บทที่ 6 คนแปลกหน้า

@ผับหรูใจกลางเมือง

"เอามาอีกแก้ว!" ร่างบางในชุดรัดรูปตะเบ็งเสียงสั่งบาร์เทนเดอร์อย่างมั่นใจ ซึ่งหลังจากที่ทะเลาะกับคนที่บ้านเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน เมเกรซก็มุ่งหน้ามายังผับหรูแห่งนี้ทันที คงจะมีเพียงที่นี่เท่านั้นที่เธอจะสามารถแสดงความเสียใจออกมาได้

"คุณผู้หญิงดื่มเยอะแล้วนะครับ ผมว่าพอ..."

"นี่! เป็นแฟนฉันหรือไงถึงเอาแต่ห้ามอยู่นั่น เอามาเลยฉันจะดื่ม" เสียงเล็กโวยวายชุดใหญ่เมื่อโดนขัดใจก่อนจะหยิบเงินจำนวนหนึ่งขึ้นมาวางบนโต๊ะเพื่อเป็นการออกคำสั่ง ใบหน้าบูดบึ้งคลี่ยิ้มหวานเมื่อได้เครื่องดื่มที่ต้องการพร้อมกับรีบรับมาดื่มอย่างรวดเร็ว

"เอามาอีกเยอะๆ เลย~ คืนนี้ภาพไม่ตัดฉันจะไม่กลับ!" เมเกรซออกคำสั่งอย่างอารมณ์ดี ดวงตากลมโตที่โอบล้อมด้วยแพขนตางอนเริ่มกวาดสายตามองไปรอบๆ ท่ามกลางผู้คนมากมายเธอหันไปสบตากับใบหน้าหล่อคนหนึ่งซึ่งพบว่าเขาก็มองมาที่เธอเหมือนกัน ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เรียวปากบางฉีกยิ้มกว้างไปยังอีกคนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนจะพยายามดันตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบากเพื่อเข้าไปทักทายกับเพื่อนใหม่ที่เพิ่งเจอกัน แต่ยังไม่ทันที่เมเกรซจะได้ลุกออกไปไกลร่างเล็กก็เซจนเกือบจะล้มลงจากการเดินเข้ามาชนของอีกคน

"อ อ๊ะ! เน้!! เดินประสาอะไรทำไมไม่มองทาง" คนเมาแหวใส่เสียงเขียวหลักจากที่ตั้งหลักได้แล้ว ก่อนจะชะงักไปเมื่อเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนที่เพิ่งเดินชนตรงหน้า

"ขอโทษครับ ผมเดินไม่ดูทางเอง คุณเป็นอะไรหรือเปล่า" ร่างกำยำในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวเอ่ยขอโทษหญิงสาวร่างเล็กด้วยน้ำเสียงทุ้มเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาของเขาทำเอาเมเกรซชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะคลี่ยิ้มตอบกลับอย่างอารมณ์ดี

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"จริงเหรอครับ แต่ผมยังเป็นห่วงคุณอยู่เลย" ท่อนแขนแกร่งที่เต็มไปด้วยรอยสักตวัดโอบรัดเอวคอดอย่างถือวิสาสะพร้อมกับลูบที่แผ่นหลังบางเบาๆ ไปด้วย ใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอเป็นสิ่งที่บ่งบอกว่าหญิงสาวตัวเล็กดื่มไปเยอะขนาดไหนแล้ว ชายหนุ่มสบตากับคนตรงหน้าด้วยแววตากะลิ้มกะเหลี่ยอย่างไม่ปิดบัง ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะโน้มลงมาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าประชิดกับใบหน้าเรียว

"มาดื่มคนเดียวเหรอครับ ถ้าไม่รังเกียจมานั่งกับผมไหม ผมอยากรับผิดชอบคุณ"

ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้คนเมาพยักหน้ารับอย่างง่ายดาย ฝ่ามือหยาบกร้านเลื่อนมากุมมือเรียวบางไว้หลวมๆ แล้วพาเดินไปยังโซนวีไอพีที่จองไว้ทันที ทั้งคู่นั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกันโดยที่มีดวงตาคมจ้องมองใบหน้าหวานอย่างไม่ละสายตา จนเมเกรซที่รับรู้ได้ต้องหันกลับมามองหน้าเขาอีกครั้ง

"หืม~ มองหน้าเกรซแบบนั้นมีอะไรหรือเปล่าคะ"

"หึ ผมคิดว่ามันน่ามองดีน่ะครับ ว่าแต่คุณชื่อเกรซเหรอ?"

"ค่ะ เรียกอย่างนั้นก็ได้ ว่าแต่คุณจะไม่แนะนำตัวหน่อยเหรอคะ เกรซอุตส่าห์บอกชื่อตัวเองไปแล้ว" คนตัวเล็กทำหน้ายู่อย่างไม่พอใจ ท่าทางราวกับเด็กน้อยของเธอทำให้ชายหนุ่มเค้นหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะยื่นมือมาตรงหน้าแล้วเอ่ยชื่อของตัวเองให้เธอได้รู้จัก

"ผมเดนส์ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"

"ชื่อเพราะจังเลยค่ะ" มือเรียวบางเลื่อนไปจับมือกับคนด้านข้างอย่างไม่คิดอะไรเพื่อเป็นการทักทาย แต่แล้วดวงตากลมก็ต้องเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเดนส์โน้มใบหน้าลงมาประทับริมฝีปากที่ด้านหลังมืออย่างแผ่วเบาพลางเลื่อนสายตาขึ้นมองเธอไปด้วย สัมผัสอุ่นบริเวณหลังมือทำให้ก้อนเนื้อด้านซ้ายเต้นถี่รัวแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ชายหนุ่มตรงหน้าถือเป็นคนแรกที่ได้สัมผัสเธอมากขนาดนี้

"อยากดื่มอะไรเพิ่มไหมครับ เดี๋ยวผมสั่งให้" เดนส์ปล่อยมือออกจากมือเรียวบางแล้วเอ่ยถามคนด้านข้างด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

"แต่ผมว่าคุณดื่มน้ำผลไม้น่าจะดีกว่านะครับ เพราะคุณดื่มแอลกอฮอล์มาเยอะแล้ว"

"ฉันอยากดื่มค่ะ..." ใบหน้าหวานสลดลงอย่างเห็นได้ชัดหลังจากพูดประโยคนั้นออกมา คำพูดของพ่อและแม่เธอยังคงวนเวียนอยู่ในหัว คำพูดที่ให้ความรู้สึกว่า...เขาไม่เคยเป็นห่วงความรู้สึกของเธอเลยแม้แต่น้อย

"มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับ"

"มีค่ะ มีเยอะด้วย ไม่งั้นคงไม่มาดื่มแบบนี้..." เมเกรซเอ่ยตอบเสียงเบา

"ขอโทษนะครับ ตอนแรกผมคิดว่าคุณแค่มาดื่มตามปกติ แต่ไม่คิดว่าจะมีเรื่องไม่สบายใจด้วย มีเรื่องอะไรบอกกับผมได้นะ"

"ขอเหล้าเข้มๆ ให้ฉันก็พอค่ะ ตอนนี้ฉันอยากเมา" ใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อเอ่ยบอกเพียงเท่านั้นก่อนจะสั่งเครื่องดื่มกับพนักงานอย่างไม่ยั้งคิด

ทั้งคู่นั่งดื่มกันมาได้พักใหญ่โดยมีเสียงเล็กของหญิงสาวที่เมามายคอยชวนอีกคนคุยอยู่ตลอดเวลา หากแต่เธอยังไม่ยอมบอกเรื่องที่อยู่ในใจกับเขาเสียที

"อื้อ~ คุณเดนส์ เกรซว่าเกรซเมามากเลยค่ะ"

"ผมก็คิดแบบนั้นครับ ให้ผมขับรถไปส่งไหม"

"แล้วคุณไม่เมาเหรอ..."

"ผมดื่มบ่อย แค่นี้ไม่เมาหรอก" เมเกรซพยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนจะดันตัวลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลโดยมีมือหนาคอยจับประคองเอวคอดไว้ตลอดจนถึงรถสปอร์ตคันหรู

@บนรถ

"คุณจะให้ผมไปส่งที่ไหนดีครับ" ใบหน้าคมคายหันมาเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ด้านข้างหลังจากที่ขับออกมาจากผับหรูได้สักพัก หากแต่สิ่งที่ได้กลับมามีเพียงความเงียบเท่านั้น

"หึ" มุมปากหนายกยิ้มอย่างร้ายกาจเมื่อหันไปแล้วพบว่าคนตัวเล็กหลับไปแล้ว ชายหนุ่มรีบเหยียบคันเร่งและขับพาเมเกรซไปที่คอนโดมิเนียมของตนอย่างรวดเร็ว เพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมงรถยนต์สีดำก็เคลื่อนตัวมาจอดยังโซนจอดรถวีไอพีของคอนโดหรู

"นึกว่าจะแน่" ฝ่ามือหยาบกร้านเลื่อนมาสัมผัสยังเส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ปกคลุมใบหน้าหวานเพียงนิดก่อนจะลงจากรถแล้วเดินอ้อมไปช้อนตัวหญิงสาวเข้าในอ้อมแขน จากนั้นจึงพาเธอขึ้นห้องไป

@บนห้อง

พรึ่บ~

"อื้อ..." เสียงเล็กร้องประท้วงในลำคอเมื่อรับรู้ถึงสัมผัสนุ่มที่แผ่นหลังบาง เมเกรซค่อยๆ ปรือตามองคนด้านบนอย่างงัวเงียก่อนที่เสียงทุ้มจะดังขึ้นเพื่ออธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้หญิงสาวเข้าใจ

"ผมเห็นคุณหลับไปเลยพามานอนที่ห้องก่อน อยากดื่มอะไรสักหน่อยไหม"

"คุณเดนส์..."

"ปวดหัวเหรอ"

"คุณอยากทำไหม" คิ้วหนาขมวดเป็นปมให้กับคำพูดของคนที่นอนอยู่ แววตาหยาดเยิ้มที่มองมาทำให้เดนส์เริ่มเข้าใจในความหมายที่หญิงสาวต้องการจะสื่อ

"แน่ใจเหรอว่าอยากให้ผมทำ" น้ำเสียงที่เคยอ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นดุดันทันทีหลังจบประโยค เมเกรซมองหน้าคนด้านบนอย่างไม่เข้าใจนักว่าทำไมเขาถึงมีท่าทางแบบนั้น ทั้งๆ สิ่งที่เธอเสนอไปมันก็เป็นสิ่งที่ผู้ชายอย่างเขาไม่น่าจะคิดปฏิเสธได้

"ฉันไม่เคย แต่อยากลองดู อย่างน้อยก็ดีกว่า..." เมเกรซกัดปากแน่นเมื่อนึกถึงเรื่องของว่าที่คู่หมั้นตัวเองที่จะต้องดูตัวกันสัปดาห์หน้า อย่างน้อยผู้ชายคนนี้ก็ยังดีกว่าว่าที่คู่หมั้นคนนั้นที่เธอไม่เคยรู้จัก อีกทั้งเป็นคนที่ต้องอยู่ด้วยกันเพราะผลประโยชน์อีกต่างหาก คุณสมบัติต่างๆ ของเขามันยิ่งทำให้เธอรู้สึกรังเกียจชายหนุ่มคนนั้นมากขึ้นไปอีก อย่างน้อยเดนส์ก็เป็นผู้ชายที่เธอถูกใจ และเธอเองก็ไม่ซีเรียสเรื่องพวกนี้ด้วย ดังนั้นหากเขาจะทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นมาบ้างเมเกรซก็ยอมที่จะเป็นของเขาในค่ำคืนนี้