บทที่ 45

[HUSBAND]

:เถียง

"งั้นคืนนี้คุณแดนก็ดื่มด้วยกันนะคะ คุณคงอยากจะนั่งเฝ้าเราสองคนใช่ไหมล่ะ งั้นก็มาร่วมวงด้วยกันเถอะค่ะ" ผิงเอ่ยปากชวนแดนด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนเป็นมิตรใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มแสนหวานไร้พิษสง ช่างต่างกับคนที่นั่งข้างๆเป็นอย่างมาก เพราะขณะนี้เธอทำหน้าบูดบึ้งเหมือนไม่อยากอยู่ร่วมโลกกับคนตรงหน้า แทบจะกระโดดงับคอเขาให้ตายตรงนี้

"จะชวนทำไม แกคงไม่รู้ล่ะสิว่าพี่เขาคออ่อน เป็นพวกอ่อนหัด ยังจะสะเออะมาเป็นบอดี้การ์ดของเจ้าของ Demon club อีก!!"คุณหนูแสนเอาแต่ใจทำกระฟัดกระเฟียดใส่แดนที่ยืนมองอยู่ มองด้วยสายตาเหยียดหยามตามนิสัยของเธอเพราะปกติเธอก็ชอบมองเหยียดคนอื่นแบบนี้อยู่แล้ว คนที่สนิทกับเธอมากๆ จึงไม่ถือสาเพราะมันกลายเป็นสไตล์ไปแล้ว

"ใครว่าผมคออ่อน ผมอ่ะเป็นเทพแห่งน้ำนรกนะจะบอกให้"แดนพูดประท้วงทันทีแถมยังยกยอตัวเองว่าเป็น เทพแห่งน้ำนรก เพราะกลัวเสียฟอร์มถ้าเขายอมรับว่าเขานั้นไม่ได้มีสปิริตในการดื่มเท่าที่ควร มีหวังเจ้านายจอมดื้อของเขาคงไม่หยุดล้อเป็นแน่

"เหอะ อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ เทพของจริงต้องฉันนี่"

"โอ๊ย!! ไม่ต้อง องต้องอมมันหรอก มาวัดกันเลยดีกว่าว่าใครเป็นเทพแห่งน้ำนรกตัวจริง"หญิงสาวพูดดักคอทั้งสองไว้ก่อนที่จะเถียงกันจนเกิดปากเสียงขั้นรุนแรงแล้วตีกันตาย เธอจึงรีบห้ามทั้งสองคนไว้

พอพูดจบประโยคเธอก็คว้าแขนทั้งสองคน แล้วลากมายังโต๊ะรับประทานอาหารสุดหรูกลางตัวบ้าน

"นั่งเลยค่ะ นั่งเลย" หลังจากที่สั่งให้ทั้งสองคนนั่งลงที่เก้าอี้คนละฝั่ง หญิงสาวก็เดินไปหยิบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และแก้วที่มีน้ำแข็งบรรจุอยู่จนเต็ม

ฟู่บ~

เสียงแห่งสวรรค์ของคนรักการดื่มดังขึ้นเมื่อสาวน้อยใช้ที่เปิดขวดงัดฝาขวดออกอย่างชำนาญ เธอค่อยๆรินน้ำสีเหลืองอ่อนลงแก้วทั้งสามใบจนเกือบเต็ม ก่อนที่จะยื่นให้กับชายหญิงทั้งสองคนที่นั่งทำสงครามประสาทผ่านดวงตาคู่สวย หญิงสาวหย่อนสะโพกลงนั่งบนเก้าอี้ที่อยู่หัวโต๊ะซึ่งเป็นที่นั่งรับประทานอาหารประจำของ เวล เจ้าของบ้าน เพราะถ้าเขาไม่อยู่คนที่สมควรจะเป็นเจ้าบ้านที่แท้จริงควรจะเป็นเธอไม่ใช่สองคนนี้ ที่ทำตัวเป็นเด็กน้อยเถียงกันไปมาเพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยที่ไม่มีสาระ เธอส่ายหน้าให้กับความดื้อด้านและไม่ยอมคนของทั้งสอง แต่ดูเหมือนว่าคนที่ถูกมองนั้นจะไม่ได้สนใจเธอเลย

"ดื่ม!"หญิงสาวชูแก้วขึ้นมาพร้อมกับสั่งให้คนที่นั่งด้านซ้ายและขวาของเธอดื่มเพื่อจะได้ไม่ต้องสนใจเรื่องไม่เป็นเรื่อง

อึก! อึก! อึก!

"อ่า~ สดชื่น ไม่ได้ดื่มมาหลายเดือนไม่คิดว่าจะโหยขนาดนี้แฮะ"

"ทำไมถึงไม่ดื่มล่ะครับ ช่วงนี้คุณผิงก็ออกไปดูแลคลับของเราแทบทุกคืนอยู่แล้ว เพราะคนบางคนเอาแต่เที่ยวเล่น"

"นี่!"

"คือแด๊ด เอ๊ย! คุณเวลเขาไม่ให้ผิงดื่มน่ะค่ะ เดี๋ยวเที่ยวเอาขวดเหล้าปาหัวแขกคนอื่น"สาวน้อยรีบพูดแทรกขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวกำลังจะต่อว่าแดนที่เขาต่อว่าเธอ ว่าไม่ทำการทำงานเอาแต่เที่ยวเล่น ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา เวลสั่งให้หญิงสาวดูแลบริหาร Demon club ช่วยน้องสาวหัวแก้วหัวแหวน เพราะถ้าให้เธอดูแลคนเดียวคงไม่ไหว ตั้งแต่วันนั้นวิวก็ไม่เคยไปแลดูเลย ว่าธุรกิจเป็นอย่างไรบ้างแม้แต่จะย่างกายเข้าไปเธอยังไม่เคยคิด

"หึๆ อ่อครับ"แดนหัวเราะเบาๆเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอเล่าว่าเจ้านายมาดเข้มของเขานั้นสั่งห้ามไม่ให้ นายหญิงแห่ง Demon นั้นดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ คงจะเป็นเพราะเหตุการณ์วันนั้นที่เจ้านายได้เล่าให้บอดี้การ์ดสุดหล่อ ฟังว่าตอนที่เธอเมาเธอได้เขวี้ยงขวดไวน์ปาใส่หัวผู้เป็นนาย แต่โชคดีที่เธอนั้นเมาเลยมองคาดเคลื่อนเห็นเวลแยกเป็นสองร่าง ขวดแก้วเลยเฉียดฉิวไปนิดเดียว

"สมน้ำหน้าที่พี่เวลสั่งห้าม เมาทีไรมีเรื่องตลอด"

"แกก็เหมือนกันยัยวิวอย่ามาพูดใส่ฉันคนเดียว เล่นพังทั้งร้านขนาดนั้นดีนะที่พี่แกไม่กักบริเวณ"เพื่อนสนิทอย่างวิวปิดปากเงียบสนิทเมื่อผิงเอ่ยขึ้นว่าวีรกรรมตอนที่เธอเมาก็ใช่ย่อย เธอจึงไม่ตอบโต้อะไรอีกพลางหยิบแก้วขึ้นมาแล้วกระดกน้ำสีเหลืองอ่อนที่บรรจุอยู่ เข้าปากกลืนน้ำเมาให้ไหลลงคอเฉกเช่นน้ำเปล่า

"แล้วคุณแดนล่ะคะเวลาเมา มีวีรกรรมอะไรเด็ดๆไหม"เธอเริ่มชักชวนแดนสนทนาด้วยเพราะไม่อยากให้เขาเครียดเกินไป เธออยากให้เขาเป็นตัวของตัวเองบ้างเธอรู้ว่าคนที่ต้องทำงานกับสามีที่เย็นชา พูดอะไรไม่คิด และไม่เคยรักษาน้ำใจลูกน้องเลยสักครั้ง พวกลูกน้องคงต้องอึดอัดและเสียความเป็นตัวของตัวเองไปบ้างรวมถึงเขาด้วย

"คือผม...."

"ไม่เคยเมาน่ะครับ"แดนตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ แววตาแสดงถึงความโอ้อวดแต่เป็นการโอ้อวดที่หยอกเล่นขำๆเพราะเนื้อในของเขาจริงๆเป็นคนยิ้มง่าย อ่อนโยน สุภาพ และชอบหยอกล้อเพื่อสร้างสีสันเป็นปกติ เพียงแต่เวลาทำงานเขาต้องทำเป็นมาดเข้า สุขุม ดูมีความน่าเกรงขาม เพราะถ้าร่าเริงแจ่มใสเหมือนปกติ มีหวังศัตรูฝ่ายตรงข้ามคงโหมกระหน่ำเข้ามาหาเขาเป็นแน่

"ว้าว~"หญิงสาวทำตาวาวรับมุกที่เขาส่งมา แต่ดูเหมือนว่าเจ้านายสุดสวยอีกคนจะไม่รับมุกหรือเธออาจจะเป็นเพราะเธอซื่อเกินไปจึงไม่รู้ว่าคำพูดไหนจริงคำพูดไหนเท็จ

"เวอร์!!!"

"ผมไม่ได้เวอร์"

"หึ ไม่ได้เวอร์อะไร ก็เห็นอยู่ว่าเวอร์!!"

"อะไรกันเนี่ย เถียงกันอยู่ได้โตๆกันหมดแล้วนะ"

อารมณ์โทสะของแดนได้ปะทุขึ้นอย่างเต็มเปี่ยมเขาทนเธอแล้ว แต่ครั้งนี้เขาทนไม่ได้จริงๆ

ปัง!

บอดี้การ์ดหนุ่มใช้มือทั้งสองข้างตบโต๊ะดังปัง เขารวบรวมความกล้าทั้งหมดแล้วดันร่างสูงยืนขึ้นเผชิญหน้ากับผู้เป็นเจ้านาย ตาต่อตาฟันต่อฟัน อย่างไม่เกรงกลัวและเกรงใจ

"ผมก็ไม่อยากเถียงกับเด็กน้อยอย่างคุณวิวหรอกนะครับ ยิ่งพูดยิ่งเถียงชอบเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง!!"

ปัง!

"ถ้าฉันเด็ก ยัยผิงก็เด็กเหมือนกันใช่มะ!!" เจ้านายขี้เอาแต่ใจก็ไม่น้อยหน้ารีบลุกขึ้นยืนแล้วตะคอกใส่หน้าฝ่ายตรงข้ามเช่นกัน

"อ..อ้าว!"ตอนนี้เจ้าของใบหน้าหวานกลายเป็นหน้าเหว๋อไปเลยเมื่อจู่ๆ ตัวเองก็ถูกลากเข้าสนามอารมณ์ของทั้งสองคนเฉยเลย ทั้งๆที่เธอยังไม่ได้ทำอะไรไม่ได้โต้ตอบด้วยซ้ำ

"ความคิดคุณผิงโตกว่าคุณวิวเยอะเลยครับ อย่าเอาคุณผิงมาเปรียบเทียบกับเด็กไม่รู้จักโตแบบคุณ!!"

"ไอ้พี่แดนบ้า! ฉันชักจะทนไหมไหวแล้วนะ!!"

"ยู๊ด!!! หยุดได้แล้ว" สาวน้อยตะโกนดังลั่นพร้อมกับลุกขึ้นยืนและใช้มือทั้งสองข้างปิดหูตัวเองเพื่อแสดงให้ทั้งสองฝ่ายเห็นว่าเธอนั้นทนเสียงของทั้งสองไม่ไหวแล้ว แต่....

"ไม่ต้องยุ่ง!/ไม่ต้องยุ่ง!" แต่ทั้งสองก็ไม่รับฟังคำห้ามปรามของเธอเช่นกันแถมยังหันหน้าเข้าหากันแล้วเถียงกันยกใหญ่ชนิดที่ว่าบ้านแตก หญิงสาวผู้น่าสงสารไม่รู้จะทำยังไงถึงจะทำให้ทั้งสองหยุดทะเลาะกันได้ตอนนี้ทำได้แค่เพียงนั่งลงดังเดิมแล้วฟุ่บหน้าลงกับโต๊ะรับประทานขนาดใหญ่ เธอจนปัญญาแล้วจริงๆ

อีกด้าน

ฟู่ว์~

เสียงไดร์เป่าผมสีดำพ่นลมร้อนออกมาทำให้ผมสีดำสนิทของชายหนุ่มผู้ที่ถูกขนานนามว่า ปีศาจแห่งต่างแดน เขาค่อนข้างมีชื่อเสียงเรียงนามในเขตแดนของประเทศสิงคโปร์ เป็นประเทศที่เขาพักอาศัยและดำรงชีวิตอยู่ ณ ที่แห่งนี้นานมากกว่าครึ่งชีวิต แต่เพียงเพราะเหตุผลที่เขาอยากจะกลับไปพัฒนากิจการที่ไทย ที่ที่เป็นบ้านเกิดเมืองนอนจึงตัดสินใจกลับไป แต่ก็ไม่น่าเชื่อว่าการที่เขากลับประเทศไทยแค่ไม่กี่เดือน กิจการที่นี่ ที่เป็นสาขาหลักจะมีคนแอบเล่นสกปรกอยากจะครอบครองสิ่งที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง

เขาวางไดร์เป่าผมลงเมื่อเห็นว่าผมสีดำของตนแห้งสนิท จากนั้นคนร่างสูงก็เดินไปที่เตียงสีกรมท่าสุดหรู ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนเพื่อพักผ่อน ช่วงนี้เขามีเรื่องเครียดมากมายไม่ว่าจะเป็นเรื่องธุรกิจ เรื่องครอบครัว แม้กระทั่งเรื่องเด็กสาวผู้เป็นที่รัก คนที่เขาทั้งรักทั้งหวงแหนชนิดที่ว่ายุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยทีเดียว ชาตินี้ทั้งชาติเขาได้แต่คิดว่าคงไม่มีคู่ครองอยู่ร่วมทุกร่วมสุขเหมือนคนอื่นแล้ว เพราะผู้หญิงทุกคนที่วนเวียนเข้ามาในชีวิตมีแต่หวังผลประโยชน์จากเขาทั้งนั้น แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าคนโหดร้ายอย่างเขาก็สามารถมีรักดีๆเหมือนคนอื่นได้ และเขาก็อยากสร้างครอบครัวเล็กๆกับเธอ และต้องเป็นเธอคนเดียวเท่านั้น

"ป่านนี้ยัยเด็กนั่นจะหลับหรือยังนะ" เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยด้วยแววตาคิดถึงห่วงหาอาทร ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาก็ไม่เคยห่างกันไกลเลยสักครั้งแบบนี้จะไม่ให้เขาห่วงเธอได้อย่างไร

"หรือจะนอนร้องไห้เพราะคิดถึงเรา เห้อ...น่าสงสารจัง กลับไปต้องหาของไปง้อแล้วล่ะ หึ"

______________________________

อิน้องน่าจะร้องไห้เพราะเพื่อนกับบอดี้การ์ดตีกันนะคะ คงไม่ได้คิดถึงอิพี่😂😂