บทที่ 50

[HUSBAND]

:เจ็บยิ่งกว่า

@โรงพยาบาลxxx

เวล วิว และแดน ตอนนี้ทั้งสามคนออกมายืนคุยกันอยู่ด้านนอกเมื่อผิงพ้นขีดอันตรายแล้ว เวลานี้เวลโกรธบอดี้การ์ดของตนมากที่เวลาคับขันแบบนี้ไม่มีใครคอยดูแลเธอ ทั้งๆที่เขาคอยย้ำไว้เสมอว่าอย่าปล่อยให้ทั้งสองคนอยู่เพียงลำพัง เพราะเขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นนอกจากแดนแต่สุดท้ายก็เกิดเรื่องจนได้

"ทำไมมึงไม่คอยเฝ้าเมียกู ปล่อยให้พวกมันทำร้ายเธอได้ยังไง!!"

"ผม..." แดนก้มหน้าลงเล็กน้อยสำนึกผิดโดยมีแฟนสาวอย่างวิวคอยยืนให้กำลังใจอยู่ข้างๆ แต่มันก็ไม่สามารถทำให้ความเขารู้สึกผิดนั้นลดลงไปเลยแม้แต่น้อย ผู้เป็นเจ้านายมองลูกน้องด้วยสายตาจะกินเลือดกินเนื้อไร้ความรักความเมตตา มองเหมือนเขาเป็นนักโทษที่รอการประหาร ความรู้สึกที่เขาส่งต่อมายังแดนมันช่างเป็นความรู้สึกที่เยือกเย็นไร้ความปรานี มีแต่อยากจะฆ่าให้ตายเท่านั้น

"ผมสะเพร่าเองครับ ที่ดูแลคุณผิงได้ไม่ดี"

"มึงไม่มีคำแก้ตัวที่มันดีกว่านี้แล้วหรอวะ ถึงพูดออกมาแบบนี้"แดนชะงักไปชั่วขณะเมื่อถูกต่อว่า ว่าเขาแก้ตัว ทั้งที่เขาก็พยายามทำตามหน้าที่ให้ดีที่สุดเพื่อให้เขาพอใจ ที่ผ่านมาเขาไม่เคยโกรธผู้เป็นนายเลย แต่ครั้งนี้เขาได้แต่คิดว่ามันไม่ใช่ความผิดเขาแค่คนเดียว เพราะคนที่รู้ว่าจะมีคนมาทำร้ายเธอก็คือ ตัวเวลเอง เขาคนเดียวคงดูแลเธอทั้งสองในเวลาเดียวกันไม่ได้ สู้บอกให้ทั้งสองสาวรู้ความจริงจะได้คอยระมัดระวังตัวเสียดีกว่า แต่ผู้เป็นนายก็คอยสั่งห้ามไว้ไม่ให้บอกเพราะกลัวพวกเธอจะแตกตื่น

"พี่เวลคุยกันดีๆ"วิวเอ่ยเสียงเรียบนิ่งบอกพี่ชายให้ใจเย็นลงแล้วคุยกับแดนดีๆเมื่อเธอสังเกตุอารมณ์ทางสีหน้าของแดนแล้วดูไม่สู้ดีนัก เธอรู้ว่าเขาก็โกรธพี่ชายเธออยู่บ้าง ที่คอยแต่โทษว่าเป็นความผิดของเขา

"ไม่ เพราะนี่มันเป็นความผิดของมันที่ดูแลเมียฉันไม่ดี!!"

"แต่คนที่ควรจะดูแลคุณผิงในช่วงเวลาคอขาดบาดตายแบบนี้ มันไม่ควรเป็นผมนะครับ"แดนพูดแทรกขึ้นมาทันทีเมื่อเวลโยงความผิดทุกอย่างมาที่เขา เขาอดทนแล้วจริงๆแต่ความอดทนมันก็ย่อมมีขีดจำกัด

"ไอ้แดน มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไง!!"

"พี่เวล ได้พอแล้วจะด่าพี่แดนทำไม"

"แกไม่ต้องพูด!!"

"บอกกูมา ที่มึงพูดหมายความว่าไงมึงหลอกด่ากูใช่ไหม!!"

"ครับ คุณเวลรีบบินไปสิงคโปร์เมื่อได้ยินข่าวว่าคุณเฉิงกวาดซื้อหุ้นจากผู้บริหารทั้งหมด คุณกลัวคนอื่นจะแย่งกิจการของคุณไป เลยมอบหมายให้ผมดูแลน้องสาวและคนที่คุณรักที่ยกย่องเป็นเมีย แต่ไม่ยอมติดต่อเธอ ไม่ยอมให้ผมบอกกล่าวว่าคุณเวลเป็นยังไงบ้าง เธอร้องไห้ทุกเช้า ทุกเย็น เพราะคิดถึงคุณ แต่คุณกลับไม่เคยคิดถึงเธอเลย คิดถึงจะผลประโยชน์ของตัวเอง คุณเวลยังรักคุณผิงไม่พอด้วยซ้ำ จริงๆเรื่องแค่นี้คุณส่งให้กรจัดการเองก็ได้ไม่เห็นต้องดั้นด้นไปถึงที่นั่นเลย เพราะคนที่ควรจะดูแลเธอมันไม่ใช่ผม ควรเป็นคุณเวลต่างหาก"

"จะไปไหนก็ไป อย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก"

"พี่เวล"

"ออกไป!!"

"ทำไมพี่เวลเอาแต่ใจแบบนี้อ่ะ แค่นี้ยอมรับความจริงไม่ได้หรอ"

"ยัยวิว!"

หมับ!

วิวคว้ามือของแดนมาจับไว้แต่สายตายังคงสาดอารมณ์โกรธไปยังดวงตาคมกริบของพี่ชายอยู่ เพราะสิ่งที่พี่ชายเป็นอยู่ตอนนี้มันเห็นแกตัวมากที่โยนความผิดไปให้คนอื่น ทั้งๆทีเรื่องทุกอย่างเวลก็มีส่วนผิดด้วย

"ไปกันเถอะพี่แดน" จากนั้นทั้งสองก็เดินจากเขาไปและไม่มีแม้ตาหางตาที่จะแลมามอง เวลยกมือขึ้นมากุมขมับไว้ด้วยความปวดหัว เจ็บปวดที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกับว่าตอนนี้ไม่มีใครที่จะเข้าข้างเขา ไม่มีใครที่จะคอยปลอบเขาในเวลาที่อ่อนแอ แม้แต่น้องสาวแท้ๆก็ยังเลือกเข้าข้างคนอื่น เขาผิดหรอที่ไม่ได้อยู่ดูแลเธออย่างที่ควรจะเป็น เขาผิดหรอที่ไม่ยอมติดต่อเธอมา แต่สิ่งที่เขาทำทั้งหมดก็เพราะว่าเขารู้ว่าเธอคือจุดอ่อนของเขา เพราะถ้าเกิดเขาอยู่กับเธอตลอดเวลาพวกมันก็คงทำร้ายเธอหนักกว่านี้

แอดดดดดดดดดดด

เวลค่อยๆเปิดประตูแล้วเพ่งมองไปยังร่างเล็กสวมชุดคนป่วยที่นอนหลับอยู่บนเตียงคนไข้ จากนั้นเขาก็เดินไปปิดสวิตช์ไฟลงเพราะกลัวว่าแสงสว่างจะรบกวนเธอเวลานอนปกติเธอไม่ค่อยชอบนอนเปิดไฟ

เพราะคนที่ควรจะดูแลเธอมันไม่ใช่ผม ควรเป็นคุณเวลต่างหาก

"ฟู่ว์~"ชายหนุ่มถอนหายใจยาวๆเพื่อข่มความคิดที่คอยตอกย้ำเขาในใจเรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้วเขาไม่อยากจะคิดถึงมันอีก แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่แก้แค้นไอ้คนที่ทำให้เธอตกอยู่ในสภาพนี้ เขาทำแน่ และจะเอาคืนให้สาสม

เวลดึงเก้าอี้มาวางไว้ข้างๆเตียงของเธอก่อนที่จะหย่อนสะโพกลงนั่งพร้อมกับเลื่อนมือไปกุมมือเธอไว้ แววตาคู่สวยมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่ซีดเซียวไร้เลือดฝาดและก็อดไม่ได้ที่จะไม่ปล่อยให้น้ำตาแห่งความเสียใจไหลออกมาจนไม่สามารถหักห้ามได้

"ฉันขอโทษนะที่ดูแลเธอไม่ดี ฉันนี่มันเป็นผัวที่แย่มากเลย"

"อึ่ก! แต่สิ่งที่ไอ้แดนมันพูด ที่กล่าวหาว่าฉันรักเธอไม่พอ ฉันเถียงขาดใจเลยนะ ฉันรักเธอมากๆ มากจนกลัวว่าจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ ยิ่งเห็นเธอเจ็บแบบนี้..."

"ฉันเจ็บยิ่งกว่า ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากเป็นคนที่โดนแทงแทนเธอนะผิง ฮึ่ก!"ชายหนุ่มร้องไห้ออกมาแบบที่ไม่เคยร้องไห้มาก่อน สะอึกสะอื้นเหมือนคนที่กำลังจะขาดใจตายตรงนั้น เขายกมือบางของเธอขึ้นมาทาบกับแก้มข้างซ้ายของตัวเองเพื่อสื่อถึงว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอไปไหนต่อจากนี้เป็นตายร้ายดียังไงเขาก็จะอยู่ดูแลเธอตลอดไปที่ไหนมีเธอก็ต้องมีเขาด้วย และยามใดที่เธอตื่นเธอก็จะเห็นหน้าเธอเป็นคนแรก

เมื่อสาวน้อยได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญของใครบางคน เปลือกตาเล็กๆก็ค่อยๆเปิดกว้างออกหันหน้าไปมองคนข้างๆที่กำลังนั่งก้มหน้าร้องห่มร้องไห้ เธอจึงเอ่ยถามเสียงแหบพร่าว่า

"อื้อ~แด๊ดคะ"

"ฮึ่ก! หื้ม? ฟื้นแล้วหรอ"เขาเงยหน้าขึ้นแล้วเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าเธอฟื้นแล้วหลังจากที่นอนหลับไปหลายชั่วโมง

"ค..ค่ะ"

"ดื่มน้ำไหมเดี๋ยวฉันไปเอาให"สาวน้อยรับส่ายหน้าทันทีเพราะว่าเธอไม่ต้องการอะไรนอกจากนั่งมองใบหน้าเขา เธอแทบไม่อยากเชื่อสายตาว่าคนที่อยู่เฝ้าเธอตอนนี้จะเป็นเขา เธอยืนมือไปลูบใบหน้าคมคายของคนรักชายหนุ่มก็รีบยกมือขึ้นมากุมมือเธอไว้เช่นกัน พอรับรู้ได้ถึงอุณหภูมิอุ่นๆจากใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเขาก็ทำให้เธอดีใจมากที่เธอไม่ได้ฝันไป เขากลับมาแล้วจริงๆ

"อึ่ก! แด๊ดร้องไห้ทำไมคะ"

"ฉันกลัวเธอจะจากฉันไปน่ะสิยัยเด็กโง่!"

ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก

หญิงสาวได้ยินดังนั้นน้ำตาแห่งความปลื้มปิติก็หลั่งไหลออกมาในทันทีเธอมีความสุขขึ้นมาทันทีเมื่อเขาแสดงออกถึงความรัก เป็นห่วงเป็นใยจนออกนอกหน้า

"อึ่ก! ผิงไม่ตายง่ายๆหรอกค่ะ ผิงยังไม่ได้แต่งงานกับคุณเลยนะคะ จะตายได้ยังไง"

เวลายื่นมือหนาไปลูบศีรษะเธอเบาๆอย่างอ่อนโยน ส่วนมือบางก็เอื้อมไปปาดน้ำตาที่เปื้อนแก้มทั้งสองข้างของเขาจนแห้ง เพราะถ้ายังมองเขาร้องไห้แบบนี้มีหวังเธอไม่หยุดร้องตามเขาแน่ๆ

"หึ เจ็บมากไหม"

"ไม่เจ็บแล้วค่ะ แผลแค่ถากๆเอง ผิงเก่งจะตาย"

"หึ ฉันรู้แล้วว่าเธอเก่ง อดทนหน่อยนะเดี๋ยวก็หาย"

"ค่ะ"หญิงสาวเพ่งมองไปยังเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เปื้อนเลือดก็รู้สึกกลัวขึ้นมานิดหน่อยเรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนไม่ทันตั้งตัวถ้ามีคนมาเห็นเธอช้ากว่านี้คงจะไม่รอด และก็คงไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าเขาอีก เธอมองลึกลงไปในแววตาของเขาที่ส่องแสงประกายวาววับมีความสุขเมื่อเห็นเธอฟื้นและปลอดภัยมันคือสายตาแห่งความรักและตอนนี้เธอก็มองเขาในแบบเดียวกัน

"ผิงรักคุณนะคะ คุณเวล"

"อื้ม...ฉันก็รักเธอยัยเด็กโง่"

"นอนได้แล้ว คืนนี้ฉันจะเฝ้าเธอเอง"หญิงสาวมองไปที่โต๊ะข้างเตียงคนไข้และสะดุดตาเข้ากับถุงที่บรรจุเสื้อผ้าอยู่ข้างๆ เธอก็เดาได้ทันทีว่าคืนนี้คนที่จะเฝ้าเธอคงไม่พ้นเขา

"คุณเวลไปอาบน้ำก่อนสิคะ"

"เธอหลับก่อนสิ"

"ไม่เอาอ่ะ ผิงจะนอนพร้อมคุณ คุณเวลไปอาบน้ำแล้วค่อยมานอนพร้อมกันนะคะ"

"เห้อ...ก็ได้ครับ" สุดท้ายเขาก็ขัดคำสั่งเธอไม่ได้อยู่ดี และอีกอย่างเขาก็ไม่อยากขัดใจเธอในตอนนี้เรื่องแค่เล็กๆน้อยๆเขาทำให้เธอได้ทุกอย่างแม้แต่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เขาก็จะทำให้ถ้ามันทำให้เธอสบายใจ

__________________________________

แบบนี้ก็โกรธไม่ลงสิคะพี่เวล เจอเรื่องเครียดๆมายังจะนอนเฝ้าน้องอีก งื้อ~

สวัสดีปีใหม่ทุกคนนะคะ ขอให้ทุกคนสุขภาพแข็งแรง ปราศจากโรคภัยและอันตรายใดๆทั้งปวง ทำสิ่งใดก็ให้สมหวัง เป็นที่รักของทุกคน ถึงโลกใบนี้จะใจร้ายกับเราแต่คนที่ใจดีกับเราที่สุดก็คือตัวเองนะ HAPPY NEW YEAR 2022🎉

ลิ้นไม้