002

KINABUKASAN, masakit ang ulo ni Quincy nang magising siya. Marahan niyang iminulat ang kaniyang mga mata at napangiti siya nang maalala ang nangyari sa kanila kagabi ng inaakala niyang si Fern. Pagkatingin niya sa kaniyang tabi, laking gulat niya nang mapagtantong hindi si Fern ang nakatalik niya kagabi kundi ang kakambal nito! Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Naibigay niya kay Hiro ang pinakaiingatan niyang virginity!

"Shít!" mahinang mura ni Quincy at saka dali-daling umalis sa kamang iyon.

Mabilis niyang isinuot ang pinulot niyang damit sa lapag. Kahit na masakit at mahapdi ang pagitan ng kaniyang hita, pinilit niyang maglakad patungo sa elevator. Tulala siya nang makauwi siya sa bahay nila. Hanggang sa napaiyak na lamang siya. Muntik pa siyang mapasigaw nang tumunog ang kaniyang cellphone. Tumatawag si Fern. Pinahid niya ang kaniyang mga luha at saka tumikhim ng ilang beses.

"Hello, love?" wika niya sa normal na tono.

"Good morning, love! Nasaan ka na? Nandyan ka pa ba sa hotel? Sunduin na kita at ihatid sa inyo. Sorry hindi na ako nakapag-update sa iyo. Nagkaroon kasi ng emergency sa kompanya kaya kinailangan kong umalis kaagad. Si Hiro na lang ang inutusan kong maghatid sa iyo sa kuwarto mo. Nakatulog ka ba ng maayos sa hotel?" wika ni Fern sa kabilang linya.

"Y-Yes. N-Nakatulog ako ng maayos. Nakauwi na pala ako sa bahay. Medyo inaantok pa nga ako."

"Okay sige magpahinga ka na. See you later, love. I love you!"

"I-I love y-you too, love..." nauutal niyang wika bago ibinaba ang tawag.

Nang ibaba ni Quincy ang tawag, napaluha na lamang siya. Gusto niyang sakalin ang sarili dahil sa katangahan niya ngunit sa katunayan, may mali din naman si Fern dahil hindi kaagad sinabi ni Fern na inutusan niya ang kakambal niya para ihatid siya sa kwarto na iyon. Syempre magkamukhang-magkamukha ang dalawa dahil kambal nga, hindi kaagad namalayan ni Quincy na hindi si Fern ang katabi niya sa kamang iyon. At dahil parang sasabog na siya ikinuwento niya si Maris ang nangyari at nawindang ito.

"Paano iyan? Nakakaloka ka naman! Pero mali rin talaga si Fern dahil hindi siya nagsabi kaagad! Huwag ka lang talaga sana mabuntis! Niloob ba ni Hiro?!" kinakabahang tanong ni Maris.

Hindi nagsalita kaagad si Quincy dahil hindi niya rin alam. "Ano ba iyon? Iyong ano niya? Katas? Hindi ko alam. Wala na akong matandaan sa nangyari basta iyon.. may naganap sa amin! Hindi ko alam kung mapapatawad ako ni Fern kapag nalaman niya ang totoo! Ayokong hiwalayan niya ako, Maris kaya please huwag na huwag mong sasabihin kahit kanino. Parang sasabog ako kanina kaya sinabi ko sa iyo..." naluluhang wika niya.

Mabilis na tumango si Maris. "Oo pangako. Hindi ko ipagsasabi kahit kanino."

Hindi nakatulog ng gabing iyon si Quincy kaya naman kinabukasan, halatang puyat siya. May dinner sila kasama ang bawat pamilya. Hindi niya magawang makatingin kay Hiro na pinagmamasdan siya.

"Love? Ayos ka lang ba? Bakit hindi mo pa ginagalaw ang pagkain mo?" bulong ni Fern sa kaniya.

Kumakain na kasing lahat doon pero siya, nakatingin lamang sa pagkain niya. Napag-usapan din na mamo-move ang kasal nila dahil sa emergency sa kompanya ng pamilya ni Fern. May kailangan lang ayusin doon at bigyang pansin. Wala namang naging reaksyon si Quincy at sumang-ayon lang siya.

"Ahm.. medyo busog pa kasi ako pero kakainin ko ito," nakangiti niyang sabi.

Pasimple niyang tiningnan si Hiro at laking gulat niya nang makitang nakatingin ito sa kaniya. Kanina pa niya nararamdaman ang pares ng matang nakatutok sa kaniya at iyon ay si Hiro. Sobra siyang naiilang at parang gusto ng umuwi ngunit hindi puwede.

"Hindi ka naman ba nagtatampo dahil ilang buwan pa ang hihintayin natin bago tayo ikasal? Kung ako kasi ang tatanungin, ayos lang naman. Naiintindihan ko naman sina mommy at daddy."

Pilit na ngumiti si Quincy. "A-Ayos lang din sa akin. Mas importante ang business ninyo. Huwag kang mag-alala, magiging maayos din ang lahat."

Akala ni Quincy, maihahatid siya ni Fern sa kanilang bahay pero hindi dahil kinailangan kaagad nitong umalis. Si Fern kasi ang nagpapatakbo ng kompanya nila dahil si Hiro ang namamahala sa ibang negosyo ng kanilang pamilya. Pinakisuyuan ulit ni Fern ang kambal niyang si Hiro kaya kahit labag sa kalooban ni Quincy, wala siyang nagawa. Kasama ni Quincy ang pamilya niya at mahirap ng sumakay dahil gabi na rin.

"Maraming salamat, Hiro sa paghatid," wika ng ina ni Quincy.

"Walang anuman po," sagot ni Hiro.

Nakatingin lamang si Quincy sa kanilang dalawa. Akma na nga sana siyang papasok sa loob ng kanilang bahay nang tawagin siya ni Hiro. Wala sana siyang balak lingunin ito pero nandoon ang kaniyang ina. Naisip niyang baka magtaka ito kaya hinarap niya ang binata.

"Ano? May sasabihin ka bang importante?" mataray niyang sabi.

Tumikhim si Hiro. "Tungkol sa nangyari sa atin, gusto kong humingi ng sorry pero gusto ko lang din malaman mo na hindi ko pinagsisisihan iyon."

Nanlaki ang mga mata ni Quincy. "Hayop ka. Alam mong nakainom na ako no'n at hindi ko naman alam na ikaw pala ang kasama ko at hindi si Fern pero hindi ka nagsalita. Talagang ginusto mong angkinin ako ng gabing iyon, tama? Bakit? Bakit mo ginawa iyon?"

Bumuntong hininga si Hiro. "Hindi ko nasabi sa iyo na gusto na kita noon. Ako naman talaga ang una mong nagustuhan at hindi si Fern, 'di ba? Kaya laking gulat ko nang maging kayo na. Pero nanahimik ako at pilit na inalis ka sa isipan ko. Kaya lang dahil karelasyon mo ang kambal ko, palagi kitang nakikita at nahihirapan akong alisin ka sa puso't isipan ko."

Nanlaki ang mata ni Quincy. Totoo namang si Hiro ang unang lalaking minahal niya noong highschool pa lang sila. Pero naibaling ang atensyon niya kay Fern dahil hindi naman siya pinapansin ni Hiro noon. At inakala niyang hindi siya nito magugustuhan. Ang hindi niya alam, nahihiya lang din si Hiro noon. Mahiyain kasi noon si Hiro at busy din sa pag-aaral kaya hindi niya masyadong binigyan pansin ang nararamdaman para kay Quincy.

"Tama na, Hiro. Huwag mo ng ibalik ang nakaraan dahil ang kakambal mo na ang mahal ko. Tigilan mo na ako. Ibaon mo na lang sa limot ang nangyari sa atin. Please, huwag mong sasabihin kay Fern. Ako na ang bahalang magpaliwanag sa kaniya. Huwag mong sirain ang kasal naming dalawa. Mahal na mahal ko ang kapatid mo," nangingilid ang luha niyang sabi.

Nagtangis ang ngipin ni Hiro. "Hindi ko maipapangako, Quincy. Dahil kapag nalaman kong nagbunga ang gabing iyon, pananagutan ko ang anak natin. At hindi ko hahayaang ikasal ka sa kakambal ko," mariin niyang sambit bago umalis.

Umagos naman ang luha ni Quincy sa kaniyang mga mata habang nakasunod ng tingin sa papalayong sasakyan ni Hiro.