Chapter 5

I woke up feeling fresh as flowers. Napasarap ang tulog ko. Ni hindi ko namalayan na wala na pala si Morgan sa tabi ko. We slept together…again. Muli ko tuloy naalala ang nangyari kagabi. After I asked that question, bigla na lang tumigil si Morgan sa ginagawa niya. Muli itong naging malamig sa akin. If I somehow offended him, maybe I am right. May personality disorder ito.

I am a observer. Base sa kinikilos at trato niya sa akin, idagdag pa ang sinabi sa akin ni Manang na naglinis sa akin na pagpasensyahan niya ang mga alaga niya, doon ko napagtanto kung anong mayroon si Morgan.

Morgan didn’t confirmed yet. Pero alam ko sa sarili ko na totoo ang hinala ko. Kaagad akong nag-ayos ng sarili at sinubukang lumabas pero muli na naman akong naka-lock mula sa labas! Morgan locked me again! Sabi niya pwede akong maglibot libot sa loob ng mansiyon niya?! Nant-talkshit ba iyon?

Naaasar akong sumigaw. “Nakakainis ka, Morgan!” Masamang masama ang titig ko sa pintuan hanggang lumipas muli ang oras. Wala man lang kasing pwedeng gawin sa silid niya.

Nang bumukas iyon at pumasok si Morgan na may dalang pagkain, kaagad akong tumayo at lumapit sa kaniya.

“Morgan, I thought I am free to roam outside of this room?” Wala itong suot na salamin kaya alam kong ibang personality niya iyon.

Malamig niya akong tiningnan. “I changed my mind.” Inilapag niya ang dalang pagkain niya. Hindi iyon plural kasi cereal lang yung dinala niyang pagkain sa akin. Ni wala man lang kanin! Bumuntong hininga tuloy ako. Maybe I really offended him.

I smiled, “Okay, thanks for bringing me breakfast.” Kinuha ko iyon at sinimulang kainin sa harapan niya kahit pa hindi ko gusto ang lasa non. I was already on verge of puking when I finished my food. Ibinigay ko iyon sa kaniya na kanina pa nakatitig sa akin.

“Here.” Kinuha niya iyon at akmang aalis nang pigilan ko siya. “Can you bring me books, Morgan? I am so bored here.” Binigyan ko siya ng matamis na ngiti at nagpapa-awang mata.

He shooked his head. “No.” And he left me! Narinig ko pa ang pag-lock niya mula sa labas. Naiinis na pumadyak ako. I sat on his bed again. Nagsisimula na tuloy akong maasar sa kaniya. But I remembered, he has disorder. Kailangan ko itong intindihin.

Kaya naman ay hindi na ako nagmaktol pa. I cleaned his room. Hindi naman ito gaanong marumi pero wala kasi akong magawa. Muli akong naghintay hanggang sa pumasok muli si Morgan sa silid niya.

This time, nakasalamin na ito. Kaya naman ay kaagad akong lumapit sa kaniya. For sure, hindi ako nito matatanggihan. “Morgan, can you tour me around your mansion? Or your island? I am so bored to death.” Umakto pa akong mahihimatay.

“No.” Umiwas ito ng tingin sa akin at may kinuha lang na panibagong salamin niya. He quickly left after that. Naiinis na binato ko ang unan sa pintuan. Pati ba naman ang ganoong personalidad niya ay gusto akong ikulong?!

Pinagdiskitahan ko tuloy ang salamin niya. I tried them multiple times. Wala naman palang grado yung mata nung lalaking iyon. Trip lang siguro nun na magsalamin. Nang ma-bored ako sa salamin niya ay nahiga na lamang ako at pinagmasdan ang karagatan.

Napaisip tuloy ako. Ano kayang balita sa pamilya ko? Si Danica kumusta na kaya siya? Para tuloy isang taon ko siyang hindi nakita. Si Dave kaya? Kumusta na rin ang mga pasa at sugat non? Kawawa naman kasi. Binugbog ni Morgan ang gurong iyon. Dave wasn’t my type. Wala naman akong planong i-enterntain ito kahit pa pumayag ako sa dinner date niya. I just don’t want to be rude. How about my students? Nakaka-miss din palang magturo ng bata.

Marami akong naisip sa mga oras na iyon. At nang bumalik si Morgan ay nagtama kaagad ang tingin namin. Wala na ulit itong salamin. Inirapan ko siya at nahiga muli. Mula sa gilid ng mata ko ay nakita kong may ilinagay siyang libro sa side table at kaagad ding umalis.

Hindi ko ginalaw ang binigay niyang libro hanggang sa dumating ang tanghalian. He brings me food. Kanin at scramble egg at hotdog na iyon!

“Eat this,” he said coldly. Hindi ko siya pinansin at tinalikuran lang siya. “Anna,” he called me again. Umirap ako sa hangin. Kanina cereal ang ipinakain niya sa akin. Ngayon naman itlog! Typical breakfast foods! Hindi naman sa nag-iinarte ako pero lunch na! Maybe past lunch! Hindi naman sa nagrereklamo ako pero allergic ako sa hotdog! Ayaw ko rin naman ng itlog.

Naaasar na pumasok si Morgan ng banyo. Nang lumabas ito ay nakaligo na. Mukhang napansin nito na hindi ko ginalaw ni butil ng kanin na dinala niya.

“Why don’t you eat your food, Anna Sage?” Pinukol niya ako ng matalim na titig. Inirapan ko lang siya. “Ayaw mo naman sigurong itali kita ulit at piliting kumain? I don’t bluff.” dagdag pa nito at binalingan ang posas na nasa side table ng kama.

Naiiritang tumayo ako at kinuha yung libro at posas niya na nasa side table. I handcuffed myself beside the other side table near the bed. Pinosasan ko ang sarili ko kung saan ako komportable at hindi mangangawit.

Mukha itong nagulat sa ginawa ko. Sino ba naman ang hindi?

“Happy?” sarkastikong sabi ko rito. Humiga ako at muli siyang tinalikuran. I started reading his book. Muli akong nakiramdam.

Dinig na dinig ko ang malakas na pagsara ng pinto. Mukhang lumabas ito. Doon ako nakahinga ng maluwag. Actually, nakakatakot talaga ang side niyang iyon. Gusto ko lang ipakita kay Morgan na hindi naiiba ang trato ko sa kaniya kahit pa alam ko ang disorder niya.

I read the book he gave me for hours. Natigil lang ako nang mapansin na maggagabi na. Ilang oras na rin simula nang iwan ako ni Morgan. Hindi pa ito bumabalik. Mukhang nainis na sa akin. Okay lang kung ang kapalit naman non ay iuuwi na niya ako.

Napalabi ako nang mapatingin sa nakaposas kong kamay. Hindi ko na pala iyon matatanggal. Bahagya na rin nananakit ang kamay ko. Ang tanga ko naman kasi e. Naiirita na rin kasi ako sa kaniya kanina. Hindi marunong makiramdam!

I waited for Morgan that night. Hindi man lang niya ako naisipang dalhan ng pagkain. I slept without any food digesting. Ayaw ko talaga nung dinala niya sa aking scramble egg at hotdog.

Nagising ako nang may maramdaman akong humalik sa noo ko. I know it’s Morgan. Naririnig ko itong bumubulong sa hangin.

“Why won’t she eat?”

“Did you do something?”

“Fuck, what if she die in starvation?”

“I won’t let that!”

Mukhang kinakausap na naman nito ang sarili- his other self.

“I’m allergic,” I said. Bumangon ako at sinamaan siya ng titig. Wala itong salamin kaya alam kong hindi ko kausap ang nerdy personality. Napansin ko na hindi na nakaposas ang kamay ko. Tinanggal niya siguro. I massaged my wrist.

“What?” Lumalim ang gatla nito sa noo.

“Allergic ako sa itlog kaya hindi ako kumain,” ulit ko pa. Worry became visible on his face.

“I’m sorry. Why didn’t you tell me earlier? I didn’t know.” Puno ng pagsisisi ang mukha nito.

Nag-iwas ako ng tingin. “Galit ka sa akin, hindi ba?” Iyon lang naman ang naiisip kong rason kung bakit ganoon ang pakikitungo niya sa akin.

“Why would I be mad at you?”

“I offended you last night because I asked if you have a personality disorder. I shouldn’t ask that, Morgan. I am sorry. I became insensitive.” Lumambot ang mukha nito.

Morgan caress my cheeks. Napapikit ako. “No, love. I told you. You can ask anything. Hinding hindi ko kayang magalit sa iyo.”

I smiled at him and hugged him. Mukhang nagulat ito sa ginawa ko. “Thanks,” I whispered. Mas lalong lumawak ang ngiti ko nang hagurin niya yung likod ko. Bumitaw ako sa kaniya.

“Do you like to eat outside of this room?” he asked. Umiling ako. Masyado na rin akong inaantok pa. Mahirap matulog ng busog.

“No, thanks. Maliligo na lang muna ako. But do you have milk here? Can I have one? Gawan mo ako,” utos ko rito.

“Of course.” Kaagad itong tumalima at lumabas ng silid. He still locked the door from outside but I didn’t mind.

Mabilis akong naligo. Nang makalabas ay naroroon na rin si Morgan. May binabasa ito sa laptop nito. Lumapit ako sa kaniya at kinuha yung blower.

“Morgan, can you dry my hair, please?” Malambing kong saad. Mukha itong nagulat pagkatapos ay lumipat ang tingin niya sa hawak ko.

“I don’t know how to use that,” malamig nitong sagot. Napasimangot ako. Ibang personalidad niya pala ang gumawa non sa akin kagabi. But still, I want him to do it again. May ibang personalidad lang siya pero isang katawan lang naman ang ginamit nila.

“You did it last night. Sabi mo masamang matulog ng basa ang buhok.”

“I did?”

“Yes but maybe your other self did it. But it’s fine. I’ll wait for him na lang – Ay!” Napatili ako nang kuhanin niya sa akin yung blower. Masama na naman ang aurang pumapalibot dito. His face were dark and jealous.

“I’ll do it. Huwag mo lang siyang hanapin. Sit down.”

I bit my lip. Is he jealous of himself?

Naupo ako sa gitna ng kama and Morgan started to dry my hair. Ang sarap non sa pakiramdam. Alam kong napipilitan lang siya pero magaan na magaan pa rin ang paghawak niya sa buhok ko. Parang takot itong masaktan ako.

“Morgan, p’wedeng magtanong ulit ng tungkol sa iyo?” Gusto kong malaman kung ilan ang personalidad niya. I’m confused sometimes.

“Anything.”

“You won’t get mad?”

“Of course not.”

“Ilan yung personality mo? Do they have different names? What are your similarities? Sinong original sa inyo?” sunod-sunod kong tanong dito. Morgan chuckled because of that. Kusa ring huminto ang pagtibok ng dibdib ko. Paano ba naman kasi. Napakagwapo niyang tumawa!

“One question at a time, love. To answer your questions, I have two personalities. It already includes me. And no, we don’t have. We are both living in one name, Havoc. We don’t have much similarities. We’re completely different. Who’s the original? None.” He continues to dry my hair.

Napalingon ako sa kaniya bigla dahilan para tumama sa akin yung hangin mula sa blower. Kaagad niyang ibinaba iyon. “Walang original? Bakit?” nagtataka ako. Possible ba iyon?

Umiling-iling ito. “I’ll tell you tomorrow. You should sleep. Your hair is dry.” Inirapan ko siya. Pabitin masyado. Kainis.

Nang gabing iyon ay magkatabi kaming natulog. The jerk even hugged me from behind. Hindi ako umangal sa ginawa niya. I let him. This is the first time he did that to me. Usually, magkatalikuran kaming dalawa.

“Morgan, what part of the Philippines is this island of yours? Are you really 30 years old? Saan mo ako unang nakilala o kaya naman nakita?” Hindi ko na naman mapigilan ang sarili kong magtanong. Hindi ko nakikita ang reaksyon nito dahil nakatalikod ako.

Havoc buried his face on my batok. Nagsitaasan lahat tuloy ng balahibo ko nang maramdaman ang mainit niyang hininga.

“Tomorrow, love. I’ll tour you on my island and answer all of your questions,” he whispered.

“Baka naman hindi ka na naman tumupad sa sinasabi ko. You’re eating your words. Sabi mo, hahayaan mo akong maglibot dito sa mansiyon tapos maghapon mo naman akong kinulong.” Tinampal ko ang kamay niya nang mapunta iyon sa dibdib ko. Minamanyak na naman niya ako! Noong una ay sinubukan niya akong gahasain!

Havoc chuckled, humigpit ang yakap nito sa akin. “I am keeping my words now. Too bad. I like your breast against my palm.”

Kinurot ko siya. Pasalamat siya hindi ako umaangal sa lahat ng ginagawa niya sa akin ngayon. “Asshole.”