“Kumain ka na?” Tanong ko sa kanya at kinarga siya papuntang kusina.
“Sinabi ni ate flower na kumain na raw ako kanina pero ayaw ko. I’m waiting for you.” Sagot niya habang ipinaupo ko siya sa upuan na mataas para abot niya ang lamesa.
“Uhh, ate flower?” Tanong ko na may halong pagkalito.
“Si ate flower, tinatawag mo siyang bulaklak ‘di ba? So she’s ate flower.” He righteously replied. Napatango-tango pa siya habang ang kanyang kamay ay nakalagay sa kanyang chin na parang nag-iisip ng malalim. Bwahahahahahaha!
“T-teka baby, hahahaha! Tinawag mo siyang ganoon?” Tanong ko habang pinipigilan ang tawa ko. Napahawak pa ako sa tiyan ko dahil kung hindi baka tumawa talaga ako ng malakas.
“Oo, why are you laughing Mommy?”
“Bahahahahaha! Ahahaha! B-baby, you’re so… so… hahahaha!” Di ko na mapigilan ang sarili ko at napatawa na tal
“Are you ready baby? It’s your first day sa school, kinakabahan ka ba?” Tanong ko sa batang nasa gilid ko habang nasa loob parin kami ng kotse ni bulaklak. Palagi siyang nakatingin sa labas ng kotse at tinatanaw ang isang kindergarten school kung saan siya papasok.“Yes! Gusto ko nang magamit si dolphin!” Sabi niya habang iwinagayway ang kanyang lapis na may dolphin sa taas.“Buti at hindi ka kinakabahan little Z, ang ibang classmates mo oh umiiyak na.” Turo ni bulaklak sa isang batang kinakaladkad ng kanyang ina patungo sa school. Lumilingo-lingo pa ito na parang ayaw yatang pumasok.“Oh! Oh! Umiiyak nga siya ate flower!” Sigaw ni Munde sabay turo doon sa bata.“Pfft!” Napatawa ako ng mahina nang makita ang reaksiyon ni bulaklak sa tawag sa kanya ni Munde. Hindi ko maipinta ang mukha niya na nakatingin kay Munde.“Anyway, hatid na kita sa loob baby?” Sabi ko at binuksan
“Dad! Daddy!” Sigaw ko at tumakbo sa kabilang kanto ng daan. Napalingon siya sa direksiyon ko at lumaki ang mata. Ilang segundo lang ay narinig ko ang busina ng papalapit na truck galing sa kanan ko, ngunit bago pa man ako makalingon para sana tingnan ang truck na iyon ay nasa bisig na ako ng isang malaking kuya.“F*ck!”“D-daddy?!” Sigaw ko nang mapagtantong si Dad ang yumakap sa’kin.“You kid! What on earth is wrong with you?! Anong akala mo may siyam ka na buhay, ha?” Sigaw niya sa’kin. Nagulat ako sa sigaw niya kaya di ako makapagsalita saglit.“S-sorry…” Mahinang sambit ko at napayuko. Hindi ko naman namalayan na umiiyak na pala ako.“You-! What the hell.” Bulong niya at napasampal sa noo. Di ko siya naiintindihan kaya tinitingnan ko na lang ang mukha niya.“You didn’t call me.” Sabi ko at napa-iyak. Ilang araw kong hinintay ang
Adeloiza’s POV:Seryoso akong nakatutok sa screen ng computer habang nags-scroll. I am currently busy stalking Kristina. Dahil sa kakastalk ko sa kanya napagtanto kong ang sikat na sikat na pala niya ngayon. Parang kahapon lang ay nilalampasan lang siya ng mga tao, hindi pa kasi siya sikat noon. Pero ngayon, kahit saan siya nagpupunta ay paniguradong dudurogin siya ng mga taong umaaligid sa kanya makakuha lang ng autograph. Sobrang rami na pati ako ay nabigla sa kasikatan niya. Kahit sa mga fanpages ay ang rami niyang hard-dying fans na animo’y ikamamatay nila kung hindi nila nakikita si Kristina sa isang araw. Nabisita ko na lahat ng fanpages niya, ang rami na parang aabutin yata ako ng isang araw bago ako matapos.“Ang taas na ng lipad mo ah?” Bulong ko at napacross-arms. Paano ba namang hindi tataas ang lipad eh ang laki ng pakpak niya. Malaki nga hindi naman sa kanya, tsk!Hmmm? Binasa ko ang isang post sa page na pinaso
Tiningnan ko ang paligid ng isang villa kung saan ako dinala. This is the first time I have been here. So this is where that old man lives eh? Nilibot ko ang mata ko sa mga nagkikislapang ornaments sa gilid ng daan. Sa paligid kasi ay may maraming nakapalibut na rosas kaya nilagyan ng harang sa gilid ng daan. Harang na animo’y mas mahal pa sa apartment na nererentahan ko.“Right here.”Napatingin ako sa lalaking nagga-guide sa akin patungo sa loob ng napakalaking villa. Pumasok kami sa loob at bumungad sa akin ang naglilinyahang mga nakaunipormeng maids. Ang laki ng villa na ito kaya siguro marami rin silang maids.“Nasa loob siya.” Huminto siya sa isang nakasaradong pintuan at binuksan iyon. Tiningnan ko lang siya habang wala sa mood na pumasok sa loob. Nakita ko ang matanda na nakawheel-chair na ngayon habang nagmamasid sa malawak na hardin. The walls in front are made of glass so the scenery outside can be seen clearly. Hindi ako
“I was so surprised after I heard you came back. I thought I’m never going to have the chance to..” “Of course you won’t ever have the chance. Not in this lifetime.” Sabat ko. I know what he is going to say. I won’t ever forgive him. Never. “Adel.” Mahinahong tawag niya sa akin. “Stop it. Kahit anong gawin mo I won’t forgive you.” Deretsong sabi ko ng walang pagaalinlangan. “…” He sighed. “Tapos na? Dahil aalis na ako. Ayokong mapadpad ulit dito sa lugar na ‘to kaya huwag na huwag mo na akong tawagan pa.” Pinihit ko ang pintuan para umalis na. “What are your plans? I know you came back not because you want to live here.” Sabi niya at napahinto ako. “If I really do have one, huwag kang makialam, matanda. Dahil kung mangingialam ka, baka damayin pa kita.” Isasara ko na sana ang pinto pero nagsalita siya ulit. Ano na naman ba?! “Let me know if you’ll need my help, Adel.” I trembled not because I am touched but because it’s
“Talaga? Kaibigan ka ni Dad? T-then you can have this! It’s yours now!” Sabi niya at binitawan ang toy car.“Awww! You’re not only cute! You’re so kind too!” Sabi ko at nginitian niya naman ako. Hmmm… Ngumiti ako pabalik habang seryosong nag-iisip habang nakatingin sa bata.“Anyway, I haven’t seen your Dad for a long time now because I went abroad. I’m sad kaya nang naka-uwi na ako, I was thinking about giving your Dad a gift. Hinanap ko talaga iyon ng mga ilang araw kaya imagine the hardwork I went through. Huhuhu!” Naiiyak na sabi ko.“Uhmm so where is the gift?” Tanong niya sa akin at napangiti ako ng tuluyan.“You’ll bring it to him for me?” Tanong ko ng masigla.“Of course!” Ngiting sabi niya. Ngayon ko lang aaminin na ang cute na niya ngayon, hehehe!“Ahh! Fortunately I always bring it with me! Here!” Ibinigay
“Mommy! I received so many stars!” Masayang sabi niya at niyakap ang hita ko. Ako naman, nandoon pa rin sa posisyon na tinuturo ko siya dahil sa gulat. Dahan-dahan kong tiningnan ang baby ko na puno ng stars ang mukha, ang kamay at ang school uniform niya. Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maiiyak sa nakikita ko.“A-ang dami nga baby, nagmukha ka tuloy ng galaxy.” Sagot ko sa kanya. Aba eh ang gago yata ng teacher sa kindergarten na ‘to?! Lagyan ba daw pati mukha ni Munde?! Oo masaya akong malaman na marami siyang stars na nakuha, ibig sabihin lang non’ eh madaming achievements nagawa ng baby ko. Pero ibang usapan na yata kung pati mukha ni Munde lagyan niya ng stars?!“Sabi ni teacher ay wala na daw malagyan ng stars sa kamay ko kaya sabi ko na lang sa damit ko na lang ilagay ang stars!” Ngiting pagdadahilan niya. I was shocked speechless. Siya pala ang salarin kung bakit may stars din ang damit niya. Alam mo ba kung
Pinahiran ko agad ang mga luhang tumulo mula sa mga mata ko at tiningnan ang batang humahagulgol sa pag-iyak. Gamit ang nanginginig kong mga kamay ay hinawakan ko ang pisnge niya at tinahan siya.“Bakit? Hindi ba nasa school ka? Lumabas ka ba ng school?” Mahinang tanong ko sa kanya.“Bibili lang sana ako ng snacks kasi wala ako makain.” Pagpapaliwanag niya habang dahan-dahan na siyang tumigil sa pag-iyak.“Binigyan naman kita ng baon ah? Lumabas ka pa rin? Paano kung nadaganan ka nga? Ano nang gagawin ni Mommy? Ha?” Sunod na sunod na tanong ko.“Sorry na Mommyyyy… wahhhhh!” Lumakas na naman ang iyak niya kaya niyakap ko na lang siya. Salamat sa Diyos at walang nangyaring masama kay Munde. Dahil kung meron man, ‘di ko talaga alam kung anong gagawin ko dahil sa pagkataranta. I can’t bear to see my son get hurt, I’d rather get hurt than my baby. Kakayanin ko lahat ng sakit para kay Mund