ตอนที่9.คำถามที่ตอบไม่ได้

คุณหมอหนุ่มที่มาดูอาการของเพื่อนรัก อดแปลกใจไม่ได้ เมื่อเห็นคู่หมั้นของเพื่อน ลงมือทำอาหารกลางวันให้พวกเขา ชายหนุ่มมองหน้าเจ้าของบ้าน ที่ตอนนี้กำลังต้องการคำยืนยันจากเพื่อนสนิทเช่นกัน

"มึงคิดยังไงไอ้หมอ กับเรื่องที่กูเล่าให้ฟัง"ภารันถาม เมื่อทั้งสองพากันมานั่งในสวนหลังบ้าน เพราะพาเพื่อนลงมาแอบดูคู่หมั้นสาว เลยทำให้ทั้งสองเดินคุยกันมาจนถึงสวน

"กูก็ว่าแปลกๆ ปกติคุณเพชรเธอไม่เคยทำอะไรแบบนี้"กฤษณะตอบคำถาม 

"นั่นแหละกูถึงได้รอให้มึงมาเห็นเองกับตา"ภารันบอกไปตามตรง เขาเองก็สงสัยเรื่องนี้ตั้งแต่วันที่เพชรน้ำหนึ่งเดินเข้ามาในบ้าน ผู้หญิงคนนี้จูบไม่เป็น

"เป็นไปได้ไหมว่าเธอกำลังเปลี่ยนแปลงตัวเอง"คำพูดของหมอหนุ่มทำให้ภารันคิดตาม

"คนอย่างเพชรน้ำหนึ่งไม่น่าจะคิดได้"

"มึงมองโลกแง่ร้ายไปหรือเปล่า"กฤษณะว่าให้เมื่อเพื่อนตอบมาแบบนั้น

"มองโลกในแง่ดีแล้วได้อะไร ผู้หญิงคนนั้นทำให้กูไม่ไว้ใจอะไรง่ายๆอีกแล้ว สิ่งที่เธอทำ มันทำให้กูไม่เคยไว้ใจเธออีกเลย"ภารันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด เขาเคยรักเพชรน้ำหนึ่งมาก แต่เธอก็ตอบแทนเขาอย่างเจ็บปวดที่สุด

"กูว่ามึงถอนหมั้นกับเธอดีกว่าไหม ต่างคนต่างไปมีชีวิตเป็นของตัวเอง"

"นั่นยิ่งทำให้กูกลายเป็นคนแพ้"

"มึงก็เป็นแบบนี้ รักคือการให้อภัย"

"แต่ไม่ใช่กับผู้หญิงคนนั้น ที่กูเรียกมึงมาเพราะต้องการให้มาช่วยกูจับผิดเธอ ไม่ใช่ให้มึงมาสอนกู"

"เออ...กูคิดบางอย่างได้แล้ว เป็นไปได้ไหมว่าเธอจะมีคู่แฝด"คำพูดของหมอหนุ่ม ทำให้มือที่ยกน้ำขึ้นดื่มชะงักไปนิด 

คู่แฝดอย่างนั้นเหรอ มันจะเป็นไปได้ยังไง

"บางทีเพชรน้ำหนึ่งอาจจะมีคู่แฝดแล้วสลับตัวมา แบบในละครไง"

"ไม่ยักรู้ว่าหมออย่างมึง มีเวลาดูละครด้วย"

"มีความเป็นไปได้ทางทฤษฎีสูง"หมอหนุ่มไม่สนใจคำพูดว่าแดกของเพื่อน ยังคงวิเคราะห์ข้อมูลต่อไป

"มีอะไรบ้างไหมที่เธอแตกต่างจากคุณเพชร บางอย่างที่คุณเพชรไม่ทำ แต่เธอทำ"

"หลายอย่าง"

"งั้นมึงก็ต้องพิสูจน์"

"ยังไง"

"เรื่องนี้มันก็แล้วแต่มึงสิ กูจะรู้ได้ไง ว่าแต่คุณเพชรมีจุดสังเกตอะไรไหม เช่นจุดที่คนอื่นไม่รู้แต่มึงรู้อะไรแบบนี้"

"เพชรจะมีแผลเป็นที่แขนข้างซ้าย"

"งั้นมึงก็ต้องพิสูจน์ เรื่องนี้สำคัญมากนะรัน มึงต้องรีบตรวจสอบ เพราะถ้าเธอไม่ใช่คุณเพชร มึงจะได้ระวังตัว เธอเข้ามาหามึงแบบนี้ มีแผนอะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้"

"มึงก็เวอร์ กูว่าคงไม่มีแผนหลอก ถ้าเป็นแบบที่มึงว่า เรื่องนี้น่าจะเกี่ยวกับเพชรน้ำหนึ่ง มึงช่วยกูหน่อยล่ะกัน ตามหาเพชรน้ำหนึ่งให้กูที กูจะจับตาดูเธอคนนี้เอาไว้ ฝากด้วยนะหมอ"

"ชักตื่นเต้นแล้วสิ เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำ"หมอหนุ่มพูดติดตลก เพราะไม่อยากให้เพื่อนกังวล ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เพชรน้ำหนึ่ง แต่เธอมาเพื่อดูแลภารัน ก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง ผู้หญิงตัวเท่าลูกแมวภารันไม่มีปัญญาจัดการให้อยู่หมัด ก็แล้วแต่เวรแต่กรรม

[สามวันต่อมา]

เวลาส่วนใหญ่ของพลอยพัดชา จะหมดไปกับการทำอาหาร ปลุกต้นไม้และดูแลทำความสะอาดบ้านไปเรื่อย เธอหลบหน้าแขกของภารัน เพราะไม่รู้ว่าแฝดพี่ทำอะไรไว้กับใครบ้าง แต่ถ้าขัดไม่ได้จริงๆก็จะออกไปทักทาย แล้วเลี่ยงไปทำงานของตัวเอง ภารันเองก็ใช้เวลาอยู่กับงานเสียเป็นส่วนใหญ่ วันๆทำแต่งาน จะเจอกับเธอแค่เวลาอาหาร แต่วันนี้เป็นวันพิเศษหลังจากทานอาหารเย็น ภารันก็ชวนเธอดื่มต่อ เขาเลือกเครื่องดื่มที่เธอชอบเพื่อมาเอาใจเธอ

"ปกติฉันเห็นเธอชอบดื่ม ทำไมวันนี้ไม่เห็นแตะมัน"ภารันถามเมื่อเห็นเธอแทบจะไม่แตะน้ำสีหวานในแก้วเลยด้วยซ้ำ

"ฉันก็ดื่มนี่คะ"เธอตอบกลับ เมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกจับผิด

"เพชรแผลที่แขนข้างซ้ายไปโดนอะไรมานะ"ถามถึงแผลเป็นที่แขนของคู่หมั้นสาว

"ฉัน..."เธอตอบไม่ได้เพราะไม่คิดว่าเขาจะถามถึงเรื่องนี้ เธอเองก็ไม่ได้ถามเพชรน้ำหนึ่งว่าแผลที่แขนเกิดมาจากอะไร

"ฉันเคยบอกคุณไปแล้วนี่คะ"ตอบเลี่ยงไปอีกทางเพราะคิดว่าเพชรน้ำหนึ่งน่าจะบอกเขาแล้ว

"ฉันจำได้ว่า เธอบอกว่าทะเลาะกับน้องสาว แล้วน้องก็เอาไขควงมาแทงที่แขนเธอ"

"ไม่จริง!"ตอบอย่างลืมตัว เพราะเธอไม่ได้ทำแบบนั้น

"หือ..."ภารันทำท่าทางงุนงงกับการกระทำของเธอ

"เรื่องแผลของฉันมันไม่น่าจดจำ คุณอย่าถามอีกได้ไหมคะ"

"เพราะเธอไม่รู้คำตอบใช่ไหม"

"คุณรัน!"พลอยพัดชาตกใจกับคำพูดของเขา พักนี้เขาเริ่มพูดจาแปลกๆกับเธอ เขาไปรู้อะไรมาอย่างนั้นหรือ หญิงสาวเริ่มกังวล เพราะนอกจากตากับยายแล้ว เธอก็ติดต่อกับคนในครอบครัวไม่ได้สักคน โดยเฉพาะเพชรน้ำหนึ่ง ที่ปิดมือถือหนีเธอไปตั้งแต่วันนั้น เธอพยายามติดต่อกลับไป เพราะอยากรู้เรื่องของภารันให้มากกว่านี้ พอเขามีคำถามเธอก็หวาดระแวงไปหมด