Challenge

“Good morning, Sir!” Sabay-sabay na sabi ng mga tao sa paligid ko, pero hindi ko magawang ibuka ang bibig ko. Hindi ko na nga magawang ikilos ang buo kong katawan, jusko naman.

Bakit sa dinami-rami ng laro na gusto ng tadhana ay ganito pa?!

Namamalik-mata lang baa ko o siya talaga iyon, kitang-kita ko rin na tinawag niya akong thirty thousand! Pero paano, hindi siya ang nakita kong CEO noong nag-apply ako… Baka naman body guard lang siya, pero wala naman siyang ibang kasama.

Gusto kong sabunutan ang sarili ko, para akong mababaliw.

“You can go and do your things, it’s not even time for work yet. Enjoy some coffee first.” He sweetly smiles to everyone but faded ng tumama ulit ang tingin niya sa akin. Muli siyang ngumisi at pumunta sa elevator, noon lamang ako nakahinga ng maluwag.

“To all new employees, please come to the third floor. Look at the meeting room 3 in the right corner, Thank you!” The voice of a woman from the speaker echoed in the surroundings, nagsimula naman ng maglakad ang ibang empleyado na tulad kong bago sa elevator kaya nakipagsiksikan na rin ako.

May iilan na magkakakilala na, may iilan naman na nagsisimula ng humanap ng kaibigan. Habang ako ay tahimik lang sa gilid, sana all ay sociable na tao.

~

Tulad ng inaasahan, isang babae ang naghihintay sa amin sa loob ng meeting room. Kung titignan ng maigi ay parang mas bata pa siya sa akin, hindi ko tuloy maiwasan na tignan ang lahat. Mukhang mga mas bata nga ang mga ito kumpara sa akin…

“As you can see, the new CEO arrived. We have no time to inform the newbies about it, the former CEO got hospitalized and decided to sign the legalization para ilipat na sa anak niya ang pag-handle ng company, some might hear it already in the news.” The woman looks at us.

May iilan sa amin na tumango habang ang iba naman ay sa internet daw nila nabasa, hindi ako makasagot… Ano ba ang ginagawa ko kagabi… Kasama ko lang naman ang bagong CEO at gumawa ng mga katangahan!

Naiiyak na ako sa aking kinatatayuan, paano na ngayon ang trabaho ko?

“Excuse me, if I’m not mistaken you are the new secretary, right?” The woman asks dahilan para magtinginan ang lahat sa akin.

Isang pilit na ngiti ang tanging nagawa ko at tumango, tinignan niya ako mula ulo hanggang paa at muling bumalik ang tingin sa aking mukha. Hindi niya maitago ang ngiwi sa kaniyang labi, halata na hindi niya gusto ang nakikita.

“Okay, others can go to the respective station except you.” She pointed her finger at me, “may kailangan lang tayong pagusapan saglit.”

 Tulad ng sabi nya, umalis na ang iba at nagsipuntahan na sa kani-kanilang department, “meron pa ba akong dapat malaman?” Tanong ko at mahigpit na inikom ang aking mga kamay dahil sa kaba.

“Not really, it's just that… Look at your dress, did you even put an effort to iron it and your face and hair; Your job is secretary of the CEO of JNH company and you should be aware that you need to look presentable all the time.” Ang tono ng boses niya ay may inis.

Gusto kong ipaliwanag na nagplantsa naman ako ng damit at nag-ayos, sadyang hindi lang kinaya ng powers dahil sa keep pero pinigilan ko ang aking sarili, kahit sabihin ko iyon ay hindi naman yata niya maiintindihan iyon.

“I’m sorry, I will do my best next time.” Yumuko ako tanda na tanggap ko ang pagkakamali ko.

Narinig ko ang pagtunog ng kaniyang dila, “next time, tsk, hindi ka pa nga nagsisimula ay gumagamit ka na agad ng next time. Sige na, umalis ka na at ayusin mo ang sarili mo naghihintay na si Sir sayo sa office.” Sabi niya at nauna ng lumabas ng meeting room.

Una ay sa bahay, ngayon naman ay ito.

Hindi ko mapigilan na ma-disappoint mismo sa sarili ko, what goes wrong?

Bakit parang kahit saan ako mapunta merong mali, hindi umaayon ang tadhana sa gusto kong mangyari. I was already exhausted to be a positive person, how long I should pretend that everything is fine.

Hindi ko alam kung paano ko haharapin ang boss ko, una ay dahil sa itsura ko, pangalawa ay dahil wala na ako sa mood at pangatlo… Dahil sa nangyari kagabi!

Kahit nanlalambot ay tinungo ko muli ang elevator at pinindot ang top floor kung nasaan ang office niya, pilit kong pinapakalma ang tibok ng puso ko dahil para na akong nalulunod sa kaba.

Napaigtad pa ako ng tumunog na ang elevator at bumukas, hindi ko mapigilan na mamangha. Kumpara sa mga unang palapag ay ito ang hindi mo aakalain na isang office, view palang ay relaxing na.

“Finally, you are here.” Ang sexy na boses na narinig ko ng gabing iyon ay muling umalingawngaw sa aking gilid.

Unti-unti kong nilingon ang aking leeg sa kaniya at agad na nilagay ang aking business smile, “S-Sir, good morning.”

Isang nakakalokong ngiti ang tumambad sa akin ngunit ang kaniyang tingin ay napakalamig na wari’y hindi niya nais ang nakikita, “the world is too small, wow!” He sarcastically said.

“T-that’s… I’m sorry Sir, I don’t know what you mean.” Nagmamaang-maangan kong sabi na hindi makatingin sa kaniya.

“Oh really?” Namamangha niyang sabi at may dinukot sa kaniyang bulsa, isang leather brown wallet. “so, hindi ako sayo dapat magpasalamat sa three thousand na ito?” Nilabas niya ang tatlong libo na medyo lukot-lukot at winagayway sa harapan ko.

“H-Hindi ko po talaga alam ang ibig nyo na sabihin…” Hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng humakbang siya palapit sa akin.

“Aren’t you enjoying my performance to the point you left three thousand as a tip for me? Why are you acting like that now,” seryoso niyang sabi at mas lalo pang humakbang papalapit sa akin.

Hindi ko mapigilan na humakbang paatras, kinakabahan ako sa gagawin niya. Binukas ko ang aking bibig pero walang salita ang lumabas doon, hindi ko alam kung ano ba dapat ang sasabihin ko.

“Tsk, fine if you will act like you don’t know me. Let’s see how long you can act like that,” Yumuko siya at nilapit ang bibig sa aking tenga, “my secretary.”