Chapter 859
Ang mga salita ni Migz Cervantez ay direktang naglantad sa kanyang ambisyon. Mula sa kanyang tono, si Esteban ay nakaramdam ng kawalang-kasiyahan. Tila ang pananatili lamang sa isang maliit na lugar tulad ng Vigan City ay hindi masisiyahan si Migz Cervantez.
Nangangahulugan din ito na maaaring talagang gusto ni Migz Cervantez na agawin ang posisyon ng panginoon ng lungsod, at ito pa lang ang kanyang unang hakbang.Sa bagay na ito, kumpara kay Anna, silang dalawa ay ganap na matinding pag-iral. Si Anna ay may hindi mapagkumpitensyang personalidad at hindi kailanman nagmamalasakit sa katayuan at karapatan sa pamilyang Lazaro. Kung hindi siya pinilit na walang paraan, Si Anna ay hindi kailanman nakipag-away sa pamilyang Lazaro.Pag-uwi, inabot ni Migz Cervantez kay Esteban ang isang libro na may nakasulat na "bundok at ilog" sa pabalat."Ano ito?" nalilitong tanong ni Esteban."Dahil wala kang maalaChapter 1620Bahagyang itinaas ni Esteban ang kilay, waring sinang-ayunan ang sinabi ni Zarvok.Marahil nga, gaya ng hinala ng dragon, hindi kailanman inakalang mamamatay ito sa sinaunang larangan ng digmaan.Subalit, sa parehong iglap, malinaw rin na ang naging kapalit ng labis na kayabangan ng nilalang na ito ay ang pagbagsak ng buong lahi nito."Ang laki ng bangkay. Paano natin matatagpuan ang Puso ng Dragon dito? Baka abutin tayo ng taon sa paghahanap,"sambit ni Esteban habang pinagmamasdan ang nakabalandrang dambuhalang katawan ng dragon sa kanilang harapan.Nakamit na niya ang nais—ang jade sword. Kaya natural lamang na ayaw na niyang magtagal sa sinaunang battlefield na it
Chapter 1619Tatlong taon kapalit ng kalayaan ng buong lahi ng Dragon—hindi ito isang talo para kay Zarvok. Alam niyang kung wala si Esteban, imposibleng makuha niya ang Puso ng Dragon. Ngunit ang tanong: mapagkakatiwalaan ba niya si Esteban? Kapag nabuo na ang kontrata, ang kaniyang buhay ay literal nang mapapasakamay ng lalaki. Kahit pa hindi tuparin ni Esteban ang kasunduan, wala na siyang magagawa kundi tanggapin ang magiging kapalaran niya."Paano kita mapagkakatiwalaan?" tanong ni Zarvok, malamig ang tinig ngunit bakas ang kaba sa mga mata."Sumusumpa ako
Chapter 1618Ang Gintong Batalyao—ginawa sa mundo ng mga tao. Ni minsan ay hindi inasahan ni Esteban na magiging ganito ito kalakas. Wala rin siyang kasiguruhan kung ito nga ba ang magiging susi upang siya'y makapagtatag ng pangalan sa mas malawak na daigdig.Ngunit sa naging asal at pananalita ng lalaking kanilang nakasalubong, malinaw ang isang bagay: may kinatatakutan ito sa kanyang sandata. At iyon ay sapat na para bigyan siya ng bahagyang pag-asa.Sa totoo lang, sa kalagayan niya ngayon, hindi siya karapat-dapat pumasok sa mundo ng walong direksyon.
Chapter 1617"Hindi mo ba ako pinaniniwalaan?" tanong ng matanda, habang nakatitig sa mukhang halatang nag-aalangan ni Esteban.Napatingin si Esteban kay Zarvok. Ang tanong na ito, kung mali ang sagot, ay maaaring magkahalaga ng kanyang buhay. Ngunit kahit gustuhin man niyang magkunwaring tiwala siya, hindi niya maikaila sa sarili—hindi siya naniniwala. May kakaibang kutob siya mula pa kanina. Bakit siya magiging ganoon kabait?Napabuntong-hininga ang matanda, bahagyang ngumiti ngunit may kalakip na pait sa tinig.
Chapter 1616Bigla na lang ngumiti ang estrangherong lalaki.Pero hindi iyon ngiti ng mabuting balita—ito’y malamig, mapanlinlang, at may halong pananakot. Napatiim-bagang si Esteban habang si Zarvok ay napaurong ng bahagya. Isang kilabot ang dumaan sa kanilang katawan, na parang ginapangan ng libo-libong insekto ang kanilang balat.Pagkaraan ng ilang sandali, sa isang mabagal at tiyak na tinig, muling nagsalita ang lalaki."Ang babaeng ‘yon... hindi siya isa sa mga sinaunang makapangyarihan."Nanlaki ang mata ni Esteban.
Chapter 1615Parang isang basurero sa gitna ng kasaysayan, si Esteban ay walang pinapalampas. Kahit kalawangin, kahit durog, kahit pa alikabok na lang ang natira—lahat ay pinupulot niya. Para bang ang bawat tipak ng bakal ay may kwento, may gamit, may kapangyarihang naghihintay lang muling buhayin.Hindi nagtagal, puno na ang mga kamay ni Zarvok—literal na hindi na siya makakilos nang maayos sa dami ng gamit.“Esteban,” ani Zarvok na halos mabali ang leeg sa bigat ng sandatang wasak, “yung iba rito, parang pira-pirasong yero na lang. Wala na ‘yang silbi.”Ngunit umiiling lamang si Esteban habang may kinakalag na pangkawit mula sa isang sira-sirang trident.“Kahit wasak, ginto pa rin ang puso niyan. Ang materyale