Chapter 9

---

"Totoo ba, Charlene?" agad na tanong ni Ate sa akin pagkatapos ipaalam sa kanya ni Rogerr yung tungkol sa akin. Maingat niyang hinawakan ang braso ko at iniharap ako sa kanya.

Nakita ko naman sa mukha ni Ate ang naramdaman ko kanina.

Takot. At pag aalala.

Sa tingin ko nga mas matindi pa ang nakikita ko sa kanya kaysa sa naging reaksyon ko kanina.

Sa totoo lang, nung sinabi ni Rogerr sa akin iyon kanina ay natakot ako syempre.

Sobrang takot.

Na gusto kong sarilinin. Ayokong may makaalam pa na iba, ayokong maramdaman nila yung takot na ramdam ko ngayon. Tsaka isa pa, hindi pa naman ganun kasigurado na magagawa nga sa akin yun ng adik na yun, kung masasaktan ba niya ako o hindi. Kahit papaano ay nabawasan ang takot sa dibdib ko ng sabihin ni Rogerr na gagawin nila ang lahat para mahuli iyon. Tsaka nakakaawa na rin ang pamilya ni Sir Diaz, pag hindi pa rin nahuli ang adik at kriminal na iyon.

Tinignan ko si Rogerr na naakupo sa kabilang sofa bago tumango kay Ate.

"Ano?!" napahawak