Home Run In Love

Helena's POVAt what age do people usually figure their life out? Kasi ako, I'm already twenty-six pero hindi ko pa rin alam kung ano ba talaga ang purpose ko sa mundong 'to. Ni hindi ko nga alam kung ano ba talaga ang gusto kong mangyari sa buhay ko. People say you don't have to rush and worry about anything because you are where you are meant to be at the moment. Eh, paano kung hindi ako kuntento sa kung nasaan ako ngayon?Aba! Hindi rin kaya madaling pigilan ang sarili mo na mabahala sa mga bagay-bagay. Lalo na't alam kong wala namang kasiguraduhan sa buhay."Another resignation letter? Ano ka ba naman, Helena! Kailan ka ba tatagal sa isang trabaho?" dismayadong tanong ng ate ko na kakapasok lang sa kwarto ko."Hayaan mo na ako, ate. Hindi ko talaga ramdam na buo ako kapag nagtuturo, eh. Ayaw ko rin namang ipilit pa," pag reklamo ko naman."Oh, tapos? Anong balak mo ngayon? Anong trabaho na naman ang papasukin mo at aayawan nang wala pang isang taon?"Inismiran ko siya saka dinamp

Helena's POV Isang linggo na ang nakalipas simula nung nagsimula akong magtrabaho sa flower shop. My honest thought about it? Amazing! Kahit pa madalas na dagsaan ang customers, hindi ako umabot sa punto na parang maiiyak ako dahil sa stress. Tatlong beses din pala akong pabalik-balik sa night karenderyang pinuntahan ko last week. Totoo naman din pala kasi na masarap talaga ang mga pagkain nila. Ang nakakatawa pa ay sa tuwing pumupunta ako do'n para kumain, palagi namang kinukwento sa akin ng may-ari ang apo niya. Aba't ang ate girl niyo siyempre pangiti-ngiti na lang din. Paano ba naman kasi, kahit ilang beses na niyang naikuwento ang apo niya ay hindi ko pa rin ito nakikilala sa personal. Oh, eh paano ko nga naman masasabi kung bagay talaga kami, 'di ba?"Helena, pwedeng ikaw na muna ang sumama kay Hash para mag deliver ng mga bulaklak? May emergency kasi sa bahay nila Keol, eh." nababahalang tanong ni Jennica.Kaagad naman akong sumang-ayon para dagdag experience na rin. Tsaka p

Third Person's POVBagama't ngayon lang nagkaroon ng pagkakataong pormal na magpakilala sa isa't isa, madaling nagkasundo sina Helena at Heeton. "So this is a jeepney? I've always seen this vehicle, but never really got to ride one until now." Manghang tugon ng binata.Ang jeepney na nirentahan ni Helena ay pag mamay-ari ng kanyang Tatang Bords. Ang nagmamaneho naman nito ngayon ay isa sa mga tauhan nito sa car shop."It's even spacious. Wow..." Dagdag ng binata. "That's because there's only the two of us here.""I see." Sagot niya habang tumatango-tango."You're popular, so this is the safest option we have when riding a jeepney. Besides, isn't it great that you can enjoy sightseeing without worrying about other people?""Mhm. Thank you for your thoughtfulness, although I am not on the celebrity level of popularity. Haha!"Ang unang pinuntahan ng dalawa ay ang pinakasikat na hardin sa syudad, ang Sinta Jardin. Ito'y ilang metro lamang ang kalayuan mula sa Johanne's Gardining kung sa

THIRD PERSON'S POV"Ate? Nariyan ka ba?"Nang walang sumagot ay dumiretso na lamang si Helena sa kanyang kwarto upang ilapag ang kanyang mga gamit. Kakauwi niya lamang mula sa bahay ng kaniyang mga magulang kung kaya't pagod na pagod ito."Oh?! Hindi ko napansin ang mga paper bags na 'yan kanina ah? Ang dami naman!" gulat na bulalas nito nang makabalik sa sala.Napansin niya ang sticky note na nakadikit sa pinakamalaking paper bag at binasa ang nakasulat.-Kelvin bought all of these for you. Pambawi niya raw during the times he wasn't around.-"Kelvin?! Eh wala ngang kaso sa'kin na nasa abroad siya kasi ayun naman ang goal niya sa buhay." Ipinagsawalang-bahala na lamang niya ito at saka isa-isang binuksan ang mga paper bags. "Wow! Ang cute naman nitong plushie. Bakit kaya dinosaur? Mukha ba akong dinosaur?" Magkakaiba ang laman ng bawat paper bag. May mga damit, sapatos, alahas, at mga pagkain. Ang ipinagtataka lamang ni Helena ay kung bakit saktong sakto ang sukat ng mga damit at