Chapter 4

Alyanna's Point Of View

Nang makarating na kami sa airport ay agad kaming sinalubong ng driver ni Auntie Marina dala dala ang board na kung saan ay nakasulat ang pangalan ko.

"Ikaw po si Ma'am Alyanna?" Tanong ng driver.

"Ako nga po," nakangiting wika ko.

Medyo nahihilo pa ako, dahil siguro sa jetlag kaya ganito ang nararamdaman ko. Agad niyang nilagay ang aming mga gamit sa compartment ng van pagkatapos ay pumasok na kaming mag-iina sa loob.

"What's your name?" Tanong ko sa driver.

"I-I'm Toper, Ma'am." Aniya, mahahalata sa boses ang b sa pagsasalita ng wikang Ingles.

Base sa obserbasyon ko ay halos magkasing-edad lang kami ni Toper. Well, mabait naman siya at tingin ko'y maaasahan.

"Naku! 'Wag mo na akong tawaging 'Maam' dahil halos magkasing-edad lang naman siguro tayo." Natatawang wika ko.

Kita sa reaksyon niya na nakahinga siya ng maluwag nnag mag-tagalog ako. " Jusko! Akala ko ho ay mahihirapan ako sa pagsasalita ng English hahaha." Kamot ulong wika niya.

"We do understand Filipino language, tho." Wika ni Timothy dahilan para panlakihan ko siya ng mga mata.

"What did I tell you, Tim? It's bad to intrude on the elders'conversation." I uttered.

Masama naman kasi ang makialam at makisali sa pinag-uusapan ng mga nakatatanda lalo na't bata pa lang sila. Maliban do'n, hindi siya tinatanong kaya hindi dapat siya ang magsalita.

"I'm sorry, Mom." Nakayukong paumanhin mi Timothy.

I heaved a deep breath then I stared at him and smiled, "It's alright. Just please don't do it next time po, okay?" Pilit na nakangiting wika ko sa kaniya.

Tahimik naming tinahak ang daan papunta sa bahay ni Auntie Marina. Ni isa ay walang nagsalita, marahil sa pagod kaya hindi nagkulit ang kambal.

Ako naman ay abala sa pag-surf sa internet. Naghahanap ng pwede kong apply-an na kumpanya. Ayon na agad ang unang pumasok sa isip ko nang makarating kami rito. Ang makahanap agad ng trabaho dahil ayaw kong i-asa lahat ng gastusin kay Auntie Marina.

Hindi naman kasi kami pumunta ng mga anak ko rito para umasa kay Auntie Marina. May edad na ai Auntie Marina at hangga't maaari ay gusto kong mag-ipon siya ng pera niya para kapag may gusto siyang bilhin ay mabili niya.

Natigil ako sa pag-iisip ng maraming bagay nang pumasok ang van sa loob ng subdivision. Ginising ko na ang kambal upang kahit papaano'y mahimasmasan sila. Mahirap gisingin ang kambal at t'wing bagong gising sila ay wala sila sa wisyo kaya kahit kakapasok pa lang namin ng subdivision ay ginising ko na sila agad. Nag-unat sila at papikit-pikit ang mga mata na tumingin sa labas ng bintana.

"Are we near Granny's house already?" Tanong ni Theo.

Lumingon ako sa kaniya bago nagsalita dahilan para ibaling niya sa akin ang kaniyang paningin. "Yes, baby. Fix yourselves we're near Granny's house," I uttered that made them fix themselves.

"I'm so excited!" Malawak na nakangiting ani Timothy.

Noon pa man ay naitatanong na sa akin ng kambal kung ano ba ang itsura ng Pilipinas. Maraming beses ko na sa kanilang naikwento ang itsura ng bahay namin noon. Sa ngayon, hindi ko pa kayang ipunta ang aking mga anak sa mansyon ng mga magulang ko dahil sa masasakit at masasamang ala-ala na naranasan ko noon.

No'ng makapasok na kami sa loob ng isang malaking gate ay agad na bumungad sa amin ang mga gwardiya at mga kasambahay ni Auntie Marina. Kinuha nila ang aming mga gamit sa compartment at tinulungan kaming mag-iina bumaba sa van.

"Alyanna, hija!" Dinig kong sigaw ni Auntie Marina sa aking likuran.

Agad akong lumingon sa kaniya at tumakbo para yakapin siya. Kulang ang salita upang maipahayag ang sayang nararamdaman ko ngayon. Si Auntie Marina ang isa sa mga Tiyahin ko na close na close ko talaga dito sa Pilipinas.

"Auntie!" Wika ko, mahihimigan ang excitement at pangungulila sa tono ng aking pananalita.

Nang maghiwalay kami mula sa pagkakayakap ay agad kong nilingon ang kambal upang ipakilala sila kay Auntie Marina. 

"Here's Timothy while this young man beside him is Theodore. Theo and Tim, she's Granny Marina." Wika ko dahilan para lumapit ang mga bata at sabik na niyakap ang kanilang Lola.

"We heard so much about you, granny! It's nice meeting you po." Nakangiting ani Theo habang si Tim naman ay humawak sa kamay ni Auntie Marina.

Matapos ang ilang minutong pag-uusap ay nagdesisyon na kaming pumasok sa loob ng mansyon. Nakalagay ang mukha ng kambal sa halos lahat ng picture frame. Walang asawa't anak si Auntie Marina, kaya siguro ganu'n na lang ang tuwa niya nang malaman niyang lilipat kami rito sa kaniyang mansyon.

"Paano sila nakakaintindi ng tagalog gayong hindi naman sila nakakapagsalita?" Takang tanong ni Auntie Marina.

Bahagya akong napangiti at nagpaliwanag sa kaniya. "Auntie, nakakaintindi po sila pero hindi nakakapagsalita. Meaning to say that they understand some filipino words but they can't utter those words properly." Turan ko.

Tumango-tango si Auntie Marina at ibinaling ang paningin kay Tim na halatang hindi kayang ubusin ang nakalagay na pagkain sa kaniyang plato.

"I can't finish eating these foods, Mom." Nakayukong ani Tim, halatang alam niyang mali ang pagkuha niya ng maraming pagkain at hindi niya kayang ubusin.

"What did Mommy tell you?" Tanong ko.

"Kids must not put foods in their plates that they can't finish." Turan ni Tim. Mahihimigan ang takot sa tono ng kaniyang pananalita.

Ayaw ko kasing masanay ang mga anak ko na nagsasayang ng pagkain dahil ma-swerte pa kami at nabibili namin ang mga pagkaing gusto namin 'di tulad ng mga batang nasa lansangan na nanlilimos pa upang makakain. Mahirap magsayang ng pagkain, nakakagaba.

"Naku! Pabayaan mo na, Alyanna. Pagbigyan mo na, ako na ang nakikiusap." Saway ni Auntie Marina.

Ibinaling ko ang aking paningin kay Tim na hanggang ngayon ay nakayuko at iiling-iling na nagsalita, "Alright," wika ko pagkatapos ay bumuntong hininga.

Nang natapos kaming kumain ay agad akong nagrpesinta na magliligpit subalit pinatigil ako ni Auntie Marina dahilan para ihinto ko ang pagliligpit ko. "Hayaan mo na sina Berna ang magligpit d'yan, hija. Asikasuhin mo na ang muna ang kambal." Nakangiting aniya.

Hindi na ako nakipagtalo pa at sinamahan ang kambal na umakyat sa kwarto namin. Buong akala ko ay magkakasama kaming tatlo ng mga anak ko sa kwarto subalit gano'n na lang ang gulat ko nang huminto si Auntie Marina sa aking tabi at nagsalita, "Magkasama ang kambal sa isang kwarto. Doon ka matutulog sa katabi nilang kwarto, Alyanna." Nakangiting ani Auntie Marina.

"Hindi po sila sanay na wala ako—," hindi ko na natuloy pa ang dapat kong sasabihin nang biglang magsalita si Auntie Marina.

"They're not getting younger. Kailangan nilang matutong maging independent." Aniya at tuluyan nang umalis.

May punto naman si Auntie Marina subalit may parte sa akin na nag-aalalang silang dalawa lang ang nasa kwarto. Hindi na lang ako nagsalita pa at kibit balikat na pumasok sa kwarto ng kambal upang ayusin ang higaan nila at mga gamit.

to be continued