Chapter 6

"Okay, so hindi ka nagising sa sarili mong kama, kundi sa kama ng lalaking ‘di mo kilala, tapos wala kang suot na damit sa ilalim ng kumot, tapos nag-breakfast pa kayo ng pancakes?" ulit ni Cam, halos malaglag na sa upuan sa tawa.

"Hoy!" siniko ko siya habang binubuksan ang mini drawer ng office desk ko. "It wasn’t like that!"

"Oh please," sabay inat niya habang sinubo ‘yung dalang croissant.

"Don’t act innocent. Alam ko ‘yang muka mong nag-eenjoy kahit nahihiya."

"I wasn’t enjoying it. I was surviving," irita kong sabi habang nag-spray ng perfume sa sarili kong wrist.

"Teka, gaano ka kasigurado na wala ngang nangyare?" umusbong ang kuryusidad kay Cam.

Napahinto si Erina at nagisip agad ng isasagot. Para hindi mahalata ni Cam na hindi siya sigurado. Dahil sa totoo ay hindi talaga siya sigurado kung walang nangyare. At kung paano niya malalaman na walang nangyare.

Naisip niya na kaninang magpacheck sa doctor para lang matahimik ang isip niya. Dahil sa 29 years niya sa mundo wala pa siyang experience sa pakikipagniig.

Lahat ng lalaki nagiging ilag sa kanya makita palang siya.

"I'm sure nothing happened." Kalmadong sabi niya at nagkunware pa siyang may hinahanap para hindi mahalata ni Cam na may pagaalinlangan siya.

Hindi sumagot si Cam. Bigla siyang kinabahan na baka mahalata ng kaibigan. Kaya dali dali siyang nagisip ng sasabihin.

"Sigurado akong wala nangyari. I mean, wala talagang nangyari. Nagpahinga lang ako sa kama niya. At oo, baka konting breakfast. With syrup. And berries. And… coffee."

Napahinto si Cam. "Tangina Erin, that sounds like a honeymoon."

I rolled my eyes. "Sira. Hindi ako basta-basta nahuhulog sa mga ganyang lalake, okay? I was just… drunk. And tired. And… vulnerable."

"Tapos?" udyok niya. "Gwapo ba siya?"

Napatingin ako sa salamin sa side ng office. Tila nanumbalik sa isip ko ‘yung itsura niya—‘yung tikas ng postura, ‘yung ngiting parang laging nananalo sa debate, ‘yung boses niyang nakakainis pero nakakaadik.

I cleared my throat. "Meh. Average."

"Tingin mo ba, naniniwala ako sa ‘meh’ mo?" Cam narrowed her eyes.

"Girl, ‘pag sinabing average mo na, ibig sabihin Greek god ‘yun sa paningin ng mortal."

"I don't want to talk about this anymore," tanggi ko, habang inaayos ang buhok ko na ilang beses ko nang sinuklay kahit hindi naman sabog.

"You like him," Cam said, smug.

"Hindi. I'm just… shaken. It’s embarrassing. I vomited in his bed."

"And he still fed you pancakes. Alam mo kung anong tawag dun?"

"What?"

"Boyfriend material."

Bago pa ako makasagot, biglang tumunog ang office intercom.

"Ma’am Erina," boses ni Marsha, ang ever-deadpan kong sekretarya.

"Pinapatawag po kayo ni Sir Enrico sa executive floor. CEO office."

Biglang nanlamig ang batok ko.

Nakita ko ang mukha ni Cam na agad naging seryoso. "Uh-oh. Daddy time?"

Tumayo ako agad. "Yes. At walang good reason ang tawag ni Papa, unless gusto niya akong ipako sa conference table."

"Anong ginawa mo recently na pwedeng ikagalit niya?"

"Mabuti pang itanong mo kung anong hindi ko pa ginagawa."

Huminga ako nang malalim, inayos ang collar ng coat ko, at kinuha ang tablet ko.

"Wish me luck," sabi ko kay Cam.

"Bring holy water," sagot niya, sabay taas ng kanyang latte.

"At kung magtatanong si Tito Enrico kung bakit ako nandito, sabihin mo may problema ako. Or kung nalaman agad ng radar niya na natulog ka sa room ng isang estranghero—sabihin mong PR stunt."

"Or I was there for a deal. For the company."

"Oo, basta huwag mong sabihing pancakes ang dahilan."

Napangisi ako kahit kinakabahan. Then I walked out of my office, chin up, heels loud, heart pounding.

The heiress was going to face the king.