Chapter 3

Hindi ako pumasok ng araw na iyon dahil sa takot hanggang sa mga sumunod na mga araw. Many teachers called me even the dean. Nagdahilan lamang ako na may sakit. Mabuti na lamang ay may substitute teacher ako na humalili sa pagtuturo sa oras ko. At sa mga oras na iyon, nakapag-isip ako. Aalis ako sa Morgan University. I can’t keep teaching where Havoc was around. That student was dangerous. No’ng araw lang na iyon ako nakaramdam ng takot sa tanang ng buhay ko.

Kaya namang nang dumating ang lunes, pumasok ako. I submitted my resignation letter and attented my morning class. Maraming beses ko nang nakasalubong si Havoc. Umakto lang ako na parang walang nangyari kahit pa at pinupukulan na naman niya ako ng mga maiinit na tingin. Mabuti na lang Danica was with me whenever we bump each other.

“Ang tahimik mo yata ngayon, ‘te,” sita sa akin ni Danica. I sighed.

“Still not better,” mahina kong saad. The two decided to have lunch together. Ngayon lang muli kaming nagkasama simula noong magturo ako sa kolehiyo.

“Napapansin ko ha, lagi ka na lang wala sa sarili mula kaninang pumasok ka. Ano bang nangyayari sa iyo, Anna?” Nameywang pa ito sa akin. “Tell me what’s happening to you? This past few days, Teacher David was looking for you too.” Ang boses nito ay parang kinikilig pa pero walang naging epekto iyon sa akin. Gusto kong magsalita para ikwento ko ang nangyari noong mga nakaraang araw ngunit hindi ko magawa. Sa tuwing bumubuka bibig ko ay naaalala ko ang mga banta sa akin ni Havoc. Ni hindi ko rin makwento sa aking kaibigan na nagpasa na ako ng resignation.

I was silent the whole while with Danica. Natatakot ako na baka kung anong lumabas sa bibig ko. We both separated for our last class this afternoon. Ang klase ko kung saan maglalandas na naman ang krus naming ni Havoc. I decided not to attend my last class. Unfortunately, nakasalubong ko ang dean. He was going to observed my class. Kaya wala akong nagawa kung hindi pumasok sa oras na iyon at nagklase.

I tried to focus on my discussions, nakapukol na naman kasi ang titig sa akin ni Havoc. Mabuti na lamang ay may mga ilan akong estudyante na naging dahilan kung bakit Nawala ang kaba ko at ilang sa mga titig ng lalaking iyon.

“Ma’am Anna, hindi po ba kayo naaawa sa amin? Ang dami naming kakabisaduhin at mga case study. Beke nemen pe,” saad ng isang estudyante. His name was Ryan. Sunod-sunod ang mga naging reklamo ng mga kapwa estudyante maliban na lamang kay Havoc at sa babaeng nakahilig ang ulo sa balikat nito.

“Nako, Ryan. Tigilan mo si Miss Anna. Hindi iyan madadala sa mga charms mo! Kung ako sa iyo, tapusin mo muna kurso natin!” kantyaw naman ng isa. Nagtawanan ang lahat dahilan upang ngumuso si Ryan. Nakitawa rin ako at itinuloy ang discussion naming hanggang sa matapos ito.

Nang matapos ang klase ay binati ako ng dean sa naging pagtuturo ko. Mukha raw kasing akong hindi kagagaling sa sakit. Which is hindi naman talaga. Nauna na itong nagpaalam. I started to fix my thing when I heard someone.

“Baby, let’s go na. It’s so boring here. I want to go to your place.” I overhead Havoc’s girl. Probably his girlfriend. Do his girlfriend know that he is a psychopath? I wonder…

Hindi na ako nakarinig pa ng anumang tugon mula sa lalaki kaya hinayaan ko na lamang iyon. After I fixed my thing, I stood up. Ganoon na lamang ang gulat ko nang makitang nasa harapan ko na si Havoc. Napaatras ako sa takot na  baka may gawin na naman siya sa akin. Nakakawit pa rin ang girlfriend nito sa kaniya at masama ang tingin sa akin. I know she’s one of my students but can’t remember her name. Probably, she’s one of the inactive student.

“Miss Anna, would you like me to carry your things?” malamig na tanong nito. Parang bumalik na naman ako sa oras nang tanungin niya ako noong isang araw na buhatin ang mga gamit ko na tinanggihan ko naman.

I gulped and glanced at his girlfriend’s things. Maraming dala ang babae na buhat buhat ng babae. Ni hindi man lang ito matulungan ng nobyo. Tapos mag-offer pa ang lalaking ito na buhatin ang gamit ko?

“Mr. Morgan, thank you for the offer but no thank you.” Gusto kong magpasalamat ng hindi ako pumiyok sa harapan nila kahit pa milyon milyon ang kaba ko. I left the room quietly. Nakahinga ako ng maluwag nang makaalis sa maiinit na titig ng lalaking iyon.

But as soon as I left the room, nakasalubong ko naman si Teacher Dave. Bahagya pa kaming nagulat sa isa’t – isa. Mukha na naman itong balisa ngunit kapansin pansin pa rin ang mga pasa nito at sugat na kapwa pagaling na.

“You’re fine na, Teacher Dave. I am glad to see you fine,” nakangiti kong bati dito. Inaasahan ko ang maayos na tugon mula rito ngunit ganoon na lamang ang gulat ko nang mas lalo ito matakot nang makita ako. He was paled and terrified.

Hindi ko maiwasang mag-alala. Ayos na ba ito? Mukhang hindi naman ako hinahanap nito katulad ng kwento sa akin ni Danica.

“Are you okay?” I asked in a worried tone. Lumapit pa ako para salatin ang noo ni Teacher Dave pero ganoon na lang ang gulat ko nang itulak niya ako.

“Get away from me!” I fall to the ground at what he did. Tumakbo ito palayo sa akin mabilis din naman akong tumayo para sundan ito. Hanggang sa makarating ako sa third floor ng college building ay hindi ko na nasundan si Dave. I was about to gave up finding him when someone pulled me inside of an empty classroom. Handa na sana akong sumigaw sa mapangahas na taong iyon ngunit kaagad din akong natigilan nang makita si Dave.

Balisang – balisa pa rin ito at tinitingnan ang paligid.

“T-teacher Anna, stay away from him! He’s dangerous! He is. Stay away from him!” Hinawakan niya ako ng pagkahigpit higpit. Pain and discomfort was written on my face. Halos yugyugin na niya ako. What is his problem?

“W-wait, n-nasasaktan na ako!” I groaned. Pilit kong tinatanggal ang mga kamay niya sa pagkakahawak sa akin. But he won’t budged!

“Stay away from him, Anna! He wants you!” Itinutulak ko na siya palayo sa akin ngunit mas lalo lamang diniinan ni Dave ang pagkakahawak niya hanggang sa masandal na ako sa pader. Handa na sana akong sumigaw nang biglang may sumipa sa pintuan.

 Havoc rushed in and punched Dave on his face! I gasped.

“Fucking bastard,” he cursed. Madilim ang mukha nito at para bang handang pumatay. Napasinghap ako ng muli niyang suntukin si Dave.

“I told you not to touch her again!” Nahulog pa ang salamin nito nang hablutin niya si Dave sa kwelyo at itinaas. I immediately pulled Havoc away from Dave.

“Tama na, ano ba!?” Hinablot ko siya ng buong pwersa dahilan para mabitawan niya si Dave at mapasalampak ito sa sahig.

“Are you out of your mind?! He’s a professor for godsake! Learn to respect him, Mr. Morgan. Hindi porket kayo ang may-ari ng school ay babastusin mo na ang guro mo!” I shouted while pointing my fingers on him. Damang dama ko ang inis sa katawan ko.

His eyes turned to me with so much anger and jealousy. Umiwas ako ng tingin sa nakakapangilabot nitong titig at kaagad na dinaluhan si Dave.

“Ayos ka lang ba?” I asked him. Pinunasan ko ang dugo sa ilong niya. Dave groaned in response. Tinulungan ko itong alalayan ngunit hindi pa man kami nakakatayo nang hilain na ako ni Havoc palabas sa silid. Muli na namang bumagsak si Dave sa sahig.

“Let go of me, Mr. Morgan. Bitawan mo ako!” He just dragged me. Nagpumilit akong pumiglas ngunit masyadong mahigpit ang pagkakahawak niya hanggang isakay niya ako sa sariling sasakyan ay hindi niya ako binitawan. I tried to get out but he locked his car using his remote.

Sinamaan ko ng titig si Morgan nang paandarin niya ang sasakyan. How can a student like him treat me like this? Kung nakakamatay lang ang titig ko, matagal na siyang patay. Kahit na masama ang titig ko sa kaniya, nagawa ko pang pagmasdan ang appearance nito. He is handsome, I must say. Wala na kasi ang salamin nito sa mata. It fell off when he punched Dave.

Nag-iwas kaagad ako ng tingin nang lumingon siya sa akin na may kunot sa noo. I looked outside. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin. I’m already tired. Masakit din ang balikat ko sa pagkakatulak sa akin ni Dave kanina at tumama kung saan.

The whole trip was silent. Hindi ako nagtangkang magsalita at ganoon din si Morgan. Nakakabagot din ang trapiko kaya naman ay hindi ko maiwasang antukin. I closed my eyes. I will just take a nap for a while. Mukhang matatagalan pa bago ako ihatid ng lalaking ito sa amin. I just hope that he wouldn’t do anything to me…again.

Nagising ako sa sikat ng araw na tumatama sa aking mukha. I can feel the cold breeze and the waves coming from the ocean. Ngayon ko lang muling naramdaman ang magising dahil sa alon ng dagat. But wait? Ocean?

Kaagad akong napabalikwas ng bangon sa naisip. I roamed my eyes and found myself in a room. Mataas na ang sikat ng araw at dinig na dinig ko ang bawat hampas ng alon sa dalampasigan. Where am I?

My mouth gaped when I saw Havoc lying beside me. Topless. My clothes were also changed! From my teacher’s uniform to my red lingerie dress. Did he change my clothes? Saan ako dinala ng hayop na ito?! I was expecting him to drive me home! Not kidnapping me again!

Nagpupuyos ang kalooban ko sa galit. But I don’t want him to wake up. I want to know where am I right now. Dahan – dahan akong umalis sa kama at lumabas ng silid. Sumalubong sa akin ang mahabang pasilyo. There are men outside the room. May mga naglalakihang baril ito. At bawat kanto ng pasilyo ay may nakabantay. I stepped back in fear. Tumama ang likod ko sa bulto ng isang lalaki mula sa likuran ko.

“You’re not going to run away from me are you?” Morgan whispered in my ears. He touched my shoulder and dragged me inside. Kaagad kong inalis ang mga kamay niya sa balikat ko.

I glared at him.

“Saan mo na naman ako dinala!?” Hindi ito umimik na mas lalong nagpainit ng ulo ko.

“Who are those men outside, Morgan? Iuwi mo ako ngayon din!” I demanded. Wala itong karapatan na dalhin ako kung saan niya gusto!

“Can’t do that, sweetheart. Let’s have breakfast shall we?” Akmang hihilain muli ako nito ngunit natigilan din sa suot ko. “You can’t wear that sexy dress outside.” Namula ako sa mga titig niya. I used the blanket to cover my body. Napailing ito atsaka kumuha ng isang malaking t-shirt sa closet bago hinagis papunta sa akin.

”Wear this.”

Mabilis ko namang ipinatong ang t-shirt na iyon sa suot ko. Havoc just stared me while I’m doing it. Nang matapos ay kaagad niya akong iginaya palabas ng silid. Those men outside immediately stood straight when they saw Havoc. Dumeretso kami sa malaking hapag kainan.

I don’t want to admit but this mansion is huge. I don’’t think the word mansion is fit to describe it. It can be described as castle. Halos kakasiya na ang mahigit 500 na katao rito.

“Iuwi mo na ako ngayon din, Mr. Morgan,” I said. I sat far away from him but I made sure that he heard me. Ngumisi lang ang demonyo sa akin.

“I told you. I won’t do that, sweetheart. You will stay here with me forever.”  Nagsimula na itong kumain na para bang wala lang ang sinabi ko sa kaniya. It burned my blood. Handa na sana akong singhalan itong muli nang may naglapag ng pagkain sa harapan ko.

It was a male servant.

The servant smiled at me. And as show of gratitude, I smiled at him too.

“Thanks,” I mumbled. The servant was about to spoke when I heard a loud bang near us and he suddenly drop dead on the floor. And because he was near of me, his blood splattered all over of me.

What in the world?

I shrieked in fear. Butas ang ulo nito at nakadilat ang mga mata. I looked at Havoc. He was holding a gun and smirking. Natulala ako. I quickly recovered and stood up when Havoc started to walk towards me.

Hindi ko magawang makapagsalita sa nasaksihan. Tila namimingi rin ang tainga ko dahil sa lakas ng tunog ng baril.

“Oh my god!” Fear consumed me. Hindi ko alam ang gagawin ko. How could Havoc kill a man?! Napaatras ako nang makalapit siya sa akin. He touched my cheeks to wipe my tears dripping. Doon lang ako natauhan.

“Get away from me!” Tinulak ko ito at tumakbo palayo. I locked myself in a room where I woke up. Dumeretso ako sa banyo at muli iyon ni-lock. My hands trembled as I saw my bloody reflection at the mirror. Nanginginig kong inalis ang t-shirt na suot ko na puno ng dugo. I tried to washed my face but I heard the room’s door opened.

Mas lalo akong nag-panic. He’s here! Hindi ko alam ang gagawin ko. I know I am already cornered! Wala na akong ibang mapupuntahan dahil nasa banyo ako. It’s a matter of time before he can open the door.

Muli akong napatili nang sipain ni Havoc ang pintuan ng banyo. And there I saw him with his dark aura.

“There you are my love.” Hinila ako nito mula sa pinakasulok ng banyo. Havoc was still holding his gun. I want to pull away but I was terrified that he might use his gun on me. Ayaw ko pang mamatay!

“You smell like blood, my love. You scent is so fucking amazing.” He sniffed my neck and even tasted the splattered blood on my face. Para na naman itong baliw.

“Why did you do that?” I asked him. Pilit kong pinatatag ang loob ko sa kabila ng takot. Nagsisimula ring mamuo muli ang luha ko.

“He likes you, my love. And I fucking hate it when you smiled at him. You never did that on me. You’re mine,” he whispered on my ears. Napalunok ako. The man just smiled at me earlier. Wala itong ginawa sa akin.

“You should not have k-killed him, Morgan. You killed him.” Napaawang ang labi ko nang sinimulan niya akong hilain paharap sa kaniya. Mas lalong nagdilim ang itsura nito.

“He’s death was because of you! You killed him because you smiled at him, Anna!” Humalakhak ito. “And because you fucking smiled, you deserved an punishment.” Hinila ako nito palabas ng banyo. He pushed me onto his bed. I tried to moved away from him but pulled me closer to him.

“S-stop!” I hoarsed when he started kissing me senseless. Sinampal ko ito dahilan upang bahagya itong mawalan ng balance sa pagkakadagan sa akin.

Kaagad akong gumapang palabas ng pintuan but the jerk pulled me again. My dress ripped because of what he did. Doon na tumulo ang masaganang luha na kanina ko pa pinipigilan. I felt like an animal.

“Help me! Tulong!” I shouted. I was hoping someone could hear me or even his men but no one helped me! All I could do is to pushed Morgan away from me. Ngunit hindi ito natinag, sapilitan pa ako nito pinadapa sa kama. Muli na naman akong gumapang palayo rito but he just pulled me again. Dinig na dinig ko ang sariling iyak at pagmamakaawa.

No one helped me. Even Morgan doesn’t have conscience to stop. And there he did what he had to do because of my position on his bed. Kiniskis nito ang sarili sa akin kahit pa hindi iyon nakadirekta. He was still on his pants but I can feel his hardness.

And I hate how my body reacts. Alam kong hindi ko gusto ang ginagawa ni Morgan sa akin but my body reacts different.

“P-please stop this. I d-don’t want this, Havoc,” halos nagmamakaawa na ang boses ko para lang itigil ang ginagawa niyang pagkiskis sa sarili sa akin. Ipininid niya ako paharap sa kaniya. I saw his devil face. He’s handsome without his eyeglass but he is a devil!

He unbuckled hits belt and pulled his pants off. His shaft sprung on me. Tumama ito sa mukha ko. Iniwas ko ang tingin dito. I shed tears again. He’s on top of me. Wala akong magawa kung hindi ang umiyak.

“Suck it,” he commanded. Umiling - iling ako biglang tugon na mas lalong nagpadilim sa mukha nito. He held my jaw tight and focus himself on me. I was hesitant to accept him first but then, I obliged on what he wants.

Desired filled him when I opened my mouth. Bahagya pa itong napaawang ang labi as he thrust in and out on my mouth. Kinuha ko ang pagkakataong iyon para makatakas. I bit him hard making him whimpered in pain.

“You, bitch!” Sinampal ako nito ng pagkalakas lakas bago umalis sa akin. I couldn’t care less even he slapped me. I took it as an opportunity and run away from him.

Dumaan ako sa sliding door kung saan nakaharap ang dagat. Doon ko lang napansin na nasa isla kami. Malayo sa kabihasnan.

“Anna!” I heard him called me.

Hindi na ako nagdalawang isip pang lumayo sa kaniya. I managed to get away with his men. Walang kalam alam ang mga ito. Muntikan pa akong ma-corner ng mga kalalakihan dahil kahit saan man akong lumika ay naroroon sila. Luckily, I found an entrance on his mansion. Pumasok ako sa isang silid at nagtago sa malaking cabinet.

“Hanapin niyo siya!” Dinig na dinig ko ang galit na sigaw nito mula sa labas. I heavily sighed. Sana naman ay hindi niya ako mahanap dito. I don’t want him near me. Para itong nababaliw kapag malapit sa akin. Malayo sa estudyanteng pinupuri ng mga kapwa ko guro.

Morgan was a definitely a psychopath. And when I am out of here, I will make sure to report him. Wala akong pakialam kung isa ito sa makapangyarihang tao o ang pamilya niya. I just want him not to disturb anyone anymore especially me. Pero paano ko magagawa iyon kung nasa isla niya ako? I don’t know where part of the Philippines I am.

My hopes started to crushed when I heard the sliding door opened. Napapikit ako at tinakpan ang bibig para hindi makagawa ng ano mang ingay,

“Come out, love. I know you’re hiding somewhere. And I hate it, Anna. Malilintikan ka sa akin. You know how I hate punishing you, love.” Napapikit ako nang marinig ang baritonong boses ni Havoc. Pigil ang aking paghinga ng mamataan ko siyang dumaan malapit sa closet na pinagtataguan ko. Ininda ko ang init at may kasikipan sa loob ng pinagtataguan ko huwag lang akong makuha ulit ni Havoc. I didn’t expect him to be like this. He is like a monster in disguise!

Pinagpawisan muli ako ng malamig nang marinig ang mga mabibigat niyang yabag. Kung sino-sinong santo na ang tinawag ko para umusal ng panalangin sa aking isipan huwag lang niya akong makita.

“You can’t escape from me, love. See this?” Sinilip ko siya sa maliit na butas ng aparador. My body trembled when I see him holding a gun. Hinalik – halikan niya pa iyon na parang santo at kapagkuwan ay tumawa na parang baliw. “I’ll use this on you when you don’t come out.”  Nadagdagan ang takot ko nang marinig muli ang mga yabag niya. This time it is coming closer.

“Lord, please help me. Ayaw ko pa pong mamatay. Huwag po rito. Huwag sa kamay ng lalaking ito.” Paulit – ulit ko iyon ipinalangin sa aking isipan.

“Sir, may nakakita po sa kaniya na papalabas ng mansiyon.” One of his men said.

Nakahinga ako ng maluwag sa narinig hanggang sa mawala ang takot ko nang marinig ang mga yabag nilang papalayo sa pinagtataguan ko. I wiped my tears and sweat using my tore clothes. Nasira ito nang pagtangkaan akong gahasain ni Havoc kanina. I can even still feel his hand on my face when he slapped me.

Gustong-gusto ko na lumabas mula sa pinagtataguan ko bago bumalik si Havoc. Ngunit naghintay pa ako ng sampung minuto bago lumabas. Nakahinga ako ng maluwag nang makalanghap ng hangin na maayos. Ngunit ganoon na lamang ang paninigas ko nang makarinig ng pagkasa ng baril mula sa aking likuran at para bang binangungot muli ako nang makita si Havoc sa taas ng aparador. Nakangisi ito sa akin habang nakatutok sa aking ang kaniyang baril.

“Found you, my love...” he said coldy before jumping towards me.