบบนี้ฉันไม่กลัวแกหรอก!!"ฉันพูดให้มันเสียความรู้สึกไปพลางพลาง เพราะนี่คือสิ่งที่พี่ชายของฉันสอนว่าถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ให้พูดดูถูกมันไว้ เหมือนกับว่าตัวเองนั้นโหดร้ายยิ่งกว่าโจร แต่ในใจของฉันมันก็ยังเต้นตุ้มๆต่อมๆไม่หยุดใครหน้าไหนจะไม่กลัววะ ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้และยิ่งเจ้ามีดปลายคมกริบจนเกิดเงามาจี้คอแบบนี้อีก ถ้ามันได้เฉียดลงที่ผิวหนังชั้นกำพร้าของฉัน ฉันก็ร้องกรี๊ดแล้ว

"ปากดีนักนะมึง! เอาเงินมา!"

"ฉันไม่มีเงินสด!"ฉันสะดุ้งโหยงเมื่อมันตะคอกใส่หูของฉันเสียงดัง

"มึงไม่ต้องมาโกหกกู กูไม่เชื่อมึงหรอก"

"ไม่เชื่อก็แล้วแต่ ในกระเป๋ามีแต่โทรศัพท์"มันกระชากกระเป๋าสะพายข้างของฉันไป แล้วก็รื้อค้นยกใหญ่แต่กลับไม่มีอะไรเลยนอกจากโทรศัพท์ เพราะว่าฉันตั้งใจจะมากินโอมากาเสะอย่างเดียว จึงไม่ได้เอาพวกบัตรเครดิตหรือเอกสารส่วนตัวมา พอกินเสร็จตั้งใจว่าจะโอนอย่างเดียวแล้วก็กลับไปนอน แต่ใครจะคิดว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ ถ้าฉันรู้ฉันคงกดเงินมาสัก 5 ล้านแล้วฟาดหัวมันให้สลบ (เอามาให้เจ๊ก็ได้ลูก)

"เชี่ยเอ๊ย!! ขี่รถหรูซะเปล่าในกระเป๋ามีแต่โทรศัพท์ โธ่เว้ย!!"ไอ้โจรร่างกำยำเขวี้ยงโทรศัพท์เคสฝังเพชรราคาแพงที่สั่งทำจากฝรั่งเศสของฉันลงไปในลำคลองน้ำเน่าเหม็นเต็มไปด้วยขยะ

"กรี๊ด!! ไอ้โจรเxี้ยแกทิ้งโทรศัพท์เคสฝังเพชรฉันไปทำไม แกรู้ไหมว่าเคสโทรศัพท์ของฉันมันแพงกว่ารถคันนี้อีกนะ!!"

"คะ ใครมันจะไปรู้วะ!! แม่ง!"พอมันได้ยินแบบนั้นดวงตาของมันก็เบิกกว้างด้วยความตะลึงลาน เหมือนว่ามันกำลังโทษตัวเองว่าทำอะไรลงไป เพราะว่าเพียงแค่เคสโทรศัพท์อันเดียวมันก็สามารถทำให้ชีวิตของไอ้โจรเถื่อนคนนี้สบายไปทั้งชาติได้เลย

"ไอ้โจรโง่เง่า! เบาปัญญา! ทักษะการปล้นก็ห่วยแตก! ไปบวชพระเลยไปไม่ต้องมาเป็นโจรหรอก!!"

"กูทนมึงมาหลายนาทีแล้วนะเว้ย มึงต้องเลือดกลบปากก่อนใช่ไหมถึงจะหยุดพูด!!"มันง้างมือขึ้นมาเตรียมจะตบฉันเมื่อฉันเห็นดังนั้นก็ต้องรีบหลับตาปี๋เลยทันที ฉันคงรอดจากเงื้อมมือแสนใหญ่เท่าใบลานนี้ไม่ได้ เตรียมรับความเสียโฉมไว้ก่อนเลยละกัน แง๊~

ปัง!

"อ๊าก!!"เสียงปืนดังขึ้นนัดเดียวพร้อมกับเสียงกรีดร้องที่แสนทรมานมันเรียกความสนใจของฉันให้ลืมตาขึ้นมาเปิดกว้างแล้วเพ่งมองดู ปรากฏว่ามือใหญ่ของมันได้เป็นรูพร้อมกับมีของเหลวสีแดงไหลอาบลงมาถึงศอกอย่างสยดสยองเหมือนหนังโศกนาฏกรรมเลยล่ะ

"พะ พี่แดน!" ฉันพูดเสียงแผ่วเบาสั่นคลอนไปด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าหล่อเหลาดุดันน่าเกรงขามเยี่ยงผู้มีอิทธิพลที่สุดในโลกใบนี้ แววตาแข็งกร้าวเย็นชาเหมือนคนไม่มีหัวใจไร้ความรู้สึกเกรงกลัวใดๆทั้งสิ้น แสดงรังสีของความเป็นนักฆ่าออกมาอย่างเต็มเปี่ยมจนขนอ่อนๆของฉันลุกซู่ไปทั่วร่างกาย

ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยเห็นเขาในโหมดนี้เลยถึงแม้ว่าฉันจะรู้ว่าเขานั้นเป็นบอดี้การ์ด แต่เขาก็ไม่เคยแสดงสีหน้าแบบนี้ต่อหน้าฉัน ภายนอกเขาเป็นคนยิ้มง่ายอัธยาศัยดีเป็นมิตรกับทุกคน ใครจะไปคิดว่าเบื้องลึกเขาจะน่ากลัวขนาดนั้น สมกับเป็นบอดี้การ์ดของ Demon เวล จริงๆ

"มึงจะทำร้ายเจ้านายกูหรอ!!"

ปัง!

"กรี๊ด!"

"อ๊าก!! ขากู" บอกได้คำเดียวว่าช็อค! เพราะลูกกระสุนปืนได้วิ่งทะลุเข้าไปยังขาของโจรกระจอก ถึงฉันจะเป็นน้องสาวของมาเฟียที่มีอิทธิพลในต่างประเทศ แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นอะไรที่โหดร้ายและรุนแรงขนาดนี้มาก่อน

"มึงตายเหมือนหมาข้างถนนแน่"พี่แดนเล็งปืนไปที่หัวของมันด้วยสายตาที่คาดโทษไว้ถึงชีวิต เมื่อฉันเห็นว่าบรรยากาศมันเริ่มไม่ดีแล้วจึงรีบห้ามทันที

"อย่าๆ อย่ายิงมันเลยพี่ปล่อยมันไปเถอะนะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย"

"แต่ว่า"

"รีบหนีไปสิวะไอ้โง่!!"ฉันหันไปไล่มันให้หนีไปก่อนที่จะเป็นศพ ฉันไม่ได้เป็นห่วงมันหรอกนะ ฉันห่วงคนของฉันต่างหาก ถ้าเกิดพลั้งมือฆ่ามันไปก็ติดคุกฟรีเปล่าๆ

"..."ดวงตาคมกริบมองฉันสื่อสายตาถามฉันว่า ห้ามเขาทำไม ฉันจ้องมองดวงตาเขาก็นึกหวั่นนิดเพราะฉันยังกลัวเขาอยู่

"เดี๋ยวก่อนจะไปไหน"ฉันเอ่ยถามเมื่อคนตรงหน้ากลับหลังหันก้าวเท้ายาวๆมุ่งหน้าไปที่รถคันหรูของตัวเอง

"กลับ!!"

"เดี๋ยวก่อนสิ"ฉันเรียกเขาแต่เขาก็ยังไม่สนใจฉัน ไม่หันมาแลเลยแม้แต่นิดเดียว ฉันจะรีบวิ่งเข้าไปก่อนที่จะคว้าเอวของเขาเข้ามาโอบกอดไว้ทางด้านหลัง

หมับ!

"คุณวิว!"

"ทะ ทำอะไรของคุณเนี่ยเดี๋ยวคนอื่นก็เห็นหรอก ปล่อยผมได้แล้วครับถ้าไม่งั้นผมจะ..."

"ขอบคุณนะที่มาช่วย"ฉันพูดอย่างแผ่วเบาพร้อมกับเอาหน้าซบไปที่แผ่นหลังกว้างอย่างหวาดกลัวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ถ้าเกิดว่าเขาเข้ามาช่วยชั้นไว้ไม่ทันป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้อาจจะถูกข่มขืนและถูกฆ่าตายไปแล้วด้วยซ้ำ

"ผม..."

"ผมทำตามหน้าที่"พี่แดนแกะมือของฉันที่โอบกอดเขาไว้ให้หลุดออกจากกันอย่างไร้เยื่อใย แต่ไม่รู้ว่าทำไมหัวใจดวงน้อยของฉันถึงรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมากับการกระทำที่แสนเย็นชาของเขาแบบนี้

"ถ้าวันนึงฉันไม่ได้เป็นเจ้านายของพี่แล้ว พี่ก็จะไม่ช่วยฉันแล้วใช่ไหม"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน

"ใช่! เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของผม"น้ำตาของฉันแทบจะไหลออกมาเอ่อล้นเต็มแก่ ฉันไม่เข้าใจตัวเองจริงๆทำไมถึงต้องเสียใจกับคำพูดที่เขาเอ่ยออกมาด้วย ที่ผ่านมาไม่เคยเป็นแบบนี้เลยทำไมถึงเป็นแบบนี้กับเขาคนเดียวนะ

"งั้นก็ไปเลย! ไม่ต้องมาปกป้องฉัน! ฉันไม่ใช่เจ้านายของพี่ พี่เวลต่างหากที่เป็นเจ้านายพี่"

"ใช่ครับ คุณเวลเป็นเจ้านายผม และคุณเวลก็สั่งให้ผมมาดูแลคุณวิวอย่างเป็นทางการแล้วด้วย ต่อไปนี้ไม่ว่าคุณวิวจะไปที่ไหน เมื่อไหร กับใคร ผมก็จะตามไปทุกที่"เขาหันหน้ามาเข้าหาฉันพร้อมกับพูดเสียงดังฟังชัดอย่างหนักแน่นว่า ที่เขามาช่วยฉันและยืนอยู่ตรงนี้เป็นแค่หนึ่งในคำสั่งของพี่ชายไม่ได้อยากจะช่วยฉันจริงๆ

เพลิงโทสะลุกโชนขึ้นมาท่วมตัวฉันอีกครั้ง มือบางบีบตัวเข้าหากันกำหมัดแน่นจนรับรู้ได้ถึงเหงื่อที่ไหลออกมาจนเปียกชื้น

"นี่มันชักจะเกินไปแล้วนะ!!"

"ไม่เกินไปหรอกครับ เกินกว่านี้ก็ทำมาแล้วในรถคันนั้นไง จำไม่ได้หรอ!!"

"อึ่ก!"

"ทีนี้ก็กลับบ้านได้แล้วครับ"

"ไม่ ฉันจะไปนอนคอนโด"

"งั้นผมจะตามไปส่งถึงเตียงเลย"ฉันกระแทกเท้าลงพื้นเดินไปยังรถสปอร์ตสีดำสนิทคันหรูของตัวเอง ทำหน้ากับฟัดกะเฟียดไม่พอใจเป็นอย่างมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินหนีเขาออกมาแบบนี้ พร้อมกับขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว โดยมีเขาขับตามมาตลอดทางก็คงจะขับรถมาส่งฉันตามหน้าที่นั่นแหละ ถ้าไม่ใช่หน้าที่ิ เขาก็คงไม่ทำแบบนี้หรอก พูดแล้วก็เจ็บใจชะมัดเลย เกลียดตัวเองจังไม่รู้ว่าจะรู้สึกเสียใจแบบนี้ทำไม

@คอนโด Demon

"เข้าไปได้แล้วครับ"พี่แดนสั่งให้ฉันเข้าไปข้างในห้องในขณะที่ตอนนี้ฉันยังยืนอยู่ด้านนอกกับเขาไม่ยอมเข้าไปแต่โดยดี ถึงแม้ว่าจะเปิดประตูห้องไว้แล้ว เพราะฉันจะให้เขาเข้าไปส่งให้ถึงเตียงอย่างที่ปากเขาพูดไว้ และสุดท้ายเขาก็ทำตามที่พูดไม่ได้ ไม่สมกับเป็นลูกผู้ชายเอาซะเลย

"ไหนบอกว่าจะส่งฉันถึงเตียงไง เป็นแค่ลูกน้องริอาจจะโกหกเจ้านายหรอ ไอ้คนหลอกลวง"

"เข้าไป!!"พี่แดนเอ่ยน้ำเสียงดุดันโหดเหี้ยมใส่ฉัน แต่คนดื้อด้านอย่างฉันนั้นไม่กลัวเขาหรอกต่อให้เขาเอาปืนมาจ่อหัวฉันฉันก็จะยืนอยู่ตรงนี้ไม่ยอมเข้าไปเด็ดขาด

"ไม่!"

"อย่าดื้อสักวันจะได้ไหมครับ ผมไม่ชอบที่คนที่ดื้อดึงเหมือนคุณวิวที่สุดเลย"

"เรื่องของฉัน พี่ไม่มีสิทธิ์พูดออกมาว่าไม่ชอบ เพราะพี่มันเป็นแค่ลูกน้องไม่มีสิทธิ์ที่จะขัดคำสั่งไม่ว่าฉันจะสั่งให้พี่ไปตายก็ตาม"

ผลัก!

"นี่!!"

เขาผลักฉันเข้ามาในห้องพร้อมกับเดินสาวเท้ายาวๆจนประชิดตัวฉัน เขาค่อยๆต้อนฉันเข้ามุมของประตู ในที่สุดตัวฉันก็ชิดกับกำแพงพอดี เขาใช้มือทั้งสองข้างกั้นล็อคไว้ ไม่ให้ฉันหนีไปไหน พร้อมกับโน้มหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ใบหน้าของเราสองคนห่างกันไม่ถึงคืบ จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ รดใบหน้าซึ่งทำให้บรรยากาศภายในห้องเริ่มตึงเครียดขึ้น ฉันกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ อย่างหวาดกลัว กลัวว่าเขาจะขย้ำฉันให้แหลกคามือ

"แล้วถ้าผมไม่เป็นลูกน้องคุณวิวแล้วล่ะครับ ผมสามารถพูดว่าไม่ชอบได้หรือเปล่า"

"พี่จะทำอะไรอ่ะ อย่านะ"

"หึ!"

แคว่ก

"กรี๊ด! อื้อ!"

_________________________

ยัยวิวแกต้องเห็นพี่แดนของฉันโกรธซะบ้าง จับเจ้านายทำเมียเลย🤭🤭