Kabanata III

Pag katapos kong mag pakilala ay tumunog ang kaniyang telepono at dali-dali naman siyang umalis ng hindi kami nililingon. 

“Hmm, Puwede mag tanong?” Tanong ko kay Mr. Modus. Nandito pa rin kami sa opisina ni Sir. Salazar at hinihintay siya para mapag-usapan na namin ang aming kontrata. 

“Sure what is it? You can ask me anything. By the way, I am Alexzus Montero. You can call me Ajax.” Sabi niya at nag lahad ng kamay. 

“I'm Calixta.” kinuha ko ang kamay niya upang makipag shake hands. 

“Can I call you Calix?” he suggested. I shaked my head before I answer his question. “Pangalan ng kapatid ko iyon. You can call me ganda na lang.” sabi ko at natawa noong umarte siya na parang nasusuka. 

“Kapal ng mukha mo. May kasalanan ka pa sa akin. Aarte ka pang ayaw mo sa ganitong trabaho pero rito rin pala bagsak mo.” he directly said habang nakataas ang kilay.

“Woy! Mas makapal ang mukha mo. Hindi ka nag bigay ng kompletong detalye tsaka 'di naman talaga ako nag pasa ng kahit anong requirements so bakit ako maniniwala sayo?” pinag taasan ko rin siya ng kilay at nag halukipkip. 

“Bakit ngayon nag pasa ka ba?” Aba't hindi talaga siya mag papatalo ha. At teka paano niya iyon nalaman?

“Hoy! Paano mo nalaman na hindi ako nag pasa ng mga requirements ha! Stalker ka talaga. Siguro crush mo ko!? Hoy lalake 'di ako pumapatol sa baliw na modus.” sabi ko habang dinuduro siya. Hinahigh blood ako dahil sa lalaking 'to. 

“Woah! Lakas ng hangin bigla.” Umarte pa siyang parang nilalamig, seriously? Naka pormal na kasuotan siya pero bakit para siyang abnormal. “Bakit naman kita iistalk? Wala pa akong iniistalk na babae dahil sila ang nang sstalk sa akin.” Kulang na lang kumikot na ang buong mata ko kakairap sa kaniya. “At kaya alam ko na hindi ka nag pasa dahil ako si Ajax.” nakangisi at nag mamayabang na sabi niya. 

“So anong connect kung ikaw si Ajax?” hindi ko talaga kayang mag timpi sa lalaking 'to.

“Duh, Ajax knows best.” grrrr susugurin ko na sana siya kaso naunahan niya na ako at tumakbo siya papalayo. Tss, isip bata. 

Umupo ulit ako at kinuha ang nokia 3310 ko para mag padala ng mensahe kay tatay na nakita ko na ang boss ko para hindi na rin siya mag-alala pa.

“Ms. Villanueva. Hindi ka pinapunta rito para mag cellphone.” pang-aasar ni Ajax. Oo walang ‘sir’, Ajax na lang daw sabi niya at buti naman alam niyang cellphone ito. Yung ibang mayaman kasi hindi alam na mayroon palang ganito.

“Anong ginagawa mo diyan? Tara nga rito at kwentuhan mo ako tungkol sa boss ko at sa magiging trabaho ko.” Tawag ko sa kaniya dahil nakatayo pa rin siya malapit sa pintuan. Lumapit siya sa akin at naupo sa sofa na nasa harapan ko. 

“What do you want to know?” He asked me seriously. 

“Bakit kailangan niya ng Personal maid?” I asked him in curiosity.

“Well, alam kong siya dapat ang mag sabi nito pero dahil mabait ako sasabihin ko na sa iyo at pag-isipan mong mabuti kung gusto mo pa bang ipag patuloy 'tong trabaho na ito.” Sabi niya at kinabahan ako sa lamig ng boses niya, Parang ibang tao na siya ngayon at parang pamilyar din sa akin ang boses. 

“Like what I have said on my interview. I will do my best to help my family. So try me.” I bravely said. Napapa english ako. 

“Wait, Kanina ko pa nahahalata na nag eenglish ka. I thought you don't know how to speak and understand english?” napangiti ako sa sinabi niya. Uto-uto talaga 'to. 

“Sinabi ko lang 'yon sayo para 'di na humaba pa ang usapan natin dahil ang akala ko spokening dollars ka 'di naman pala.” sabi ko sabay tawa pero natigilan din kaagad ng napansin ko na nakatitig lamang siya sa akin na para bang hindi niya ako maintindihan.

“Ehem–okay. Sorry. Let's proceed. Tell me something about Mr. Salazar at sa paanong paraan ko siya maaalagaan. Ano bang sakit niya?” tanong ko gamit ang seryosong boses, pang bawi lang sa pagkakapahiya ko kanina.

“I trust you on this one, Okay? Don't break our trust. Keep it as a secret.” parang yelo na naman ang boses niya sa lamig. Baliw ata 'tong lalaking 'to. Pabago bago ng ugali. 

“Ofcourse. Promise.” I sincerely said to him. He nodded and sit properly. 

“This is not an easy job, Ms. Villanueva. This job is a matter of life and death.” napalunok ako at napatango.

 “Tyler Khuaqin Salazar is suffering from Dissociative Identity Disorder, also known as multiple personality disorder.” he said while staring deep into my soul.

“Ha? Anong klasing sakit iyon? Pwedi mo bang ipaliwanag nang mas maayos?” tanong ko at napahigpit ang hawak sa aking kamay. Nanginginig kasi iyon sa hindi malamang kadahilanan. 

“Multiple personality disorder is a mental disorder characterized by the maintenance of at least two distinct and relatively enduring personality states.” napabugtong hininga siya bago ulit nag patuloy. “A person have it may feel like one or more voices are trying to take control in their head. These identities may have unique names, characteristics, mannerisms and voices.” he said using his serious voice and this time I can see the serious version of him, no more silly Ajax. 

“Ibig sabihin, Sa loob ng iisang katawan ay mayroong madaming katauhan?” I confusedly asked and he slowly nod his head. 

“Yes. In his case he has 2 alters.” nanlaki ang mata ko sa natuklasan.

“Hindi ba't psychologist at psychiatrist ang kailangan niya para gumaling?” hindi ko alam bakit naiiyak ako. Hindi ko man maintindihan lahat ngunit alam kong hindi basta basta ang trabahong pinasok ko. Kagaya ng sinabi niya. This is a matter of life and death.

“Yes. He was visiting his psychologist and psychiatrist but sadly, there is no cure for multiple personality disorder. He just need to maintain his medicine.” sabi niya at nag baba ng ulo bago suminghap ng hangin. 

“Anong magagawa ko para matulungan siya?” tanong ko, ngumiti siya bahagya bago nag patuloy. 

“Just stay with him. He will say what you need to do. As you can see, he is one of the youngest business man in the country. A lot of people trying to bring him down.” he sighed. “Kaya nag hahanap sila ng butas kay Tyler para masira ang buhay nito. He is also aloof. Napakahirap kunin ng tiwala niya pero naniniwala akong kaya mong kunin iyon.” he held my hand. Gusto ko sanang tanggalin iyon ngunit hindi ko magawa dahil sa higpit nang hawak niya na tila pilit pinapasok sa isip ko ang trabahong dapat kong gampanan ng maayos.

“Natatakot po ako.” Naiiyak na pag-amin ko kay Ajax dahil hindi ganito ang inaasahan kong magiging trabaho ko.

“Hey! Calixta, you have nothing to worry okay? I am always with you. I will guide you.” he said sincerely. Tumitig ako sa mata niya at nababasa ko roon ang pag-asa, unti-unti akong tumango kahit na tumutulo pa rin ang luha ko. 

Pagkalipas ng ilang minuto ay kumalma na ako. Inayos ko ang buhok ko at tumingin sa kaniya. 

“Tell me something about his different alters please?” paos na tinig ko. Lumingon siya sa akin bago tumango. 

“Natutuwa ako sa tapang mo, Calixta. I am still wondering how can you understand and handle this kind of situation very well.” kalmado niyang sinabi sa akin. Medyo gumaan na ang pakiramdam ko ngayon dahil alam kong kahit 'di pa kami ganun mag kakilala ni Ajax ay komportable akong kausap siya. Alam kong hindi niya ako papabayaan tulad ng ipinangako niya.

“Second year high school lang ang natapos ko pero tambay ako sa library namin noon, mahilig kasi ako mag basa ng libro kaya madami akong alam kahit 'di ako nakapag tapos and I handle this situation very well because I am doing this for my family... not just for myself.” he nodded and smile at me. 

Tumikhim muna siya bago nag salita. “Tyler have cold and quiet personality. He love business and obvious naman iyon sa dami ng business na handle niya. You can easily identify if it's him pag hindi nag sasalita. HAHAHA sobrang tahimik nun kaya hanggang ngayon nga 'di ko pa rin maisip kung paano kami naging mag kasundo because we are obviously opposite.” napatango ako sa sinabi niya at napapangiti habang pinapanood siyang masaya na nag babahagi tungkol sa pag kakaibigan nila ni Mr. Salazar.

“His first alter is just ten years old kid, his name is Khuaqin. He love chocolates, cookies, reading and playing. He is very talkative and smart. Naalala ko pa nong unang encounter ko sa kaniya, nagustuhan ko talaga siya dahil sa sobrang lambing na bata.” nakangiti siya habang nag kwekwento tila isa iyo sa pinaka magandang nangyare sa buhay niya. 

“Biruin mo cold and silent type of person si Tyler pero pag nagiging si Khuaqin siya panay ang kandong sa akin, potek na iyan. Minsan pa nga tawag sa akin brother Ajax, pakiramdam ko tuloy pari ako.” humalakhak kaming parehas. Hindi ko maimagine na ang laking tao ni Tyler para kumandong kay Ajax. Paano na lang pag nasa pampublikong lugar sila?

“Hindi pala ako mahihirapan kay Khuaqin?” tumango naman siya bago nag patuloy sa kwento niya.

“And his second alter is Rouge.” pag banggit niya ng pangalan na Rouge ay biglang nag bago ang awra niya at tila galit. 

“Rouge is a jerk.” nanlilisik ang mga mata niya. “He is masochist and sadist. He can kill someone in just snap.” nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. 

“He is also an asshole, gustong gusto niyang pag laruan ang buhay ng tao at kakaiba rin siya mag laro...May mawawalang parte ng katawan mo.” He said while looking at my eyes. Ramdam kong seryoso siya sa sinasabi niya.

“P–paano pag napatay niya ako? May pamilyang nag hihintay sa akin, Ajax.” Nanginginig na sabi ko. 

“Don't worry. I will protect you. Trust me.” ngumiti siya sakin at wala akong nagawa kundi ang tumango na lamang kahit pakiramdam ko ay lalabas na ang puso ko sa kaba. Kagaya ng sinabi ko, mag tiwala ako kay Ajax. Matagal na niyang kaibigan si Mr. Salazar kaya sigurado akong kabisado na niya ang galaw ng bawat alters nito. 

“Si Rouge ang dahilan kung bakit naging maputla iyang si Tyler, e. Actually dati sobrang puti niyan. Naubusan na ata ng dugo sa katigasan ng ulo ni Rouge. Suicidal kasi si Rouge. Laging nag tatangkang mag pakamatay kaya pag siya ang lumalabas kinakabahan na talaga ako baka tumalon ulit sa 3rd floor ng condo unit nila ni Tyler kaya kailangan bantay sarado siya.” nanlaki ang mata ko sa narinig. Pakiramdam ko ay naubusan ako ng lakas kaya tumahimik na lamang at hindi na muling nag tanong.

It's already 6pm and Mr. Salazar is still not coming back. Ajax already called him a lot of times but he is not answering his call.

“Ajax, Mauna na ako babalik nalang ako bukas. Kailangan ko pa mag bus pauwi.” sabi ko at inayos na ang bag na dala ko.

“No, you don't need to go home. Mr. Salazar provided a condo unit for you.” he said while still dialling Mr. Salazar's phone.

“Ha? Wala akong pambayad ng condo.” Nag-alala ako baka mamaya wala akong mapadala sa pamilya ko pag nag condo ako. Mahal ang condo unit kasi pang mayaman iyon. Pwede naman akong umupa sa mas maliit na apartment or sa bed spacer para mas mura.

“No need to worry about the expenses, sagot ni Tyler iyon.” He said and put his phone inside his pocket. 

“It's already late, we should eat our dinner. Let's go.” He said. Tumayo na rin ako at nauna na sa pag lapit sa pinto ngunit natigilan ako ng bumukas ang pintuan ng opisina ni Mr. Salazar. 

“Brother Ajaaaaax.” halos mabuwal ako sa kinatatayuan ko noong hinawi ako ni Mr. Salazar at tumakbo siya papunta kay Ajax. Sinundan ko siya ng tingin at nagulat ako noong bigla siyang tumalon at lumambitin sa leeg nito. “Arghhh, Akala ko ba big boy ka na, Khuaqin? bakit nag papakarga ka pa rin.” nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Ajax. Ibig sabihin itong kasama namin ngayon ay si Khuaqin. His ten years old alter. 

“Sorry, I just miss you so much brother.” sabi nito at ngumuso pa. Tulala ko silang pinag mamasdan at halos 'di ako makapaniwala sa nangyayare. Napatingin sa akin si Ajax at nginitian ako.

“Khuaqin introduce yourself to ate Calixta.” umalis siya sa pag lambitin sa leeg ni Ajax at hinarap ako. Ibang-iba siya sa lalaking nakausap ko lang kanina. Ang Mr. Salazar na kaharap ko ngayon ay puno ng buhay at saya hindi katulad kanina na napaka seryoso at nakaka intimidating. Kahit ang boses niya ay nag-iba. Ang kaninang malamig na boses ay naging malambing ngunit kahit na ganoon ay nandoon pa rin ang kakaibang tibok ng puso ko.

“Hello po ate Calixta. I'm Khuaqin.” pagpapakilala niya sa sarili at may kinuha sa bulsa. “You want some chocolates po?” He said while smiling at me widely.