บทที่ 37

[HUSBAND]

:NC25+ยัดเยียดความเป็นผัวให้เจ้านาย💦

"แล้วถ้าผมไม่เป็นลูกน้องคุณวิวแล้วล่ะครับ ผมสามารถพูดว่าไม่ชอบได้หรือเปล่า"แววตาของเขาเปรียบเสมือนผู้ล่าที่กำลังจะตะครุบเหยื่ออย่างฉัน ฉันกลืนน้ำลายเหนียวลงคอดัง อึ่ก ภายในใจสั่นกลัวเล็กน้อยเพราะว่าเขาในตอนนี้นั้น ช่างน่ากลัวเหลือเกิน น่ากลัวกว่าพี่ชายฉันเป็น 2 เท่า

"พ..พี่จะทำอะไรอ่ะ อย่านะ!"ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนเล็กน้อย นิ้วชี้เรียวยาวแตะที่ใต้คางของฉันแล้วงัดขึ้นมาเบาๆ จากนั้นพี่แดนก็โน้มหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากกว่าเดิมจนได้รับสัมผัสจากลมหายใจหอมกรุ่นอุ่นๆรดใบหน้าฉัน

"หึ!"

แคว่ก!

ชุดเดรสสีแดงรัดรูปของฉันถูกฉีกออกตรงกลางอก เจ้าก้อนเยลลี่เด้งดึ๋งสองข้างนั้นทะลักออกมาด้านนอกหลังจากที่มันขดอยู่ด้านในตั้งนานเหมือนได้ปลดปล่อย

"กรี๊ด! อื้อ!"ริมฝีปากหนาประกบริมฝีปากของฉันอย่างรวดเร็ว บดขยี้อย่างหนักหน่วงจนรู้สึกถึงความชัดๆ

ตุ่บๆ

ฉันทุบกำปั้นลงที่อกแกร่งรัวๆไม่ออมแรง แต่คนร่างสูงนั้นก็ไม่สะทกสะท้านไม่รู้สึกถึงความเจ็บใดๆเลย

"อุดเอี๋ยวอี๊!!"ฉันพูดประท้วงเขาในลำคอ แต่ด้วยที่ปากของเราทั้งสองนั้นประกบกันอยู่ ฉันจึงไม่สามารถพูดออกมาได้ชัด ในขณะที่ฉันกำลังด่าในลำคอ เขาก็ได้สอดลิ้นอุ่นๆเข้ามาในอย่างง่ายดาย พร้อมกับตวัดและควงอยู่ข้างในวนรอบลิ้นเล็กของฉัน ฉันเอื้อมมือขึ้นไปจับที่กรอบหน้าของเขาก่อนที่จะออกแรงดันจนสุดแรงเพราะตอนนี้ฉันเริ่มหายใจไม่ออกเหมือนจะขาดใจ พี่แดนคงรับรู้ถึงอาการของฉันจึงรีบละปากหนาออกจากริมฝีปากบางของฉันอย่างง่ายดาย

"อ๊ะ! ไอ้พี่แดนบ้าทำแบบนี้ทำไม ปากฉันชาหมดแล้วเนี่ย!"

"คุณวิวชอบไม่ใช่หรอ มานี่!!"พี่แดนกระชากแขนของฉันแทบหลุดออกจากบ่า แล้วโยนร่างฉันลงที่เตียงโดยไม่คำนึงถึงเลยว่าฉันจะเจ็บหรือไม่ เมื่อร่างเล็กของฉันถึงเตียงก็ต้องบิดตัวไปมาเพื่อลดความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

"โอ๊ย! เจ็บนะเว้ย กรี๊ด!"เพียงเสี้ยววินาทีพี่แดนก็ได้ถอดเข็มขัดอยู่ที่เอวของตัวเองออกแล้วมัดมือทั้งสองข้างของฉันเข้าหากันก่อนที่จะยกขึ้นเหนือหัว ฉันในตอนนี้ตื่นตระหนกเหมือนกับหนูที่กำลังจะโดดแมวกินไปทั้งตัวแต่แตกต่างกันตรงที่แมวตัวนี้แววตาเต็มไปด้วยความหื่นกระหายปนความดิบเถื่อนอย่างน่ากลัว

"หยุดเดี๋ยวนี้ นี่คือคำสั่ง!!"

"ไม่!"

"ฉันเป็นเจ้านายพี่นะ! พี่ต้องฟังฉันสิ!"

"คำก็เจ้านายสองคำก็ลูกน้อง งั้นต่อไปนี้ก็เตรียมตัวเรียกผมว่า ผัว ให้เต็มปากเลยละกัน เพราะผมจะยัดเยียดความเป็นผัวให้คุณวิวเอง"พี่แดนไม่รอช้ารีบกระชากชิ้นส่วนของชุดเดรสที่เหลือในตัวของฉันเพียงมือเดียวด้วยแรงมหาศาล ดึงมันให้หลุดพ้นออกจากตัวให้เหลือเพียงชุดชั้นในสีแดงลูกไม้ที่ปิดท่อนบนและล่าง ก่อนที่เขาจะขจัดมันออกไปจากร่างของฉันและเขาจนปราศจากสิ่งปกปิดร่างกายไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว

"อย่านะ อื๊อ!!"เขาไม่ฟังคำที่ฉันพูดออกมาเลยสักนิดแถมยังใช้ปากหนาครอบงำเจ้ายอดถันสีชมพูระรื่นที่ตั้งชูชันล่อตาล่อใจเขายิ่งนัก มือหนึ่งข้างบีบเค้นเต้านมสวยของฉัน ส่วนอีกข้างก็ยังคงจับข้อแขนทั้งสองข้างที่ถูกรัดด้วยเข็มขัดยกขึ้นเหนือหัว ฉันไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเธอเผยอปากออกมาร้องครวญคราง สมองของฉันขาวโพลนไร้ข้อมูลใดๆในหัว ตาปรือเหมือนคนที่ไม่มีความรู้สึกอื่นใดนอกจากความรู้สึกเสียวซ่านที่เขามอบให้

"อื๊อ~ จ๊วบ~"ฉันหลับตาพริ้มเผยอปากเล็กน้อยไปกับสัมผัสที่อ่อนนุ่มละมุนละไม ฉันไม่สามารถปฏิเสธสัมผัสนีิ้ได้เลยสัมผัสที่แฟนเก่าของฉันไม่ว่ากี่คนก็ไม่สามารถทำให้ฉันเคลิ้มไปกับอารมณ์ใคร่แบบนี้ได้ นอกจากเขา

"อ๊ะ เฮือก อื๊อ~"ลิ้นสากเลียรอบยอดถันที่ตั้งตระหง่านด้วยความเพลิดเพลินจนร่างเล็กของฉันสั่นสะท้านไปทั้งตัว

เขาละออกจากยอดถันของฉัน แล้วชโลมจูบลงบนหน้าท้องพร้อมกับเลื่อนหน้าต่ำลงไปเรื่อยๆจนมาหยุดที่รอยแยกกลางกายของฉัน ฉันก้มลงไปมองเพื่อดูการกระทำของเขาว่าจะทำอะไรต่อ พี่แดนกลืนน้ำลายดังอึกก่อนที่จะจับขาของฉันแยกออก แล้วทำในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิด

"อย่านะ อ๊าส์ อึ่ก พี่แดน"พี่แดนลงลิ้นไปยังร่องที่เต็มไปด้วยน้ำรักอันฉ่ำแฉะโดยที่ฉันนั้นยังไม่ทันเตรียมใจ ฉันเกร็งไปทั้งตัว จิกเล็บลงผ้าปูที่นอน ในขณะที่มือนั้นยังถูกมัดอยู่

"อื้อ เสียว พ...พอ"เขายังรัวลิ้นให้เร็วขึ้นเมื่อได้ยินเสียงครวญครางของฉัน ร้องเรียกบอกให้เขาหยุดการกระทำที่แสนหนักหน่วงและเสียวซ่าน แต่พี่แดนก็ไม่ยอมฟังฉันเลยก้มหน้าก้มตาริ้มรสน้ำหวานที่ออกมาจากตัวฉันอย่างละเมียดละมัย

"อ๊าส์!!"ในที่สุดฉันก็อัดอั้นอารมณ์แห่งแรงปรารถนาของตนเองไม่ได้จึงหลั่งน้ำรักสีใสออกมาเต็มร่อง พี่แดนก็ไม่รอช้ารีบเลียน้ำรักของฉันทุกหยาดหยดจนเหือดแห้ง แล้วก็ไซร้หน้าขึ้นมาซุกที่ซอกคอขาวของฉันพร้อมกับดูดเม้มตรงเนินอกเพื่อสร้างรอยแดงกล่ำจนนับไม่ถ้วนแถมยังเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาขึ้นมาประกบจูบแสนเร่าร้อนให้ฉันอีก

จากนั้นพี่แดนก็จับแท่งร้อนที่แข็งตัวโตเต็มที่ มีเส้นเลือดปูดขึ้นมาอย่างน่ากลัวจนฉันต้องแอบกลืนน้ำลายด้วยความตื่นตาตื่นใจอยู่ไม่น้อยทกลัวว่ามันจะเข้าไปในตัวของฉันยากเพราะขนาดของฉันมันแคบและน้ำหล่อลื่นก็ไม่เพียงพอที่จะส่งผลให้ไม่มีความเจ็บปวดตรงรอยแยกกลางกาย

สวบ!

เขาดันมันเข้ามาพรวดเดียวทั้งๆที่ฉันนั้นยังไม่ทันตั้งตัวเลยแม้แต่น้อยกลิ่นคาวเลือดคลุ้งทั่วห้อง ความเจ็บแล่นไปทั่วจนประสาทของฉันในทันที

"อึ่ก อื้อ พะ พี่แดน"ฉันพยายามใช้มือที่ถูกมัดดันร่างเขาออก เพื่อลดความเจ็บของตัวเอง แต่พี่แดนใช้มือหนาปัดมือบางของฉันออก ก่อนที่จะตอกอัดแรงกระแทกอย่างมหาศาลใส่ร่องสีชมพูระรื่นอย่างดิบเถื่อนไม่ออมแรงเลยสักนิด

ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก!

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ บะ เบาหน่อย"

"หึ"นอกจากคำว่า หึ ก็ไม่มีคำพูดไหนที่ออกมาจากปากของเขาอีกเลย

แววตาคมกริบมองฉันด้วยความรู้สึกที่สะใจ เหมือนกับว่าตอนนี้เขากำลังแก้แค้นฉันอยู่ยังไงอย่างงั้น จนฉันรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูกไม่ใช่ว่าฉันเสียใจที่เขาข่มขืนฉันหรอกนะ แต่ที่มันเจ็บก็เป็นเพราะแววตาที่เขามองมาที่ฉันต่างหาก ว่าเขาสื่อถึงอารมณ์ไหน โกรธ เกลียด แค้น จนตอนนี้ฉันไม่รู้แล้วว่าเขานั้นเป็นพี่แดนที่แสนสุภาพเรียบร้อยของฉันคนเดิมหรือเปล่า ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ

ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก!

เขายังคงไม่ยอมลดแรงกระแทกลงเลยไม่มี แม้แต่เศษเสี้ยวความสงสารก็ไม่มี ร่างเล็กของฉันเริ่มสั่นสะท้านไปด้วยความเสียวซ่าน อารมณ์ใคร่ถาโถมเข้ามาสั่งการในระบบประสาทของฉันให้ล้างข้อมูลทั้งหมดออกจากสมองจนมันขาวโพลน ตาเริ่มปรือหลงมัวเมาอยู่ในห้วงของสวรรค์

พี่แดนยกขาทั้งสองข้างของฉันขึ้นให้เข่าชิดกับอกแกร่งของเขา ซึ่งท่านี้มันทำให้ท่อนเอ็นร้อนร้อนของเขาเข้าไปข้างในลึกจนชนผนังมดลูกดังกึ่ก ฉันหลับตาเพื่อข่มความเจ็บปวดไว้อย่างกล้ำกลืนก่อนที่จะร้องเสียงหลงออกมาว่า

"อื๊อ จุก พี่มันลึก"

ปึ่กๆๆๆๆ

09:20 น.

@ร้านข้าวมันไก่น้องออย

เช้าวันถัดมาหญิงสาวก็ได้มาตามนัด เนื่องจากเมื่อวานนี้ลุคได้นัดเธอไว้แต่สามีที่แสนงอนของเธอนั้น ก็ได้หักห้ามเธอไม่ให้ออกมาพบเขา วันนี้เธอจึงแอบมาโดยที่ไม่ให้ชายหนุ่มรู้ เพราะถ้าเขารู้ระเบิดคงลงกลางบ้านเป็นแน่

ลุคนั่งจ้องหน้าเธอไม่ยอมละไปไหนจนเธอนั้นทำตัวไม่ถูกทำตัวมีพิรุธหลายอย่าง กลัวว่าเขาจะจับได้ว่าเธอโกหกจนต้องโทรมาปฏิเสธนัด

"ม..มองหน้าเราทำไมหรอ มีอะไรหรือเปล่า"

"หึ ไม่มี"

"ล..แล้วลุคนัดเรามามีอะไรหรือเปล่า"หญิงสาวพูดตะกุกตะกักเล็กน้อยพยายามที่จะไม่ให้พิรุธแสดงออกมาทางสีหน้าแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะข่มมันไว้

"ก็ได้ เข้าเรื่องเลยละกัน คือเรา..."จู่ๆเขาก็เงียบไปก่อนที่จะทำหน้าตากังวลกับคำพูดที่จะหลุดออกมาจากปากดังต่อไปนี้

"ลุค เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้น"เจ้าของเสียงหวานเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงกังวลอยู่ไม่น้อย เพราะอยู่ๆเขาก็ชักสีหน้าแปรเปลี่ยนไปจากเดิม

"เราชอบเธออ่ะ..."สาวน้อยชะงักไปกลับคำตอบที่ได้ฟัง เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะพูดคำนั้นออกมา คำถามมันผุดขึ้นมาในหัวเธอ ว่าเขานั้นชอบเธอจริงๆหรือเปล่า เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาลุคไม่เคยแสดงถึงความรักที่เกินเพื่อนเลยสักครั้ง

"ลุค! อย่าล้อเล่นแบบนี้สิ เราไม่ตลกเลยนะ"

"เราก็ไม่ได้ตลกเหมือนกัน หนึ่งเดือนที่เรารู้จักผิงมา เรามีความสุขมากเลยนะที่ได้เห็นผิงทุกวัน ถึงจะทำได้แค่มองหน้าเธอก็ตาม"

"แต่เรา...ไม่ได้ชอบเธออ่ะ เราขอโทษนะลุค คือเรามีคนที่เรารักอยู่แล้ว เรา...ขอโทษจริงๆ"สาวน้อยตีหน้าเศร้าด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนก่อนที่จะก้มหน้าลงเพื่อหลบสายตาของคนตรงหน้า ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะมองหน้าลุคยังไง และก็ไม่รู้ว่าจะสามารถพูดคำว่าเพื่อนได้อย่างสนิทใจเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า

"อื้ม หึๆ"เธอขมวดคิ้วเข้าหากันทันทีเพราะตอนนี้เพื่อนหนุ่มของเธอกลับหัวเราะเบาๆอยู่ในลำคอ สีหน้าจริงจังแปรเปลี่ยนเป็นตลกขบขันซะงั้น

"หัวเราะทำไม?"

"ฮ่าๆ ก็หัวเราะเธอน่ะสิ ตีหน้าเศร้าได้น่าสงสารมากเลย ฮ่าๆๆ"

"นี่! คนซีเรียสนะเว้ย!"

"แต่ก็ไม่เห็นจะต้องทำหน้าแบบนั้นเลย ฉันไม่ได้ชอบเธอ จริงๆเรามีแฟนอยู่แล้วล่ะ เราอำเธอเล่นฮ่าๆๆ"

"อ้าวหมายความไง นี่ลุคแกล้งเราหรอ?"

"เอาละ เรื่องมันถึงขนาดนี้แล้วเราก็ต้องสารภาพกับเธอสักที เราคือ ลุค เป็นลูกน้องของพี่ไวน์ เราบินมาไทยเมื่อ 1 เดือนก่อนเพราะต้องมาปฏิบัติหน้าที่ พี่ไวน์เจ้านายของเราสั่งให้มาสืบเรื่องของพี่เวลน่ะ เนื่องจากตอนนี้พี่เวลมีศัตรูทางธุรกิจค่อนข้างเยอะ ศัตรูอาจจะส่งคนมาเล่นงานเขาได้ แล้วบังเอิญเธอก็ได้หลงเดินเข้ามาในชีวิตของพี่เวล เราเลยตามสืบเรื่องของเธอด้วยกลัวว่าจะเป็นฝั่งศัตรูน่ะ แต่เธอก็ไม่ใช่ เพราะเธอเป็นแค่เด็กสาวธรรมดา"

"งั้นก็แปลว่านายไม่ได้เป็นเดือนคณะนิเทศ ไม่ได้เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยที่เราเรียนอยู่อย่างนั้นหรอ"

"ใช่ และความจริงผิงต้องเรียกเราว่าพี่นะ เพราะเราอายุ 27 แล้ว"

"ห๊ะ ล..แล้วเราจะปรับตัวทันไหมเนี่ย"

"ถ้าอย่างนั้น เรียกลุคเหมือนเดิมก็ได้วันนี้ที่เรามา เราตั้งใจจะมาลาเธอนะ เพราะพรุ่งนี้เราก็จะบินกลับไปทํางานที่สิงคโปร์พร้อมพี่ไวน์เลย"

"โห พรุ่งนี้เลยหรอ"

"อืม แต่เธอไม่ต้องไปส่งเราหรอกนะเพราะเราจะขี่เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวกลับ"

"จ้าพ่อมหาเศรษฐี"