Chapter 6

Biglang lumingon sa kinaroroonan ko si Jane at nagulat ako nang ngumisi siya sa akin. May ibinulong siya sa lalaki na hinalikan niya at agad naman itong tumango at pumasok sa kwarto.

She doesn’t seem shocked. Parang alam niya at ineexpect niya na makikita niya ako sa lugar na ‘to.

“Nice to see you again, my little sister. Ano, masaya ba sa pwesto ko?” tanong niya na parang nang-uuyam. But no, she’s my sister, my bestfriend at hindi ko maintindihan kung bakit ganito siya umakto.

“Jane, a-ano yung nakita ko?” tanong ko na patungkol sa biglang paghalik niya kanina sa lalaki.

“Oh, that’s Kurt Lester, my boyfriend.” taas noo niyang sagot sa akin na para bang simple at normal lang ang sinabi niya.

“Boyfriend what? Nahihibang ka na ba? We’ve been waiting for you to come back! Matagal ka nang hinahanap ni Matthew tapos sasabihin mo sa aking may boyfriend ka? Seriously, what’s gotten into you, Jane?” hindi pa rin ako makapaniwala sa nakikita ko.

“Why, don’t tell me hindi ka masaya sa naging desisyon ko? For I know nagcecelebrate ka na kasi you finally got the man of your dreams.”

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Binigyang diin niya ang mga huling salita na binitawan. I never told anyone about my feelings towards Matthew kundi si Annika. Wala akong pinagsabihan sa pamilya ko at alam ko na hinding hindi sasabihin ni Annika ito sa kahit na kanino. So paano niya nalaman?

“What, cat got your tongue? Just be thankful dahil alam ko na pabor sa’yo ‘tong paglayas ko. But don’t enjoy your position that much, Shane. Baka maisipan kong bumalik at kunin ulit ang lahat sa’yo.” akmang tatalikod na siya nang hawakan ko ang braso niya at iniharap siya sa akin.

“Ano bang nangyayari sa’yo, Jane? Ayos naman tayo ah! We’re bestfriends, sisters pero bakit mo ‘to ginagawa?” naluluhang tanong ko dahil di ko na talaga alam. Nakaka frustrate lahat ng mga nangyayari ngayon lalo na sa pagitan naming dalawa.

“Well, shit happened, Shane at napagtanto ko na di ko na kayang makipag plastic-an sa’yo. I hate your guts since the day you set your foot in our house. Anyways, don’t you dare tell Matthew about this.” hinawi niya ang kamay ko na nakahawak sa braso niya, inirapan ako at sabay alis.

Naiwan akong nakatulala at nakatingin sa kwarto na pinasukan niya. Ikinalma ko muna ang aking sarili bago naglakad papunta sa kwarto namin ni Matthew. Nakita ko siya na nakaupo sa may maliit na hagdan at malayo ang tingin.

Should I tell him about this? Pero ang sabi ni Jane ay huwag kong sabihin. Bakit ba bigla nalang akong naiipit sa ganitong sitwasyon. I want Jane to go home but I also want to do what she said. Sa huli ay minabuti ko nalang na hindi sabihin. I know Jane, kapag sinabi ko at sumugod si Matthew sa kung nasaan siya ay magagalit siya sa’kin.

Matthew’s still waiting for her. Alam ko ‘yon at sa ngayon ay wala pa rin akong magawa para makaalis sa sitwasyon na ‘to. Yes, I love Matthew but I never wanted to take someone else’s position so that he could be with me.

God, please save me from this misery.

"H-hey, are you alright? You look pale." sinalubong niya ako nang makita niya akong papalapit. I don't know if I'm just imagining things but I really saw his worried face.

"Okay lang ako. Medyo nahilo lang ako at hindi rin kasi ako gaanong nakatulog kagabi." pagdadahilan ko.

Inalalayan niya ako papasok ng kwarto at inalalayan din ako paupo sa kama.

"Milk, you want?"

"No, okay lang. Mamamahinga lang muna 'ko. Mamaya pa namang hapon tayo kailangan mag prepare, right?" tumango siya at bumuntong hininga.

"Sige na, magpahinga ka na muna. Mamaya mo na alalalahanin yung event. Dito lang ako, babantayan kita."

"Y-you don't have to. If gusto mo gumala, okay lang naman ako rito. Promise, di ako aalis."

However, there's a possibility that he will see Jane... with her lover. I don't know how he would react. Pero, hindi ba iyon din ang dapat? Oo, mahal ko ang kapatid ko pero mali ang ginagawa niya. I know, there's nothing in between her and Matthew anymore but that doesn't change the fact that Matthew is still committed to her. Siya dapat ang nasa puwesto ko. Siya dapat ang asawa ni Matthew ngayon.

"Are you sure you're okay? May nangyari ba habang naglilibot ka kanina?"

"Nothing, really." hindi na siya nagkulit pa at umupo na sa couch. Nang makita niya akong nahiga na ay inilabas niya ang phone niya at naglaro ng online games.

Jane, what have you done?

"If maging okay ka na mamaya, how about we try some water activities?"

Lumingon ako sa kanya. Is he really asking me out? I thought he would like to be alone. Hanggang ngayon nga ay di ko pa rin maintindihan kung bakit gusto niya akong isama gayong nitong mga nakaraang araw ay halos kamuhian na niya ang buong pagkatao ko.

"If it's only okay with you." napangiti ako at tumango.

"Sure." I realized that I should cherish this moment na mabait pa siya sa akin. It's like we're getting back to our young selves. We both love to explore and do things that we both like to experience.

"Great! Sige na, magpahinga ka na at nang gumaan ang pakiramdam mo." I nodded and force myself to sleep.

I actually had a great sleep last night. The fact we're sleeping in the same room kahit na hindi magkatabi ay masaya pa rin ako.

I love this new version of him. Much better than the Matthew that I had encountered these past few months.

Nakaidlip din ako kakaisip ng kung ano-ano. Minsan talaga kaka overthink mo bigla ka nalang aantukin ng wala sa oras.

Nagising ako nang marinig ang ingay sa labas. Nakakarinig ako ng mga tawanan sa labas at nang pagtayo ko ay nakita kong nandun si Matthew at may kausap na mga kalalakihan na sa tingin ko ay hindi rin nalalayo sa edad ni Papa Arthur.

Tumingin siya sa puwesto ko at nakangiting kumaway. May sinabi siya sa mga ito na dahilan ng pagtawa nila sabay tapik sa balikat niya. Naglakad na siya papunta sa akin.

"You're okay now?"

Tumango ako. Di naman talaga masama pakiramdam ko kanina.

"Do you want to change your clothes? May mga binili ako kanina na pwede mong suotin." nagulat ako at napatingin sa mga paper bags na nakapwesto sa tabi ng kama.

"I'll wait for you outside. I know you have your dress with you pero mamayang hapon mo na siya isuot sa mismong event. For now, wear the clothes that I bought for you." di na ako nakasagot at iniwan na niya ako at bumalik sa mga kausap niya kanina.

Lumapit ako sa mga paper bags at binuksan ang isa. I saw a beautiful yellow summer dress. He really bought this for me? Agad akong pumasok ng banyo, naglinis ng katawan at isinuot ang ibini niya. Hindi na muna ako naligo dahil paniguradong mababasa na rin naman kami pareho mamaya.

I’m really excited. Wala pa man ay sobrang saya ko na kaagad. Paglabas ko ay lumapit si Matthew sa akin at humawak sa aking likuran. Parang nagt-tumbling ang mga paru-paro sa aking tiyan dahil dito. Lord, is this really happening?

“Gutom ka ba? Gusto mo ba kumain muna tayo?” marahang tanong niya sa akin at agad naman akong umiling.

“Busog pa ‘ko.”

Tumingin ako sa paligid at nakita ko ang mga magkasintahan na sumasabay ng banana boat. I want to experience this with him. Nasubukan na naming sumakay sa ganito dati pero kasama ko ang buong pamilya ko and I never experienced na sa unahan sumakay. Paborito kasi ni Jane sa harap kaya sa tuwing sumasakay kami ay siya rin ang madalas na paboran ng parents namin.

“Come, let’s ride that one!” parang tumalon ang puso ko nang hilain niya ako papunta sa isa pang banana boat na bakante.

“P-pwede ako sa harap pumwesto?” nahihiyang tanong ko sa kanya.

“What my wife wants, my wife gets.” nakangiti niyang sabi at inalalayan ako pasakay. Naghumirintado nanaman ang puso ko dahil sa sinabi niya.

I don’t know what happened at biglang gumaan ang atmosphere sa pagitan naming dalawa pero hindi ako magrereklamo. I love this side of him. Salamat po at unti-unting bumabalik ang Matthew na kilala ko.

Tumanggi si Matthew na magsama ng isang guide sa amin dahil kaya naman daw niyang I manage ang banana boat kahit kaming dalawa lang. Mabilis naming sinuot ang life vest at kahit sa simpleng bagay na ito ay inalalayan niya pa rin ako.

“Ready?”

“Yes-“ di pa ako ganoon nakakasagot ay biglang umandar ang banana boat na sinasakyan namin. “Whoooahh!” itinaas ko ang mga kamay ko at dinama ang hangin na tumatama sa akin. So this is how it feels like. Sobrang saya!

Naririnig ko ang tawa ni Matthew sa likod ko kapag naririnig niya ang pagsigaw ko sa tuwing bumibilis ang andar namin.

Bigla akong natigilan at parang sasabog na ang dibdib ko sa pagtibog nang maramdaman ko ang braso niya na pumulupot sa aking tiyan. Kalaunan din ay naramdaman ko ang pagpatong ng kanyang baba sa balikat ko.

“Bakit natahimik ka?” natatawa niyang tanong at mas hinigpitan ang kapit sa akin. “I’m scared. Baka mahulog ako.” alam ko na nagloloko lang siya dahil kung takot talaga siya ay hahayaan niya ang guide na samahan kami.

“B-bakit ka ba nanggugulat kasi!” nag-iinit na ang pisngi ko. Tumikhim ako at ibinalik sa hara pang tingin ko.

Jusko paano kumalma?

“Thank you for coming with me.” bulong niya sa akin at tumango lang ako.

Ilang minuto lang ay kumalma na ako at nasanay na nakayakap siya sa akin. Habang umaandar pa rin ay nagkukwento lang siya ng kung ano ano. Kinuwento niya rin sa akin yung first time na nalaglag siya sa banana boat noong kasama niya ang mga kaibigan niya. Ganundin ay kung paano nila inihagis sa dagat ang lasing nilang kaibigan para mahimasmasan ito at magising.

Nagkwentuhan lang kaming dalawa at I preferred it this way. Mas gusto ko na kaswal kaming nakakapag-usap at hindi nagtataasan ng boses.

Should I be afraid? This is too good to be true. Pero baka narealize lang talaga niya na wala akong masamang balak at ginagawa kaya naisipan niya na maging mabuti na ang pakikitungo sa akin. Yes, baka nga dahil dun lang.

Matapos ng banana boat ay sinubukan naman namin ang parasailing. Ako ang nag suggest nito pero natawa ako nang malaman ko na takot siya sa mataas. Nahirapan pa ako na kumbinsihin siya pero sa huli ay pumayag din ang loko.

“Nasa 30^th floor ang office mo pero takot ka sa height?”

“This and that are two different things, okay.”

“Don’t tell me never mo sinubukan sumilip sa bintana ng office mo? Hey, you’re missing a lot!” hinampas ko pa siya sa braso. Ngumuso lang siya at mas nauna pang sumakay sa akin.

Natawa ako nang madiin siyang napapikit nang magsimula nang umangat kami sa ere. Habang siya ay parang iiyak na, ako naman ay tumatawa lang sa kanya. Sa huli ay hindi niya rin na enjoy ang ride. Narinig ko pa siyang mahinang nagdarasal nang nasa pinaka itaas na kami.

Kumain na muna kami pagkatapos nun. Hindi ko mapigilan na inisin siya nang inisin habang naglalakad kami. Dahil dun ay nauwi kaming dalawa sa habulan. Mabilis akong tumakbo at di rin naman siya nagtagal na mahuli ako. Niyakap niya ako sa bewang at iniangat.

“Got yah!”

Pasado alas tres na ng hapon ay mayroon pa kaming halos tatlong oras para magpahinga at mag-ayos.

“Can I wear this dress now?” pinakita ko sa kanya ito at agad naman siyang tumango.

Nakita kong busy siya sa cellphone niya at nakakunot ang noo niya. Hindi na ako nagtanong at baka private ang bagay na ‘to.

“I-I’ll just go outside for a while.” ngumiti ako at tumango.

Mabilis siyang naglakad palabas. Na curious din ako at nagtaka kaya sinundan ko siya palabas. Nakita ko siya sa di kalayuan.

Para akong natulos sa kinatatayuan ko nang makita ko si Matthew at Jane na magkayakap sa ilalim ng isang puno.

I chuckled and touch my heart. “B-bakit ka nasasaktan? Hindi naman t-talaga ikaw ang nagmamay-ari kay Matthew kundi siya.”